ΣΧΟΛΗ ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΗΣ

ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Ιστορίες σεξισμένης παιδικότητας: οικογενειακή βία, απόρριψη των ονείρων και ματαίωση της αθωότητας. Η πρώτη πράξη λύεται για ν' ανασυντεθεί στην τρίτη. Η δεύτερη κλονίζει, κολάζει (δελεάζει και τιμωρεί) κι αναστοχάζεται (όπως: αυτοϊκανοποιείται). Οι εκατέρωθεν σπόνδυλοι λύνουν ο ένας τη δέση του άλλου και η κάθαρση συντελείται στη ρωγμή ανάμεσά τους   /ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑΝΙΣΤΡΙΑ, ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ το αγόρι ερωτοτροπεί με μία γυναίκα Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΡΕΣΚΕΤΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΚΟΡΙΤΣΙΑ το αγόρι είναι χορευτής, θέλει να ‘ναι πιανίστας Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΝΟΣΗΛΕΥΕΤΑΙ το αγόρι βιντεοσκοπείται ν’ αυτόϊκανοποείται Η ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΟΣ ΣΑΜΠΟΤΑΡΕΙ ΤΗΝ ΤΕΚΝΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ η μητέρα δεν φέρνει στον πατέρα το αγόρι Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ άντρας και γυναίκα είναι στείροι Ο ΑΝΤΡΑΣ ΔΕΝ ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΕΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ γυναίκα και αγόρι παύουν την βίαιη ερωτική τους σχέση/ Έχουν γενέθλια. Αγαπούν κουτάβια. Πονούν. Νοσούν

η 24χρονη αριάδνη αγνοείται εδώ και 12 ημέρες. ο γιος του υπουργού δημοσίας τάξης, κωνσταντίνος ντεκαβλές, καλεί την αστυνομία ομολογώντας τον φόνο της. στο σπίτι του σπεύδει ο αστυνομικός ηρακλής με σαφείς οδηγίες: πρέπει να κρατήσει τον «φονιά» στο σπίτι δίχως να τον συλλάβει ως που να ενημερωθεί ο υπουργός. η συνύπαρξη των δύο νέων αντρών αποκαλύπτει πως μοιράζονται περισσότερα απ’ όσα νόμιζαν: αμφότεροι σκακιστές και σινεφίλ, με κοινό μουσικό γούστο, ακόρεστο μίσος για τον πατέρα και βαθιά ενοχή. καθένας τους αισθάνεται υπαίτιος για τα δεινά των ανθρώπων, επιφορτισμένος με το καθήκον να διορθώσει έναν κόσμο out of joint, αντιλαμβάνεται τον εαυτό ως μυθικό τέρας, κάτοπτρο ο ένας του άλλου, αυτοκαταστροφικοί όσο και άκακοι. η πραγματική τέλεση του φόνου δεν αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την καταδίκη, τον σωφρονισμό και την εξιλέωση· μία ψευδής ομολογία αρκεί, αν υποστηριχθεί από τη μαρτυρία ενός αστυνομικού. η φούσκα ―εφήμερη, πλην ικανή να φέρει την κάθαρση του (προ)πατορικού αμαρτήματος― μπορεί να σκάσει μόνο αν ο ένας δεν ακολουθήσει τον μίτο του άλλου.

2086. Το εργασιακό στρες στο δυτικό κόσμο μετά από χρόνια κι έρευνες, αποτελεί παρελθόν. Ένα μικρό και φθηνό αντί-στρες αρωματικό μπαλάκι σε σχήμα φράουλας καταφέρνει να διώχνει το στρες κάθε υπαλλήλου με λίγα μόνο ζουλήγματα. Η εταιρία «FrauLa», κολοσσός με απύθμενα κέρδη παγκοσμίως, το έχει αποκλειστική της παραγωγή. Παρά τις διαπιστεύσεις ότι τηρεί κάθε προδιαγραφή περί σωστής και εύρυθμης λειτουργίας, οι εργάτες ζήτησαν χρωστούμενους δεδουλευμένους μισθούς. Αποκαλύπτεται ότι η «FrauLa» έχει το μονοπώλιο στην παραγωγή της μαγικής φράουλας, ενώ οι συνθήκες εργασίας είναι απάνθρωπες σε κάθε πόστο. Οι καταναλωτές σαμποτάρουν αρχικά το προϊόν, αλλά σύντομα το εργασιακό στρες επιστρέφει στη ζωή όλων καθιστώντας τους ευάλωτους να ενδώσουν στον φραουλένιο πειρασμό.

Ο Billy είναι ραδιοφωνικός παραγωγός βραδινής εκπομπής αφιερώσεων σ’ ένα ροκ σταθμό μιας μεγαλούπολης. Το όνειρο κάθε ανθρώπου εκεί είναι να γίνει απατεώνας. Μια ομάδα τριών φοιτητών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης προωθεί στα κοινωνικά δίκτυα τρόπους απατεωνιάς και γι’ αυτό είναι καλεσμένοι στην εκπομπή. Ο Παλιός Στρατιώτης, ακροατής του σταθμού, παίρνει τηλέφωνο στην εκπομπή. Δε θέλει να κάνει αφιέρωση. Ανακοινώνει κάτι που θα αλλάξει τελείως τη ροή της εκπομπής.

Η Λουσία και ο Οσκούρο ζουν σε ένα σπίτι χωρίς καθρέφτες σε μια μικρή κοινωνία (του κοντινού μέλλοντος) που είδε την αυτοκαταστροφή της σε λάιβ στρίμινγκ. Εδώ και εννέα χρόνια ο ένας υπάρχει μόνο μέσα από το βλέμμα του άλλου. Είναι πλέον μεσήλικες και δεν έχουν τη δυνατότητα να κοιτάξουν τη μορφή τους πουθενά παρά μόνο αν κατέβουν σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο κέντρο της πόλης. Την τελευταία φορά που η Λουσία είδε τον εαυτό της στον Μεγάλο Καθρέφτη του στοιχειωμένου εμπορικού κέντρου, έχασαν τον μικρό Ιλούζο. Αν και πιστεύουν πως όποιος βρεθεί μπροστά στο κάτοπτρο, θα ζήσει μεγάλη συμφορά, κανένας δεν αποφασίζει να το σπάσει. Είναι η μοναδικός τρόπος να μάθουν, εφόσον το θελήσουν, πως θα τους έχει αγγίξει ο χρόνος Κανένας δεν κατασκευάζει πια καθρέφτες μετά τη μαζική αυτοχειρία των 103 γυναικών και των 88 ανδρών που δεν άντεξαν την εικόνα τους. Ανάμεσα στους αυτόχειρες του Narcissus Mall ήταν και η Σιλένσιο, η μεγάλη κόρη της Λουσία και του Οσκούρο. Έκτοτε στα σπίτια της πόλης δεν υπάρχουν οθόνες και κάμερες. Καμία έξυπνη συσκευή που να αναπαραγάγει την εικόνα, ούτε φυσικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μέχρι που ο Ρεφλέχο, ο γιος ενός ζευγαριού αυτοχείρων, που είχε σταλεί μαζί με όλα τα παιδιά που είχαν μείνει ορφανά, στο οικοτροφείο μιας μακρινής πόλης, επιστρέφει. Και έχει μαζί του μια φωτογραφική μηχανή και μια ‘’αλήθεια’’.

Το ζεύγος Ζλένας, ένα ζευγάρι Ευρωπαίων (με απροσδιόριστη χώρα προέλευσης), επιδίδεται στη συλλογή παιδιών από υποβαθμισμένες περιοχές του κόσμου. Η Ίντιρα είναι Ινδή και ανήκει στην κάστα των Ντάλιτ, δηλαδή των Ανέγγιχτων. Ο Ζούμπερ είναι Μαροκινός, από ένα φτωχό χωριό έξω από την μπλε πόλη Σεφσάουεν, και η Έσθερ, Νιγηριανή που υιοθετήθηκε αρκετά μεγαλύτερη, αφού προηγουμένως είχε πέσει θύμα απαγωγής και κακοποίησης από τους εξτρεμιστές της Μπόκο Χαράμ. Σύμφωνα με τους κανόνες του σπιτιού, τα παιδιά, τα οποία φέρουν το δικό τους στίγμα καθώς επιλέχθηκαν με βάση το παρελθόν τους και τη χώρα προέλευσης, υποχρεούνται να συνυπάρχουν και να αποδέχονται το ένα άλλο με εκδηλώσεις αλληλοθαυμασμού. Κάποια στιγμή, το ζεύγος Ζλένας μαθαίνει πως περιμένει το πρώτο του βιολογικό παιδί, ενώ είχαν συμφωνήσει για το αντίθετο. Ο επικείμενος ερχομός του «θείου βρέφους» οδηγεί το ζευγάρι στην πρόσληψη της Μέριλιν, μιας Βορειοευρωπαίας οικονόμου, που θα αναλάβει τη φροντίδα μόνο του «λευκού μωρού» και την εύρυθμη λειτουργία του σπιτιού, που θα πρέπει να «αναδιοργανωθεί» για τη νέα άφιξη. Η άφιξη του νέου μέλους στην οικογένεια, με πυροδότη τη Μέριλιν, φέρνει το ζευγάρι αντιμέτωπο με την ασυνήθιστη «συλλογή» του και το παρελθόν του ενώ αποκαλύπτει το πολύτροπο των σχέσεων μεταξύ των μελών αυτής της οικογένειας

Είμαστε όσα θυμόμαστε; Ή μήπως είμαστε όσα ξεχνάμε; Η νευροεπιστήμονας Νέσα Ρένταν αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια τις τραυματικές αναμνήσεις σε κυτταρικό επίπεδο μέσα από μια αγωγή που εστιάζει στην κατανόηση της ικανότητας του εγκεφάλου να μειώνει τις τραυματικές εμπειρίες. Χρωστάει την επιστημονική ανακάλυψη στον σύζυγό της, ο οποίος ήταν κάποτε ασθενής της και είχε δεχτεί να γίνει ένα είδος πειραματόζωου. Ο Φεντόρ Μπαρέ έπασχε από διαταραχή μετατραυματικού στρες, κρίσεις πανικού, ιλίγγους. Έγινε ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο εφαρμόστηκε η νέα μέθοδος. Θεραπεύτηκε και η Νέσα Ρένταν έγινε διάσημη και ευτυχισμένη πλάι του. Όταν ο Φεντόρ, έπειτα από δέκα χρόνια κοινής ζωής, ερωτεύεται την Άννα και αποφασίζει να ζήσει μαζί της, η Νέσα βρίσκεται σε μια διαδικασία, ερήμην του, να εφαρμόσει πάνω του τη θεραπεία αντίστροφα, δηλαδή να επαναφέρει τα τραύματα και τη διαταραχή μετατραυματικού στρες, για να τον εγκλωβίσει κοντά της. Μόνο που κανένας δεν είναι χωρίς μυστικά. Ακόμα κι αν έχει προσπαθήσει να σβήσει κάθε μνημονικό ίχνος.
Ένα έργο για τη μνήμη που πληγώνει και τη μνήμη που κοιμίζουμε.

Πώς στεκόμαστε απέναντι στο δίκαιο και το άδικο της Ιστορίας όταν είμαστε μέρος της; Τι σχέση έχει η αγάπη με τις ταυτότητές μας;
Ο Ράντομιρ Ζάρατζιτς , Σερβοβόσνιος πολιτικός και ψυχίατρος που καταδικάστηκε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, έζησε μια δεύτερη ζωή με πλαστά στοιχεία, κυρίως ως Ζόραν Βράπιτς. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Θεσσαλονίκη με άλλη ταυτότητα ασκεί την ανατολική ιατρική, γράφει ποίηση, σώζει τη ζωή της Βόσνιας Γιασμίν η οποία έχει χάσει όλη της την οικογένεια στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα – σφαγή για την οποία κατηγορείται ο Ράντομιρ. Η Γιασμίν, η οποία αγνοεί την πραγματική του ταυτότητα, τον ερωτεύεται. Μένει έγκυος. Δεν έχει προλάβει να πει ακόμα τίποτα στον «ποιητή» της για την εγκυμοσύνη της. Ένας Βόσνιος παιδικός της φίλος που την επισκέπτεται στη Θεσσαλονίκη υποψιάζεται την πραγματική ταυτότητα του Ζόραν Βράπιτς, αποφασίζει να τον σκοτώσει και ζητά τη βοήθεια της Γιασμίν.
Το έργο είναι βασισμένο στον Ράντοβαν Κάρατζιτς και πραγματεύεται τη σχέση της αγάπης με τις ταυτότητές μας, τη σχέση του δίκαιου και του άδικου.
Η ιστορία είναι φανταστική. Όπως και τα πρόσωπα Γιασμίν και Βλάντιμιρ.

Όταν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων έρχεται αντιμέτωπο με την μοναξιά των γηρατειών αναπτύσσει διάφορους μηχανισμούς άμυνας. Η μεν Σωσώ θα επιστρατεύσει τους Νικήτα και Αγγελική ώστε να μην αισθάνεται μόνη. Ο δε Ξενοφώντας δυσκολεύεται να αποδεχτεί την τωρινή του κατάσταση και παραμένει πεισματικά αγκιστρωμένος στο παρελθόν, καραδοκώντας με ένα όπλο από το μπαλκόνι του και συζητώντας με ένα ηχογραφημένο μήνυμα. Η ασθένεια, η απώλεια και η συνειδητοποίηση ότι απομένει ελάχιστος χρόνος ζωής, τους οδηγεί να οργανώνουν βραδιές πρωτοχρονιάς κάθε βδομάδα. Έτσι, με αυτήν την ιδιαίτερη σύμβαση, πιστεύουν ότι θα καταφέρουν να κερδίσουν χρόνο και να ζήσουν πολλά χρόνια ευτυχισμένοι. Όσες και οι πρωτοχρονιές τους. Παρά το εορταστικό κλίμα, τα τραύματα που έχουν από το παρελθόν, οι αντιζηλίες τους, οι απώλειες, τα συμπτώματα της ασθένειας και οι παρενέργειες των φαρμάκων βγαίνουν στην επιφάνεια. Η παράνοια και το ποτό θα πάρουν τα ηνία, καθώς προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο μίσος που τρέφουν ο ένας για τον άλλο και στην ανάγκη που έχουν για συντροφικότητα.

Ένας ακαδημαϊκός που περιφέρει τα βιβλία και τις σημειώσεις του ψάχνοντας μανιωδώς ένα δευτερεύων ιστορικό πρόσωπο που χάθηκε στην πάροδο των χρόνων και των αφηγήσεων, μια νεαρή κοπέλα, η Ρόουζ, που ζει πολλά χρόνια εγκλωβισμένη στο ίδιο χωριό, και τέλος οι κάτοικοι του χωριού που έρχονται από διαφορετικές εποχές. Ιστορία ή παραμύθι; Όλοι συνυπάρχουν σε έναν ακαθόριστο χρόνο και παλεύουν να αναδείξουν την δική τους πραγματικότητα για το τι απέγινε η Ρόουζ. Η ίδια η πρωταγωνίστρια της ιστορίας ανίκανη να εισακουστεί παραμένει παρατηρητής και παραδομένη σε ψυχαναγκαστικές ασχολίες. Έκαστος εκφράζει και μια άλλη οπτική των πραγμάτων και της ιστορίας, καθιστώντας δύσκολο να αναδείξει κανείς την μία και μοναδική αλήθεια ανάμεσα σε τόσες εκδοχές της. Ακόμα και ο ακαδημαϊκός που εν τέλει έχει την εξουσία να αποκαταστήσει την αλήθεια, δυσκολεύεται να πάρει την απόφαση και να την εξιστορήσει ως έχει. Ένα παιχνίδι χειραγώγησης ξεκινά και οι αποκαλύψεις θα τους συμπαρασύρουν όλους, ωθώντας τους να έρθουν αντιμέτωποι με πρόσωπα και πράξεις, αλλά κυρίως με τις δικές τους αξιακές αρχές και τραύματα που τους καθηλώνουν. Αξίζει η ιστορία να ειπωθεί ως έχει ή όχι; Να θυσιάσουμε την Αλήθεια για την Ευτυχία;

Στην Νυμφόπολις, οι κάτοικοι πιστεύουν σε έναν θεό- κάμπια. Την ήσυχη πόλη ταράζει η είσοδος μιας γυναίκας, η οποία για άγνωστους λόγους ξεβράζεται στα παράλια της Νυμφόπολις. Η απρόσμενη εμφάνιση της γυναίκας συμπίπτει με την πομπή για την μεταμόρφωση του θεού κάμπια σε πεταλούδα, που αναμένουν οι πιστοί πολύ καιρό. Απουσία του Δημάρχου, η πόλη μπαίνει σε μια κατάσταση αναμονής και παραλογισμού, οδηγώντας τους πιστούς να ψάχνουν για οιωνούς. Η γυναίκα πέφτει θύμα βίαιων πράξεων από τους πιστούς, οι οποίοι αρνούνται πεισματικά να δεχτούν μίαν άλλη πραγματικότητα πέραν αυτής που έχουν οι ίδιοι δημιουργήσεια. Όταν επιτέλους η γυναίκα θυμάται τον αρχικό σκοπό και προορισμό της, οι πιστοί συνειδητοποιούν ότι αυτός δεν τους εμπεριέχει. Ανίκανοι να την κρατήσουν στην πόλη τους, η γυναίκα αποφασίζει να φύγει από την Νυμφόπολις. Είναι όμως τόσο εύκολο ένα τέτοιο εγχείρημα;

Η φωτογραφική μηχανή στέκει ακίνητη πάνω στο τραπέζι. Η Μαριάνθη
πληγώνει τον Ηλία. Αναφέρεται σε κάτι παλιές ιστορίες. Όταν κυνήγησαν τον
πατέρα του πίσω από τις μάντρες. Θέλει να τον φωτογραφίσει. Με όλη την
έξαψή του. Θέλει να τον κάνει το μοντέλο της. Εκείνος της λέει πως νοιώθει
υπερήφανος και πως δεν τον νοιάζει. Μα δεν πρόκειται ποτέ να περάσει στην
σχολή φωτογραφίας. Αν δεν σέβεται τους άλλους. Πρέπει να ξεχάσει τις ενοχές
της για την χρεωκοπία της οικογένειας της. Να! Και κείνος με το μαγαζί του
κάνει όνειρα γεμάτα φώς. Πρέπει και κείνη να δεχτεί το φως μέσα της. Μια
ζεστή ηλιαχτίδα πέφτει από το παράθυρο και τους τυλίγει. Βρίσκονται τώρα
τόσο κοντά. Οι εχθροπραξίες έχουν τελειώσει. Το φως τους έχει μαλακώσει.
Αγκαλιάζονται και φιλιούνται ηδονικά. Το φως τους τυλίγει από μακρυά.
Πίνουν, διασκεδάζουν και φωτογραφίζονται. Η μητέρα της Μαριάνθης μπαίνει
γεμάτη αναβρασμό. Στέκει σαν φύλακας της Μαριάνθης. Με την ψυχρή και
οργισμένη στάση της εκθέτει τον Ηλία. Οι δύο νέοι τσακώνονται και ο Ηλίας
φεύγει. Η Μαριάνθη κοιτάει από το παράθυρο το πάρκο. Συντροφιές από
αγάλματα στα πόδια της. Τη στενεύουν. Σαν χώρισμα από τον κόσμο
απλώνεται το σεντόνι. Εκεί που τον φωτογράφιζε. Εκείνος έφυγε. Αναδεύεται
λάσπη και μπόχα. Τι χωρισμός! Έμεινε μόνο πύον και ενοχές εντός της.
Νοιώθει ένοχη για την μοίρα της. Βλέπει ένα όνειρο. Το ποτάμι τα πήρε όλα
και τα κύλησε σε μια άβυσσο. Εκεί που κουβαλούσε ο Ηλίας τα εμπορεύματα
του. Αυτός της απλώνει τα χέρια του γεμάτα πόθο. Εκείνη βγάζει μια
απόκοσμη στριγκλιά. Το νερό καλύπτει το κορμί του. Μένουν τα δάκρυα τους.
Καθώς κρυφομιλούν. Ένα λουλούδι την τυλίγει. Την πνίγει. Την στραγγίζει.
Και την οδηγεί στον πάτο. Το όνειρο επαληθεύεται διαφορετικά. Ο Ηλίας
πνίγεται στο ποτάμι. Εκεί που κουβαλούσε τα εμπορεύματά του. Μετά τον
χαμό του η Μαριάνθη τα βάζει με την Αρετή. Της λέει πως δεν την άφησε να
ζήσει την κόλαση και το πόθο που βράζει εντός της. Μα τώρα θα το κάνει.
Γιατί έτσι μπορεί να κάνει ένα βήμα μπροστά. Η Αρετή κλαίει μαζί της.

Είναι μια βροχερή μέρα. Ο Μίλτος τρέμει ξαπλωμένος στο στρώμα του. Σκέφτεται την Κατερίνα. Από τότε που τον φίλησε, από τότε που του μίλησε κατάλαβε πόσο σκληρή είναι η μοναξιά του. Κατάλαβε ακόμα πόσο ανυπόφορη είναι η σχέση του με τον πατέρα. Πριν όλα ήταν μια συνήθεια. Τον πνίγουν οι ενοχές για το παρελθόν του. Όλα εκείνα τα νεκρά χρόνια, γυρνούν στην ψυχή του σαν φαντάσματα. Κρατάει τη φωτογραφία της μητέρας και η μνήμη τον πονά. Τον κεντρίζει να κάνει κάτι. Πρέπει να καταφέρει κάτι με το γράψιμο. Πρέπει να αποδείξει κάτι στον πατέρα, για να έρθει η μεγάλη μέρα της εξιλέωσης. Προς το παρόν , δεν μπορεί να περιμένει μέχρι το Σάββατο, που θα συναντήσει την Κατερίνα. Φοβάται μήπως πεθάνει μέχρι το Σάββατο και δεν θα προλάβει να την δει. « Θα σκοντάψω» λέει « στη μοναξιά μου και θα σκοτωθώ. Η μοναξιά είναι πιο βαριά κι από μια πέτρα του κήπου». Έρχεται ο πατέρας και αρχίζει η γκρίνια. Του λέει πως τον λυπάται να τον βλέπει σκυμμένο σε μια γραφομηχανή, μόνο και άνεργο. Πως το γράψιμο δεν είναι δουλειά και οφείλει να το παρατήσει. Πως ακόμη αυτό που κάνει , να ηχογραφεί τις σκέψεις του , είναι ψυχική μαλακία. Ο Μίλτος του λέει πως δεν είναι δούλος του και πως θέλει να γίνει συγγραφέας πατέρας του ανακοινώνει πως δεν πρόκειται να δει από αυτόν φράγκο , γιατί τον ξεφτίλισε στους γνωστούς του και έσκισε τις συστατικές επιστολές που θα τον διόριζαν στην τράπεζα. Το Σάββατο γίνεται νέος καυγάς. Ο πατέρας θέλει τον Μίλτο στο σπίτι γιατί έρχονται κάτι ξαδέλφια του. Ο Μίλτος απελπισμένος ανοίγει βίαια την πόρτα να φύγει. Ο πατέρας τον χτυπά με μια ομπρέλα στο κεφάλι. Ο Μίλτος κλαίει. Ευτυχώς έρχεται στο σπίτι του Μίλτου η Κατερίνα. Ο Μίλτος της εξομολογείται τον καταπιεσμένο έρωτα του. Εκείνη του λέει πως πρέπει να ξεκολλήσει από τον πατέρα του. Γενικά στις συναντήσεις τους τον βοηθά να ξεκολλήσει από το ένοχο παρελθόν του και να χτίσει ένα τοίχο ανάμεσα σ’ αυτόν και την πραγματικότητα για να μπορέσει να δουλέψει. Τέλος εκδίδεται το βιβλίο του Μίλτου. Το βιβλίο έχει τεράστια επιτυχία και ο Μίλτος γίνεται διάσημος συγγραφέας. Φεύγει για να ζήσει με την Κατερίνα. Ο πατέρας χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Ζητάει συγνώμη και παρακαλάει για την εξιλέωση.

Από την καρδιά μου έχω να πω για μια μεγάλη πράξη μου. Έκοψα τον ομφάλιο λώρο. Οι ταπεινώσεις της μητέρας είναι φαντάσματα στο χαρτί μου. Ένα προς ένα τα κομμάτιασα και τώρα είναι χωρίς ενέργεια. Περιμένουν τη σειρά τους να γίνουν ζωγραφιές στο χαρτί μου. Έτσι περνάω τον καιρό μου, κλεισμένος στο σπίτι, στη γωνιά μου και τρώγομαι με τη σιωπή, τον σιδερένιο χρόνο, τους αργούς χτύπους στο ρολόι, που δεν τους μπορώ, και το δηλητήριο της μητέρας που με θεωρεί ένα παιχνίδι. Με ντύνει μπεμπεδίστικα και δείχνω άσκημος. Ντρέπομαι για μένα. Ποτέ τίποτα δεν είναι αρκετό για κείνη και σπεύδει να με διορθώσει. Μένω εδώ ένας άχρηστος. Χωρίς προσωπικότητα. Μα φτιάνει πια. Έχω πολλά να προσφέρω. Δεν έχω χρόνο. Όταν ζωγράφισα το σταροχώραφο με κοράκια του Βαν Γκογκ, ανακάλυψα έναν προορισμό. Περπάτησα με τη φαντασία μου στο στενό δρόμο με τα στάρια. Τι μικρός που είναι ο δρόμος της θλίψης μπροστά στον μεγάλο φωτεινό ορίζοντα! Οι κακίες της μητέρας είναι μια στάλα στον ωκεανό, μπροστά στα όνειρά μου. Ποιος με αποσπά; Ο σιχαμένος σκύλος μου έσκισε τον πίνακα. Το παιδί χτυπά τον σκύλο με το λουρί της ζώνης του. Ο σκύλος το δαγκώνει και παθαίνει ανακοπή καρδιάς.

Ο Καρλ είναι ένας κατά συρροή δολοφόνος και βιαστής. Στα θύματά του ήταν κυρίως ανήλικα κορίτσια, από δεκατεσσάρων έως δεκαεπτά ετών, όπου τα σκότωνε με ένα συγκεκριμένο μαχαίρι, καρφώνοντας τα στο κεφάλι τους και έπειτα τα βίαζε μέχρι να λιποθυμήσει από κούραση. Κατά την διάρκεια του τελευταίο βιασμού, τον συλλαμβάνουν. Στην ανάκριση τους είπε ότι δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο να κάνει ότι έκανε. Το μόνο που ήθελε ήταν να προκαλέσει πόνο, κυρίως στις οικογένειες των θυμάτων του και ηδονή στον ίδιο. Ομολόγησε ότι σκότωσε είκοσι ένα κορίτσια και βίασε πάνω από εκατό. Ο Καρλ καταδικάζεται σε θάνατο με απαγχονισμό. Στη φυλακή, μιλούσε με έναν συγκρατούμενό του. Μέσα απ’ την κουβέντα καταλαβαίνουμε τι τον προκάλεσε να τα κάνει όλα αυτά. Ο βιασμός και η, υποτιθέμενη, αυτοκτονία της αδελφής του. Τελευταία στιγμή, η καταδίκη του αλλάζει, από θανατική ποινή σε πέντε φορές ισόβια στην απομόνωση. Ο συγκρατούμενος του τού αποκαλύπτει ότι εκείνος σκότωσε την αδελφή του, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα πια. Η ποινή του είναι να μη μπορεί να κάνει άλλο κακό, ούτε στον εαυτό του, μένοντας στην απομόνωση για πάντα.

Σε έναν οίκο ανοχής. Ο Δ., «στρατολογεί» άντρες για να τους κάνει πειράματα σχετικά με τον έλεγχο του μυαλού. Μετά από πειράματα με διάφορες ουσίες, επιλέγει το LSD ως νέο πείραμα. Ένας νεαρός δημοσιογράφος επισκέπτεται τον οίκο ανοχής, ως μυστικός, ώστε να μάθει για τις μυστηριώδης εξαφανίσεις άλλων ανδρών. Τον έβαλαν σε ένα δωμάτιο με ψεύτικο καθρέπτη απ’ όπου ο επιστήμονας μελετούσε της αντιδράσεις του. Του δόθηκε LSD. Ο Λ. άρχισε να έχει μια αλλόκοτη συμπεριφορά. Κατά τη διάρκεια αρχίζει να έχει μια πιο τρυφερή σχέση με την Σ., σεξεργάτρια και φίλη του Δ., που τον φροντίζει αρχικά με εντολή του Δ. και έπειτα με τη δική της θέληση. Σην τελευταία μέρα, ο Λ. χάνει εντελώς την πραγματικότητα του απ’ την ουσία, είχε αρχίσει να μασουλάει το σώμα του. Η Σ. δεν αντέχει να τον βλέπει έτσι και μπαίνει να βοηθήσει το Λ., μετά από έναν άγριο καυγά που είχε με τον Δ. Όταν τον πλησίασε, της επιτίθεται και άρχισε να της τρώει το πρόσωπο. Εκείνη ούρλιαζε καθώς δε μπορούσε να τον απωθήσει. Κανένας δε τη βοήθησε με αποτέλεσμα να της παραμορφώσει το πρόσωπο, τυφλώνοντάς την. Βρίσκουν και οι τρεις τραγικό τέλος, καθώς έχουν έρθει σε επαφή με θάλλιο.

Ο Μ. είναι ένας μοναχικός άνδρας που ζει σε μια μικρή γειτονιά της Αθήνας. Απέναντι του μένει μια μητέρα με την κόρη της. Ο Μ. είναι ερωτευμένος με την νεαρή κοπέλα απέναντι, αλλά δεν τολμάει να της το πει. Όταν, πια, παίρνει την απόφαση να την ζητήσει μαθαίνει ότι πέθανε. Την επομένη της κηδείας της, ο Μ. πηγαίνει στο νεκροταφείο και ξεθάβει το νεκρό της σώμα για να το πάρει σπίτι του. Πήρε το σώμα της άτυχης κοπέλας σπίτι του και χωρίς να το μάθει κανείς, συνέχισε την καθημερινότητά του, σαν να ήταν κι εκείνη ακόμα στην ζωή. Κοιμόταν μαζί της και αντικαθιστούσε τα σάπια κομμάτια με γύψο. Κάποια στιγμή ο Μ. ξεσπάει πάνω της «πνίγοντάς την», όταν βρίσκει ένα γράμμα της προς κάποιον άλλον άντρα. Τότε ο Μ. δεν πτοήθηκε, έφτιαξε ένα «σώμα» σαν το δικό της, από γύψο και συνέχισε να ζει μαζί της.

Ο Α. είναι ένας νεαρός άνδρας που τώρα ζει σε ένα διαμέρισμα με την μητέρα του. Ένα βράδυ πλησιάζει τρομοκρατημένος την μητέρα του, λέγοντάς της ότι φοβάται. Τον καθησυχάζει και κοιμούνται μαζί. Το επόμενο πρωί, η μητέρα του ξυπνάει αλλά εκείνος λείπει απ’ το σπίτι. Φοβούμενη πως ο γιος της έπαψε να παίρνει τα χάπια του και δεν είναι καλά, τα λιώνει και τα ρίχνει μέσα στον χυμό του, όλα. Ο Α. γυρίζει σπίτι τους, η μητέρα του τον βλέπει με τα αίματα και προσπαθεί να τον ηρεμήσει και να μάθει τι συνέβη. Όταν της λέει ότι έκανε κάτι κακό, εκείνη τον αγκαλιάζει και τον παρηγορεί, λέγοντάς του ότι όλα θα πάνε καλά. Τον βοηθάει να κάνει μπάνιο, να καθαρίσει το αίμα. Ξαπλώνουν ξανά μαζί για ύπνο. Ο Α. ξυπνάει μες στην νύχτα, ακούγοντας σκυλιά. Βρίσκονται και οι δύο εκτός ελέγχου. Γίνεται μια παύση. Τότε φαίνεται ότι όλο το «κακό» ήταν στην φαντασία της μητέρας και ότι ο Α. που προσπαθεί να ιατρέψει τον «κατεστραμμένο» της εγκεφαλικό ιππόκαμπο. Εκείνη του δίνει να πιει τον χυμό με τα χάπια της. Ο Α. πίνει και μετά από λίγο πέφτει στο πάτωμα λιπόθυμος.

Δύο μεσήλικες, σιαμαίες αδελφές, ενωμένες από το γοφό, είναι οι κληρονόμοι μιας τεράστιας περιουσίας. Διαβόητες για την παραξενιά τους, ζουν μόνες στο πατρικό τους σπίτι. Βασικό τους πρόβλημα παραμένει η υποχρεωτική συνύπαρξη, η οποία οδηγεί συχνά σε επικούς καυγάδες. Η μεταπολεμική περίοδος έφερε τη χώρα σε δύσκολη κατάσταση και η μικρή πόλη που ζουν μαστίζεται από την πείνα. Οι αδελφές, κλεισμένες στο μικρόκοσμό τους, παραμένουν αδιάφορες μπροστά στο πρόβλημα. Θέλοντας να καταπολεμήσουν την πλήξη, προσλαμβάνουν έναν δάσκαλο για να τους κάνει μαθήματα πιάνου. Ο ερχομός του άντρα στη ζωή τους, αναστατώνει τις δίδυμες και οι εξελίξεις θα επηρεάσουν τις ζωές όλων.

Ένας άντρας, σχεδόν περιθωριακός από επιλογή, που αδιαφορεί για την ηθική, ζει απομακρυσμένος απ’ την ομορφιά, την εξουσία, την πατρίδα, τη θρησκεία και ό,τι θεωρείται γενικά αποδεκτό. Υπέρμαχος του απαγορευμένου, της αμαρτίας και της τρέλας έρχεται συχνά αντιμέτωπος με τη δυσχέρεια του περιβάλλοντός του. Παρότι χαμηλών τόνων ο ίδιος, η εξάπλωση της φήμης του αρχίζει να δημιουργεί ένα νέο κίνημα ανθρώπων που υιοθετούν σταδιακά αυτό τον τρόπο ζωής. Η κοινότητα θορυβείται από τις εξελίξεις και ψάχνει περισσότερα για το παρελθόν του. Μετά από σχετική έρευνα ανακαλύπτουν ότι ο άντρας, χρησιμοποιώντας άλλο όνομα, υπήρξε πολεμικός ανταποκριτής, διάσημος για τις φωτογραφίες – πορτρέτα γυναικών λίγο μετά το θάνατό τους που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη και συνέβαλαν με έναν τρόπο στη λήξη του πολέμου. Με αφορμή το αδίκημα της πλαστοπροσωπίας, συλλαμβάνεται και οδηγείται για ανάκριση. Τα στοιχεία της ανάκρισης δημοσιοποιούνται παραποιημένα και το κίνημα, που είχε τον πρώην ανταποκριτή ως πρότυπο, αισθάνεται προδομένο. Ο άντρας δολοφονείται από τους υποστηρικτές του για παραδειγματισμό.

Μετά το εορτασμό για το πέρας των γυρισμάτων για μια ταινία σχετικά με τη Χριστουγεννιάτικη Εκεχειρία του 1914, ο Τομ ένας χαμηλών τόνων και υπομονετικός άνθρωπος και ο Άλμπερτ, ένας ακτιβιστής ομοφυλόφιλος με έντονη προσωπικότητα, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια κατηγορία βιασμού, από το βοηθό του σκηνοθέτη και συνεργάτη τους. Η είδηση θα σκάσει σα βόμβα σε όλο το καστ και θα φέρει τους πάντες σε μια θέση που κανείς τους δεν περίμενε να βρεθεί. Η αλήθεια θα έρθει στην επιφάνεια μέσα από διασκορπισμένα στοιχεία και θα φωτίσει άγνωστες πτυχές των ηρώων.

Ο Κωνσταντίνος είναι ένας πλαστικός χειρουργός που αναγκάζεται να ακρωτηριάσει έναν 17χρονο, που παρασύρθηκε με το ποδήλατο του από ένα αυτοκίνητο και εγκαταλείφθηκε στο σημείο από τον οδηγό. Όταν οι γονείς και συγγενείς του παιδιού καλούνται στο νοσοκομείο, ο Κωνσταντίνος τους εξηγεί την κατάσταση και προσπαθεί να τους δώσει να καταλάβουν για πιο λόγο αναγκάστηκε να προχωρήσει στον ακρωτηριασμό. Η γιαγιά του μικρού, με την ιδιαίτερη προσωπικότητα της, θα χτυπήσει τον Κωνσταντίνο με το μπαστούνι της στο καλάμι. Αυτό θα ξεκινήσει μια σειρά σκέψεων στο κεφάλι του. Ότι για κάποιο λόγο, αυτό το πόδι, δε θα έπρεπε να υπάρχει. Οι σκέψεις του θα γίνουν σιγά σιγά εμμονές και θα εξελιχθούν ραγδαία. Ο Κωνσταντίνος δε μπορεί να βγάλει απ’ το μυαλό του ότι αυτό το πόδι δεν του ανήκει και ότι πρέπει να το κόψει πάση θυσία.

Οδηγός ενός φορτηγού – ψυγείου, έχοντας παρκάρει στην άκρη του δρόμου, ακούει ήχους από την καρότσα και κατεβαίνει να ελέγξει. Βρίσκεται μπροστά σε τρία ημιθανή αντρικά σώματα. Μεταφέρει τους παράνομους επιβάτες στο σπίτι του, όπου ξεκινούν να του αφηγούνται την περιπέτειά τους. Είναι σφαγείς, που αιχμαλωτίστηκαν στο ψυγείο στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τους μαινόμενους χοίρους. Αρχίζοντας να χάνουν τις αισθήσεις τους στη χαμηλή θερμοκρασία του ψυγείου – νεκροτομείου, μεταμορφώθηκαν σε γουρούνια, ανήμποροι μπροστά στον επικείμενο θάνατο.

Ωδή στους απόκληρους του περιθωρίου και στη βαρβαρότητα μιας κοινωνίας που κανονικοποιεί τον κανιβαλισμό της. Μια μεταφορική αναφορά στην προβληματική του μεταναστευτικού ζητήματος.

Ο Αντρέας, παλιός ναυτικός, ασχολείται με τη ζωγραφική και του αρέσει να γράφει. Έχει διαφορετική αίσθηση των χρωμάτων και, τελευταίως, για κάποιες ώρες της ημέρας, χρειάζεται μηχανική υποστήριξη με οξυγόνο.                                                             Με τους δυο επιστήθιους φίλους του, αφηγείται περιστατικά της ζωής του και συζητά για τους πίνακές του, που έχουν κεντρικό θέμα μια γυναίκα που πνίγεται. Μιλάει για τη γυναίκα που ερωτεύτηκε και ανακαλεί τη στιγμή που την εγκατέλειψε στα κύματα, με αποτέλεσμα τον πνιγμό της. Βιώνει το δράμα του ανεκπλήρωτου, την επιβολή ως μόνης επιλογής της μοναξιάς, τη σταδιακή του άφεση από τα εγκόσμια και την πρόταση στο βούλιαγμα, τον βυθό του όποιου θανάτου, ως διέξοδο.

Ο Θεοφάνης είναι δικηγόρος και ζει χωρίς κοινωνικές σχέσεις εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας. Οι
μοναδικές του επαφές είναι ο παιδικός του φίλος, Γιώργος κι η Δέσποινα, ένα κορίτσι με το οποίο
συνομιλεί τον τελευταίο ενάμιση μήνα μέσω ίντερνετ. Η τελευταία είναι έγκυος και δεν το έχει
αποκαλύψει στον Θεοφάνη. Ο Γιώργος είναι τραγουδιστής κι έχει έναν σκύλο, τον Λάκι. Η Δέσποινα
ζητάει από τον Θεοφάνη να συναντηθούν σε ένα εστιατόριο. Ο τελευταίος διστάζει. Προτείνει στον
Γιώργο να πάρει αυτός τη θέση του και να παρουσιαστεί ως Θεοφάνης. Έτσι η Δέσποινα γευματίζει
με τον Γιώργο, πιστεύοντας ότι είναι ο Θεοφάνης. Όμως στην επιστροφή από το εστιατόριο, η Δέσποινα
ακολουθεί τον Γιώργο, ο οποίος κατευθύνεται στο σπίτι του Θεοφάνη. Οι καταστάσεις περιπλέκονται
και τα πρόσωπα αναγκάζονται να φανερώσουν τα μυστικά τους.

Η Νάνσυ, μια ηθοποιός παγκοσμίου φήμης, ζει με την Ευανθία. Η Νάνσυ δραστηριοποιείται στον
φεμινιστικό αγώνα σε μια εποχή που έχει επέλθει η παγκοσμιοποίηση κι ολόκληρος ο πλανήτης
κυβερνάται από μια ελίτ επιχειρηματιών και των πνευματικών τους ακόλουθων. Πίσω από τις όποιες
δράσεις της Νάνσυ κρύβεται τμήμα της ομάδας που κυβερνούν τη γη. Στον ασφυκτικό κλοιό της νέας
εποχής, η Νάνσυ ονειρεύεται να δραπετεύσουν πηγαίνοντας να ζήσουν με την Ευανθία σε ένα νησί
ξεχασμένο από τους χάρτες. Οι ισορροπίες των σχέσεων διαταράσσονται κι όλα είναι διαφορετικά από
ό,τι δείχνουν.

Ο Αλέξανδρος, ένας συγγραφέας παγκοσμίου φήμης, θα παραλάμβανε ένα σημαντικό βραβείο ανήμερα της Πρωτοχρονιάς για το τελευταίο του βιβλίο, το οποίο είναι εμπνευσμένο από την ξεχασμένη εδώ και χρόνια, ανεξιχνίαστη δολοφονία του κολλητού του φίλου, Παναγιώτη. Μια μέρα πριν τη βράβευση, έκανε απόπειρα αυτοκτονίας και τώρα αναρρώνει στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Εκεί τον επισκέπτεται ένας φανατικός θαυμαστής του, ο Ζαχαρίας. Μεταξύ τους αναπτύσσεται μια σχέση στην οποία ο συγγραφέας μοιάζει να έχει το πάνω χέρι. Γρήγορα όμως αυτό αλλάζει. Αντιστρέφονται οι ρόλοι μεταξύ Αλέξανδρου (συγγραφέα) και Ζαχαρία (θαυμαστή). Αποκαλύπτεται ότι οι δυο τους γνωρίζονται από παλιά και τα μυστικά του παρελθόντος εμφανίζονται. Σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και οι δύο, μη μπορώντας να ανακατασκευάσουν το παρελθόν για να διορθώσουν λάθη και παραλείψεις, καλούνται να επιλέξουν πώς θα διαμορφώσουν το παρόν τους.

Έπειτα από το ξέσπασμα μιας μεγάλης πανδημίας, η ανθρωπότητα αφανίστηκε. Επέζησαν μόνο νεογέννητα μωρά λόγω της ανοσίας τους στο συγκεκριμένο μικρόβιο. Σύντομα οι σκύλοι αντέγραψαν την κοινωνία των ανθρώπων και γίναν οι ισχυροί του πλανήτη. Η κοινωνία των σκύλων είναι πιο εξελιγμένη από αυτή των ανθρώπων. Οι Αρχές της κοινωνίας αυτής προστατεύουν όλα τα όντα του πλανήτη. Η ηθική και η δικαιοσύνη για όλους αποτελεί κύριο μέλημα της νομοθεσίας αυτής. Ο Γκόλντεν, σκυλογιός του πάμπλουτου Λάκι, αρρωσταίνει βαριά. Ο Λάκι χρηματοδοτεί ιατρική έρευνα για την εύρεση της θεραπείας της ασθένειας και αναθέτει στον Ντόκτορ τη διεύθυνση της έρευνας αυτής. Πώς θα αντιδράσουν οι σκύλοι όταν αναγκαστούν να επιλέξουν, με γνώμονα την ηθική, τη θυσία κάποιου αγαπημένου τους ή ακόμη και την αυτοθυσία τους σε μια κοινωνία που το κατώτερο έχει απομακρυνθεί αλλά το ανώτερο δεν έχει επιτευχθεί;

Η Άννα και ο Ιωακείμ αδέλφια Ελληνοεβραίοι μεγάλωσαν χωριστά. Παραμονές του 2000 συναντιούνται στο Άουσβιτς προκειμένου να ρίξουν την στάχτη του πατέρα τους εκεί που η μητέρα τους πέθανε. Μια μπόρα θα τους αναγκάσει να βρουν καταφύγιο σε ένα μικρό καθολικό ναό.  Όσο η βροχή συνεχίζει ξεδιπλώνουν τις ζωές τους, εναλλάξ εξομολογήσεις θα ρίξουν φως στα κενά της ζωής τους και κρυμμένα μυστικά θα γεννήσουν διλήμματα. Η φρίκη του πολέμου, η μοναξιά, η απόρριψη, οι ενοχές, οι μνήμες και η νοσταλγία υφαίνουν το νήμα της ζωής τους. Φτάνει ο χρόνος μιας μπόρας για να καλύψει τα χρόνια που χάθηκαν. Όταν η βροχή σταματήσει θα τους βρει και τους δυο διαφορετικούς, με γνώση αλλά και με το δίλημμα αν πρέπει να σεβαστούν  την τελευταία επιθυμία του πατέρα τους. Η γενναιότητα και η δειλία  συγκρούονται στην προσπάθεια της τελικής τους απόφασης.

Μια οικογένεια φαινομενικά ευτυχισμένη έως την στιγμή που ένα τροχαίο αφήνει ανάπηρο τον έφηβο γιό. Ο καθένας έχει την δική του εκδοχή σχετικά με το ποιος ευθύνεται για την τραγική κατάληξη. Τρία μέλη μιας οικογένειας αλληλοκατηγορούνται και αλληλοσπαράζονται ενώ τα μεταξύ τους συναισθήματα αγάπης παραμένουν ορατά. Ταυτόχρονα έρχονται όλοι αντιμέτωποι με τις προσωπικές τους ενοχές. Σε μια αντίστροφη χρονικά πορεία ξεδιπλώνεται το κουβάρι των συμβάντων ανατρέποντας τις εκτιμήσεις και των τριών. Τα ερωτήματα απαντώνται σε μια ειρωνική κορύφωση. Τα τρία μέλη της οικογένειας περνούν εναλλάξ από τους ρόλους του θύτη και του θύματος ενώ παράλληλα αναζητούν την εξιλέωση για τις επιλογές τους και την στάση τους απέναντι στα άλλα μέλη της οικογένειας.

Σε ακαθόριστο χρόνο και τόπο. Ο Τρία (3) και η Οκτώ (8) ζούνε ο καθένας κάτω από το δέντρο του. Δεν μπορούν να φύγουν πιο πέρα από την σκιά του, δεν τους εμποδίζει κάτι αλλά λειτουργούν σαν να υπάρχει φυσικό εμπόδιο σεβόμενοι έναν κανόνα που δεν γνωρίζουν από πότε υπάρχει. Φροντίζουν τα δέντρα τους να μεγαλώσουν έως να αγγίξει η μια σκιά την άλλη, τότε μόνο μπορούν να γίνουν Δύο (2) και να φύγουν. Καθημερινά προετοιμάζονται για αυτή τη νέα ζωή που δεν έρχεται, ονειροπολούν και συζητάνε αμφισβητώντας την αξία των κανόνων, τα όρια και τον λόγο που γίνονται όλα αυτά. Συζητούν με κάθε αφορμή δίνοντας βαρύτητα ακόμα και στα πιο ασήμαντα φτιάχνοντας τους δικούς τους κανόνες. Η επανάληψη τους εμποδίζει να δουν το πέρασμα του χρόνου και το ενδεχόμενο να ενωθούν οι σκιές γίνεται φόβος. Μια καταιγίδα γκρεμίζει το δέντρο του Τρία (3) και τα όρια δεν υπάρχουν.

Ο Κωνσταντίνος και η Μπέτυ ζουν στην πολυτελή έπαυλή τους στα προάστια. Στη ζωή τους θα μπει ένας νεαρός κηπουρός με φιλοσοφικές ανησυχίες και οι ισορροπίες θα διασαλευθούν. Σα φυτά και τα δέντρα της έπαυλης θα ανθοφορήσουν όσο ποτέ άλλοτε. Η αγάπη του ζευγαριού για τον κήπο αποκτά πλέον ένα διαφορετικό νόημα. Ωστόσο, «συλλαμβάνουν» τον κηπουρό να μιλάει στα λουλούδια και τα φυτά. Η Μπέτυ θα έρθει τόσο κοντά με τον νεαρό, που εκείνος θα της αποκαλύψει τις απόκρυφες τεχνικές του για τη ζωντάνια και την ομορφιά των φυτών. Ο Κωνσταντίνος αντιδρά. Όταν η Μπέτυ αρρωστήσει βαριά θα ζητήσει από τους δύο άντρες να εκπληρώσουν την «παράξενη» τελευταία επιθυμία της...

Ο σαραντάχρονος Παύλος, γόνος εύπορης οικογένειας, πρώην μοντέλο και απόφοιτος της Φιλοσοφικής, πάσχει τα τελευταία χρόνια (εξαιτίας ατυχήματος) από προσωπαγνωσία, μια σπάνια πάθηση που καθιστά αδύνατο το να αναγνωρίσει τα πρόσωπα των ανθρώπων, ακόμη κι αν αυτά ανήκουν στο στενό οικογενειακό του περιβάλλον. Ο Παύλος ζει μόνος του, καθώς οι γονείς του έχουν αποβιώσει. Έχει μεγάλη πέραση στο γυναικείο φύλο λόγω της εξωτερικής του εμφάνισης, μα αδυνατεί να στεριώσει σε σχέση εξαιτίας μια άλλης «πάθησής» του. Ερωτεύεται εύκολα. Αναζητά και επιδιώκει πολύ συχνά ερωτικές περιπέτειες της μίας βραδιάς. Η ζωή του Παύλου αναταράσσεται, όταν οι γυναίκες αρχίζουν ξαφνικά να τον εγκαταλείπουν από το πρώτο κιόλας ραντεβού.

Σε μια μελλοντική δυστοπία, οι άνθρωποι γεννιούνται με τέσσερις αισθήσεις. Το ανθρώπινο γένος έχει απολέσει την όσφρησή του. Πού βρίσκονται πια τα αρώματα των λουλουδιών και πού η οσμή της βροχής στο χώμα; Ο νεαρός Πάβελ αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα. Έχει εκ γενετής αναπτύξει το χάρισμα να αντιλαμβάνεται τις μυρωδιές. Προσπαθεί να μεταφέρει στον κύκλο του με λόγια αυτό που δεν περιγράφεται: την οσμή των πραγμάτων. Ευχή και κατάρα. Είναι είδωλο για τους αισθηματίες, μα ένας τρελός για τους ρεαλιστές. Η φήμη του εξαπλώνεται. Η Πολιτεία, διερευνώντας τις ιδιαίτερες ικανότητες του Πάβελ, τον εντάσσει στις Υπηρεσίες της. Μετά από πειράματα, ο Πάβελ θα αποκτήσει ένα από τα βασικά «εργαλεία» του σκύλου, το όργανο του Jacobson, με το οποίο θα οσφραίνεται πλέον ακόμη και τον φόβο των ανθρώπων. Το τίμημα ωστόσο θα είναι βαρύ: ο Πάβελ θα μπει σε «απομόνωση» μιας και για την προστασία του οι «κοινές» κοινωνικές επαφές του απαγορεύονται. Θα γίνει ο ανιχνευτής αγνοουμένων και επικηρυγμένων. Μα η σημαντικότερη αποστολή του θα είναι να βρεθεί πλάι στους δικαστές πριν από την ετυμηγορία τους, γνωμοδοτώντας για «θολές» υποθέσεις. Μετατρέπεται σε σύγχρονο ορό της αλήθειας. Οσμίζεται την νευρικότητα και τον φόβο του ένοχου, οσφραίνεται την στενοχώρια του αθώου. Στην επόμενη δίκη, ο εξαφανισμένος αδερφός του Πάβελ θα βρεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου για φόνο…

Ο Μίστερ Λόρενς βρίσκεται ναυαγός σε ένα ερημικό νησί. Σον εντοπίζουν
οι κάτοικοι μιας Κοινότητας, η οποία λειτουργεί με έναν απαράβατο και
αδιαπραγμάτευτο όρο: την διατύπωση της Αλήθειας. Ο φορέας «πύρινου»
ψεύδους το οποίο κατέστρεψε τις ζωές τρίτων, όταν αυτό αποκαλυφθεί
υποχρεούται να εγκαταλείψει δια παντός το νησί επιβιβαζόμενος σε μια βάρκα
με τα απαραίτητα και αποδιωγμένος στο ανοικτό πέλαγος.
Ο Λόρενς κρύβει με επιμέλεια το μυστικό του, μέχρι που, μετά από μια
σειρά συναντήσεων με κατοίκους του νησιού…

Έτος 2101. Σε μια δυστοπική κοινωνία, τα ζώα έχουν εκλείψει από τον πλανήτη γη και μοναδικοί επιζώντες είναι οι (χορτοφάγοι πλέον και καρδιοπαθείς) άνθρωποι. Η θανατική ποινή και οι φυλακές έχουν καταργηθεί, καθώς οι επιστήμονες έχουν εφεύρει, έπειτα από πειράματα, διεργασία με την οποία μετατρέπουν τους παραβάτες και τους εγκληματίες σε ανθρωπόμορφα υβρίδια με κεφάλι ζώου. Τα υβρίδια είναι χαμηλής νοητικής ικανότητας, πλήρως άκακα και φιλήσυχα και ζουν αποκλειστικά στην υπηρεσία των ανθρώπων. Χρησιμοποιούνται είτε ως υπηρέτες, είτε ως εργάτες. Το παρελθόν των υβριδίων ως ανθρώπων διαγράφεται οριστικά.

Στην βίλα των Άνταμς καταφθάνει ο Άργος, ένα νεαρό υβρίδιο-σκύλος. Ο Τζον  Άνταμς, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στις υπηρεσίες που προσφέρουν τα υβρίδια, δίνει απόλυτη ελευθερία στον Άργο, ο οποίος γίνεται ο αγαπημένος φίλος των δίδυμων παιδιών του. Πάνω στο παιχνίδι τους, ο Άργος τρομάζει μια ημέρα την Ελπίδα, η οποία παθαίνει καρδιακό. Ο Άργος την επαναφέρει. Η Ελπίδα εισέρχεται στο Νοσοκομείο, μα η υγεία της επιδεινώνεται από μικρόβιο και κρίνεται αναγκαία η μεταμόσχευση καρδιάς. Οι δότες είναι δυσεύρετοι…

Η μαντάμ Τιτίκα καλεί τα δίδυμα τέκνα της, Ορέστη και Ηλέκτρα, σε γεύμα στην έπαυλη, σαράντα ημέρες μετά τον θάνατο του πατέρα τους, Αριστείδη, με σκοπό να τους ανακοινώσει την διαθήκη του. Μητέρα και τέκνα συζητούν για τις ζωές τους και στον χώρο πηγαινοέρχεται σερβιρίζοντάς τους διακριτικά ο οικονόμος, Άλκης, ο έμπιστος της οικογενείας εδώ και σαράντα χρόνια. Ενώ η ατμόσφαιρα είναι συναισθηματικά φορτισμένη, η Τιτίκα πριν ανακοινώσει την διαθήκη και αναζητώντας την εξιλέωση, αποκαλύπτει πως την περίοδο της τεκνοποίησής της πριν από τριάντα έξι χρόνια είχε εξωσυζυγική «συνεύρεση». Τα δίδυμα μένουν άναυδα και ζητούν επιτακτικά να μάθουν όλη την αλήθεια. Ο φιλήσυχος Ορέστης εξαπολύει οργισμένη επίθεση στην μητέρα του, η οποία απτόητη τους αναφέρει πως αν θελήσουν να μάθουν για την πατρότητα κινδυνεύουν να χάσουν την μεγάλη κληρονομιά. Τα δίδυμα σοκαρισμένα, δείχνουν να αμφιταλαντεύονται μέσα στην δίνη των αποκαλύψεων. Η  Τιτίκα όπως εδώ και τριαντα πέντε χρόνια, αρνείται να πάρει θέση και χωρίς να αποκαλύψει στοιχεία για τον εραστή της, προχωρά στην ανακοίνωση της διαθήκης του Αριστείδη ο οποίος, παρά τις υποψίες του, αρνείται-ακόμη και μετά θάνατον-ότι τα παιδιά ήταν άλλου πατέρα, ορίζοντας πως αν με οποιονδήποτε τρόπο αποδειχθεί πως Ορέστης και Ηλέκτρα δεν είναι βιολογικά του τέκνα, αποκληρώνονται μαζί με την μητέρα τους, και η  περιουσία μεταβιβάζεται σε Ορφανοτροφείο. Στο σαλόνι εισβάλει ξαφνικά, ο Άλκης, ο οποίος επιβεβαιώνει τα λεγόμενα της Τιτίκας και ισχυρίζεται πως ίσως είναι αυτός ο πατέρας τους. Τα δίδυμα μένουν ξανά άναυδα. Η Τιτίκα λιποθυμά. Ο Άλκης, απτόητος, εκβιάζει τα δίδυμα, διεκδικώντας μερίδιο από την κληρονομιά τους για να σιωπήσει και να μην στραφεί κατά της διαθήκης.

Τέσσερα παιδιά λίγο πριν την ενηλικίωση, περνούν τις μέρες τους στο περιθώριο, ωθούμενοι στην παραβατικότητα από το μέντορά τους, Μάνι. Με την ανάγκη τους να κρατηθούν από κάπου κοινή, την απειρία, τις κόντρες και την αδυναμία να φερθούν καλά ο ένας στον άλλον, οι τέσσερις σχηματίζουν τη δική τους ιδιότυπη οικογένεια, διεκδικώντας ό,τι έχουν στερηθεί και προσπαθώντας να σπάσουν το καλούπι που τους θέλει χωρίς μέλλον. Το θαύμα που περιμένουν, είναι μακριά, κι όταν ο προστάτης-Μάνι τους οργανώνει για μια μεγαλύτερη δουλειά, έρχονται αντιμέτωποι με την απώλεια.

Ο διεθνούς φήμης συγγραφέας του φανταστικού Martin Ηο, κατάφερε την τελευταία του γυριστή. Τα ξημερώματα, και καθώς έγραφε το τελευταίο βιβλίο του πεντάτομου έπους του, με το ένα χέρι στην πένα και το άλλο στο σπαθί του κεντρικού του χαρακτήρα, έπεσε νεκρός πάνω στο γραφείο του από ανεύρυσμα εγκεφάλου. Ο απρόσμενος θάνατος μαζεύει στο σπίτι το στενό του κύκλo προς αντιμετώπιση της κρίσης. Η νυν σύζυγος βρίσκεται αντιμέτωπη με την πρώην. Η γραμματέας- ερωμένη αραιά και που, κλαίει γοερά για το ανολοκλήρωτο έργο. Ο εκδότης επιμένει πως ο θάνατος δεν πρέπει ν’ αποκαλυφθεί πριν κάποιος κοντινός γράψει τα τελευταία κεφάλαια, και ο υπάλληλος του γραφείου τελετών ρωτά αν επιθυμούν ν’ απομακρύνει το σπαθί που είναι ακόμα σφιγμένο στο χέρι, ή θα τον αποχαιρετίσουν μ’ αυτό...

Ο θάνατος απεργεί. Η γη έχει γεμίσει νεκροζώντανους που θα έπρεπε να είχαν
πεθάνει αλλά δεν έχουν πεθάνει ακόμη και απλώς περιφέρονται ο καθένας με τις
πληγές και τις αρρώστιες του. Η Σάνα θέλει να αυτοκτονήσει αλλά δεν μπορεί να βρει
τον τρόπο. Στην αποβάθρα ενός σταθμού θα γνωρίσει τον Μίκυ έναν ταξιτζή που θα
της μιλήσει για την «τελευταία τρύπα της φλογέρας» μια χωροχρονική πύλη που
οδηγεί τους ανθρώπους στη νύχτα της σύλληψης τους. Η Σάνα σκοπεύει να
χρησιμοποιήσει την πύλη ώστε να αποτρέψει την σύλληψη του εαυτού της και να
εκμηδενίσει την ύπαρξη της.

Τέσσερις φίλοι βρίσκονται σε ένα σπίτι με αφορμή τα γενέθλια του ενός. Σε μια
προσπάθεια να αναβιώσουν κάτι από τα παιδικά τους χρόνια αποφασίζουν να παίξουν
σκοτεινό δωμάτιο. Όταν αρχίσει το παιχνίδι ανακαλύπτουν ότι δεν είναι μόνοι και ότι
κάποιο άγνωστο πρόσωπο παίζει μαζί τους. Μόλις ανοίξουν τα φώτα
τρομοκρατημένοι ανακαλύπτουν ένα πτώμα πεσμένο στο πάτωμα. Οι φίλοι
τσακώνονται πάνω από το πτώμα και ο ένας ρίχνει ευθύνες στον άλλο.

Ύστερα από τον τραγικό θάνατο της Οφηλίας, η Σίλβερ ξεκινά να κάνει παρέα με το νέο κορίτσι που έρχεται στο σχολείο, τη Νάγια. Μαζί θα διαπράξουν τους φόνους που θα τους επιβάλλουν οι νόμοι της βασίλισσας Κοραλίας. Παράλληλα, ένα εργοστάσιο χιονιού εγκαινιάζεται πάνω από το σχολείο τους με σκοπό να παρέχει χιόνι στην πόλη κάθε μέρα ώστε οι ραδιενεργές ψείρες που έχουν βασανίσει τους κατοίκους της πόλης να πεθάνουν από το ψύχος. Το εργοστάσιο διευθύνει το ρομπότ Σπούκι το οποίο είναι οπτικά πανομοιότυπο με τη νεκρή Οφηλία. Η Σίλβερ και η Νάγια συνεπαρμένες από την αίσθηση του να σκοτώνεις κάποιον, αποφασίζουν να δολοφονήσουν τον διευθυντή του σχολείου τους ο οποίος τυχαίνει να είναι και ο μοναχογιός και διάδοχος της βασίλισσας Κοραλίας. Θα τα καταφέρουν;

Δεκέμβριος 1987. Ένας άντρας ετοιμάζεται να μπει σε ένα επιβατικό αεροπλάνο έχοντας στις αποσκευές του μια βόμβα. Στο αεροδρόμιο οι αποσκευές του μπερδεύονται με τις αποσκευές μιας άλλης γυναίκας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η βόμβα να μπει σε άλλο αεροπλάνο από αυτό που επρόκειτο να μπει αρχικά. Το λάθος αεροπλάνο ανατινάζεται πάνω από ένα χωριό. Όλοι οι επιβάτες καθώς και αρκετοί κάτοικοι του χωριού, σκοτώνονται. Στη δική του πτήση, ο βομβιστής τυχαίνει να κάθεται δίπλα σε έναν φλύαρο άντρα που του αρέσει να μιλά για τις γυναίκες και το ανθρώπινο δέρμα. Πρόκειται για έναν κατά συρροή δολοφόνο που θα φτάσει στον προορισμό του ασφαλής και έτοιμος να ξεκινήσει τη δολοφονική δράση του. Την ημέρα που συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την ανατίναξη του «λάθος αεροπλάνου» θα βασανίσει και θα δολοφονήσει μια φοιτήτρια αφαιρώντας της το δέρμα.

Ένα διαζύγιο. Μια πεθερά. Μια ναΐφ μάνα. Μια υστερική κόρη. Ένας ιντελεκτουέλ γιος κι ένας φίλος του, wannabe Καρυωτάκης. Α, και ένας πληρωμένος δολοφόνος. Αυτά.

Η Κόρρεϊ (πρώην πορνοστάρ) και ο Γιον (asexual άτομο) είναι ζευγάρι. Κατασκευάζουν και πουλούν κούκλες του σεξ. Ως εκείνη τη στιγμή, δημιουργούν αποκλειστικά female dolls. Ο Γιον όμως, με αφορμή μία παραγγελία που δέχεται από γυναίκα, θα αποφασίσει να κατασκευάσει την πρώτη male doll. Η Κόρρεϊ θα βρει στο πρόσωπο της αρσενικής κούκλας το απόλυτο αντικείμενο του πόθου. Από την ένωσή τους, θα προκύψει ένα σιλικονένιο παιδί.

Απόγευμα, σε μια κατάμεστη ευρωπαϊκή πλατεία: Ένας πλανόδιος μουσικός ξεδιπλώνει την τέχνη του πίσω από ένα αναποδογυρισμένο καπέλο με κέρματα. Όταν τελειώνει το show του, τον πλησιάζει μία καλοντυμένη γυναίκα, εμφανώς εύπορη και του ζητάει να μιλήσουν. Πηγαίνουν σε ένα εστιατόριο και στην πορεία του εξηγεί ότι θέλει από αυτόν να προετοιμάσει μία performance, αποκλειστικά προορισμένη για τον ετοιμοθάνατο γιο της που βρίσκεται στο τρίτο στάδιο του καρκίνου. Του ανακοινώνει ότι το παιδί πρόκειται να υποστεί ευθανασία και η ίδια θα χαιρόταν πολύ αν εκείνος δεχόταν να παίξει μπροστά του, στις τελευταίες του στιγμές, λίγο πριν η αναισθησιολόγος του κάνει την τελική ένεση.

Η Αργυρώ είναι αισθητικός και προσφέρει τις υπηρεσίες της κατ’ οίκον. Η Κάλλια χρειάζεται μανικιούρ και της κλείνει ραντεβού στο διαμέρισμά της. Η Αργυρώ καταφτάνει με τα σύνεργα και το βαλιτσάκι με τα μανό. Η διαδικασία ξεκινάει. Την ιεροτελεστία του μανικιούρ διαρρηγνύει ο επίμονος ήχος κλήσης του κινητού της Κάλλιας. Η Αργυρώ ρωτάει ποιος είναι. Η Κάλλια της αποκαλύπτει μετά από πιέσεις, την ιδιότητα του άντρα που βρίσκεται από την άλλη πλευρά της γραμμής. Ωστόσο, ένα ιδιόχειρο γράμμα που θα βρεθεί στην εξώπορτα θα ανατρέψει τα δεδομένα, πυροδοτώντας εξομολογήσεις και συνταρακτικές αποκαλύψεις.

Ο Σμπίσεκ αποφασίζει να παρατήσει την ζωή στην πόλη και να προσπαθήσει να ζήσει ανεξάρτητος σε ένα καταφύγιο στα βουνά της Μολδαβίας. Για τον λόγο αυτό επισκέπτεται τον Σεμπάστιαν, μόνιμο κάτοικο ενός καταφυγίου, ασκητής και θρήσκος. Περνώντας οι μέρες, ο Σεμπάστιαν δένεται με τον Σπίσεκ και ταυτόχρονα ξεκινούν να διαφαίνονται κάποιες διαταραχές στον χαρακτήρα του, οι οποίες οφείλονται κυρίως στα βιώματα των παιδικών του χρόνων και στην μοναξιά. Από την αντίθετη πλευρά ο Σμπίσεκ κουβαλώντας δυο βαριά μυστικά είναι αρκετά απόμακρος και εσωστρεφής. Τα μυστικά του Σμπίσεκ θα αποκαλυφθούν. Ο Σεμπάστιαν θα κάνει τα πάντα για να τον κρατήσει κοντά του.

Ο Γάλλος (πια), Πανταλόνε επιστρέφει στην πατρίδα των προγόνων του, με πρόσχημα μια σημαντική επαγγελματική συμφωνία. Τον συνοδεύει η κόρη του Vartu. Σε έναν από τους περιπάτους της η Vartu θα γνωρίσει έναν νεαρό Ιταλό όμορφο και έξυπνο, τον Σίλβιο, τον οποίο ερωτεύεται παράφορα. Ο Σίλβιο θα κάνει τα πάντα για την κερδίσει, όμως ο υπηρέτης, του Πανταλόνε, ο Πολτσινέλε έχει πάρει διαταγή από τον αφέντη του να μην πλησιάσει κανείς την κόρη του και αν υπάρξει παραβάτης να τον βασανίσει. Ο Σίλβιο υπομένει τους εκφοβισμούς και συνεχίζει να διεκδικεί την Vartu. Κάποια στιγμή απελπίζεται και περνάει στην αντεπίθεση, βάζοντας τον υπηρέτη του Αρλεκίνο να στήσει παγίδα στον γέρο Πανταλόνε. Καταλαβαίνει όμως ότι ούτε έτσι θα κερδίσει την Vartu και αποφασίζει μαζί με τον Αρλεκίνο να μάθει για την επαγγελματική συμφωνία του Πανταλόνε και του συνεργάτη του Δον Καπιτάνο. Ο Σίλβιο στην προσπάθειά του να ανακαλύψει τι πραγματικά συμβαίνει δολοφονείτε από τον Πολτσινέλε. Ξεκινάει έτσι, μια σειρά από φόνους, η οποία θα οδηγήσει στην συνεργασία των δυο υπηρετών. Ο Πολτσινέλε έχοντας υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις του φέρετε αλαζονικά, κάτι που θα του στοιχήσει την ζωή του. Έτσι ο Αρλεκίνος μένει μόνος του και αποφασίζει να καρπωθεί την περιουσία του Πανταλόνε. Δεν θα προλάβει όμως, μιας και θα δολοφονηθεί και αυτός από τους έμπιστους του Μαζαρέν.

Ο Ζαν είναι σκηνοθέτης. Ζει σε μια μεγάλη πόλη. Κλεισμένος μέσα στο μικρό σπίτι του, οραματίζεται την επόμενη παράσταση που θα σκηνοθετήσει. Είναι αρκετά επηρμένος και εγωπαθής. Τηλεφωνεί σε γνωστούς και φίλους ηθοποιούς λέγοντας την ιδέα του για το έργο που θέλει να ανεβάσει και τους ζητά να συμμετέχουν. Οι περισσότεροι δεν έχουν όρεξη να ασχοληθούν με κάτι που δεν θα τους αποφέρει έσοδα. Ο φίλος του, Άλεξ, του δίνει την ιδέα να βρει ερασιτέχνες ηθοποιούς. Έτσι ο Ζαν δημιουργεί μια ομάδα με πολλά ετερόκλητα στοιχεία. Ένας συντηρητικός σαραντάρης, μια τριαντάχρονη Κονγκολέζα ζωγράφος παιδί μεταναστών, ένας queer οικονομολόγος, μια εβδομηντάρα open minded συνταξιούχος και ένας ομοφυλόφιλος δεκαοχτάρης φοιτητής πληροφορικής. Οι πρόβες ξεκινούν. Ο αυταρχισμός του σκηνοθέτη και η διαφορετικότητα των μελών, δημιουργούν προστριβές. Η σκηνοθετική προσέγγιση του έργου, που έχει επιλέξει ο Ζαν, δεν αρέσει στην ομάδα. Έτσι αποφασίζουν να του ζητήσουν να αλλάξουν έργο. Ο Ζαν παραβλέπει το αίτημα τους. Στην πρεμιέρα η ηθοποιοί αποφασίζουν να εκθέσουν στο κοινό όλα αυτά που βίωσαν στις πρόβες. Η παράσταση στέφεται με επιτυχία. Οι ηθοποιοί απολαμβάνουν το αποτέλεσμα. Ο Ζαν συνεχίζει το κυνήγι της δόξας.

Ο Έκτωρ και ο Φίλιπ συγκατοικούν σε μια μικρή πόλη της Γερμανίας κοντά στο Βερολίνο. Είναι χρόνια μαζί και σκέφτονται ότι ήρθε η ώρα να αποκτήσουν ένα παιδί. Ο Φίλιπ είναι ένα intersex άτομο. Εξωτερικά μοιάζει με άνδρας όμως βιολογικά είναι γυναίκα. Έτσι θέλει να κάνει το δικό τους παιδί και όχι να μπουν στην διαδικασία υιοθεσίας. Ο Έκτωρ έχει τις επιφυλάξεις του. Ο φίλος τους Yan προσπαθεί να τους βοηθήσει. Ο Φίλιπ ενθουσιώδης από την φύση του ξεκινάει γρήγορα τις διαδικασίες. Ο Έκτωρ μην μπορώντας να ακολουθήσει τις γρήγορες εξελίξεις, απελπίζεται και βρίσκει διέξοδο σε μια παλιά του συνήθεια, το αλκοόλ. Ο Φίλιπ βρίσκεται ήδη σε μια κλινική που εξειδικεύεται σε θέματα γονιμότητας. Το ζευγάρι απομακρύνεται. Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν ο Φίλιπ καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με τις μεθόδους που ακολουθούν στην κλινική. Ο Yan βοηθάει τον Φίλιπ να ξεφύγει από όλο αυτό και το θέμα παίρνει το δρόμο της δικαιοσύνης. Ο Φίλιπ θέλοντας να κάνει το δικό του παιδί δεν τα παρατάει και με την βοήθεια του Yan βρίσκει αξιόπιστους γιατρούς για να προχωρήσει. Ο Έκτωρ ζητάει από τον Φίλιπ να ξανά είναι μαζί, όμως κάτι τέτοιο δεν μοιάζει πλέον εφικτό.

Ο Λόρκα συλλαμβάνεται στο σπίτι ενός φίλου ποιητή. Χωρίς να δικαστεί, καταδικάζεται σε θάνατο με συνοπτικές διαδικασίες. Τον κλείνουν μόνο σ’ ένα κελί.Το βράδυ, τον επισκέπτεται το φεγγάρι. Στον Ματωμένο Γάμο πενθούσε τη μοναξιά του, ήθελε να τιμωρηθούν οι άνθρωποι. Απόψε τρύπωσε να παρηγορήσει τον Φεδερίκο, να πενθήσουν μαζί τα χρόνια που δεν θα ‘ρθουν. Ο Λόρκα απόψε θέλει να ζήσει, η ψυχή του δε θρηνεί, θα τραγουδήσει, θα αναπολήσουν τα περασμένα. Γελάει και χαίρεται που το πνεύμα του είναι ελεύθερο. Κανένας Βελάσκο δεν θα τον λυγίσει.Ο Λεονάρντο μπαίνει απ’ το παράθυρο. Ήρθε να πάρει τον Λόρκα να κρυφτούν στο δάσος, το φεγγάρι δε θα βγει, δε θα τους μαρτυρήσει, θα μείνει στο κελί.Το χάραμα οι Φαλαγγίτες μπαίνουν, του λένε πως θα τον εκτελέσουν πριν βγει ο ήλιος. Του περιγράφουν τα βασανιστήρια που θα υποστεί. Ο Φεδερίκο βουρκώνει απευθύνει χαιρετισμό στη ζωή, στον αγαπημένο του.

Βλέπουμε δύο αδερφές μετά την κηδεία της μητέρας τους. Η Έλενα είναι γιατρός, τα τελευταία χρόνια φρόντιζε τους γονείς της. Η Κατερίνα είναι ηθοποιός ζει στο Παρίσι. Η Κατερίνα με τη μητέρα της για μια δεκαετία δεν είχαν συναντηθεί, είχαν μόνο μια τυπική τηλεφωνική επαφή και νιώθει άσχημα που δεν πρόλαβαν να αποκαταστήσουν τη σχέση τους.

Από το διάλογό των αδερφών φαίνεται πως η Λιλή ήταν μια αυταρχική γυναίκα που ήθελε να ελέγχει τις ζωές των παιδιών της. Σκαλίζοντας το παρελθόν βγαίνουν στην επιφάνεια πικρίες που έχουν συσσωρευτεί και μυστικά που αφορούν την προσωπική ζωή της Έλενας.

Μαθαίνουμε, πως η μητέρα τους αναγνωρίζοντας τα λάθη που είχαν  φέρει τη σχέση της με την Κατερίνα σε αδιέξοδο και θέλοντας  να εξιλεωθεί, αγόρασε ένα κτίριο προκειμένου  να το μετατρέψει σε θεατρική σκηνή. Η Κατερίνα εξοργίζεται. Βρήκε ότι ήταν ένας έμμεσος τρόπος  να επέμβει ξανά στη ζωή της. Εξάλλου αυτά που της έλειψαν, δεν αγοράζονται.

2020 : Ο Μπόρις, Βρετανός αρχαιολόγος, κάνει ανασκαφές στην νεκρόπολη Ναξί Ρουστάμ του Ιράν, ανακαλύπτει μια μικρή φιλντισένια σαρκοφάγο, μέσα σε αυτή βρίσκεται ταριχευμένο ένα ανδρικό μόριο. Από τα φοιτητικά του χρόνια είχε ακούσει το μύθο που ήθελε το μόριο του Ξέρξη να έχει αποκοπεί από το σώμα και να έχει ταριχευτεί ξεχωριστά. Ο Μπόρις ενθουσιασμένος μετά την ανακάλυψη του δίνει διαδικτυακή συνέντευξη από τον χώρο των ανασκαφών.
2055 : Έχει επικρατήσει η μητριαρχία και ο οικοφεμινισμός, οι άντρες κατά κύριο λόγο περιορίζονται σε υποστηρικτικές εργασίες.
Έχει δημιουργηθεί το αντιστυτικό εμβόλιο και η τεκνοποίηση επιτυγχάνεται μέσω λήψης σπέρματος.
Ο Μπόρις ασχολείται με τα οικιακά και παράλληλα κρυφά προσπαθεί ακόμη να αποκρυπτογραφήσει την επιγραφή της σαρκοφάγου. Ο μόνος που εμπιστεύεται είναι ο φίλος του Ίαν.
Ο Βασιλιάς της Αγγλίας ως εκπρόσωπος των Ευρωπαίων ανδρών έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στον Μπόρις περιμένοντας να λύσει την κατάρα της Άμηστρις. Κατέχει τον θρόνο λόγω κληρονομικού δικαιώματος όμως κινδυνεύει να τον χάσει από την αδερφή του.
Η σύζυγός του Τζόαν διευθύντρια φαρμακευτικής εταιρείας του ανακοινώνει πως έφτιαξαν ένα χάπι το οποίο υπό προϋποθέσεις επιτρέπει την στύση.
Ο Μπόρις αποκρυπτογραφεί την αρχαία επιγραφή και παράλληλα λύνει την κατάρα, τού προκαλείται ακούσια στύση και ρεύση.

Η Ήρα βρίσκεται στην εφηβεία, εξερευνά την σεξουαλικότητά της. Με την Κάτια, την κολλητή της, παραγγέλνουν ένα δονητή ο οποίος καταλήγει στα χέρια της μητέρας. Μητέρα και κόρη συγκρούονται. Η μητέρα ψάχνει τρόπους να καταστείλει τη σεξουαλικότητα της κόρης της. Η Εύα, (φίλη της μητέρας) της προτείνει να αγοράσει το «κρίνο της κοιλάδας» ένα φυτό με κατευναστικές ιδιότητες. Το αγοράζει φτιάχνει αφέψημα και πίνουν τα βράδια. Η Ρίτα λέει στην Εύα ότι Ήρα έχει καθυστέρηση, Η Εύα έχει την υπόνοια ότι η έφηβη είναι έγκυος. Η μητέρα αγχωμένη εκφράζει τις υποψίες της στην κόρη. Η Ήρα με εριστική διάθεση, παραδέχεται ότι είναι σεξουαλικά υπερδραστήρια. Οι έφηβες, εντός και εκτός σχολείου αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα τα οποία προσπαθούν να λύσουν. Οργανώνουν ακτιβιστική δράση θέλοντας να δείξουν ότι δεν ντρέπονται για το σώμα τους. Στο τέλος η Ρίτα θα σταθεί στο πλευρό τους.

Η Καλλιρρόη κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση και προφυλακίστηκε. Στη φυλακή προσποιήθηκε ψυχωσικά επεισόδια και μεταφέρθηκε στο ψυχιατρείο.
Γίνεται φίλη με τον Νικόλα, τον υπάλληλο του κυλικείου. Καλεί τον εραστής της, Jorge, να φέρει το αποδεικτικό υλικό της «αθωότητας» της στο κυλικείο προκειμένου να πείσει την Μαρία, γυμνάστρια του ιδρύματος, να την βοηθήσει να αποδράσει. Την τελευταία στιγμή το σχέδιο ναυάγησε. Η Καλλιρρόη συνειδητοποιεί ότι αν θέλει να δραπετεύσει πρέπει να βασιστεί στην αγέλη της.

Είναι συνηθισμένοι οι ήρωες του Ντοστογιέφσκι; Όχι. Οι ήρωες του, φιλιούνται στο στόμα, κλαίνε, κλαίνε με λυγμούς από έρωτα και χαρά, με μια ηδονή που άμα ξεσπάσει κυριαρχεί και κυριεύει. Θυμώνουν, γελάνε, γονατίζουν, παρακαλούν και όλα αυτά ταυτόχρονα. Ο Αιώνιος Σύζυγος στρατολογεί ο ίδιος τους εραστές της γυναίκας του, όταν εκείνοι κλαίνε, κλαίει κι αυτός και επικαλείται μαζί τους τις ευχάριστες αναμνήσεις τους. Ταυτόχρονα παραμονεύει στο μισοσκόταδο κρατώντας μια φαλτσέτα. Σκοτώνει την κόρη του αντίζηλού του, που και ο ίδιος λατρεύει.

Ο Λουκάς επέστρεψε από την Γλασκόβη, όπου σπούδασε ναυπηγική. Ο πατέρας του παραθέτει δείπνο. Η μητέρα του ζητάει από την οικονόμο τα ασημένια σερβίτσια. Καθώς τρώνε, ο Λουκάς αναλύει στους καλεσμένους πως κατασκευάστηκαν τα μαχαιροπίρουνα. Οι ναζί ξήλωναν τα ασημένια δόντια των Εβραίων, πριν τους στείλουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι πρόγονοι τους κουβαλούσαν το ματωμένο ασήμι με τα ψαροκάικά τους. Οι παρευρισκόμενοι προσβάλλονται. Σε μια στιγμή παροξυσμού, τους ανακοινώνει την επιθυμία του να γίνει συγγραφέας και απαρνείται την ναυτιλιακή της οικογένειας. Η Μητέρα του δείχνει να τον υποστηρίζει. Ο πατέρας του και οι συγγενείς πεπεισμένοι πως ένας δαίμονας τον έχει κυριεύσει, αποφασίζουν να τον ξορκίσουν.

Η Μελίνα δουλεύει σε μια φίλη της που έχει AirBnB. Η δουλειά της είναι να καθαρίζει τα δωμάτια. Έλα όμως που η φίλη της Μελίνας, η Έλλη, που έχει τα σπίτια, είναι η μοντέρνα Μαντάμ Παρί και φιλοξενεί διάσημα παράνομα ζευγάρια (και τριπλέτες ή τετραπλέτες) που επιθυμούν να κάνουν σεξουαλικά έκτροπα εχέμυθα, αβασάνιστα και με σοβαρότητα; Η Μελίνα δεν την γνωρίζει αυτή τη μικρή λεπτομέρεια κι όταν τη μάθει, θ αρχίσουν όλα σταδιακά να στραβώνουν…

Αντί περίληψης

Η αλήθεια είναι υποκειμενική.

Όλα τα λουλούδια είναι ναρκωτικά.

Τα καλά ρούχα της Κυριακής είναι βρεγμένα από το νερό της πισίνας.

Ο διαβήτης μεταδίδεται με το σάλιο.

Οι θρησκείες και τα μαγαζιά στην αρχή του φθινοπώρου και στο τέλος του καλοκαιριού κολλάνε στις βιτρίνες τους με κόκκινα γράμματα τη λέξη Sale.

Οι ιερείς φοράνε στολές κατάδυσης.

Ο Θεός είναι αγγειοπλάστης. Έφτιαξε με πηλό τον Αδάμ, την Εύα και ένα τασάκι.

Η ημερομηνία λήξης των ανθρώπων γράφεται πίσω από το αυτί  τους.

Οι τρίχες στα γεννητικά όργανα των έφηβων αγοριών είναι όμορφες.

Τελικά η αλήθεια είναι αντικειμενική.

Αντί περίληψης:

Ενός λεπτού σιγή...

-Happy birthday (στα ισπανικά)

-Είσαι ό,τι χέζεις.

-Ο Προμηθέας ίσως και να ήταν αδερφή.

-Σε γνωρίζω από την όψη του σπαθιού την τρομερή.

-Κόψη.

-Πέντε λεπτών σιγή ... σειρήνα ασθενοφόρου.

2022. Δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα η γραφή.
Ο Βασιλιάς Βαγγέλης ΙΙ o Λεβεντόκαρδος της πόλης κράτους των Σεπολίων, έχει εμπιστευτεί την παρακολούθηση των σημαντικών υποθέσεών του, στον εξ απορρήτων αυτιστικό Σωτήρη που αν και είναι κοινωνικά απροσάρμοστος έχει απίστευτη ικανότητα φωτογραφικής μνήμης και IQ 172. Ο Βασιλιάς Βαγγέλης προχωρεί σε πολεμικές προετοιμασίες εναντίον του Πειραιά και χρησιμοποιεί τον Σωτήρη για να κερδίσει και τον πόλεμο και να βγάλει και χρήματα. Ο πόλεμος ξεσπά.
Τον Σωτήρη προσεγγίζει η ξαδέρφη του βασιλιά, Πριγκίπισσα Μαρίκα και προσπαθεί να καταλάβει γιατί ο βασιλιάς έχει εξαρτηθεί πάνω του. Προσπαθεί να τον βοηθήσει να νιώσει λίγο συναίσθημα και αγάπη για τη ζωή. Σκοπός της, να εκμαιεύσει πληροφορίες από τον Σωτήρη για τον πόλεμο.
Ο Σωτήρης αισθάνεται την έννοια της αγάπης και σταματά να είναι υποχείριο του Βασιλιά. Οι Πειραιώτες πλησιάζουν προς τα Σεπόλια, το βασίλειο βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο.

Στον κόσμο δεν είναι γνωστό ακόμη το μαγειρικό αλάτι. Στο απομονωμένο νησί Αναλάτα, ο μάγειρας Λεοπόλδος ικανοποιεί τους ιθαγενείς με ευφάνταστες μαγειρικές πατέντες. Μια μέρα στο τραπέζι του κάθεται η φτωχική οικογένεια Μπόνγκο με ρούχα γεμάτα άσπρη σκόνη απ’ το χωράφι τους. Από ατύχημα, λίγη από την άσπρη σκόνη τινάζεται στο φαγητό.
Ο Λεοπόλδος γεμάτος θυμό, για να τους πείσει ότι το φαγητό τρώγεται δοκιμάζει μια μπουκιά γεμάτη άσπρη σκόνη. Εκεί γίνεται το θαύμα. Η ιστορία γνωρίζει το αλάτι.
Ανακαλύπτει ότι η γη των Μπόνγκο είναι γεμάτη ορυκτό αλάτι για αυτό δε φυτρώνει τίποτα. Αποκτά τη γη τους προκειμένου να εξασφαλίσει εργασία για την κόρη τους. Εν τέλει τους αναγκάζει να του δίνουν το αλάτι εσώκλειστοι στη γη τους, ζώντας στην εξαθλίωση.
Οι κάτοικοι του Νησιού εθίζονται στην αλατισμένη μαγειρική ξεχνώντας τα πικρά και ξινά χρόνια. Κανείς δε νοιάζεται για τους Μπόνγκο. Ένα πρωί καταφθάνει καράβι. O Λεοπόλδος θα δοξαστεί στους αιώνες για το αλάτι του;

Σε μια ακαθόριστη κοινωνία, που μοιάζει ίσως με την δική μας, οι μειονότητες τα κατάφεραν. Κυριαρχούν. Μια πυρηνική οικογένεια, αρτιμελής και ντόπια, προσπαθεί να βρει την θέση της στην νέα πραγματικότητα. Εγκλωβισμένη στην κανονικότητά της ψάχνει τρόπο να επιβιώσει. Παίρνει θέση, ανοίγει τα μάτια και είναι έτοιμη να παίξει το παιχνίδι. Κάποιος όμως πρέπει να κλείσει τα μάτια.

Ο Αρμάντο Χότζα, Αλβανός οινοπαραγωγός που ζει χρόνια στην Ελλάδα, παράγει την περίφημη ετικέτα κρασιών «Ούριος άνεμος» και ανοίγει την ομώνυμη οινοθήκη. Ο μόνος που ξέρει το φοβερό μυστικό της παραγωγής των κρασιών είναι ο Φατιόν Λαζάϊ, συνεργάτης του από παλιά, ο οποίος τον εκβιάζει διεκδικώντας μερίδιο στην επιχείρηση.

Η αυτοκτονία του Λευτέρη Ακριτίδη, φιλολόγου που υπηρετεί ως επικουρικός στο Πανεπιστήμιο, αναστατώνει τη ζωή της πανεπιστημιακής κοινότητας. Το τραγικό γεγονός αποδίδεται στην αποτυχία του Ακριτίδη να εκλεγεί λέκτορας. Τη θέση παίρνει η πανέμορφη Ελεωνόρα Χαλκιά, κόρη καθηγητή της Ιατρικής. Αρκεί όμως μόνο μια επαγγελματική αποτυχία για να οδηγήσει έναν καταρτισμένο και ικανό επιστήμονα στην αυτοχειρία; Υπάρχουν άλλοι λόγοι, άγνωστοι στους καθηγητές του τμήματος, που εξηγούν γιατί ο Ακριτίδης προέβη στο απονενοημένο διάβημα; Ο Λάζαρος Απέργης, φίλος του αυτόχειρα, έχει τις εξηγήσεις. Στην προσπάθειά του να τις αποκαλύψει θα βρεθεί αντιμέτωπος με το πρόσωπο που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη ζωή του Ακριτίδη.

Ο συγγραφέας Μαρκ Χάντερ πάσχει από σοβαρή μορφή αγοραφοβίας, που τον κρατά κλεισμένο επί δεκαετίες στο σπίτι του. Φύλακας και σύμβουλός του είναι η μητέρα του, Μπεθ, μια δυναμική γυναίκα με πλούσια κοινωνική ζωή. Καθώς ο Μαρκ αρχίζει να αποκτά φήμη και εμπορικότητα, η Μπεθ τον παροτρύνει να βρει κάποιον που θα τον υποδύεται στις εξωτερικές του υποχρεώσεις.

Τέσσερις γυναίκες έχουν μαζευτεί στο σπίτι της μιας από αυτές για να γιορτάσουν τα εξηκοστά της γενέθλια. Η Μίνα, η εορτάζουσα, είναι δικηγόρος. Της αρέσουν οι νεότεροι άντρες και τα ακριβά αυτοκίνητα. Η Κλειώ είναι συνταξιούχος καθηγήτρια αγγλικών, έχει ανάπηρο σύζυγο και γιο που κάνει body building. Στον ελεύθερο χρόνο της παρακολουθεί μαθήματα δημιουργικής γραφής και πιστεύει ότι προσεχώς θα γίνει μεγάλη συγγραφέας. Η Φαίη είναι δερματολόγος με ιατρείο στο Κολωνάκι. Την τραβάνε οι πολύ σκληροί άντρες, που συνήθως έχουν προβλήματα με τον νόμο. Είναι τρεις φορές χήρα. Η Μαίρη είναι μοδίστρα. Ράβει στο δικό της εργαστήριο και έχει αρκετή πελατεία. Είναι διαζευγμένη και έχει δύο κόρες στην εφηβεία.
Η Μίνα έχει ετοιμάσει μια έκπληξη για τις φίλες της, ένα ξεχωριστό δώρο, που θα αναστατώσει αναπάντεχα τις ζωές όλων τους.

Σ’ έναν οίκο ευγηρίας συναντιέται ο Κος Στέλιος με την κα Μερόπη. Η Βιράντα εργάζεται εκεί και προσπαθεί να τους ομορφύνει τη ζωή, φέρνοντάς τους «λιχουδιές» απ’ τον έξω κόσμο. Όταν η Βιράντα κινδυνεύει να απολυθεί εξ αιτίας τους, η Κα Μερόπη αποφασίζει να ξεπαστρέψει τη διευθύντρια του γηροκομείου. Την υπόθεση παίρνει πάνω της η Βιράντα, πράγμα που ευαισθητοποιεί ακόμα περισσότερο την κυρία Μερόπη, μέχρι τη στιγμή που έρχεται ο γιος της, Ιάσονας, απ’ το εξωτερικό, ερωτεύεται τη Βιράντα κι αλλάζουν τα καπάκια.

Ο Απόστολος είναι παντρεμένος με την Ελένη πενήντα χρόνια, και ζουν στην επαρχία. Η ζωή τους καθορίζεται από τις συμβουλές του γέροντά του, Ιερόθεου. Ακολουθούν σαν πρόβατα. Ο τρόπος αυτός όμως έχει και τις παρενέργειές του… Μια μέρα ο Απόστολος το σκάει , φτάνει στην Αθήνα και μέσα σε μια νύχτα, σ’ ένα παγκάκι, έρχεται σ’ επαφή με την πραγματική ζωή.

Ο Μηνάς είναι ένα συνειδητά περιθωριοποιημένο άτομο. Το σπίτι του είναι απομονωμένο , «στις ερημιές». Δεν μιλάει σε κανέναν. Όλοι πιστεύουν πως είναι κωφάλαλος και του έχουν κολλήσει το παρατσούκλι «τρελογιατρός». Δυο έφηβοι η Μάγια και ο Πάνος (ο οποίος έχει έρθει πρόσφατα στο σχολείο), αναζητώντας περιπέτεια πηγαίνουν στο σπίτι του Μηνά. Ένα απρόβλεπτο γεγονός θα δημιουργήσει συνθήκες μιας ιδιαίτερης επικοινωνίας των παιδιών με τον Μηνά. Μια ζεστή σχέση θα αναπτυχθεί ανάμεσα στον Μηνά και τον Πάνο ενώ η Μάγια θα τον βάλει σε μπελάδες αφ’ ενός κλέβοντάς τον, αφετέρου με την εμπλοκή του πατέρα της, Λουκά ο οποίος θα φτάσει στο σημείο να τον κακοποιήσει και εκβιάσει. Η κοινωνικοποίηση του Μηνά φέρει ακριβό τίμημα.

Η Κούδα Γοβέτα έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στο Κολωνάκι. Κάθε απόγευμα Πέμπτης παίζει πόκα με τις φίλες της. Η φίλες της είναι οι ίδιες από το σχολείο: η Ντορέττα, η Αλέκα, η Πέπη και η Μίνα. Όλες είναι γύρω στα 65-70. Το μεσημέρι εκείνης της Πέμπτης φτάνει στο σπίτι της Μίνας και αρχίζουν την Πόκα και μίαμία αρχίζουν να πνίγονταιαπό το καυτό τσάι. Όπως είναι γνωστό όταν πίνεις καυτό τσάι πνίγεσαι και πεθαίνεις! Γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνουν ψύχραιμες βάζουν τα πτώματα στην ντουλάπα. Μένει η Κούδα και η Μίνα και συνεχίζουν να παίζουν ως που κερδίζει η αιώνια κερδισμένη Κούδα. Την επόμενη Πέμπτη όλες μαζί πάλι πίνουν τσάι και παίζουν πόκα. Αυτή την φορά η Κούδα πίνει το τσάι και πνίγεται. Σαστισμένες που η Κούδα πέθανε αντί για αυτές όπως συνήθως γίνεται, προσπαθούν να βρουν τι θα κάνουν.

Ο Θέμης, ο οικοδεσπότης, έχει καλέσει τους πιο στενούς του ανθρώπους σε δείπνο για να τους κάνει μια σημαντική ανακοίνωση. Την κοπέλα του, τον καλύτερό του φίλο, και τον πατέρα του. Στο σπίτι του όμως μένει και η ανυπόφορη Ωμέγα, μια άστεγη κοπέλα που έχει μαζέψει από τον δρόμο και την φιλοξενεί. Οι τρεις καλεσμένοι αγωνιούν για την ανακοίνωση ελπίζοντας ότι θα τους πει ότι επιτέλους θα διώξει την Ωμέγα από το σπίτι του. Η βραδιά όμως κυλάει και ενώ η Ωμέγα κάνει ό,τι μπορεί για να τους προκαλέσει όλους, η ανακοίνωση αργεί. Είναι μια μάχη νεύρων από την οποία κανείς δεν προβλέπεται να βγει νικητής.

Σε μια δημόσια βιβλιοθήκη με σπάνια βιβλία ο φύλακας των βιβλίων, γιός και εγγονός βιβλιοθηκάριων στην ίδια βιβλιοθήκη, τρέφεται με βιβλία. Αφομοιώνει το περιεχόμενό τους και μπορεί να το απαγγείλει λέξη προς λέξη. Στην δίκη του αποκαλύπτεται πως δεν μπορεί να φάει τίποτα άλλο, και πως η ιδιότητα αυτή προέρχεται από τον παππού του, που ήταν Αποθηκευτής σημαντικών εγγράφων στον πόλεμο. Γίνεται προσπάθεια η υπόθεση να παραμείνει απόρρητη. Ωστόσο κάποια στιγμή διαρρέει. Μετά από πενήντα χρόνια, όταν η ψηφιακή εποχή έχει εδραιωθεί και η τυπογραφία έχει εκλείψει, καθιερώνεται τα εναπομείναντα παλιά βιβλία να διανέμονται ως άχρηστα σε φτωχούς και αστέγους για φαγητό. Από τις μεγάλες ποσότητες βιβλίων που έχουν καταναλώσει στα συσσίτια οι άνθρωποι του δρόμου, μετατρέπονται σε μια απειλητική στρατιά.

Η Ειρήνη είναι δασκάλα ειδικής αγωγής και έχει αναλάβει την παράλληλη στήριξη του Ριγιάντ , ενός εφήβου στο φάσμα του αυτισμού, που στερείται ενσυναίσθησης, γεγονός που μερικές φορές τον οδηγεί σε ακραίες εκδηλώσεις βίας. Τις περισσότερες όμως μέρες, ο Ριγιάντ , παιδί Σύρων μεταναστών, είναι ήρεμος και επιδεικνύει εξαιρετικές επιδόσεις στα μαθήματά του.
Η διευθύντρια του σχολείου, ανησυχώντας για την βιαιότητα στον χαρακτήρα του, έχει προειδοποιήσει την Ειρήνη ότι την επόμενη φορά, θα ζητήσει την απομάκρυνσή από το σχολείο.
Ένα μεσημέρι, μετά το σχολείο ο Ριγιάντ λέει στην Ειρήνη ότι δεν θα πάει την άλλη μέρα στο σχολείο γιατί χθες πέθανε η μητέρα του.
Η Ειρήνη, στην αρχή δεν καταλαβαίνει ακριβώς τι συμβαίνει, γιατί ξέρει ότι η μητέρα του πάσχει από την καρδιά της, και θεωρεί ότι σε αυτό οφείλεται ο θάνατός της. Κάθονται σε ένα παγκάκι και προσπαθώντας να βοηθήσει τον Ριγιάντ να αντιμετωπίσει τον θάνατο της μητέρας του, καταλαβαίνει ότι είναι εκείνος που την σκότωσε, αλλά δεν μπορεί να καταλάβει γιατί το έκανε.
Η μητέρα του Ριγιάντ είναι παρούσα σε όλες τις σκηνές εκτός από την τελευταία.
Όσο είναι ζωντανή είναι ντυμένη με μαύρα, όταν πλέον δολοφονείται είναι ντυμένη στα λευκά.

Ο Τίτος είναι απεσταλμένος της νόμιμης κυβέρνησης, έχοντας στα χέρια του ένα σχέδιο ανακωχής προς του αντάρτες. Οι αντάρτες ετοιμάζονται να τον εκτελέσουν, καταδικάζοντας έτσι την τελευταία ευκαιρία για ειρήνη. Ο Τίτος όμως έχει προσφερθεί να πάει, γιατί είναι ό μόνος επιζών από την ομάδα που έκρυψε όλο το χρυσό του κράτους, λίγο πριν ξεσπάσει ο εμφύλιος. Ξέρει ότι αν προσπαθήσει να διαπραγματευτεί την πληροφορία αυτή σε αντάλλαγμα την ζωή του, με τον αρχηγό των ανταρτών, τον διαβόητο Σκύλο, και θα υποβληθεί σε βασανιστήρια και στο τέλος θα τον σκοτώσουν. Έχει όμως και κάποιους δικούς του ανεξόφλητους λογαριασμούς με τον Σκύλο. Την νύχτα πριν την εκτέλεση του, καταφέρνει και πείθει τον φρουρό του, έναν μάλλον αφελή αλλά θηριώδη άνδρα, να τον απελευθερώσει και φεύγουν μαζί για τον θησαυρό και την ελευθερία. Ο χρυσός είναι θαμμένος σ΄ ένα κενοτάφιο στο νεκροταφείο του χωριού. Φτάνοντας εκεί διαπιστώνουν ότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο, δεν μπορούν να βρουν την είσοδο του τάφου. Εκεί τους βρίσκει ο Σκύλος, και όλοι μαζί μπαίνουν στο κενοτάφιο για να ξεθάψουν τον χρυσό.

Σε ένα ορεινό χωριό την Άπλα, οι κάτοικοι έχουν αποκλειστεί και δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο. H Άπλα είναι ένα χωριό γερόντων και πασχόντων. Εκεί πάνε υποχρεωτικά όσοι κάτοικοι της χώρας υπερβαίνουν ένα όριο ηλικίας, έχουν βεβαρημένο ποινικό μητρώο ή θανάσιμη ασθένεια, και ποτέ κανείς τους δεν ξαναγυρίζει πίσω στο σπίτι του. Ανάλογα με τις χρονιές, η Άπλα έχει από 100 μέχρι και τρεις κατοίκους. Ποτέ όμως δεν πέφτει κάτω από τρεις. Αυτή την φορά, στο καφενείο του χωριού έχουν μαζευτεί δύο άνδρες και δύο γυναίκες. Περιμένουν τον ταχυδρόμο, που όπως κάθε μήνα έρχεται για την απογραφή/εξόντωση ενός από τους κατοίκους. Αυτήν την φορά όμως έχουν αποφασίσει ότι μόλις έρθει ο ταχυδρόμος, θα πάρουν το πάνω χέρι.

Όταν ο Ορφέας επισκέπτεται τον φίλο του Τηλέμαχο, που αναρρώνει από τροχαίο,
εντυπωσιάζεται από τα πρόσθετα τεχνητά πόδια του. Τα τεχνητά μέλη και όργανα
που φτιάχνει η εταιρία μetaBody δεν υστερούν σε τίποτα από τα φυσικά. Αντιθέτως,
έχουν περισσότερες δυνατότητες από αυτά. Ο Ορφέας, παρά της αντιρρήσεις της
κοπέλας του, Νιόβης, και του Τηλέμαχου, θα ξεκινήσει να αντικαθιστά μέλη και
όργανά του με αντίστοιχα προϊόντα της μetaBody. Στόχος του είναι να βελτιώσει
τις δυνατότητες του σώματός του και να απαλλαγεί από τους περιορισμούς της
βιολογίας. Καθώς το σώμα του μεταλλάσσεται μέσω της τεχνολογίας, οι δικοί του
άνθρωποι αισθάνονται ότι αλλάζει και η συμπεριφορά του. Η γνωριμία του Ορφέα
με την νεαρή Έλλη, που μοιράζεται το ίδιο πάθος μ’ εκείνον, θα επιταχύνει τις
εξελίξεις. Ο Ορφέας επιδιώκει την απόλυτη τελειότητα, την προσέγγιση του θείου.
Τι συνεπάγεται αυτό για την ίδια του την ταυτότητα;

Ο Ντάνιελ περνά πολύ χρόνο βοηθώντας φτωχές οικογένειες από τις Παράγκες. Ο
πατέρας του, ιδιοκτήτης μεγάλου επιχειρηματικού ομίλου, θα προτιμούσε ο γιός του να
βρίσκεται περισσότερο στις επιχειρήσεις που μια μέρα θα περάσουν στα χέρια του.
Αντίθετα, η μέλλουσα γυναίκα του υποστηρίζει τον σύντροφό της στη φιλανθρωπική του
δράση. Η ξαφνική επίθεση που δέχεται ο Ντάνιελ στις Παράγκες, θα δημιουργήσει
ερωτήματα και θα πυροδοτήσει μια σειρά εξελίξεων, στις οποίες θα εμπλακούν επίσης ο
οδηγός του και η κόρη μιας από τις ευεργετημένες οικογένειες.

Σε μια προσπάθειά να κρατήσει τους γονείς του ζωντανούς στη μνήμη του, ο Λέανδρος, ερευνητής γενετικής, επιστρέφει μετά από δέκα χρόνια στη γενέτειρά του και αποφασίζει να μιλήσει με συγγενείς, φίλους και συναδέλφους τους. Διαπιστώνει ότι οι περισσότεροι προσπαθούν να ξεχάσουν το θάνατό τους. Καθώς η μία συνάντηση τον οδηγεί στην επόμενη, η αμφιβολία ριζώνει μέσα του. Αρχίζει να αμφισβητεί αυτά που τόσα χρόνια θεωρούσε δεδομένα. Στόχος του είναι να μάθει τι πραγματικά συνέβη τότε. Η αποκάλυψη έρχεται, αλλά η αλήθεια είναι τρομακτική. Τα μεγέθη είναι πολύ μεγαλύτερα απ’ ότι φανταζόταν. Ο Λέανδρος καλείται να διαχειριστεί ένα μυστικό που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές.

Υποτροφία στην Αμερική, σε ένα από τα κορυφαία μουσικά κολέγια στον κόσμο. Ο Νόα περιμένει τα αποτελέσματα μαζί με την Έρρικα, τη δασκάλα του στο πιάνο. Η θετική απάντηση θα σημάνει ένα νέο ξεκίνημα, την αρχή για μία πολλά υποσχόμενη καριέρα για το νεαρό μουσικό. Είναι όλοι έτοιμοι να αποδεχτούν τη νέα πραγματικότητα; Και η απώλεια που συνεπάγεται κάθε μεγάλη αλλαγή; Μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε για να διεκδικήσουμε αυτά που θεωρούμε κεκτημένα; Δικαιούμαστε να χρησιμοποιήσουμε το επώδυνο παρελθόν για να καθορίσουμε το μέλλον;

Ο Τόμας και η Νόρα συναντιούνται τυχαία στο νεκροταφείο. Έχουν πάει για να επισκεφθούν τον τάφο ενός αγαπημένου τους μαθητή της Γ΄ Λυκείου του Νίκ, ο οποίος πέθανε από ατύχημα στην σχολική αυλή. Και οι δύο είναι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί στο ίδιο σχολείο. Κατά την διάρκεια της συνομιλίας τους ο φύλακας του νεκροταφείου εμφανίζεται συχνά - πυκνά για να τους ενημερώσει για το κλείσιμο της πύλης. Η παρουσία του είναι καταλυτική καθώς και οι δυο αναγνωρίζουν στο αινιγματικό πρόσωπο του φύλακα τον νεκρό μαθητή. Αυτό πυροδοτεί μια σειρά διαδοχικών αποκαλύψεων σχετικά με τα αίτια του ατυχήματος και εν τέλει του τρόπου με τον οποίο εμπλέκονται οι ζωές των τριών τους.

Ένα ανδρόγυνο υιοθετεί έναν σκύλο από την Φιλοζωική. Οι οδηγίες είναι ο σκύλος, Καίσαρ, να φοράει φίμωτρο αν και είναι πολύ υπάκουος και συνεργάσιμος. Εξαιτίας προβλημάτων υγείας συστήνεται το φίμωτρο όλη μέρα και να το βγάζει το βράδυ. Ο Καίσαρ έχει τη μορφή ανθρώπου. Είναι αφοσιωμένος στην καινούρια του οικογένεια και δείχνει να τα πηγαίνει καλά ιδιαίτερα με την γυναίκα, Σούζαν. Αναπτύσσεται μια ιδιότυπη σχέση μεταξύ τους. Πολλές φορές ο Καίσαρ εν απουσία του άνδρα, Πήτερ, παραβαίνει την οδηγία και βγάζει το φίμωτρο προκειμένου να ικανοποιήσει τις φαντασιώσεις της αφεντικίνας του. Ωστόσο μετά την γέννηση του παιδιού της Σούζαν η στενή σχέση τους φαίνεται να αλλάζει με δυσβάσταχτες συνέπειες για όλους.

O Τεό μόλις έχει αποφυλακιστεί λόγω κατοχής και χρήσης ουσιών στο παρελθόν και αποφασίζει να συνεχίσει στην ελεύθερη ζωή του την απόφαση που πήρε μέσα στην φυλακή: να γίνει μοναχός. Ευλαβικά αφιερώνεται στα θρησκευτικά του καθήκοντα συντηρώντας την απόφαση του. Μιλώντας με τον σπιτονοικοκύρη του, κ. Νικολάου, ενθαρρύνεται στην επιλογή του αυτή. Έτσι απομονώνεται στο σπίτι του, αποκομμένος από κάθε επαφή. Μία μέρα του χτυπάει την πόρτα ένας ζητιάνος - άστεγος, o Λέο, και του ζητάει να τον φιλέψει γιατί ήταν στα όρια της λιποθυμίας. Ο Τεό τον βάζει στο σπίτι γιατί έχει την εντύπωση πως είναι μία δοκιμασία της πίστης του στον Θεό. Η προσωρινή παραμονή του Λέο στο σπίτι του Τεό επιφυλάσσει και για τους δυο μια πρόκληση και πρόσκληση ώστε να έρθουν κοντά μέσα από τις αμοιβαίες εξομολογήσεις τους. Ωστόσο αν και η πίστη τους δυναμώνει, ταυτόχρονα καλούνται να συνειδητοποιήσουν πόσο τραγικά δύσκολο είναι να αντέξει ο ένας τον άλλον μετά την αποκάλυψη των πραγματικών τους κινήτρων.

Η Κάτια μόλις έχει μετακομίσει στο νέο της σπίτι. Στο πατάρι βρίσκει ένα κουτί με κασέτες που το περιεχόμενο τους είναι ηχογραφημένες ιστορίες εν είδη ημερολογίου από μια γυναίκα, την Στέλλα η οποία ήταν η προηγούμενη ένοικος. Οι κασέτες εξιστορούν βιώματα, σκέψεις και συναισθήματα για κάποιον άνδρα, τον Μπίλλυ. Ο νέος της γείτονας είναι ο Γιάννης, ένας περίεργος τύπος που δείχνει σα να μην έχει μεγαλώσει πολύ κι έχει πάθος με τις πεταλούδες. Η Κάτια αρέσκεται να ακούει συχνά τις κασέτες μέχρι που εθίζεται. Προσπαθεί να πάρει διάφορες πληροφορίες για το ζευγάρι από τον Γιάννη. Ενώ ταυτόχρονα δείχνει να στήνεται ένα περίεργο παιχνίδι μεταξύ τους, σε σημείο που να αποκαλύπτεται σταδιακά η ζωή του μυστήριου ζευγαριού. Στο μεταξύ η Κάτια, οικειοποιείται σιγά σιγά την ταυτότητα της Στέλλας μέσα από την κατ΄ επανάληψη χρήση των κασετών έτσι ώστε να ταυτίζεται με τις σκέψεις και τα συναισθήματα της προς τον Μπίλλυ. Τα πράγματα δείχνουν να παίρνουν μία απρόσμενη τροπή όταν και οι τέσσερις αυτοί χαρακτήρες συναντιούνται στο σπίτι της Κάτιας σε μια ιδιότυπη συνθήκη. Πώς φωτίζεται μέσα στο σκοτάδι η αληθινή ταυτότητα των ηρώων σ΄ ένα παιχνίδι ανατροπών όπου μέχρι τότε κυριαρχούσε το φως μιας πλάνης;

Η Ζώη είναι τελειόφοιτη Λυκείου. Είναι μία άριστη μαθήτρια, αλλά τελειομανής με πολλές καταναγκαστικές συμπεριφορές. Η Κορίνα είναι η αγαπημένη της φιλόλογος. Μια μέρα που η Ζώη έχει πάει στο σπίτι της με αφορμή ένα μάθημα, της εξομολογείται ότι δεν ταυτίζεται ούτε με το θηλυκό αλλά ούτε και με το αρσενικό φύλο. Είναι κάτι που αποκρύπτει κι από τους γονείς της εφόσον η σχέση τους είναι αρκετά συγκρουσιακή. Η Κορίνα βρίσκει ευκαιρία να την κρατήσει όμηρο στο σπίτι της λέγοντας ψέματα ότι ενημέρωσε τους γονείς της ότι είναι μαζί για να μην αγχώνεται. Μέχρι που η Ζώη δηλώνει πως θέλει να φύγει σπίτι της κι εκεί συνειδητοποιεί ότι η καθηγήτρια δεν την αφήνει κρατώντας την φυλακισμένη. Είναι ερωτευμένη με την Ζώη κι αυτό περιπλέκει τις αποφάσεις της. ΢το σπίτι ζει κι ο Αντώνης, πατέρας της Κορίνας. Έχει άνοια και μια εμμονή να φροντίζει τα χρυσόψαρα του στη γυάλα. Και οι τρεις μαζί συνυπάρχουν σ΄ ένα κλειστοφοβικό σύμπαν με τις ισορροπίες να γίνονται πολύ εύθραυστες μεταξύ τους. Και τα τρία πρόσωπα αν και επιθυμούν βαθιά τη σύνδεση χάνουν κάθε ελπίδα καθώς η επικοινωνία τους σκοντάφτει διαρκώς. Η ιδέα του θανάτου μαζί με τον έρωτα υποβόσκουν στη σχέση των δύο γυναικών καθώς δοκιμάζονται τα όρια και οι αντοχές τους, ενώ στο φόντο οι μονομάχοι του πατέρα ετοιμάζονται να εξολοθρεύσουν ο ένας τον άλλον.

Δύο ζευγάρια κι ένας εργένης, γιορτάζουν σ΄ ένα σπίτι τρώγοντας και πίνοντας. Μέσα στο εορταστικό κλίμα και με αφορμή ένα όνειρο ο οικοδεσπότης τους προσκαλεί να συμμετέχουν σε ένα παιχνίδι. Σιγά σιγά ξετυλίγεται το νήμα μεταξύ των προσώπων τα οποία είναι αλλαγμένα πλέον για τις ανάγκες του παιχνιδιού έτσι ώστε να θολώνει η ματιά τους και να βρίσκονται τυφλοί στο αστικό σαλόνι του σπιτιού διαδραματίζοντας μία ιστορία που αφορά στην χώρα των τυφλών. Ο Νούνιες, οικοδεσπότης και εισηγητής του παιχνιδιού δίνει τις οδηγίες και ταυτόχρονα παίρνει μέρος ως ο μοναδικός που διαθέτει την όραση. Μέχρι να χτυπήσει την πόρτα του σπιτιού η γειτόνισσα που ενοχλείται από την φασαρία. Στο τέλος τα πρόσωπα αφού ολοκληρώσουν την διαδρομή τους ξανασυναντιούνται μόνο που τώρα είναι εμφανώς αλλαγμένα. Σο ερώτημα που αιωρείται ανάμεσα τους είναι αν όντως αυτή η ιστορία που κλήθηκαν να ζωντανέψουν είναι αληθινή ή φανταστική; Σελικά πώς ένα παιχνίδι είναι δυνατό να φτιάξει μια ολόκληρη ιστορία από την αρχή μέχρι το τέλος μπαίνοντας ακόμη κι οι ίδιοι ήρωες στον προβληματισμό αν η φαντασία τους οδήγησε να πλάσουν έναν κόσμο αθέατο ή μήπως όχι;

Ο Αλέξανδρος και ο Τίτος είναι δυο ηθοποιοί που κάθε βραδύ παίζουν το ίδιο έργο. Ο Αλέξανδρος καθώς έχει σπάσει την γυάλινη σκακιέρα του αποφασίζει να σαγηνεύσει μια γυναικά από το κοινό που φοράει ένα φόρεμα με σχέδιο σκακιέρας και μαζί με το συμπαίκτη του τον Τίτο να την μετατρέψει σε μια σκακιέρα. Χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές χειραγώγησης παρόλο που εκείνη είναι ένας δυναμικός χαρακτήρας θα την πείσει πως το να μετατραπεί σε μια σκακιέρα είναι απολύτως φυσιολογικό. Όταν ολοκληρωθεί η μεταμόρφωση της Χριστίνας σε σκακιέρα δυο παιχνίδια θα ξεκινήσουν παράλληλα ένα ερωτικό και ένα σκακιστικό.

Γονείς με κομμένα φτερα προσπαθούν να πείσουν το γιο τους, με φαινομενικά λογικά επιχειρήματα να κόψει τα φτερά του. Η μητέρα του με ένα ψαλιδάκι κόβει μικρά κομμάτια και έπειτα ο πατέρας αναλαμβάνει να πείσει τον γιο να τα κόψει από την ρίζα. Οι γονείς πιστεύουν ολόψυχα πως αυτό που κάνουν είναι το σωστό. Αφού του κόψουν τα φτερά το παιδί θα πηδήξει από ένα γκρεμό. Όταν θα ξυπνήσει την άλλη μέρα θα συνειδητοποιήσει πως σώθηκε διότι τυχαία έπεσε πάνω σε μια στοίβα από κομμένα φτερά , εκεί τον βρίσκει ένας γέρος που πριν από χρόνια είχε σωθεί με τον ίδιο τρόπο. Ο γέρος στην αρχή είναι κακότροπός και σκληρός αλλά μετά αποκαλύπτεται πως η περίεργη συμπεριφορά του ήταν ένας τρόπος να δει αν ο νέος θέλει να μάθει πραγματικά αυτά που έχει να του διδάξει. Ο νέος ανακαλύπτει ένα καινούργιο μαγικό κόσμο που ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί. Μέσα από τρελές δοκιμασίες ανακαλύπτει τι σημαίνει να είσαι άγγελος και πως η κοινωνία του βουνού των αγγέλων ξέχασε . Έπειτά κάνει το λάθος να επιστρέψει προσπαθώντας να διδάξει όσα έμαθε .

Ο Μαξ και η Χάνα ερωτεύθηκαν όταν ήταν νέοι, αλλά χώρισαν, επειδή ήθελαν ο έρωτας τους να παραμείνει ανεκπλήρωτος. Ο Μαξ έφυγε μαζί με ένα περιπλανώμενο τσίρκο, ενώ η Χάνα έμεινε πίσω. Πενήντα χρόνια μετά ο Μαξ πεθαίνει και έρχεται να αποχαιρετίσει για τελευταία φορά τη Χάνα. Εμφανίζεται στην κηδεία του συζύγου της Χάνα, η οποία αρχικά δεν τον αναγνωρίζει. Όταν της αποκαλύπτει την ταυτότητα του η Χάνα καταρρέει. Προσπαθούν να θυμηθούν τον λόγο που χώρισαν, όμως η μνήμη τους προδίδει. Οι αναμνήσεις τους έχουν κομματιαστεί ή ξεχαστεί. Από τα θραύσματα τους καταφέρουν να ανασύρουν ανομολόγητες σκέψεις, απωθημένους στόχους και ματαιωμένες ελπίδες. Συνειδητοποιούν ότι και οι δύο παραιτήθηκαν, συμβιβάστηκαν. Ο Μαξ της αποκαλύπτει ότι ήρθε να την αποχαιρετίσει και η Χάνα τον παρακαλάει να φύγουν μαζί από την πόλη. Τότε ο φύλακας του νεκροταφείου φωνάζει στη Χάνα ότι το νεκροταφείο θα κλείσει και ο Μαξ εξαφανίζεται.

Σε μια απομονωμένη έπαυλη, ζει η Αμαλία, μοναδική κληρονόμος μιας αμύθητης οικογένειας, μαζί τα παιδιά της, τον Αλμπέρτο και την Αντονέλλα, τα οποία διατηρούν αιμομικτική σχέση. Η Αμαλία έχει μεγάλη αδυναμία στο φαγητό και τα γλυκά, ιδίως στη σοκολάτα, αλλά η κατάσταση της υγείας της κλονίζεται και αναγκάζεται να τα αποστερηθεί. Ο Αλμπέρτο ονειρεύεται να σπουδάσει σχέδιο μόδας στο Παρίσι και προτείνει στην Αντονέλλα να τον ακολουθήσει. Η Αμαλία, επειδή δεν θέλει να την εγκαταλείψουν, αρνείται να τους βοηθήσει και να τους δώσει χρήματα. Εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην διαθήκη του πατέρα τους, αλλά και αυτές σβήνουν όταν η Αμαλία τους αποκαλύπτει ότι ο μακαρίτης δεν είχε κανένα περιουσιακό στοιχείο στο όνομα του και ότι όλα ανήκουν σε εκείνη. Ο Αλμπέρτο και η Αντονέλλα αποφασίζουν να την δολοφονήσουν. Ο Αλμπέρτο της ράβει ένα κορσέ-φόρεμα για το μνημόσυνο του πατέρα τους και μαζί με την Αντονέλλα της προκαλούν ασφυξία. Τα δύο παιδιά εγκλωβίζονται στην έπαυλη. Τρώνε… τρώνε…

Ο Χένρυ, η Άγκνες, ο Σνόουι ο Χιονάνθρωπος, ο Τίκι το ρολόι και η Ανν ζουν στη Χιονόμπαλα μακάριοι και τρισευτυχισμένοι. Μεγαλώνοντας, όμως, η Ανν αντιλαμβάνεται ότι η ζωή στη Χιονόμπαλα είναι μια ψευδαίσθηση και επιθυμεί να γνωρίσει τον αληθινό έξω κόσμο. Αναζητά τρόπο για να αποδράσει, αλλά δεν τα καταφέρνει και απελπίζεται. Όλα αλλάζουν όταν η σόμπα της Χιονόμπαλας εκρήγνυται. Τότε η Ανν δραπετεύει μέσα από το μπουρί της χαλασμένης σόμπας στον έξω κόσμο και μαγεύεται από αυτόν. Ωστόσο αποφασίζει να επιστρέψει για να βοηθήσει και τους υπόλοιπους, αλλά κανείς δεν την πιστεύει, εκτός από τον Σνόοουι που φοβάται να την ακολουθήσει και της εξομολογείται ότι εκείνος χάλασε τη σόμπα. Ο Χένρυ αποφασίζει ότι μοναδική λύση είναι να φρονιμέψει και για αυτό την υποβάλλει σε χειρουργική επέμβαση για να κατέβουν οι φρονιμίτες στη θέση τους. Η Ανν λιποθυμά. Όταν συνέρχεται προσποιείται ότι έχει φρονιμέψει. Με τη βοήθεια, του Σνόοουι επισκευάζει τη σόμπα και ανεβάζει τη θερμοκρασία. Η Χιονόμπαλα λιώνει, και μαζί της και η Ανν. Την αποχαιρετούν με ένα τραγούδι. Η Άνν ακούει τη φωνή του αδελφού της να την φωνάζει και ξυπνά. Αναρωτιέται Αν…
 

Το Μοβ, το Ροζ, το Κίτρινο και το Μπλε ζουν σε ένα διαμέρισμα στα Εξάρχεια μαζί με τη γιαγιά τους. Είναι έφηβα, αλλά συντηρούνται μόνα τους, αφού οι γονείς τους δεν αποδέχτηκαν ποτέ το πραγματικό τους χρώμα. Είναι το ένα το γονιό, το φίλο και το σύντροφο του άλλου. Το Μοβ απεχθάνεται τα βερίκοκα. Το Ροζ απεχθάνεται το πρωινό ξύπνημα. Το Κίτρινο απεχθάνεται τους φασίστες και το Μπλε το χρώμα κίτρινο, εκτός απ’ το φίλο του. Το Ροζ δουλεύει σε ένα καφέ κοντά στο σπίτι στο οποίο μένουν. Εκεί, θα γνωρίσει τον Αντώνη, τον οποίο θα ερωτευτεί. Ο Αντώνης όμως πάσχει από αχρωματοψία.

Ο Κ και η Α κάποιες μέρες είναι αδέρφια, άλλες γονείς και άλλες εραστές. Ηλικιωμένοι ή ανήλικοι, υπεύθυνοι ο ένας για τη δολοφονία ή τη γέννηση του άλλου. Κάθε μέρα της εβδομάδας έχουν κι έναν άλλο ρόλο. Η ρουτίνα τους έχει κουράσει την Α που επιμένει πως δεν αντέχει το συνεχές ξεχείλωμα του μουνιού της κάθε φορά που αναγκάζεται να γεννήσει τον Κ και την ξαφνική σύσφιξή του όταν είναι ένα δεκατετράχρονο παρθένο κορίτσι. Ο Κ της υπενθυμίζει πως για τη γέννησή της έχει υπερβεί τις φυσικές του ικανότητες και πλέον αντί να χέζει, γεννάει εκείνη. Μια μέρα, η Α αποφασίζει να μη σκοτώσει τον Κ, όπως κανονικά θα έπρεπε και την επόμενη μέρα γεννάει ένα μωρό, που θα ονομάσουν Αγάπη.

Σάββατο βράδυ στο Παγκράτι και η boutique καλλυντικών ¨Λόλα¨ φιλοξενεί την πρώτη της αγρυπνία. Η ανακοίνωση της εκδήλωσης που καλεί όποιον έχει λόγο να θρηνήσει να προσέλθει, έχει δημοσιευθεί στο Facebook εδώ και μέρες από τον Βασίλη, τον διοργανωτή. Έξι άτομα καταφθάνουν. Κοινή επιθυμία ο θρήνος. Κοινό χαρακτηριστικό, κανένας δε λέει την αλήθεια. Η αγρυπνία αρχίζει.

Η Λένα κι η Μαίρη είναι ζευγάρι απ’ τα 18, όταν κι οι δυο αναγκάστηκαν να φύγουν απ’ το σπίτι τους, αφού δεν είχαν την αποδοχή των γονιών τους. Οι γονείς της Λένας συνέχισαν να πολεμούν τη σχέση της, με κάθε τρόπο. Τελικά, οι δύο κοπέλες διέφυγαν στο εξωτερικό, στην προσπάθειά τους να ζήσουν ελεύθερες. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, οι γερασμένοι πλέον γονείς της Λένας, δέχονται την επίσκεψη της κόρης τους, η οποία θρηνεί για τον χαμό της κοπέλας της και θέλει ν’ αποκαταστήσει τη σχέση τους.

Εξαιτίας της αυξημένης προσέλευσης καταδικασμένων εγκληματιών στα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας, η οποία αδυνατεί να ανταπεξέλθει οικονομικά, η κυβέρνηση θεσμοθετεί τις «παραστάσεις θανάτου». Στόχος τους οι ίδιοι οι εγκληματίες να ξεφορτωθούν ο ένας τον άλλον και ταυτόχρονα οι βίαιες δημόσιες δολοφονίες να καλύψουν τα ζωώδη ένστικτα των πολιτών και να κατευναστούν τα ολοένα και αυξανόμενα περιστατικά βίας. Η απήχηση των παραστάσεων είναι τεράστια. Δημοσιογράφοι σπεύδουν να βιντεοσκοπήσουν και να αναμεταδώσουν τις παραστάσεις. Όταν ο Leo, ένας από τους δημοσιογράφους, θα ενημερωθεί πως θα συμμετέχει ο ίδιος στην επόμενη παράσταση θανάτου, σοκαρισμένος θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να βεβαιωθεί ότι θα είναι εκείνος που θα επιβιώσει. Στην προσπάθεια του αυτή θα έρθει αντιμέτωπος με την φρικτή αλήθεια, της οποίας υπήρξε συνένοχος.

Ο πατέρας έχει επενδύσει πολύ στην κατασκευή του σπιτιού από άριστα υλικά. Όμως το σπίτι αρχίζει να εμφανίζει φθορές και μία ανεξήγητη διαρροή. Επιρρίπτει ευθύνες στους γιους που «αλληλοσκοτώνονται» για το ποιος θα κερδίσει τη «θέση» του στο σπίτι. Προσπαθώντας να βρει λύση, αποφασίζει να δώσει το σπίτι σε έναν από τους δύο. Οι σχέσεις των μελών διαρρηγνύονται
ύστερα από την ανακοίνωση του πατέρα ότι το σπίτι ανήκει στον μικρότερο γιο. Το σπίτι από χώρος συνεστίασης μετατρέπεται σε σκηνικό ενός επικίνδυνου παιχνιδιού εξουσίας. Υπονοούμενα, ανεκπλήρωτες επιθυμίες, απωθημένες σκέψεις και ανομολόγητοι φόβοι έρχονται στο φως, οδηγώντας τα μέλη σε ακραίες καταστάσεις που προμηνύουν την καταστροφή. Το τελευταίο σπίτι από τσιμέντο Portland φέρνει εν τέλει τους συνέστιους ήρωές του αντιμέτωπους με τη δική τους ελαττωματική κατασκευή.

Ο ΜΠΑΡΑΛίΝΑ επισκέπτεται το ατελιέ του ΦΟΡΕΜΑΤΟΠΟΙΟΥ με σκοπό να ράψει το «φόρεμα ετών 30». Στην πόλη αυτή οι άνθρωποι χωρίζουν τη ζωή τους σε δεκαετίες και ενηλικιώνονται στα 20.Φοράνε ρούχα τα οποία αποκαλούν «φορέματα», καμουφλάρουν με αυτά τις «ατέλειες» που κουβαλούν, γιορτάζουν την αλλαγή του χρόνου μασκαρεμένοι και στρογγυλοποιούν ό,τι περνάει από το χέρι τους ή από το μυαλό τους. 

 Ο ΦΟΡΕΜΑΤΟΠΟΙΟΣ είναι μόδιστρος. Συγκρατημένος, αυστηρός και κατηφής. Απεχθάνεται την ελαφρότητα στα πράγματα. Έχει θεσμικό ρόλο στην πόλη αυτή, όπου κατασκευάζει τα «φορέματα», βασιζόμενος στις αδυναμίες που πρέπει να καλύψει ο κάθε πελάτης. Η λέξη «φόρεμα», εν προκειμένω, έχει την έννοια του φερόμενου πράγματος ή την αρχαϊκή έννοια του άχθους. Καταδιώκεται από την ελαφρότητα του ΜΠΑΡΑΛίΝΑ.

Τον ΜΠΑΡΑΛίΝΑ τον λένε για τρελό. Είναι κουήρ, όπως θα πει αλλόκοτος. Ένας παρενδυτικός με κίνητρα επαναστατικά, που επιδιώκει να εγκαθιδρύσει το αδιανόητο, το ακατάληπτο και το απ’ αλλού φερμένο [προς αποφυγή παρεξήγησης: δεν είναι γυναικωτός και αυτό έχει σημασία]. Αθυρόστομος, απρόβλεπτος, φλύαρος και φαινομενικά ελαφρύς. Στην ελαφρότητά του, ωστόσο, κρύβεται η βαρύτητα του κόσμου όλου. Γυρίζει μόνιμα ντυμένος μπαλαρίνα και ντύνεται με το «φόρεμα»  της συγκεκριμένης κοινωνίας μόνο την ημέρα της πρωτοχρονιάς, όταν οι υπόλοιποι είναι μασκαρεμένοι. Υποσκάπτει τις βεβαιότητες του ΦΟΡΕΜΑΤΟΠΟΙΟΥ.

Ο Π πάσχει από πριαπισμό. Το σχεδόν μόνιμα ορθωμένο πέος του, του δημιουργεί δεκάδες προβλήματα στην καθημερινότητά του και προσπαθεί να βρει κάποια λύση για να μπορέσει να ζήσει σαν κανονικός άνθρωπος. Φτάνοντας στα όριά του και μέσα στον παραλογισμό του, ο Π αρχίζει να μιλά στο γεννητικό του όργανο κι εκείνο προς μεγάλη του έκπληξη του απαντά! Του λέει πως το μόνο που ζητά είναι η αυτονομία του... Το δικαίωμα να επιλέξει το ίδιο το που θα μπει. Του αποκαλύπτει πως ο μόνος τρόπος για να λύσει το πρόβλημα, είναι να τον αφαιρέσει από το σώμα του. Ο Π αν και αρχικά διστάζει, τελικά κόβει το πέος του και στη συνέχεια πεθαίνει ακαριαία... Το πέος αποφασίζει από εδώ και στο εξής να αυτοαποκαλείται Ψωλή και ψάχνει παθιασμένα να μπει κάπου που θα μπορέσει να μείνει για πάντα... Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες, μαθαίνει πως σε ένα μουσείο κάπου στο Παρίσι, υπάρχει το Μεγάλο Μουνί, η Μητέρα όλων των αιδοίων, που κατοικεί για αιώνες μέσα σ’ έναν πίνακα (σ.σ.: πρόκειται για τον πίνακα του Γκυστάβ Κουρμπέ, «Η Προέλευση του Κόσμου»). Έτσι αποφασίζει να πάει να το συναντήσει και όλα ανατρέπονται εκ βάθρων...

Ή μήπως όχι;

Υπάρχει ένας μύθος που λέει πως για ν’ αποκτήσεις δύναμη και να ορίζεις ο ίδιος τη ζωή σου, θα πρέπει να ξεριζώσεις την καρδιά του μεγαλύτερου σου εχθρού. Ο 18χρονος Δ, έχει από μικρός ακριβώς αυτό το όνειρο... Ν’ αποφασίζει ο ίδιος για την πορεία της ζωής του. Όμως δεν πιστεύει πως κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό να συμβεί... Όταν μαθαίνει για τον σχετικό μύθο αρχίζει να σκέφτεται ποιος θα μπορούσε να είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του. Και τότε βρίσκεται σε δίλημμα... Κι αυτό γιατί καταλήγει πως είτε θα πρέπει να είναι κάποιο από τα πιο κοντινά του πρόσωπα, που με την αγάπη τους τον εμποδίζουν να πετύχει το στόχο του, είτε κάποιο αποδεδειγμένα διεφθαρμένο άτομο, εκπρόσωπος της εξουσίας... Έτσι, ακολουθεί μια σειρά συναντήσεων με την κοπέλα με την οποία είναι ερωτευμένος, τον πατέρα του, έναν μεγαλοδημοσιογράφο, καθώς και με τον συγγραφέα που αποκάλυψε το μύθο.

Ο Δ είναι έτοιμος να ξεριζώσει την καρδιά ενός απ’ αυτούς, έτσι ώστε να επιβεβαιώσει τον μύθο. Όμως αυτές οι συναντήσεις δεν καταλήγουν πουθενά. Ο Δ, παγιδευμένος στις σκέψεις και τα συναισθήματά του, δεν μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος... Τότε, αποφασίζει πως ο μεγαλύτερός του εχθρός δεν είναι άλλος από τον ίδιο του τον εαυτό... Και επιχειρεί να ξεριζώσει τη δικιά του καρδιά. Την τελευταία στιγμή όμως, όλα θα ανατραπούν...

Η Αργυρώ, ο Μάρκος και ο Αντώνης, είναι τρεις άνθρωποι που δεν έχουν συναντηθεί ποτέ μεταξύ τους. Βρίσκονται μέσα σ’ ένα αεροπλάνο, με τον καθένα τους να έχει διαφορετικό προορισμό.
Η προσπάθειά τους να βγάλουν μια άκρη για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, οδηγεί σε μια σειρά από ευτράπελα.
Κάποια στιγμή, το αεροπλάνο θα κινδυνεύσει να πέσει και οι τρεις τους θα κληθούν να πάρουν πολύ σημαντικές αποφάσεις.
Μέχρι που θα συναντηθούν με εκείνον που κινεί τα νήματα και τότε όλα θ’ ανατραπούν.
Τι στ’ αλήθεια συνέβαινε με το αεροσκάφος αυτό; Πως βρέθηκαν εκεί οι τρεις τους; Και μήπως όλα όσα έζησαν ήταν τελικά ένα πολύ… αληθινό ψέμα;

Ένας μυστηριώδης αποκρουστικός άνδρας, ο κος Χάϊντ, αναστατώνει το Λονδίνο του 19ου αιώνα, πραγματοποιώντας σειρά άνομων πράξεων, φτάνοντας μέχρι και στο φόνο.
Σε όλα αυτά, φαίνεται να έχει την κάλυψη του ευυπόληπτου επιστήμονα, Δρ. Τζέκυλ, κάτι που προβληματίζει ιδιαίτερα τον καλό του φίλο, τον δικηγόρο Άτερσον.
Ο τελευταίος προσπαθεί να ξεδιαλύνει στη σχέση των δύο ανδρών, τους οποίους ποτέ δεν έχει τύχει να συναντήσει μαζί.
Στην προσπάθειά του αυτή, θα τον βοηθήσουν, ο καθένας με τον τρόπο του, ο ξάδελφός του Ένφιλντ, ο γιατρός και φίλος του, αλλά και φίλος του Τζέκυλ, Λάνιον, αλλά και ο πιστός υπηρέτης του Τζέκυλ, Πουλ.
Στην πορεία, οι έρευνες του Άτερσον, θα τον οδηγήσουν τελικά στη φριχτή αλήθεια, για τους Τζέκυλ και Χάϊντ, που δεν τη χωράει ανθρώπου νους…

Η Μαίρη και η Σύλβια είναι έγκλειστες σε ένα κελί λόγω της αντίθεσής τους προς το απολυταρχικό καθεστώς της Βασιλομήτορος, την οποία αποκαλούν Φόνισσα. Μόνη τους επαφή με τον έξω κόσμο είναι ένα ψηλό παράθυρο από το οποίο βλέπουν τα παπούτσια των περαστικών. Μια κρατική λειτουργός, η Ρενάτα, τις επισκέπτεται καθημερινά για να τις πείσει να υπογράψουν τη δήλωση μετάνοιας. Τη μέρα που εξελίσσονται τα γεγονότα η Ρενάτα τις ενημερώνει πως η Βασιλομήτωρ έκανε ένα θαύμα και θα ανακηρυχτεί αγία. Επίσης πως θα ελευθερώσει δύο κρατούμενες προς τιμήν της αγιοποίησής της. Ενώ χιλιάδες κόσμου μαζεύεται στους δρόμους για να τιμήσει τη Βασιλομήτωρ, οι έγκλειστες θυμούνται με τρόμο και δέος πως μπορεί να σαγηνεύσει τον καθένα με τη μαγευτική παρουσία της. Μπορούν άραγε να γοητευτούν από το αντικείμενο του μίσους τους;

Ο Άδειος Κόσμος δεν είναι απλά ένας από τους πολλούς παράλληλους κόσμους. Είναι ένας κόσμος εν αναμονή καθώς περιμένει μια γυναίκα και ένα άνδρα που αγάπησαν ο ένας τον άλλο αληθινά και που η αγάπη τους δεν είχε τη τύχη που της άξιζε στον κόσμο τους. Ο Ρίτσαρντ, το αγόρι της Χίλντα, πέθανε όταν και οι δύο ήταν νέοι. Έτσι, χρόνια αργότερα, η Χίλντα κάνει μια επίκληση και φτάνει στον Άδειο Κόσμο περιμένοντας ένας Ρίτσαρντ από κάποιο παράλληλο κόσμο να δεχτεί το κάλεσμά της. Εκείνος έρχεται όμως δεν τη θυμάται και τόσο καλά. Σταδιακά άλλοι τρεις Ρίτσαρντ κάνουν την εμφάνισή τους. Είναι κάποιος από αυτούς το αγόρι της; Αγάπησαν τη Χίλντα του κόσμου τους όπως εκείνη τον Ρίτσαρντ της; Και πως θα μπορέσει να επιλέξει; Ενώ αυτά και άλλα ερωτήματα τους φέρνουν σε αδιέξοδο, ο Άδειος Κόσμος αρχίζει να καταρρέει.

Λονδίνο 1832. Είναι χρόνια όπου η ιατρική γίνεται θετική επιστήμη
και η ανατομία είναι στο επίκεντρο των μελετών. Η ζήτηση πτωμάτων
γιά νεκροτομή είναι μεγάλη και η κλοπή τους είναι πολύ διαδεδομένη. Οι
πλούσιοι βάζουν φρουρούς στον τάφο τους μέχρι ν’αρχίσει η σήψη. Οι
τρείς φρουροί τάφων του έργου είναι και σπείρα κλοπής πτωμάτων.
Φυλάνε τον τάφο που ανέλαβαν, αλλά κλέβουν από τους άλλους.
Ενα βράδυ, στη φύλαξη του τάφου μένει ο ένας. Οι άλλοι
επιστρέφουν με το ξεθαμένο πτώμα μιάς νεαρής κοπέλλας και φεύγουν
γιά την επόμενη κλοπή. Ο τρίτος αναγνωρίζει σ’αυτή την κοπέλλα που
αγαπούσε ζωντανή και αντικαθιστά το πτώμα της με εκείνο του
πλούσιου που φυλάει. Αυτός καταλήγει στο πανεπιστήμιο γιά ανατομία.
Ο γυιός του, φοιτητής της ιατρικής, αναγνωρίζει στο πτώμα τον πατέρα
του και καταγγέλει το γεγονός, αλλά αργότερα αναθεωρεί και «θάβει»
την ανταλλαγή. Η κατ’ εξαίρεση νεκροτομή ενός ευπόρου βγάζει
διαφορές από τα συνήθη πτώματα των φτωχών κι αυτές θεωρούνται
παθολογικές.
Εκατό χρόνια αργότερα αποκαλύπτεται το ιστορικό λάθος και η
φανταστική νόσος που προέκυψε από την ανατομία αποκλειστικά
πτωμάτων φτωχών.

Πλούσια οικογένεια μεγαλέμπορου έχει στο σπίτι μια αδήλωτη αρχαιότητα. Είναι το
δεξί χέρι του Ερμή του Πραξιτέλη. Ο πατέρας, έμπορος αυτοδημιούργητος, έχει το
αντίγραφο του αγάλματος στο σαλόνι με το “γνήσιο” χέρι, που το θεωρεί γούρι και
το μυστικό της επιτυχίας του στις επιχειρήσεις. Ένα πρωί το χέρι εξαφανίζεται απ’
το άγαλμα και οι υποψίες πέφτουν στην υπηρέτρια. Αυτή δεν υπερασπίζεται τον
εαυτό της σθεναρά και καταλήγει να απολυθεί.
Ο μικρός γυιός της οικογένειας Μάριος, είχε κανονίσει να πουλήσει το
κειμήλιο και με τα χρήματα να διακινήσει μιά ποσότητα κοκαΐνης και να
απεξαρτηθεί από τον καταπιεστικό πατέρα. Τον προλαβαίνει όμως η μητέρα του
Λουΐζα και πουλάει το χέρι γιά να καλύψει υπέρογκο χρέος από χαρτοπαιξία.
Ο πατέρας πληρώνει, ανακτά το χέρι αλλά μετά από λίγο αυτό εξαφανίζεται
καί πάλι. Ποιός ο ρόλος των μελών της οικογένειας και ποιός του υπηρετικού
προσωπικού; Πού καταλήγει τελικά το γνήσιο χέρι;
 

Ο Χένρι Λόιντ έχει χάσει τη σύζυγό του Ανέτ, έπειτα από σύντομη ασθένεια. Θρηνώντας, αντιλήφθηκε ότι δε θα την ξεπεράσει ποτέ. Έτσι αποφάσισε μέσω μιας αγγελίας να την αντικαταστήσει με μία σύντροφο που θα του συντηρεί τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Αναμνήσεις συνδεδεμένες με την Ανέτ μέσα από την εικόνα της, τις κοινές στιγμές τους, τις συνήθειές τους, την αναπαραγωγή διαλόγων τους, τον τρόπο που τον αντιμετώπιζε, την εν γένει ρουτίνα τους. Η Φράνσις, που αποκρίθηκε στην αγγελία, δηλώνει πρόθυμη να γίνει εκείνη η άλλη, αποποιούμενη οριστικά το παρελθόν της και τις επιθυμίες της. Κι ενώ όλα δείχνουν να κυλούν ομαλά, ο φαινομενικά ιδανικά σχεδιασμένος κόσμος του Χένρι αρχίζει να κλονίζεται. Αφορμή γι' αυτό γίνονται η επιθυμία της Φράνσις για παιδί και καλά κρυμμένα -μέχρι πρότινος- μυστικά, που έρχονται στο προσκήνιο.

Ο επιτυχημένος 65άρης επιχειρηματίας Μάριο ζει με την πολύ νεαρότερη του Λατίσα το μεγάλο έρωτα της ζωής του, ενώ η επαγγελματική του καριέρα και η σεξουαλική του ισχύς βρίσκονται σε κάμψη. Βρίσκει τρόπους να το κρύβει από τη Λατίσα και σαν αντάλλαγμα της προσφέρει υλικές απολαύσεις, ενώ ο ίδιος φοβάται ότι σύντομα θα φτάσει η στιγμή που δε θα μπορεί να την ικανοποιεί σεξουαλικά. Οι επιχειρήσεις του από την άλλη αντιμετωπίζουν πρόβλημα, γιατί η εταιρεία του δεν μπορεί να συναγωνιστεί τις μεγάλες πολυεθνικές. Τυχαία συναντά το νεαρό νιγηριανό πρόσφυγα Zed, διεγείρεται από τη σεξουαλική του αύρα, τον ακολουθεί σε ένα μπαρ και καταστρώνει ένα σχέδιο. Ο Zed θα δώσει λύση στο πρόβλημα με την ερωμένη του αλλά και στις επιχειρήσεις του. Οι τρεις τους θα ταξιδέψουν στο Λάγος, ο Ζed θα αναλάβει την αντιπροσωπεία της εταιρείας / φάντασμα του Μάριο. Στην εκεί διαμονή τους η Λατίσα θα βιώσει μια βίαιη εμπειρία μέσα στη φαινομενικά ευτυχισμένη σχέση της με το Μάριο. Θα αναγκαστεί να επαναπροσδιορίσει τη ζωή και την ύπαρξη της και να πάρει δραστικές αποφάσεις

Η Κάλι έχει μόλις απολυθεί και πηγαίνει στο άλσος της περιοχής της σκοτώνοντας εκεί τη μέρα της και παρατηρώντας μία χελώνα. Πολλά βράδια μένει στο σπίτι του συντρόφου της ενώ κάποια του λέει πως πάει στο δικό της αλλά στην πραγματικότητα διανυκτερεύει στο παγκάκι του άλσους περιμένοντας τη χελώνα. Όταν επιστρέψει στο αστικό περιβάλλον κουβαλά ακόμη όλα όσα έχει μάθει και σωματοποιήσει από τη χελώνα. Αρχίζει να μελετά τη ζωή και τη φυσιολογία της προσπαθώντας να ενδυναμώσει την όραση και την όσφρηση της. Ζει, κινείται, τρώει και εκπαιδεύει τον εαυτό της. Σταδιακά αποκόπτεται από τους ανθρώπους και την κοινωνία όπου τα όνειρα και οι επιθυμίες πρέπει να περιμένουν. Στις μετακινήσεις της λειτουργεί σαν χελώνα. Απορρίπτει τη πρόταση του Νίκου για μία κανονική δουλειά σερβιτόρας και συμβίωση στο δώμα του κέντρου κι αποφασίζει να ζήσει ελεύθερα στη φύση στηριζόμενη στην φιλοπατρία που χαρακτηρίζει τις χελώνες άρα κι αυτή.

Οι πολίτες ενός δυστοπικού βασιλείου συμπλήρωσαν ένα ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο υγείας. Οι υγιείς οικογένειες συμμετείχαν σε κλήρωση, η εκδήλωση της οποίας αναμεταδόθηκε από το κρατικό κανάλι. Η οικογένεια που κληρώθηκε και της οποίας το βρέφος θυσιάστηκε σε ένα αποτυχημένο πείραμα καλείτε να προχωρήσει στην καύση του, λόγω του υψηλού φορτίου καταστροφής που φέρει. Αυτή τη στιγμή αναμεταδίδεται η ιστορική είδηση για το καλό της ανθρωπότητας, μιας που μόνο λίγοι θα δούνε ζωντανά τη θυσία. Όλοι όσοι μας παρακολουθούν μέσω Live streaming, διότι οι περισσότεροι δεν έχουν πια τηλεοράσεις αφού τις σπάσανε ομαδικά στο άκουσμα της θυσίας ενός βρέφους, καταγράφονται. Ο βασιλιάς προκειμένου να μειωθούν πιθανές τύψεις για συνενοχή θα προχωρήσει σε μείωση φόρων σε όσους παρακολουθούν. Στην οικογένεια θα δοθεί πιστοποιητικό θυσίας και θα στηθεί άγαλμα.

Στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου ο Κώστας, εβδομήντα χρονών, βαριά άρρωστος, περιμένει με λαχτάρα την αποκλειστική του νοσοκόμα, Γκαϊανέ, να έρθει κρυφά για να τον συντροφεύσει στις τελευταίες του στιγμές. Η λαθραία τους συνάντηση, η οικειότητα της σχέσης τους και η αγωνία της τελευταίας νύχτας θα οδηγήσει και τους δύο να ανακαλύψουν μια άλλη τους υπόσταση, απελευθερωτική. Τα πρόσωπα και τα γεγονότα, η πραγματικότητα και η φαντασία, ο Κωνσταντίνος Καβάφης και η Γκαϊανέ παίρνουν μέρος σε ένα ονειρικό πάρτυ εξόδου.

Το έργο αναφέρεται στο θάνατο της Γκαϊανέ Καζαρτζιάν, αποκλειστικής νοσοκόμας, που σκοτώθηκε τον Ιούνιο του 2019 πηδώντας κυνηγημένη από ένα δωμάτιο του νοσοκομείου Νίκαιας.

Στο κοντινό μέλλον, η Ελ διοργανώνει ένα δείπνο με τους αγαπημένους της φίλους από το σχολείο για να γιορτάσει τα 33α γενέθλιά της. Μόνο που η παρέα σύντομα διαπιστώνει ότι το δείπνο είναι ένα προγραμματισμένο τεστ από το σύστημα, και ότι θα πρέπει να αποφασίσουν μεταξύ τους ποιος ή ποιοι δεν είναι Άνθρωποι, αλλά Άνθρωποι ΙΙ.

Ο 28χρονος Αλέξανδρος είναι ίσως ο κορυφαίος εν ενεργεία Έλληνας ποδοσφαιριστής. Αγωνίζεται εδώ και χρόνια στην Ιταλία και γι’ αυτό έχει αποκτήσει το προσωνύμιο «Alessandro». Αιφνίδια και απρόσμενα αποφασίζει να τερματίσει πρόωρα την καριέρα του,
ύστερα από τον ξαφνικό θάνατο των γονιών του σε τροχαίο ατύχημα. Η απώλειά τους τον κλονίζει βαθύτατα και τον προκαλεί ν’ αμφισβητήσει την σημασία της παρουσίας του στα γήπεδα. Η τελευταία και οριστική προθεσμία από την ομάδα του, για να επιστρέψει στις προπονήσεις, λήγει σε δύο μέρες. Ο μάνατζερ και η θεία του – ο πιο κοντινός συγγενής που του ‘χει απομείνει – προσπαθούν μάταια να τον μεταπείσουν. Σε μία από αυτές τις επισκέψεις της, η θεία ζητάει από τον Αλέξανδρο κάτι διαφορετικό: Να φιλοξενήσει για λίγες μέρες τον γιο της, τον 19χρονο Μάριο, που εγκατέλειψε το σπίτι τους ύστερα από έναν επεισοδιακό τσακωμό. Ο Αλέξανδρος διστάζει, αλλά τελικά δέχεται. Η συγκατοίκηση ανάμεσα στα δύο ξαδέρφια θα αποδειχθεί δύσκολη, αλλά και αποκαλυπτική για τον «Αλεσσάντρο».

Τέσσερις φίλοι – ο Άλεξ, ο Ηλίας, ο Ορέστης και ο Νίκος – μαζεύονται σ’ ένα Airbnb, για να γιορτάσουν τα γενέθλια του πρώτου. Φτάνουν λίγο νωρίτερα, για να προετοιμάσουν τον χώρο για το πάρτι που θα ξεκινήσει σε λίγο. Όσο η ώρα περνάει καταλαβαίνουμε πως ο Ορέστης έχει απομακρυνθεί από την παρέα εξαιτίας ενός παλιού αυτοκινητιστικού ατυχήματος. Στο ατύχημα αυτό σκοτώθηκε το πέμπτο μέλος της παρέας, ο Μάριος, ενώ ο Ορέστης τραυματίστηκε σοβαρά και σημαδεύτηκε από μόνιμες επιληπτικές κρίσεις, που κρατούν μέχρι σήμερα. Οι υπόλοιποι τρεις αποκόμισαν μονάχα ελαφριά τραύματα. Το μετατραυματικό τραύμα του Ορέστη, σε συνδυασμό με τον πάντα πιο ευαίσθητο χαρακτήρα του, επέφεραν την απομόνωσή του στο σπίτι, την υπερβολική εσωστρέφεια και τις απότομες μεταπτώσεις στην ψυχολογία του, που έκαναν την παρέα μαζί του εξαιρετικά δύσκολη. Οι φίλοι του απομακρύνθηκαν. Για εκείνους, άλλωστε, το ατύχημα αποτελεί μακρινό παρελθόν. Αυτός, όμως, παραμένει καθηλωμένος. Η εμμονή του με το συμβάν τότε θα φέρει στην επιφάνεια λεπτομέρειες του ατυχήματος που όλοι είχαν συμφωνήσει να αποκρύψουν. Η σύγκρουση με τους πρώην φίλους του δεν δύναται να αποφευχθεί, την στιγμή που το κουδούνι χτυπάει και οι πρώτοι καλεσμένοι βρίσκονται προ των πυλών.

Ο Σέβι είναι ένας νεαρός χορευτής μπαλέτου, ο οποίος προετοιμάζεται για τον πρώτο του μεγάλο χορό μπροστά σε κοινό. Στην τελευταία πρόβα, σπάει το πόδι του και ο Προπ, ο προπονητής του, τον παρατάει. Τότε εμφανίζεται ο Μασκότ, ο οποίος τον προσκαλεί στο Ξενοδοχείο του Πόνου, που κατοικούν όλοι οι πονεμένοι. Ο Σέβι, παρά τις αμφιβολίες του, αρχίζει να ανακαλύπτει τα δωμάτια: Στο Λευκό, εμφανίζονται οι Εξόριστοι, που συνεχώς τσακώνονται, μετανιώνουν και τραγουδάνε. Στo Δωμάτιο του Πόθου, μια γυναίκα θέλει να τον σκοτώσει από έρωτα και στο Γυάλινο, η οικογένεια του τον πιέζει να γίνει άντρας. Στο Χρυσό, οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου τον βασανίζουν και στο δωμάτιο του Φωτός αυτοσχεδιάζει με δύο ξεπεσμένες θεατρίνες. Τέλος, στο Δωμάτιο του Πόνου, αποφασίζει να σταματήσει να προσπαθεί και τότε ο Τίκι, ο Τάκα και ο Τούκου, τον καλωσορίζουν στο δωμάτιο του Τίποτα.

Η Λέιν, ιδιοκτήτρια του ‘Παπουτσάδικου Λέιν’ δουλεύει επί χρόνια μαζί με τον υπάλληλο της Κέιν και είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι. Ο πρώτος λατρεύει τις επαναστάσεις και η δεύτερη τις γόβες. Ο καινούριος νόμος περί στενέματος παπουτσιών, αναταράσσει τις ισορροπίες. Ο Κέιν προσπαθεί να αντιδράσει, ενώ η Λέιν να πειθαρχήσει. Ο Μάρλευ, ο μεγάλος ανταγωνιστής της Λέιν, θέλει να επωφεληθεί, ενώ οι πελάτες υπομένουν τον πόνο, χρησιμοποιώντας ο καθένας τα προσωπικά του όπλα, για να ξεχάσουν ή να ξεφύγουν από το στένεμα.

Ύστερα από μια παγκόσμια οικολογική καταστροφή η ανθρωπότητα έχει
αποδεκατιστεί. Η οικογένεια Έβανς προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν αφιλόξενο και
άγριο κόσμο.
Ο Μπέρναρντ (55) και η Άσλεϋ (50) ζουν με τα δυο παιδιά τους Κρεγκ (28) και
Φελίτσια (27) και με τον αδερφό του Μπέρναρντ, Ίαν (60), στο αγρόκτημα τους στην
ορεινή επαρχία του Όμπαν.
Προσπαθούν να προστατευθούν από τους Άγριους, που λυμαίνονται την περιοχή,
έχοντας στήσει παγίδες γύρω από το αγρόκτημα. Σε μόνιμη βάση ένα μέλος της
οικογένειας φυλάει σκοπιά. Ο Ίαν πάσχει από βαριά νοητική αναπηρία, που του
προκλήθηκε μετά από επίθεση που δέχτηκε η οικογένεια από τις συμμορίες.
Το γδάρσιμο ενός ελαφιού από τον Μπέρναρντ και τον Κρεγκ και η προσπάθεια της
Λώρας (35), εξαφανισμένης κόρης του Ίαν, να μπει στο σπίτι των Έβανς, αναζητώντας
τους πολύτιμους πράσινους κρυστάλλους, θα ανατρέψουν τα σχέδια της οικογένειας
και θα αποκαλύψουν ποιοι είναι οι πραγματικοί Άγριοι. Ο Προφήτης του Νέου
Κόσμου θα πρέπει να αναζητηθεί μεταξύ τους.

Στο ορυχείο του Γκρανάου πέντε ανθρακωρύχοι εγκλωβίζονται σε μια στοά στα
έγκατα της γης. Το κοινό παρελθόν των πέντε ανδρών αποκαλύπτεται ζωντανό
μπροστά τους και τα παιχνίδια ισχύος αναδεικνύονται σημαντικότερα από την
επιβίωσή τους.
Ο γυναικοκατακτητής Κέβιν (45) πλησιάζει ερωτικά τον πιο ευαίσθητο από τους
πέντε άντρες, Έντουαρντ (22), ο οποίος δείχνει να ανταποκρίνεται. Ο πατέρας του
Έντουαρντ, Μπρους (50), υφιστάμενος και ορκισμένος εχθρός του Κέβιν, τον
κατηγορεί ότι εκμεταλλεύεται τις συνθήκες για να ικανοποιήσει τις φαντασιώσεις του.
Ο Τομ (65) επιχειρεί μέσα από ένα παιχνίδι ερωτήσεων ηθικής να φτιάξει έναν χάρτη
«δράσεων και αντιδράσεων», ενώ ο Ρόμπερτ (25) προσπαθεί μάταια να συνεχίσει τις
εκσκαφές προκειμένου να απεγκλωβιστούν.
Η παλιά έχθρα του Τομ για τον Κέβιν, εξαιτίας μιας γυναίκας, θα τον οδηγήσει να
προτείνει στους άλλους τρεις να τον σκοτώσουν. Όμως ο Κέβιν θα υποδείξει τον Τομ
ως τον πραγματικό δολοφόνο της γυναίκας, με αποτέλεσμα η ένταση μεταξύ τους να
κλιμακωθεί.
Κι ενώ ένα παιχνίδι γλάρων θα αποφορτίσει το τεταμένο κλίμα, αποκαλύψεις και
τραυματισμοί θα οδηγήσουν τους πέντε άντρες πέρα από τα όρια τους.

Ο Δημήτρης αποφυλακίζεται κι επιστρέφει στο πατρικό του, όμως η οικογένειά του δεν τον υποδέχεται θερμά. Η μητέρα του Ελένη, χαμένη στις σκέψεις της, σχεδόν δεν τον αναγνωρίζει, η αδερφή του Μυρτώ κι ο σύζυγός της Μηνάς δεν τον θέλουν να μείνει σπίτι, ώστε να συνεχίσουν να ζουν με τη σύνταξη της Ελένης, ενώ ο αδερφός του Γιώργος, μέλος πλέον της πρώην συμμορίας του Δημήτρη,
τον κατηγορεί ότι έθεσε σε κίνδυνο τη συμμορία. Ο αρχηγός της συμμορίας Άκης, προσπαθεί να τον ξαναβάλει στο παιχνίδι. Μέσα από τις σκέψεις της Ελένης, όμως, αναδύεται ένας άλλος κόσμος εξίσου ζωντανός: η ίδια είναι η Ρέα και συνωμοτεί με τα τρία παιδιά της Δία, Ήρα και Ποσειδώνα, προκειμένου να σκοτώσουν τον Κρόνο. Τι θα συμβεί όταν οι ήρωες κατανοήσουν τη διπλή τους υπόσταση; Ποια θα είναι η εξέλιξη της δικής τους Κοσμογονίας;

Ο Αρκάντι , ο έφηβος του τίτλου, επισκέπτεται στην έπαυλη Σοκόλσκι την Κατερίνα Νικολάγεβνα , προκειμένου να την ενημερώσει πως έχει στην κατοχή του έγγραφα τα οποία, εάν αποκαλυφθούν, θα μπορούσαν να φέρουν τον αγώνα για την κληρονομιά του Πρίγκιπα Σοκόλσκι υπέρ της. Όμως η νεαρή σύζυγος του Πρίγκιπα Σοκόλσκι, Άννα Αντρέγεβνα , έχει διαφορετική άποψη και συνωμοτεί με τους άσπονδους φίλους του Αρκάντι, Λαμπέρτ και Αλφονσίν ντε Βερνταίν προκειμένου να πάρει στην κατοχή της τα επίμαχα έγγραφα. Ο έρωτας του Αρκάντι για την Κατερίνα Νικολάγεβνα, θα βρει ανταγωνιστή στο πρόσωπο του βιολογικού του πατέρα Αντρέι Πέτροβιτς Βερσίλοφ , ο οποίος την διεκδικεί με πάθος. Η εμφάνιση του πατριού του Αρκάντι Μακάρ Ντολγκορούκι , θα φέρει σε δύσκολη θέση τον Βερσίλοφ, αφού θα του ζητήσει να αποκαταστήσει τη μητέρα του Αρκάντι, Σόνια , κάνοντάς την γυναίκα του. Η αυτοκτονία του αδελφικού φίλου του Αρκάντι, Κραφτ , θα μεταβάλλει ριζικά τις ισορροπίες για όλους τους ήρωες.
 

Η ηλικιωμένη Μάρθα ζει με την ανύπαντρη κόρη της Κατερίνα σε ένα αποπνικτικό
δυάρι στα Πατήσια με μια πενιχρή σύνταξη χηρείας. Η σχέση των δύο γυναικών είναι
εκρηκτική καθώς δεν υπάρχει σημείο επαφής μεταξύ τους.
Η εμφάνιση του επίδοξου μνηστήρα Στέλιου, τοκογλύφου της περιοχής, θα φέρει τη
σχέση των δύο γυναικών στα άκρα. Η Μάρθα κατηγορεί την Κατερίνα ότι δεν θα
μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και η Κατερίνα τη Μάρθα ότι η ζωή τους θα ήταν
καλύτερη εάν ζητούσαν τη βοήθεια του αδερφού της Πέτρου. Η εμφάνιση του
Πέτρου στο σπίτι θα αποκαλύψει ότι η Κατερίνα την είχε σχεδιάσει.
Στο δείπνο για τα γενέθλια της Κατερίνας, το παστίτσιο που φτιάχνει η Μάρθα κατά
τη διάρκεια του έργου, σερβίρεται αλλά είναι τόσο αλμυρό που δεν τρώγεται. Τα
όνειρα που υπόσχεται ο Πέτρος στις δυο γυναίκες καταρρέουν, όταν αποκαλύπτεται
πως και ο ίδιος έχει δανειστεί από τον Στέλιο. Η Μάρθα διώχνει τους δυο άντρες και
βάζει μπροστά να ξαναφτιάξει το παστίτσιο.

Στην πρώτη πράξη η Λίζα ταξιδεύει στις αναμνήσεις, τα όνειρα και τους εφιάλτες της
και προσπαθεί να κατανοήσει τις σχέσεις της με τη μητέρα της Δώρα, τον αδερφό της
Γιώργο και τον σύζυγό της Θοδωρή.
Στη δεύτερη πράξη αποκαλύπτεται η εφιαλτική πραγματικότητα της Λίζας, καθώς
προσπαθεί να επιβιώσει στις συνθήκες μιας πολεμικής σύρραξης, μαζί με τα υπόλοιπα
μέλη της οικογένειάς της.
Στο Fuckerland υπάρχουν δύο κόσμοι: ο φανταστικός, ο αλλοιωμένος, ο
παραποιημένος της πρώτης πράξης, μέσα στο μυαλό της Λίζας, κι ο κόσμος της
δεύτερης πράξης, ο πραγματικός, ο σκληρά πραγματικός, ο υπεύθυνος για τη
διαστρέβλωση που έχει συντελεστεί στον πρώτο. Ο δεύτερος ερμηνεύει τον πρώτο,
εξηγεί τη διαθλασμένη εικόνα.
Η Λίζα, ελκυστική και αναξιόπιστη, ευαίσθητη και ισχυρή, σαν μια άλλη Αλίκη στη
Χώρα των Θαυμάτων, ταξιδεύει στα άγρια χώματα του Fuckerland.

Δυο ζευγάρια ώριμων μεγαλοαστών που γνωρίζονται χρόνια, νοικιάζουν τις ερωτικές υπηρεσίες ενός νέου ζευγαριού για να τους παρακολουθήσουν να συνουσιάζονται κατά τις οδηγίες τους. Ο κανόνας των ώριμων ζευγαριών μεταξύ τους είναι «only watch, don’t touch», δηλαδή βλέπουμε και επεμβαίνουμε λεκτικά, με οδηγίες, αλλά δεν αγγίζουμε.  Ωστόσο πολύ νωρίς αυτός καταστρατηγείται όταν η Άλεξ υποκύπτει στην θέα του ημίγυμνου Λήο και του δίνει ένα παθιασμένο φιλί. Αυτή η ανατροπή οδηγεί με τη σειρά της σε μια μεγαλύτερη: η συμφωνία αντιστρέφεται και τις οδηγίες τις δίνουν τώρα στα δυο μεγαλύτερα ζευγάρια ο Λήο και η Κόρτνεϊ, προτείνοντας μια σειρά από «παιχνίδια.» Εφόσον δεν έχουν πλέον τον έλεγχο, τα ώριμα ζευγάρια μπορούν τώρα να πειραματιστούν με συμπεριφορές που δεν θα υιοθετούσαν κάτω από κανονικές συνθήκες. Το αλκοόλ και η κοκαΐνη λειαίνουν τις όποιες αντιστάσεις τους. Ωστόσο, φτάνουν σε ένα όριο που ένας από τους παίκτες, η Άλεξ, δεν είναι πρόθυμη να το περάσει. Η βραδιά αποδεικνύεται καταλυτική τόσο στην σεξουαλική ζωή των δυο ζευγαριών όσο και στην σχέση μεταξύ τους.

Σχολή θεατρικής γραφής κλείνει ξαφνικά και οι πέντε εγγεγραμμένοι μαθητές πρέπει ν’ αποφασίσουν ποιος ανάμεσά τους θα καρπωθεί την μία υπάρχουσα υποτροφία. Συμφωνείται ένας άτυπος διαγωνισμός, η Ημέρα Αναλογίου. Ο καθένας παρουσιάζει ένα απόσπασμα από το έργο του σαν επιχείρημα για να πάρει την υποτροφία. Η ΑΥΓΟΥΣΤΑ παρουσιάζει ένα διάλογο για δυο φωνές. Η ΘΡΙΓΓΟΥ ένα μονόλογο βασισμένο στη Μήδεια (Ευριπίδης). Η ΡΙΤΑ, αποσύρει την διεκδίκησή της. Την ακολουθεί και ο ΝΤΕΜΗΣ σε ένδειξη συμπαράστασης. Τελευταίος παρουσιάζει τη δουλειά του ο ΑΡΤΕΜΙΣΙΟΣ. Πρόκειται για έναν στιβαρό, και ανέκφραστο, μονόλογο κατά του συναισθήματος.

H πολιτική ηγεσία σε συνεργασία με τους επιστήμονες αποφάσισαν πως οι πολίτες θα πρέπει να απαγορεύεται να ονειρεύονται. Βία, εγκληματικότητα, κατάθλιψη, εξαρτήσεις κι άλλα κοινωνικά φαινόμενα που διαταράσσουν την κοινωνική ευρυθμία και ταλαιπωρούν τον ψυχισμό των ατόμων προέρχονται από τα όνειρα. Η ορμητική αυτή βρυσομάνα ξεβράζει όλο το ασυνείδητο των ανθρώπων και διεγείρει καταστροφικές επιθυμίες. Γι’ αυτό, η σύσταση των αρχών είναι η υποχρεωτική λήψη του letargo, ενός σιροπιού που διατηρεί τον ύπνο σε κατάσταση χωρίς όνειρα, γνωστή ως NREM. Οι περισσότεροι πολίτες υπακούουν, εκτός απ’ την ομάδα των Ονειρολατρών που βρίσκονται κάθε Τετάρτη βράδυ στο πατάρι του φαρμακείου της Λίνας και του Μιχάλη κι ανακαλούν τα όνειρά τους υπό την καθοδήγηση του Χάρη, ενός ειδικού επιστήμονα ονειρολόγου. Μέχρι που η παρανομία κατά του καθεστώτος, θ’ αρχίσει να παραβιάζει και τις μεταξύ τους σχέσεις. Και τότε θά ‘ρθουν αντιμέτωποι με το αέναο ερώτημα. Αξίζει να ζούμε χωρίς να ονειρευόμαστε ή αξίζει να θυσιάσουμε τα όνειρά μας για να ζήσουμε καλά;

Μητέρες και κόρες. Σχέση αναπόδραστη. Σχέση καθρέπτης. Η Έλενα προσπαθεί να επανορθώσει τη σχέση με τη νεκρή μητέρα της παίρνοντας ένα κυρίαρχο ρόλο μεταξύ της Βίκυς και της δεκαπεντάχρονης κόρης της, Μελίνα. Στη σχέση αυτή ο παράγοντας της γονεϊκότητας /ωριμότητας μετακυλίεται σαν εκκρεμές ανάμεσά τους, καθώς πότε η Βίκυ γίνεται το μικρό αδύναμο παιδί που επιζητά φροντίδα και πότε η Μελίνα απαιτεί την προσοχή και την αγάπη με τρόπο αυτοκαταστροφικά επιτακτικό. Οι τρεις τους θα σημαδέψουν το σώμα τους με τα σύμβολά των τραυμάτων που σημάδεψαν τις ζωές του δημιουργώντας μια οικογένεια. Γιατί τελικά οικογένεια είναι ο τόπος της αγάπης πέρα από θεσμούς και αίμα.

Η Ναταλία μαζί με τον Ελληνογάλλο σύζυγό της Jean-Paul, διακοσμούν το παιδικό δωμάτιο λίγο πριν γίνουν γονείς. Μία μόνο δουλειά έχει μείνει πριν έρθει στον κόσμο το μωρό τους. Να επισκεφτούν το πατρικό σπίτι της Ναταλίας που έχει μείνει κλειστό εδώ και δύο χρόνια, μετά τον απρόσμενο θάνατο των γονιών της. Δείχνοντας στον άντρα της παλιές οικογενειακές φωτογραφίες και ψάχνοντας συρτάρια, θα βρουν ένα έγγραφο που αποδεικνύει την υιοθεσία της σε ηλικία τεσσάρων ετών. Η Ναταλία ταράζεται κι οδηγείται εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Γεννάει πρόωρα ένα υγιές μωρό, όμως όλη η ψυχολογία της έχει αλλάξει. Κρίσεις πανικού, ευερεθιστότητα και σκέψεις επιθετικότητας προς τον εαυτό της και το μωρό της θα αναγκάσουν την απομάκρυνση του βρέφους. Ο Jean-Paul προσπαθώντας να βοηθήσει τη γυναίκα του θα προσλάβει μία doula για να τη στηρίξει. Η Λώρα, παιδική φίλη της Ναταλίας θα προσπαθήσει να τη βοηθήσει, αναλαμβάνοντας τη φροντίδα του μωρού. Η νέα συνθήκη όμως θα απειλήσει όλες τις σχέσεις και η οικειότητα που θα αναπτυχθεί ανάμεσα στη Λώρα, τον Jean-Paul και το μωρό θα προκαλέσει τη ζήλεια της Ναταλίας. Η αναζήτηση της βιολογικής της μητέρας και η ανασκόπηση των πραγματικών δεσμών της, θα κάνουν τη Ναταλία να αρχίσει να διεκδικεί το ρόλο της που τώρα βρίσκεται στα χέρια της Λώρας.

Ο Άρης πελεκάει με τις ώρες τις χειροποίητες κούκλες του στο εργαστήρι του στο πίσω μέρος του σπιτιού. Μυημένος στο χώρο της τέχνης, εφόσον οι γονείς του διατηρούν γκαλερί με έργα τέχνης, κατασκευάζει συλλεκτικές κούκλες που έχουν απήχηση στους φιλότεχνους. Τους τελευταίους μήνες φτιάχνει μια κούκλα σε φυσικό μέγεθος, τον Taro, ένα Γιαπωνέζο νεαρό πολεμιστή. Αφού επιμεληθεί λεπτομερώς τη φυσιογνωμία και τον πολεμικό του εξοπλισμό, ο Taro ζωντανεύει στο μυαλό του Άρη. Ο ίδιος θα μεταμορφωθεί σε γκέισα και θα γίνει η αχώριστη σύντροφός του. Ζητά να τον αποκαλούν Yori και μαζί με τον αγαπημένο της, τηρούν όλα τα τελετουργικά της ιαπωνικής κουλτούρας. Οι γονείς, βλέποντας τον Άρη να οργανώνει έναν περίεργο κόσμο τον πιέζουν να εγκαταλείψει τις εκκεντρικότητες. Τελικά, θα τον σύρουν σε μία ψυχίατρο, αλλά η Yori (-Άρης) θα υπερασπιστεί τις επιλογές της. Ζώντας ως δραπέτης της πραγματικότητας θα οργανώσει ένα ειδυλλιακό ταξίδι για την ίδια και τον αγαπημένο της στην Ιαπωνία. Οι γονείς του μέσα στην απόγνωσή που τους προκαλεί η ρευστή ταυτότητα του παιδιού τους, αποφασίζουν να απομακρύνουν όλα τα αντικείμενα της εμμονής του, μαζί και τον Taro, θεωρώντας πως θα τον βοηθήσουν έτσι να επανέλθει. Όταν η Yori (-Άρης) συνειδητοποιήσει πως του έκλεψαν τη ζωή του θα βυθιστεί σ έναν βουβό θρήνο. Χωρίς ταυτότητα πια, θα αναζητήσει καταφύγιο σε μια νέα περσόνα.

Ο Παύλος, δημόσιος υπάλληλος, άνθρωπος χαμηλών τόνων, όχι ιδιαίτερα κοινωνικός, ξυπνάει ξημερώματα δίπλα σε μια άγνωστη κοπέλα μετά από μια βραδιά σε μπαρ με πολύ αλκοόλ. Η κοπέλα έχει ένα σεντόνι τυλιγμένο στο λαιμό της, ο Παύλος πανικοβάλλεται, νομίζει ότι την έχει πνίξει ο ίδιος. Μετά από δυο μέρες, συναντά τον αδελφικό του φίλο Γιάννη προκειμένου να ζητήσει βοήθεια, να κατασκευάσει ένα άλλοθι για τη νύχτα του φόνου. Η εικόνα της γυναίκας έχει αφυπνίσει την από χρόνια θαμμένη ενοχή του, ένα περιστατικό της παιδικής του ηλικίας. Σε ηλικία 8 ετών, λίγο μετά το διαζύγιο των γονιών του, πυροβόλησε το θυρωρό της πολυκατοικίας τους με περίστροφο που βρήκε στο συρτάρι του πατέρα του. Ο πατέρας του, ο Άγης, εργολάβος την εποχή της Χούντας, χαρακτήρας
αυταρχικός και χειριστικός απέναντι σε όλους, κατάφερε να «κουκουλώσει» την υπόθεση αλλά τού «φύτεψε» μια πλαστή εκδοχή του συμβάντος με σκοπό να τον κρατήσει «δεμένο» επάνω του. Υποτίθεται ότι το παιδί σκότωσε το θυρωρό, στην
πραγματικότητα τον είχε απλώς τραυματίσει. Όταν, με τη βοήθεια του φίλου του, ο Παύλος ξανασυναντά την κοπέλα εκείνης
της βραδιάς, αποκαλύπτεται πως πρόκειται για πρόσωπο που σχετίζεται με την παλιά ιστορία του πυροβολισμού. Τότε, όλοι αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν την αλήθεια.

Ο Χένρι– εκδότης και κριτικός λογοτεχνίας που είναι αφοσιωμένος στην έρευνα γύρω από τη ζωή και το έργο του νεκρού Αμερικάνου ρομαντικού ποιητή Τζέφρι Άσπερν – βρίσκεται στη Βενετία προκειμένου να προσπαθήσει να αποκτήσει γράμματα και έγγραφα που κατέχει η πρώην ερωμένη του ποιητή, η γηραιά πια Τζουλιάνα Μπορντερώ. Καταστρώνει σχέδιο μαζί με την Αμερικανίδα φίλη του κυρία Πρεστ, η οποία μένει στην ίδια πόλη. Σκοπεύει να νοικιάσει μερικά δωμάτια του σπιτιού της Τζουλιάνα και, ενδεχομένως, να γοητεύσει τη γεροντοκόρη ανιψιά της Τίνα προκειμένου να αποκτήσει τα χαρτιά αυτά.
Η έπαυλη είναι ρημαγμένη και σχεδόν άδεια. Οι δύο γυναίκες -η Τζουλιάνα και η Τίνα- ζουν τις τελευταίες δεκαετίες φτωχές και σαν ερημίτισσες. Έτσι, επινοεί μία ψεύτικη ιστορία σχετικά με την επιθυμία του να περιποιηθεί τον κήπο τους και χρησιμοποιεί ψεύτικο όνομα για να νοικιάσει τα δωμάτια από την Τζουλιάνα. Για εκείνη τα ενοίκια αποτελούν ευκαιρία για να αφήσει κάποια χρήματα ως κληρονομιά στην ανιψιά της.
Ο Χένρι αποτυγχάνει να πείσει την Τίνα να τον βοηθήσει στην απόκτηση των γραπτών του ποιητή. Θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την αφέλεια και την μοναχικότητα της γυναίκας.Το εγχείρημα θα αποδειχθεί δύσκολο καθώς η Τίνα, πολύ δεμένη με τη θεία της, φοβάται μήπως αυτό ισοδυναμεί με προδοσία.
Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες του Χένρι να έρθει πιο κοντά στην Τζουλιάνα, εκείνος εκπλήσσεται όταν ζητάει να τον δει. Τον ενημερώνει πως θα πρέπει να προεξοφλήσει ενοίκια αρκετών μηνών προκειμένου να συνεχίσει να μένει στο palazzo. Ο Χένρι αρχικά διστάζει, δεν του έχουν απομείνει αρκετά χρήματα και τότε, η Τζουλιάνα αφήνει να εννοηθεί πως γνωρίζει τον λόγο για τον οποίο εκείνος βρίσκεται εκεί και δείχνοντάς του ένα πορτραίτο του Τζέφρυ Άσπερν, τον δελεάζει να μείνει προκειμένου να μάθει περισσότερα για τον ποιητή. Παρόλο που ο Χένρι προσποιείται πως δε γνωρίζει ποιος είναι ο Άσπερν για να μην κινήσει περαιτέρω υποψίες, δε μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό.
Μία νύχτα, αφού μαθαίνει πως η Τζουλιάνα είναι πολύ άρρωστη, ο Χένρι τρυπώνει στο δωμάτιο της για να ρίξει μια ματιά στα χαρτιά. Η Τζουλιάνα τον πιάνει επ’ αυτοφώρω ενώ προσπαθεί να ανοίξει το γραφείο της. Ουρλιάζει, τον κατηγορεί και καταρρέει στα χέρια της ανιψιάς της.
Ο Χένρι σοκαρισμένος και τρομαγμένος το σκάει από τη Βενετία για μερικές μέρες. Επιστρέφοντας μαθαίνει πως η Τζουλιάνα έχει πεθάνει. Συνεχίζει τις προσπάθειες και πιέζει την Τίνα να του δώσει τα περιβόητα χαρτιά. Η Τίνα αφήνει να εννοηθεί πως θα του τα έδινε μονάχα εάν την παντρευόταν. Ο Χένρι, εμφανώς αηδιασμένος, την απορρίπτει. Επιστρέφει όμως αργότερα, λιγότερο αρνητικός, με την ελπίδα να υπάρξει λύση. Τότε, εκείνη τον ενημερώνει ότι έχει κάψει τα έγγραφα και του λέει να αποχωρήσει από την έπαυλη. Σαν αποχαιρετιστήριο δώρο, του δίνει το πορτραίτο του Άσπερν, αυτό που του είχε δείξει η θεία της.

Ένα βράδυ, ο Μάρκος ανακοίνωσε στη γυναίκα του, τη Λένα, την απόλυσή του από τον Ζωολογικό Κήπο όπου εργαζόταν ως φύλακας εξαιτίας περικοπών προσωπικού για οικονομικούς λόγους.

Το επόμενο πρωί, αποκαλύπτεται ότι της έχει πει ψέματα. Δυο λιοντάρια δραπέτευσαν και δόθηκε εντολή στους φύλακες να χρησιμοποιήσουν πυροβόλα όπλα εναντίον τους. Μόνο ο Μάρκος δεν πυροβόλησε χωρίς ούτε ο ίδιος να έχει καταλάβει για ποιον λόγο. Η Λένα θυμώνει και τον κατηγορεί που έμεινε αμέτοχος. Το συμβάν αρχίζει να γίνεται γνωστό. Επειδή κάποιες φιλοζωικές οργανώσεις αντιδρούν, η Λένα συμβουλεύει τον Μάρκο να ταχθεί στο πλευρό τους ώστε να δικαιολογηθεί η ανυπακοή του. Στόχος η πιθανή επαναπρόσληψή του μετά τη γενική κατακραυγή. Ο Μάρκος δεν συμφωνεί. Αργότερα υποκύπτει στις πιέσεις της Λένας και του φίλου του Νίκου και δέχεται να μιλήσει σε δημόσια συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Είναι η ευκαιρία του να γίνει ήρωας. Στη συγκέντρωση μαθαίνουν ότι η χρήση όπλων ήταν απολύτως νόμιμη και η πλέον ενδεδειγμένη. Κάθε προσδοκία για επιστροφή στη δουλειά καταρρέει. Αλλά ο Μάρκος δεν δείχνει απογοητευμένος.

Οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων δεν ήταν ένα όνειρο της ηρωίδας. Στο τέλος του βιβλίου, το κορίτσι δεν ξύπνησε σ’ ένα λιβάδι. Ο Βαλές, αξιωματικός του στρατού των τραπουλόχαρτων, της πήρε το κεφάλι μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου υπακούοντας στην εντολή της Βασίλισσας. Πώς αντιδρούν στη δολοφονία κάποιοι από τους χαρακτήρες που έπλασε ο συγγραφέας Λιούις Κάρολ; Ενώ στη σκηνή κείτεται ακόμα το άψυχο σώμα του κοριτσιού, το Κουνέλι και ο Ποντικός πλησιάζουν στα κρυφά, σχολιάζουν μονολογώντας και φεύγουν. Οι Δίδυμοι Tweedle1 και Tweedle2, απόντες από τη δίκη, προσπαθούν να κατανοήσουν τα γεγονότα. Αποφασίζουν να μιλήσουν με αυτόπτες μάρτυρες, την Κάμπια, τη Δούκισσα, τον Καπελά αλλά και με τον Γάτο του Τσεσάιρ που απέφυγε να παραστεί στο δικαστήριο. Ο Γάτος αφήνει να εννοηθεί ότι το Κουνέλι υποκίνησε τον φόνο του κοριτσιού. Τους συμβουλεύει να απευθυνθούν στον Ποντικό. Ο Ποντικός αναγκάζεται να κάνει αποκαλύψεις για την παιδεραστική συμπεριφορά του Κουνελιού προς την Αλίκη. Οι Δίδυμοι συζητούν την ιδέα μιας γενικής συνέλευσης με σκοπό να κληθεί σε απολογία το Κουνέλι. Εμφανίζεται ο Βαλές και τους ανακοινώνει τις διαταγές της Βασίλισσας. Τότε, η δράση του έργου διακόπτεται απότομα από τους ίδιους του Δίδυμους.

Πριν έναν χρόνο ο Κωνσταντίνος, τραπεζικό στέλεχος, και η Ντέπυ, έχασαν την δεκάχρονη κόρη τους Αουρόρα, σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Το σχολικό λεωφορείο, που επέβαινε η Αουρόρα και άλλα 30 παιδιά, ανατράπηκε σε μια εκδρομή στο δάσος και τα πτώματα των παιδιών δεν βρέθηκαν ποτέ. Ενώ η πόλη προετοιμάζεται για το ετήσιο μνημόσυνο των παιδιών και η εταιρία προσφέρει στους γονείς αποζημίωση για να κλείσει ο φάκελος της υπόθεσης, η Ντέπυ αρνείται να δεχθεί το γεγονός του θανάτου και ετοιμάζεται να γιορτάσει τα γενέθλια της Αουρόρα. Ο Κωνσταντίνος και ο Θάνος, γιός της δεύτερης γυναίκας του πατέρα της Ντέπυ, με τον οποίο μεγάλωσαν σαν αδέλφια, προσπαθούν να φέρουν την Ντέπυ σε επαφή με την αλήθεια. Μέσα σε μία νύχτα έρχονται και οι τρεις αντιμέτωποι με τα τραύματα της παιδικής τους ηλικίας και τις «δικές» τους αλήθειες.

O Μαθιός, μετά από χρόνια στην Αμερική, επιστρέφει στο νησί του φθισικός. Με τα λίγα λεφτά που έφερε, οργανώνεται ο γάμος της αδελφής του Αφέντρας. Το βράδυ του γαμήλιου γλεντιού, ο Μαθιός παραληρεί εμπύρετος στο κρεββάτι και ξαναζεί σε όραμα μια αποτυχημένη απόδραση με τον πρώτο του ανεκπλήρωτο έρωτα, την Λαλιώ, ενώ τα αδέλφια του και η μάνα του, μπαινοβγαίνουν στο δωμάτιο, διεκδικώντας ότι έχει απομείνει από τις οικονομίες του.

Ένα μωρό μετά από χρόνια προσπάθειας, ένα ειδυλλιακό ζευγάρι που ο ένας στηρίζεται αποκλειστικά και μόνον στον άλλον, ένας άγριος κόσμος….Μια γυναίκα χάνει την ταυτότητά της μέσα από την πολυαναμενόμενη μητρότητα.

Ο Χάρης, δημόσιος υπάλληλος, με τακτοποιημένη ζωή, μετατάσσεται στην υπηρεσία του Υπουργείου, σε μία προσφυγική δομή. Εκεί γνωρίζει την Στέλλα, εργαζόμενη σε ΜΚΟ, και τους ανθρώπους που φιλοξενούνται στην δομή. Η επαφή του με αυτόν τον καινούργιο κόσμο τον φέρνει αντιμέτωπο με ισχυρά διλήμματα….

O Μαρκ, ο δεκαπεντάχρονος γιός ενός ζεύγους στελεχών πολυεθνικής, και η Φάτε, η τριανταπεντάχρονη οικιακή βοηθός της οικογένειας, που κατάγεται από μία υπό εξαφάνιση φυλή του Ισημερινού, ψάχνουν την ταυτότητά τους στο άξενο περιβάλλον μιας σύγχρονης δυτικής μεγαλούπολης. Έχουν αποκτήσει ένα ιδιαίτερο δέσιμο μέσα από τις ιστορίες που διηγείται η Φάτε για την φυλή της, καθώς και τη γλώσσα που έχουν δημιουργήσει. Γλώσσα που αποτελείται από θραύσματα μνήμης της Φάτε, που εκδιώχθηκε, ως πρώτο παιδί, σε μικρή ηλικία, για να εργασθεί στην Δύση. Η Φάτε δημιουργεί μία ιδιότυπη τελετή ενηλικίωσης του Μαρκ, βασισμένη σε μνήμες από το τελετουργικό της φυλής, προκειμένου αυτός να ξεπεράσει τους φόβους του. Στην τελετή αυτή ο Μαρκ παίρνει το όνομα shiai, το πέταγμα του αετού. Οι γονείς του Μαρκ φεύγουν για να παραστούν σε ένα συνέδριο. Τότε φθάνει ο δεκαπεντάχρονος αδελφός της Φάτε, που έχει και αυτός σταλεί από την οικογένεια για μόνιμη εγκατάσταση στην Δύση, λόγω του ότι δεν μπορεί να προσαρμοστεί στις εκεί συνθήκες διαβίωσης. Η συνάντηση θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες.

O Άρης Βελουχιώτης ή κάποιος που του μοιάζει, κολλημένος στην ηλικία του θανάτου του, είναι ιδιοκτήτης ενός παρακμιακού μπαρ στην Αριζόνα, όπου ο χρόνος είναι σαν να χει σταματήσει. Δεν γνωρίζει, ούτε θυμάται πως βρέθηκε εκεί μόνο έχει έντονες, επώδυνες αλλά και αποσπασματικές μνήμες από την προηγούμενη ζωή, την ήττα και το αίμα. Για να τις αποφύγει, πίνει και κάνει σεξ κάθε βράδυ. Την στιγμή του οργασμού μιμείται τον καλπασμό του αλόγου και το χλιμίντρισμα. Στο μπαρ δουλεύει η Κάσυ, μια ελληνίδα, μετανάστρια δεύτερης γενιάς, 23 χρονών, που εύχεται να γίνει διάσημη στις showbusiness. Ένα πρωί, εισβάλλει ένας πενηντάχρονος από την Ελλάδα και η Κάσυ θεωρεί ότι είναι ο μάνατζερ που την ανακάλυψε, επιτέλους, από ένα βιντεάκι στο διαδίκτυο. Η παρεξήγηση λύνεται όταν μετά από λίγο εμφανίζονται ένας ακόμη πενηντάχρονος και ένα ζευγάρι νέων. Είναι εκπρόσωποι όλου του φάσματος της ελληνικής αριστεράς, έμαθαν για την ύπαρξη του Άρη και του ζητούν να ηγηθεί του κινήματος για να αναβιώσει το χαμένο όραμα. Τσακώνονται μεταξύ τους για την πρωτοκαθεδρία και το αλάθητο. Ο Άρης τους αποπέμπει αλλά αυτοί εμμένουν, στο τέλος, όμως, βρίσκονται σε αδιέξοδο γιατί αυτός ο Άρης είναι μίασμα για την αριστερά. Η νέα κοπέλα της παρέας βρίσκει τη λύση. Να πείσουν τον Άρη να αυτοκτονήσει δημόσια και να γραφτεί ένα κείμενο παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.

Περίληψη, ενδεικτική,

έργου υπό, για καιρό ακόμα, κατασκευή

κι ανίχνευση καθολική, ουχί ορθόδοξη ·

παράδοξης κωμωδίας δη

για καιρό ελαφροτραγικό,

πιθανώς τιτλοφορούμενης,

«Κάτι σα σφάξιμο.

Αυτό.»

Είν’η εποχή της κρίσης. Κι όμως.

Ο Κίτσος είδε δύο ήλιους κόκκινους κόκκινους να δύουν γυρνώντας απ’τα πρόβατα το δείλι. Ο ένας από ‘δω, ο άλλος από ‘κει· υπέροχο όντως θέαμα, ποιός το’χει ξαναδεί;

Μαγεμένος απ’ την τόση που εθώρησε ομορφιά, γυρνά και το μηνά περιχαρής στην εξίσου -αν όχι πιο-αγρότισσα σύζυγο. Η Κίτσαινα τον αγαπά. Γι’αυτό  και μόνο, με τα πολλά, κάνει πως τον πιστεύει. Μα στις χαραμάδες της προσποιητής για το συμβάν της πίστης, στις σκιές εκείνες δηλαδή όπου η τελευταία αυτή μικρό πρόσωπο αλήθειας αληθινό φορεί, ένας φόβος  προμηνύματος κακού κρυφά ελλοχεύει (εξόν της σκιάς των τραπεζών που πέρλες θηλιές εις τους λαιμούς ξέρουν λαμπερά να σφίγγουν, και για δανείων -για κάτι τρακτέρ- αποπληρωμή διψούν). Ο γιός των δυό που ανέφερα, με την Κόρη σφόδρα Καψούρης , που κι αυτή εκείνον αγαπά , μα παρά τούτο πολεμά με των αρετών της –εμφανών, κρυφών-  το νόμισμα, το χρέος του Πατέρα της που’ναι στο δρόμο για χαμό, γοργά να ξεπληρώσει, ή έστω να βρει αντίδρομο, και στα δίχτυα της χάρης της δεινό άξεστο πολιτικό , Δάνη επονομαζόμενο (και προ καιρού απ’τον Πατήρ κρίσιμα υπο-βοηθημένο τη γλύκα της εξουσίας για να γευτεί, ή αλλιώς στη βουλή να μπει), με όνομα ναι μεν μικρό μα επιρροή τ’ αντίθετο, της άξιας μας κυβέρνησης επιχειρεί να πιάσει, μπας και φυσήξουν οι άνεμοι των νόμων για καλό (του καταχρεωμένου Πατέρα της , κι όσων ,πολλών, πάρα πολλών, στη δούλεψή του έχει, το καλό). Στο καφενείο του χωριού, οι άντρες κάνουν τη δουλειά που οι άντρες καφενείου κάνουν. Πίνουν ρακές , τσιμπούν μεζέ, χαίρουν, μελαγχολούνε, ενίοτε χορεύουνε, άλλοτε τραγουδούνε, και για ζητήματα αλλωνών, μα και γι’αυτών καμιά φορά, ολημερίς κι ολονυχτίς με θέρμη συζητούνε. Όλα τα βλέπουν, όλα τα ξέρουν, για όλα ένα λόγο έχουν να πουν. Τώρα, αν θα κάνουν… Αυτά και άλλα, παράδοξα, και με ρυθμό γοργό γυρνούν και γυροστροβιλίζονται σ’αυτή την ιστορία, μέχρι που ο Πατέρας δε βαστεί, και σε μια δύσκολη στιγμή , που είναι στην ομήγυρη κι η Κόρη κι ο Δάνης μαζί, και λύση άλλη δε θα δει, η βοήθεια που αναμένει δε θα’ρθεί, το παίρνει το πιστόλι. Δις πιστολιού κρότος θ’ακουστεί, κάποιος ή κάποιοι έχουν χαθεί. Και όλ’αυτά, απλά, καθημερινά, πρωτίστως έμμετρα. Δεκα-πεντα-συλλαβικά, δεκα-τετρα-συλλαβικά, ένδεκα- και λοιπά. Γιατί, φίλοι μου, στη ζωή, τα πάντα είναι μουσική. (Σε)Κάποιο σκοπό όλα παίζουν.

Ένα δυσλειτουργικό ζευγάρι δασκάλων αποφασίζει να αναθρέψει τα παιδιά του υπό το φόβο του Πρωτοκόλλου και του Επιθεωρητή χρησιμοποιώντας το πρόσχημα της διά νόμου απαγόρευσης κυκλοφορίας λόγω ενός Εχθρού. Ένας ηθοποιός ως δήθεν κρατικός Επιθεωρητής από τη γέννηση των παιδιών και μετά τους επισκέπτεται κάθε Κυριακή και λαμβάνει την εβδομαδιαία αναφορά ως προς την καθημερινότητα της οικογένειας, τα τυχόν παραπτώματα και τις παραβάσεις των κανόνων. Όλοι είναι δυνάμει υπόλογοι στον Επιθεωρητή. Με το τέχνασμα αυτό οι γονείς εξασφαλίζουν αφενός την πειθαρχία και την ευταξία και αφετέρου επιτυγχάνουν το δέσιμο της οικογένειας υπό τον κοινό φόβο για τον Επιθεωρητή και τις ποινές του. Όταν ο Επιθεωρητής συνταξιοδοτείται το ζευγάρι προσλαμβάνει έναν άλλο ηθοποιό, ο οποίος αλλάζει τις ισορροπίες της οικογένειας.

Ένα ιδιόρρυθμο ζευγάρι ζει απομονωμένο σ’ ένα δωμάτιο εδώ και πολλά χρόνια. Κανείς από τους δύο δεν θυμάται πώς βρέθηκαν εκεί. Το ψυγείο ως δια μαγείας είναι πάντα εφοδιασμένο, ενώ κάθε πρωί στο Βιβλίο των Επιθυμιών είναι γραμμένη η ημερήσια αποστολή. Εκεί αναφέρονται αναλυτικά οι οδηγίες για το περιεχόμενο και την εκτέλεσή του δρώμενου. Ουδέποτε αναρωτιούνται ποιός γράφει το Βιβλίο και γιατί οφείλουν να εκτελέσουν την αποστολή. Ένα πρωινό διαπιστώνουν ότι για πρώτη φορά το Βιβλίο δεν είναι συμπληρωμένο. Ταράζονται πολύ, γιατί είναι η πρώτη φορά που αισθάνονται μετέωροι. Παρατηρούν την πόρτα του δωματίου, την οποία ποτέ ως τώρα δεν ήθελαν να ανοίξουν, κι αποφασίζουν να δουν τί υπάρχει έξω.

Μεγαλώνοντας ο Χ όλο και περισσότερο αισθάνεται ότι έχει αποξενωθεί από τον ίδιο του τον εαυτό και ως εκ τούτου είναι σε αναζήτηση νέας ταυτότητας. Απευθύνεται στο Γραφείο Ταυτοτήτων, όπου ο Υπάλληλος του κάνει ερωτήσεις και τον υποβάλλει σε παράδοξες δοκιμασίες, ώστε να καταλάβει τι είδους ταυτότητες πρέπει να του δειγματίσει. Ο Χ τελικά καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε τρεις ταυτότητες εκ των διαθέσιμων. Έχει μόνο πέντε λεπτά να επιλέξει, αλλιώς θα χάσει την ευκαιρία για ταυτότητα για το επόμενο εξάμηνο.

Ας υποθέσουμε ότι ένα δυσλειτουργικό ζευγάρι δασκάλων αποφασίζει να αναθρέψει τα παιδιά του υπό το φόβο του Πρωτοκόλλου και του Επιθεωρητή χρησιμοποιώντας το πρόσχημα της διά νόμου απαγόρευσης κυκλοφορίας λόγω ενός Εχθρού. Ένας ηθοποιός ως δήθεν κρατικός Επιθεωρητής από τη γέννηση των παιδιών και μετά τους επισκέπτεται κάθε Κυριακή και λαμβάνει την εβδομαδιαία αναφορά ως προς την καθημερινότητα της οικογένειας, τα τυχόν παραπτώματα και τις παραβάσεις των κανόνων. Όλοι είναι δυνάμει υπόλογοι στον Επιθεωρητή. Με το τέχνασμα αυτό οι γονείς εξασφαλίζουν αφενός την πειθαρχία και την ευταξία και αφετέρου επιτυγχάνουν το δέσιμο της οικογένειας υπό τον κοινό φόβο για τον Επιθεωρητή και τις ποινές του. Πώς θα αντιδρούσαν όμως αυτά τα παιδιά αν χρειαζόταν να ζήσουν χωρίς τους γονείς, τον Επιθεωρητή και το Πρωτόκολλο;

Η εβδομηντάχρονη Αργυρώ ζει με τα δύο παπαγαλάκια της σε μία
γκαρσονιέρα στο κέντρο της Αθήνας. Αγαπημένη της ασχολία είναι να κάνει
αποτρίχωση το μουστάκι της με αυτοκόλλητα αγίων και να κρυφακούει τις
σεξουαλικές επιδόσεις του διπλανού ζευγαριού. Ένα μεσημέρι, ενώ η Αργυρώ
είναι έτοιμη για την καθιερωμένη της ρουτίνα, από το διπλανό διαμέρισμα
ακούγεται μια κραυγή. Προκειμένου να μάθει τι συμβαίνει, μεταμφιέζεται σε
μοναχή που κάνει έρανο και τους χτυπά το κουδούνι. Η γνωριμία της με το
ζευγάρι και ο ερχομός ενός μωρού θα της αλλάξουν ριζικά τη ζωή.

Δύο αδέρφια, ο Θοδωρής και ο Χάρης διατηρούν το ‘’last vegas,’’ ένα
παρακμιακό μπαρ στο κέντρο της Αθήνας. Προκειμένου να γλιτώσουν από τη
χρεοκοπία, κατά καιρούς δοκιμάζουν διάφορους παράνομους τρόπους για να
βγάλουν χρήματα, πετυχαίνοντας ακριβώς το αντίθετο. Ο άστεγος πειρατής, –
ένας άστεγος που ζει έξω από το μαγαζί και έχει πιάσει φιλίες με τον
μεγαλύτερο αδερφό- προτείνει στον Θοδωρή να κάνουν παράνομο εμπόριο
μεταναστών για να ξεχρεώσουν το μαγαζί, παράλληλα συνωμοτεί κρυφά με το
Χάρη -το μικρότερο αδερφό- να βγάλουν από τη μέση το Θοδωρή και να
κρατήσουν το μπαρ για την πάρτη τους. Στη πραγματικότητα, ο άστεγος
προσπαθεί να ξεγελάσει τα δύο αδέρφια, να τα παγιδεύσει για να τους φάει το
μαγαζί. Τα αδέρφια όμως, αρχίζουν να τον υποψιάζονται και έτσι αποφασίζουν
να του την στήσουν κρυφά. Όλοι κινούνται εναντίον όλων, μπλέκοντας σε
τραγελαφικές καταστάσεις , καταφέρνοντας να μη πετύχουν απολύτως τίποτα.

Ο Ραφαήλ, ζει σε ένα χωριό της επαρχίας, απομονωμένος από τον κοινωνικό
περίγυρο. Οι συγχωριανοί του, τον αποκαλούν «τρελό του χωριού» γιατί τα
βράδια τριγυρνά στα χωράφια και ψάχνει για νεράιδες. Ο Ραφαήλ πιστεύει
στην ύπαρξη τους και μάλιστα θεωρεί πως κάποια ξωτικά είναι παγιδευμένα σε
ανθρώπινο σώμα. Μια μέρα αποφασίζει να φυτέψει μια κερασιά στην αυλή του,
ελπίζοντας, πως θα έρθουν να την κατοικήσουν νεράιδες. Καθώς σκάβει,
ανακαλύπτει θαμμένη στο χώμα, μία πλαγγόνα (αρχαία κούκλα). Ο Ραφαήλ,
πιστεύει πως είναι μωρό-νεράιδα, που έχει παγιδευτεί στο σώμα της κούκλας.
Σύντομα αρχίζει να συμπεριφέρεται στην κούκλα σα να είναι αληθινό μωρό,
αναπτύσσοντας μία περίεργη σχέση μαζί της. Ο Ραφαήλ, ως ένδειξη πατρικής
αγάπης, αποφασίζει να βγάλει βόλτα με ένα παιδικό καροτσάκι την κούκλα στο
χωριό. Όταν τον πετύχουν στην πλατεία οι κάτοικοι, θα τον καταγγείλουν για
αρχαιοκαπηλία. Ο Ραφαήλ μπαίνει φυλακή, η κούκλα φυλάσσεται στο εθνικό
αρχαιολογικό μουσείο και το χωριό, μια βδομάδα μετά καίγεται.

Πέντε γυναίκες ζουν μαζί σε ένα σπίτι που μοιάζει με έναν ιδιόμορφο πύργο της Βαβέλ, προσπαθώντας να δημιουργήσουν το νέο προϊόν ομορφιάς που θα τις σώσει από τη φτώχεια τους. Όταν αποκαλυφθεί η πραγματική ταυτότητα της Λιουμπάβα (Ουκρανή οικιακή βοηθός) το σχέδιο θα ανατραπεί. Ο ‘’πύργος της Βαβέλ’’ θα καταρρεύσει, αποκαλύπτοντας τη γύμνια και τη μοναξιά των ηρωίδων.

Νεαρός από οικογένεια δύσκολων κοινωνικών συνθηκών και χαμηλού εισοδήματος, δουλεύει ψυκτικός. Χάριν του ριψοκίνδυνου του χαρακτήρα του και τρομερής δικής του ικανότητας, ευελιξίας και επιδεξιότητας τού δίνουν να κάνει ό,τι πιο επικίνδυνο στη δουλειά, με φοβερή έκθεση κινδύνου. Ο ήρωας, τις πιο πολλές φορές, τα καταφέρνει περίφημα, δεν λείπουν όμως και τα ατυχήματα. Αν και μάγκας, πάντα μιλάει με σοβαρότητα όσον αφορά τα προβλήματα των συναδέλφων του. Τους παραστέκεται όπου χρειαστεί, κι άλλες όμως φορές, εύκολα τους «πατσαβουριάζει» στο παραμικρό τους πείραγμα. Έχει πάθος με τον Michael Jackson. Η γιαγιά του εργοδότη του είναι χορογράφος εν ενεργεία. Αυτή θα επιχειρήσει να τον στρέψει στον καλλιτεχνικό χορό, προς έκπληξη όλων, καταρχήν δικής του.

Ο Αλέξανδρος, φυσικοθεραπευτής 62 χρονών, έχει τη γυναίκα του βαριά άρρωστη στο νοσοκομείο. Πηγαίνει και την επισκέπτεται κάθε μέρα. Τον βλέπουμε, τις ώρες της μοναξιάς του στο σπίτι του, να μιλάει στο φεγγάρι: για τη γυναίκα του που είναι σε δύσκολη κατάσταση, καθώς και για τους ασθενείς του. Και οι μέρες του Αλέξανδρου έτσι προχωρούν· μόνο του αποκούμπι είναι αυτές οι ‘ενημερώσεις’ που κάνει, συνήθως τις μικρές ώρες της νύχτας, κι άλλοτε τα χαράματα.

Η Μυρτώ είναι διάσημη γλύπτρια, γύρω στα σαράντα πέντε. Είναι παντρεμένη με τον Αντώνη, έναν καταξιωμένο γιατρό γενετιστή, συνομήλικο της και έχει μια κόρη την Κάτια γύρω στα είκοσι. Η Μυρτώ και ο Αντώνης γνωρίστηκαν πριν είκοσι πέντε χρόνια σε μια αποβάθρα τρένου. Με την πάροδο του χρόνου και καθώς απέκτησαν αναγνώριση μέσω της δουλειάς τους, αφοσιώθηκαν σ’ αυτή.
΋ταν η Μυρτώ μένει έγκυος για δεύτερη φορά αρχικά δυσανασχετεί, αλλά έπειτα αποφασίζει να κρατήσει το παιδί. Ένα αναπάντεχο μήνυμα στο κινητό της θα είναι η αιτία να χάσει το παιδί και έκτοτε να βρίσκεται σε κατάσταση έντονης νοητικής σύγχυσης. Από τη στιγμή εκείνη τριγυρνά στην ίδια αποβάθρα του τρένου, ψάχνοντας τον σύζυγο που απήγαγε το παιδί της.
΢’ αυτή την αποβάθρα ξετυλίγεται το νήμα της ζωής, των πρωταγωνιστών της ιστορίας, με τα λάθη, τις εμμονές, τα τραύματα αλλά και τις ευτυχισμένες στιγμές τους.

Ο Γιάρεντ και η Χάνα, είναι ένα ζευγάρι προσφύγων από τη Συρία, που εγκαταστάθηκε στην Τουρκία με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής. Ανάμεσα στα λίγα πράγματα που κουβαλούσαν μαζί τους ήταν σπόροι, τους οποίους φύτεψαν στον κήπο του σπιτιού που εγκαταστάθηκαν. Οι σπόροι αυτοί, έπιασαν στο χώμα της νέας τους πατρίδας και έγιναν ένα τεράστιο δέντρο, στον ίσκιο του οποίου κάθονται τα μεσημέρια, διηγούνται τις έγνοιες τους και συζητούν. Η Χάνα μιλά στο δέντρο και είναι πεπεισμένη ότι αυτό την ακούει και της απαντά. Κάποια στιγμή το δέντρο αρχίζει να σαπίζει και τότε όλα αλλάζουν.

Biliyorum, sana giden yollar kapalı
Η Rüya είναι μια έφηβη που ζει σε ένα χωριό της Ανατολίας και ονειρεύεται να φύγει από το χωριό, σε αντίθεση με τη φίλη της Derya, η οποία προσπαθεί να της αλλάξει γνώμη. Με τον ερχομό της έμμηνης ρύσης οι γονείς στα μέρη αυτά κανονίζουν το γάμο των κοριτσιών με προξενιό και μάλιστα με άντρες πολύ μεγαλύτερους τους, οι οποίοι συχνά είναι και συγγενείς τους. Η Rüya κρύβει τον ερχομό της δικής της. Ζει ένα πλατωνικό έρωτα με τον Kerem. Και ενώ οι γονείς της αποφασίζουν να την παντρέψουν παρά την θέληση της με τον πλούσιο Fatih, η Rüya και ο Kerem σχεδιάζουν να το σκάσουν χωρίς αποτέλεσμα.
Ama sen de bir zaman sevdin beni
Στη προσπάθεια του να σταματήσει το γάμο ο Kerem δείχνει τη μέρα του γάμου στο Fatih το ματωμένο εσώρουχο της Rüya, ισχυριζόμενος ότι την έκανε δική του. Ενώ ο Fatih αρχικά δεν τον πιστεύει, αργότερα έχει αμφιβολίες. Γιατί όμως παρόλα αυτά προχωρά σ’ αυτό το γάμο; Τι κρύβει; Και ο έρωτας της Rüya και του Kerem τι θα απογίνει;

Ο Τάϊγιο είναι διάσημος ζωγράφος, όμως αυτή την περίοδο στερείται έμπνευσης. Η οικονόμος του Μάρθα, φέρνει στο ατελιέ ως μοντέλο την Αγνή και την υπνωτίζει, ώστε η ακινησία της να διευκολύνει τη δημιουργικότητα και την συγκέντρωση του ζωγράφου.
Ο ερχομός της Αγνής δεν είναι τυχαίος, είναι μέρος του σχεδίου της Μάρθας. Ο ζωγράφος πρέπει να ερωτευτεί την Αγνή και να ασχολείται μαζί της, όσο η Μάρθα θα δρα ανενόχλητη στην αγοραπωλησία των πινάκων του, χωρίς την έγκριση του, με σκοπό να εισπράξει η ίδια τα χρήματα. Η Αγνή από την άλλη θέλει να γνωρίσει το ζωγράφο, γιατί η Ελπίδα, η μητέρα της, που είχε σχέση μαζί του στο παρελθόν, αυτοκτόνησε εξαιτίας του. Θέλει άραγε και αυτή να τον εκδικηθεί ή μήπως είναι άλλα τα κίνητρα της; Η δημιουργικότητα του Τάϊγιο απογειώνεται χάρη στην παρουσία της Αγνής και στα συναισθήματα που του ξυπνά.

Στην κουζίνα επαρχιακού σπιτιού η Ευτυχία, ντυμένη στα μαύρα, ετοιμάζει το μεσημεριανό γεύμα. Οι κινήσεις της όλες αργές, φροντισμένες, ευλαβικές. Σε περίοπτη θέση μια μεγάλη κατσαρόλα και ένα ποτήρι με διαυγές υγρό που μοιάζει με νερό. Με μια αποφασιστική κίνηση, η Ευτυχία πίνει το περιεχόμενο και την ίδια στιγμή ακούγεται αλύχτισμα της Λύκαινας, του λυκόσκυλου που βρίσκεται ακριβώς έξω από το σπίτι. Λίγα λεπτά αργότερα επιστρέφει ο Μάρκος. Φοράει πένθος στο μπράτσο. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά, καθώς πλησιάζει το μνημόσυνο του μωρού τους που σκοτώθηκε μετά από επίθεση του σκυλιού της οικογένειας, ένα μήνα νωρίτερα. Ο Μάρκος πίνει κατά την διάρκεια του γεύματος. Φλυαρεί ακατάπαυστα. Ψάχνει διαρκώς το μεγαλύτερο κοριτσάκι τους. Η Ευτυχία δεν τρώει, μένει σιωπηλή, μοιάζει σβησμένη, όμως, η ώρα που θα πει την τελευταία της λέξη πλησιάζει. Επικίνδυνα.

Σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται για πρώτη φορά. Ο ΧΥ και η ΧΧ ήρθαν σε επαφή μέσω μιας πλατφόρμας γνωριμιών για «μυημένους». Μια κοινή μοίρα ενώνει τους δύο αγνώστους. Μοιράζονται ένα μυστικό και τον ίδιο στόχο για την αποψινή νύχτα. Απέναντι τους ο χρόνος. Το μανιφέστο της πλατφόρμας το λέει καθαρά : «όποιος προλάβει, όποιος καταφέρει πρώτος να βρει το κουράγιο…» Έχουν μόνο λίγες ώρες στη διάθεσή τους για να ολοκληρώσουν το σκοπό της συνάντησής τους. Μέχρι να ξημερώσει. Έπειτα τα πάντα θα έχουν αλλάξει. Και δε θα ιδωθούν ποτέ ξανά.

Η εκδότρια ενός μεγάλου εκδοτικού οίκου και ο βοηθός της προσπαθούν να αποφασίσουν αν θα εκδώσουν το τελευταίο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα ενός διάσημου συγγραφέα. Οι αποκαλύψεις που περιείχε το προηγούμενο βιβλίο του για τη γυναίκα του και την κοινή ιδιωτική τους ζωή θεωρήθηκε ότι συνέβαλαν στην αυτοκτονία της. Η εκδότρια υπερασπίζεται την λογοτεχνική αξία του έργου ενώ ο βοηθός της διαφωνεί. Της προτείνει αντί του αμφιλεγόμενου αυτού κειμένου να εκδώσει το βιβλίο ενός πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Όπως αποκαλύπτεται στη συνέχεια, πρόκειται για το πρωτόλειο έργο του ίδιου του βοηθού, που έχει εμπνευστεί από την επαγγελματική αλλά και ερωτική τους σχέση. Ποιο από τα δυο τελικά θα αποφασίσει να εκδώσει;

Οι κάτοικοι ενός απομακρυσμένου χωριού της ενδοχώρας ετοιμάζονται για την ετήσια γιορτή τους. Οι εκπρόσωποί τους συνεδριάζουν σε μια αίθουσα του παλιού σχολείου που λόγω έλλειψης παιδιών έχει χρόνια να λειτουργήσει. Πλέον διαμένει μια ομάδα ξένων. Έχουν μεταφερθεί από την ενδοχώρα και τους έχει παραχωρηθεί ο χώρος για να μείνουν προσωρινά. 'Οσο οι κάτοικοι συνεδριάζουν, ένα βρέφος από τους νεοφερμένους πεθαίνει.

Το χωριό είναι γνωστό για το νεκροταφείο του. Το καλοκαίρι αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο καθώς τους λιγοστούς οικογενειακούς τάφους κοσμούν τα αγάλματα ενός γλύπτη, νεκρού πλέον κατοίκου του χωριού.

Οι κάτοικοι θα πρέπει να αποφασίσουν ποιος θα δεχτεί  να ταφεί το βρέφος στον οικογενειακό του τάφο για να μην καταστραφεί η ομοιόμορφη αισθητική του νεκροταφείου, του κοσμήματος -όπως λένε- του χωριού τους.

Σε μια δυστοπική κοινότητα τα νήπια αποχωρίζονται τους γονείς τους από τη γέννα. Την ανατροφή και διαπαιδαγώγησή τους αναλαμβάνουν ειδικές Δομές. Μεγαλωμένη σε μια Δομή διαπαιδαγώγησης παιδιών, η Τίνα βρίσκεται στα πρόθυρα της ενηλικίωσης. Κάθε νέο μέλος για να ενταχθεί στην κοινότητα των ενηλίκων, πρέπει να επιτύχει σε μια απαραίτητη δοκιμασία. Η Τίνα αποτυγχάνει στη δοκιμασία ενηλικίωσης. Η αποτυχία της πυροδοτεί την ανησυχία. Ο Διευθυντής της Δομής προσπαθεί να διαχειριστεί την έκρυθμη κατάσταση. Ο Φροντιστής, το άτομο που μεγάλωσε την Τίνα, στέκεται δίπλα της και προσπαθεί να τη βοηθήσει να βρει την πραγματική της θέση. Η Τίνα αρνείται να πάρει μια θέση που δεν της ταιριάζει μπαίνοντας σε μια κοινότητα «ξένη». Έχει, όμως, μια τελευταία επιθυμία: να γνωρίσει τους ανθρώπους που την έφεραν στον κόσμο: την Έλενα και τον Νίκο.

Η Σίσυ Βαλλιάνου κεντρική παρουσιάστρια δελτίου ειδήσεων μεγάλου καναλιού, χτυπάει με το αυτοκίνητό της τον Μιχάλη στην προσπάθειά της να βγάλει μια selfie. Ο Μιχάλης αιώνιος φοιτητής ενεργός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media), μετά από μια παρεξήγηση, ανεβάζει τα views στο προφίλ της Σίσυ και έτσι εκείνη τον προσλαμβάνει για να ανεβάσει τη δημοτικότητά της. Ο Μίνως, κομμωτής της Σίσυ που γνωρίζονται από τότε που εκείνη ήταν μια άσημη δημοσιογράφος σε ένα μικρό κανάλι, συμπαθεί τον Μιχάλη και αναπτύσσεται μια φιλία μεταξύ τους. Με αφορμή τη συγκάλυψη μιας υπόθεσης διακίνησης υλικού παιδικής πορνογραφίας, στην οποία είχε εμπλακεί ο αρραβωνιαστικός της Σίσυ, υποψήφιος βουλευτής και ανιψιός πρώην υπουργού του κυβερνώντος κόμματος, ο Μίνως ζητάει τη βοήθεια του Μιχάλη για τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Όταν επισκέπτονται τη Σίσυ για να αποκαλύψουν τα στοιχεία που βρήκαν εις βάρος του αρραβωνιαστικού της, καθώς και την πρόθεσή τους να ανεβάσουν στα social, βίντεο για να μαθευτεί η αλήθεια, ένα γαϊτανάκι αποκαλύψεων ξετυλίγεται για τους ίδιους και τις ζωές τους που δεν φανταζόταν ο ένας για τον άλλο και που ποτέ δεν μοιράστηκαν μεταξύ τους.

Ο Τζόναθαν είναι δικηγόρος και επισκέπτεται τον κόμη Δράκουλα στον πύργο του στην Τρανσυλβανία, για να τον βοηθήσει με την αγορά μιας έκτασης γης στο Λονδίνο. Όταν αντιλαμβάνεται τις σκοτεινές του προθέσεις, εκείνος τον αιχμαλωτίζει στον πύργο του και φεύγει για το Λονδίνο προκειμένου να ολοκληρώσει το σχέδιό του. Να αφανίσει την ανθρωπότητα και να δημιουργήσει έναν νέο κόσμο από στρατιές νεκροζώντανων, βυθισμένο στο σκοτάδι και την ανυπαρξία. Ο Τζόναθαν καταφέρνει να ξεφύγει και μαζί με τη γυναίκα του Μίνα, τον καθηγητή Βαν Χέλσινγκ και τον δόκτωρα Σιούαρντ, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να σταματήσουν τον κόμη και να σώσουν τον κόσμο. Ο αιώνιος έγκλειστος Ρένφιλντ, ασθενής του Σιούαρντ και πιστός υπηρέτης του κόμη, περιμένει τη στιγμή που εκείνος θα τον πάρει κοντά του στην αιωνιότητα.

Ο Χέρμαν χημικός και η Άννα διευθυντικό στέλεχος σε αμερικάνικη εταιρεία προϊόντων αγροτικής καλλιέργειας, συναντιούνται σε μια αίθουσα αεροδρομίου μετά από ακύρωση όλων των πτήσεων λόγω ομίχλης. Διανυκτερεύουν στο ίδιο ξενοδοχείο και κάνουν έρωτα. Η Άννα αναφέρει στον Χέρμαν ότι η οικογένεια της μητέρας της σκοτώθηκε στους θαλάμους αερίων του Άουσβιτς. Ο Χέρμαν της λέει ότι είναι o εγγονός του Ρούντολφ Ες. Η Άννα του επιτίθεται λόγω της καταγωγής του. Ο Χέρμαν της λέει ότι ντρέπεται για τις θηριωδίες του παππού του, αλλά εκείνος δεν έχει καμία σχέση μαζί του. Εκείνη είναι ανένδοτη. Ο Χέρμαν της αναφέρει ότι γνωρίζει πως βασικό συστατικό του προϊόντος της εταιρείας της είναι το κυκλώνιο β, το δηλητήριο που χρησιμοποιούνταν στους θαλάμους αερίων και υπάρχουν πολλές καταγγελίες από αγρότες ότι προκαλεί καρκίνους και σοβαρές χρόνιες ασθένειες. Η Άννα το παραδέχεται και λυγίζει. Ο Χέρμαν την παρηγορεί. Εκείνη ηρεμεί. Την επόμενη μέρα, ο Χέρμαν της εξομολογείται ότι δεν είναι ο εγγονός του Ρούντολφ Ες, πρόκειται για συνωνυμία. Η Άννα νιώθει μετέωρη. Προτείνει να πιουν ένα φλιτζάνι τσάι πριν φύγουν και στην κούπα του αδειάζει δείγματα από το προϊόν της εταιρείας της. Ενώ εκείνος σφαδάζει από τους πόνους εκείνη φεύγει.

Αρχές του 1900, ο Ερρίκος είναι φαροφύλακας σε ένα ελληνικό νησί. Εκεί βρέθηκε μετά την αυτοκτονίας της γυναίκας του Ελίζας. Εκείνος ήταν ναυτικός και εκείνη δασκάλα. Η Ελίζα οδηγήθηκε στην αυτοκτονία όταν μετά την αποβολή στην εγκυμοσύνη της λόγω της σύφιλης από την οποία νοσούσε και δεν γνώριζε και είχε κολλήσει από τον Ερρίκο, έμαθε ότι δεν θα μπορούσε να κάνει παιδιά. Το χτύπημα ήταν μεγάλο και λόγω της αρρώστιας αλλά και της στέρησης αυτής της δυνατότητας που ήταν όνειρο ζωής για εκείνη. Ο Ερρίκος μην μπορώντας να συγχωρέσει τον εαυτό του για τους θανάτους του παιδιού του και της Ελίζας από δική του υπαιτιότητα, παραιτήθηκε από ναυτικός, εγκατέλειψε το σπίτι τους και απομονώθηκε στον φάρο. Κάποιες φορές νιώθει την παρουσία της Ελίζας στην καθημερινότητά του ανασύροντας την εικόνα της από τις αναμνήσεις του. Αυτό γίνεται μαρτύριο για τον Ερρίκο νομίζοντας ότι χάνει το μυαλό του. Μοναδική του επαφή με τον έξω κόσμο είναι ο παπά Μιχάλης, τον οποίο γνώρισε από την πρώτη μέρα που ήρθε στο νησί και τού συμπαραστέκεται ως πραγματικός φίλος. Ο ιερέας αντιλαμβάνεται το μαρτύριο της εξιλέωσης του Ερρίκου λόγω και δικών του βιωμάτων και προσπαθεί να τον βοηθήσει. Ωστόσο ο Ερρίκος πρέπει μόνος του να βρει τον δρόμο για να επιστρέψει στη ζωή. Ο δρόμος ανοίγεται και ένας νέος άνθρωπος εμφανίζεται, η Φανή η αδερφή του ιερέα, πολλά χρόνια χήρα, η οποία φέρει και εκείνη τα δικά της τραύματα. Ο Ερρίκος αμφιταλαντεύεται για το αν δικαιούται μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Η φιλική του σχέση με τον ιερέα, η ανθρώπινη επαφή που αναπτύσσεται με την Φανή και το κάλεσμα της ζωής τού δίνουν τη δύναμη που χρειάζεται.

Η Εύη είναι επικεφαλής σε έναν σύνδεσμο που υποστηρίζει και παρέχει βοήθεια σε μετανάστες και
πρόσφυγες. Τον σύνδεσμο τον δημιούργησε μαζί με την Τζέσυ και τον Ηλία συμφοιτητές από το
πανεπιστήμιο. Με τις πρωτοβουλίες της Εύης αλλά και την αφοσίωση και των τριών τους κατάφεραν οι
δράσεις του συνδέσμου να αυξάνονται αλλά και να διακρίνονται παρόλο που οι οικονομικοί πόροι είναι
περιορισμένοι λόγω των συνεχών περικοπών σε χρηματοδοτήσεις και προγράμματα.
Σε μια δύσκολη στιγμή που στενεύουν τα οικονομικά περιθώρια και η Εύη προσπαθεί να βρει
χρηματοδότηση, εμφανίζεται ως σανίδα σωτηρίας μια δωρεά που αφορά ένα ακίνητο μεγάλης αξίας, από
έναν άντρα που την προσφέρει στην μνήμη της υιοθετημένης μαύρης αδερφής του.
Το νέο της δωρεάς φέρνει μεγάλο ενθουσιασμό και προσδοκίες για το μέλλον του συνδέσμου στην Τζέσυ
και τον Ηλία, ενώ η Εύη είναι επιφυλακτική. Γνωρίζει ότι πίσω από τη δωρεά βρίσκονται η μητέρα και ο
αδερφός της και έχουν συγκεκριμένο σκοπό.
Η δωρεά πραγματοποιείται αλλά τίποτα δεν θα είναι όπως πριν για τον σύνδεσμο και για τις ζωές των
ηρώων.

Η Βίβιαν ζωγράφος έχει σχέση με την Άννα, φοιτήτρια στη σχολή Καλών Τεχνών. Η Βίβιαν για τα
γενέθλια της Άννας, της κάνει δώρο ένα σκίτσο που ζωγράφισε με το αιδοίο της τελευταίας, ως απόδειξη
του έρωτά της. Η Άννα ζει με τους γονείς της και την γιαγιά της. Μια μέρα η γιαγιά της βρίσκει το σκίτσο
και η Άννα της λέει ότι πρόκειται για τη μεσαιωνική μικρογραφία του Ζαν λε Νουάρ που ζωγράφισε στη
σχολή, ονομάζεται “Ιερή Πληγή” και απεικονίζει την πληγή του Χριστού στα πλευρά του κατά τη
σταύρωση. Την επόμενη μέρα έπειτα από πρωτοβουλία της γιαγιάς της, δεσπόζει στο σαλόνι ένα
εικονοστάσι με το σκίτσο σε ξυλόγλυπτη εικόνα όπως στις εκκλησίες, με ένα καντήλι αναμμένο και ένα
θυμιατό. Η εικόνα με το σκίτσο έχει φέρει αναστάτωση σε όλους για διαφορετικό λόγο στον καθένα. Για
την Άννα είναι η απόδειξη της αγάπης της Βίβιαν, ο πατέρας της ερεθίζεται κάθε φορά που βλέπει την
εικόνα και κάνει σεξ με τη γυναίκα του, η μητέρα της από τη μια απολαμβάνει τη σεξουαλική αφύπνιση του
άντρα της αλλά είναι καχύποπτη σχετικά με το σκίτσο και η γιαγιά ανάβοντας το καντήλι και θυμιατίζοντας
την εικόνα λατρεύει την ιερή πληγή του Χριστού. Η απρόσμενη επίσκεψη της Βίβιαν στο σπίτι της Άννας
την ημέρα των γενεθλίων της, θα φέρει ανατροπές και αποκαλύψεις.

Μια μυρωδιά εισχωρεί στο σαλόνι τους ζευγαριού και, ξεκινώντας σχεδόν ανεπαίσθητη, εντείνεται ολοένα, καθώς το ζευγάρι διαρκώς φλυαρεί γύρω από την καθημερινότητα του. Και οι δυο τους παραπονιούνται και συμφωνούν ότι είναι κάτι τυχαίο, πως η μυρωδιά θα τρύπωσε όταν η γυναίκα άνοιξε για λίγο το παράθυρο. Αρχικά προσπαθούν να την αγνοήσουν, χωρίς να αερίσουν τον χώρο,
αφού υποθέτουν ότι η προέλευση της βρίσκεται έξω από το σπίτι. Αλλά η φλυαρία τους σχετικά με θέματα τετριμμένα, ανούσια, κλιμακώνεται ταυτόχρονα με την ένταση της μυρωδιάς. Παρατηρούν ότι μόνο όταν παύουν να μιλούν υποχωρεί η οσμή – καταλήγουν να μιλήσουν για το πεθαμένο παιδί τους.

Μέσα σ’ ένα βιβλίο ζουν έξι άντρες και η Ζωή. Ο συγγραφέας – γεννήτορας τους άφησε ελεύθερους να δημιουργήσουν τα κεφάλαια και τη λύση της ιστορίας, η οποία δημοσιεύεται εβδομαδιαία στο διαδίκτυο. Κάθε τόσο λαμβάνουν ανταποκρίσεις για τις αντιδράσεις του κοινού. Το βιβλίο ξεκίνησε ως διδακτικό για την ομαλή συνύπαρξη και ισοτιμία στις σχέσεις των φύλων, την κοινωνική και σεξουαλική διαπαιδαγώγηση - συμμετέχοντας σ’ επιχορηγούμενο πρόγραμμα. Όμως λόγω των σεξουαλικών προσδοκιών που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των χαρακτήρων, κινδυνεύει να υποβιβασθεί σε φτηνό εφηβικό ανάγνωσμα. Όλοι παρεκτρέπονται, οι εντάσεις είναι διάχυτες... Η ανησυχία κορυφώνεται, όταν το ιατρικό ανακοινωθέν αναφέρει, πως άπαντες αρχίζουν να μεταμορφώνονται σε κλειτορίδες! Συγκαλείται έκτακτο συμβούλιο. Για την καταπολέμηση της λαγνείας και των παθών τους, προκειμένου να γίνουν βιβλίο που θα ωφελήσει την κοινωνία, μόνη λύση είναι η κλειτοριδεκτομή της Ζωής. Μετά από ψυχολογικό πόλεμο και λαϊκό δικαστήριο, η Ζωή δέχεται να επωμιστεί το βάρος της αμαρτίας, να θυσιαστεί για να επανέλθει η μικρο-κοινωνία σε τάξη και να παραδειγματιστούν οι αναγνώστες. Όλοι μαζί μοιρολογούν τη μελλοθάνατη κλειτορίδα.

Τέσσερις γυναίκες εργάζονται αδιάκοπα σ΄ένα ιδιότυπο «μηχανοστάσιο - χημικό εργαστήριο». Με τη συζήτηση και την τριβή, διαφαίνονται οι όποιες συμπάθειες και αντιπάθειες. Διαρκώς προκύπτουν βλάβες στα συστήματα και ενεργοποιείται ο συναγερμός. Βρίσκονται σε κίνδυνο. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, αποκαλύπτεται η ταυτότητά τους. Αποτελούν τα όργανα ενός σώματος. Η πρώτη είναι το στομάχι, η δεύτερη η χολή, η τρίτη το συκώτι και η τέταρτη, την οποία κατηγορούν ότι τις έμπλεξε σε μπελάδες πάλι, είναι η καρδιά. Σο σώμα ανήκει σε μια νέα, δίκαιη, μορφωμένη και ισχυρή γυναίκα, δήμαρχο της επαρχιακής πρωτεύουσας, που τόλμησε να τα βάλει με τους «βαρώνους» των ναρκωτικών. Οι τελευταίοι, προκειμένου να παραδειγματίσουν τους τυχόν επίδοξους πολέμιους της παντοδυναμίας τους, την απήγαγαν και της επιτέθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα. Η κατάσταση του σώματος είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη. Σα όργανα συγκρούονται μεταξύ τους, σε μια τέτοια ακραία συνθήκη, του επαπειλούμενου θανάτου, θέτοντας το ερώτημα, για ποιο λόγο αξίζει να αγωνίζεται κανείς, με κίνδυνο της ζωής του.

Στον κόσμο του "σκέφτομαι και γράφω", του "πρέπει" και του "μη", μια μαθήτρια και ένας δάσκαλος σε μια σχολή θεατρικής γραφής, παλεύουν να δημιουργήσουν ένα έργο που θα αλλάξει τον κόσμο. ή Στον κόσμο του "σκέφτομαι και πράττω", του "πρέπει" και του "μη", μια γυναίκα και ένας άντρας σε ένα διαμέρισμα, παλεύουν να δημιουργήσουν ένα παιδί που θα αλλάξει τον κόσμο.

Σε μια αυτοματοποιημένη κοινωνία όπου το χρήμα είναι ο χρυσός της κινητήρας, μόνο ένας ψαροκέφαλος ήρωας χρειάζεται, να διώξει μακριά την πλήξη και τη ρουτίνα, να θυμίσει στους ανθρώπους την Αγάπη, να θυσιαστεί για την Ελευθερία. Ένα διαχρονικό dejavus για την πείνα των αχόρταγων και για τα αρχέγονα ένστικτα, για την αόρατη κατάρα της Ελευθερίας, που όταν την αποκτούν οι άνθρωποι τρώγονται μεταξύ τους και για την αιώνια εκδίκηση της Αγάπης, που σε γλυκαίνει με το μέλι και καλεί τις μέλισσες.

Ο επιστάτης βιοτεχνίας πλαστικών στον Ασπρόπυργο, Λουκάς, ανακαλύπτει ένα πτώμα στην αποθήκη των εγκαταστάσεων. Όταν το πληροφορείται ο ιδιοκτήτης της βιοτεχνίας, Αντώνης, αποφασίζει να αποσιωπήσει το γεγονός, επειδή πρόκειται να επισκεφθεί την επιχείρηση επιτροπή του Υπουργείου Ανάπτυξης για την τελική έγκριση βιομηχανικής άδειας. Παράλληλα, καταφθάνει μια μητέρα, η Μαρία, που αναζητά τον γιο της, ο οποίος είχε επισκεφθεί τη βιοτεχνία την προηγούμενη μέρα με το σχολείο του.

Ένα ζευγάρι ξεκινάει για να πάει στο πάρτι ενός κοινού φίλου, που έχει την ονομαστική του γιορτή. Στον δρόμο, όμως, πέφτουν πάνω σε τρομερή κίνηση. Είναι κολλημένοι για πολλές ώρες στον ίδιο δρόμο, χωρίς να μπορούν να ξεκολλήσουν. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς έχει συμβεί. Το ίντερνετ έχει κοπεί και η μόνη πηγή πληροφόρησης είναι κάποιες φήμες που περνάνε από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο. Η αίσθηση του χρόνου σιγά-σιγά χάνεται και οι ώρες γίνονται μέρες. Το ζευγάρι προσπαθεί να επιβιώσει, αλλά δοκιμάζεται συνεχώς. Καιρό μετά, η κίνηση αρχίζει να υποχωρεί. Καταφέρνουν να επιστρέψουν σπίτι και υπόσχονται να μην μιλήσουν ποτέ ξανά γι’ αυτό το περιστατικό.

Σε μια μονάδα διορθωτικής θεραπείας σεξουαλικού προσανατολισμού τέσσερις έφηβοι συναντιούνται. Ο διευθυντής της μονάδας αυτής, βαθιά θρησκόληπτος, παρουσιάζει τη θεραπευτική του προσέγγιση ως πνευματική ανύψωση των «ασθενών» μέσω μιας ιδιότυπης εκδοχής της προσευχής και της εξομολόγησης. Στην πραγματικότητα, όμως, χρησιμοποιεί βάναυσες τεχνικές ως ποινή σε ανάρμοστες συμπεριφορές. Όταν τα τέσσερα παιδιά σμίγουν σεξουαλικά, ο διευθυντής σπάει όλα τους τα κόκκαλα και τα ξεπλένει με νερό προκειμένου να εξαγνιστούν.

Ο Κίμων και η Ζέτα είναι πολλά χρόνια παντρεμένοι και λατρεύουν ο ένας τον άλλο. Σπούδασαν μαζί ιατρική και είναι ταλαντούχοι πλαστικοί χειρουργοί. Κάθε πρωί ελέγχουν ο ένας τον άλλο για ρυτίδες ή άλλα σημάδια και τα διορθώνουν.

Ένα βράδυ χτυπάει την πόρτα του σπιτιού τους ένας νεαρός. Είχε ατύχημα και δε θυμάται ποιος είναι. Δεν έχει που να μείνει και είναι χτυπημένος. Τον φιλοξενούν και τον περιθάλπουν. Όσο περνάνε ώρες μαζί του τον συμπαθούν και σκέφτονται πως θα ήθελαν ένα παιδί σαν αυτόν. Αποφασίζουν να του κάνουν πλαστικές για να αλλάξουν το πρόσωπό του ώστε να μοιάζει με το παιδί που θα είχαν.

Καθώς το πρόσωπο αλλάζει γίνεται παιδί τους.

Ο Λίαμ και η Κύρα ζουν σε μία κλειστή, αυστηρή κοινωνία. Κάθε λεπτό στη ζωή τους είναι σημαντικό και δεν πρέπει να τo σπαταλούν γιατί τους το προσφέρει ο θεός τους. Η ζωή τους είναι δύσκολη και οι κανόνες πολλοί.  Πρέπει να εξομολογούνται συχνά, επιτρέπεται να έχουν μόνο ένα παιδί και οφείλουν να δηλώνουν κάθε άνομη πράξη που πέφτει στην αντίληψή τους από άλλο άτομο της κοινωνίας. Κάθε μέρα κάνουν υπερπροσπάθεια ώστε να βγάλουν τα προς το ζην αλλά παράλληλα κρύβουν ένα μυστικό στο υπόγειο. Ο μεγάλος γιος, ο Τέιτ, αρχίζει να υποψιάζεται πως οι γονείς του κρύβουν κάτι.

Ο Φίλιππος, μετά την αυτοκτονία της μητέρας του ανακαλύπτει το κρυμμένο ημερολόγιό της όπου γράφει για τη βία που δεχόταν από τον πατέρα του. Σον δένει εκδικητικά σε μια καρέκλα και αρχίζει να τον κακοποιεί, ενώ εκείνος τα αρνείται όλα. Όταν ο νεαρός επισκέπτεται τον τάφο της αποκαλύπτεται πως η μητέρα του αναφερόταν στον συνεταίρο του πατέρα του στο ημερολόγιό της, με τον οποίο διατηρούσε παράλληλο δεσμό. Ο γιος δεν απελευθερώνει τον πατέρα του, αλλά τον κατηγορεί πως ποτέ δεν τον αποδέχθηκε τα όνειρά του και ήθελε να τον κάνει σαν εκείνον. Όταν τους επισκέπτεται ο συνεταίρος, τον δένει και αυτόν και απειλεί να τους κάψει. Στο τέλος παίρνει τα ίδια υπνωτικά χάπια και αυτοκτονεί όπως η μητέρα του.

Ένας Καθηγητής Κοινωνιολογίας συναντιέται με μια φοιτήτριά του και με αφορμή τις επαναστατικές ανησυχίες του συντρόφου της, αναπολεί τα δικά του νεανικά μεταπολιτευτικά χρόνια. Απογοητευμένος από την κοινωνία και τις πολιτικές εξελίξεις, αναβιώνει μαζί με τη φοιτήτρια την επαναστατική οργάνωση που είχε ιδρύσει παλιά και ξεκινούν να τοποθετούν βόμβες και να στέλνουν προκηρύξεις. Η γυναίκα του Καθηγητή, υψηλόβαθμο στέλεχος σε φαρμακευτική εταιρεία, σχεδιάζει να δωροδοκήσει τον νέο υπουργό Υγείας για ένα ευνοϊκό νομοσχέδιο. Ο Καθηγητής, θυμωμένος από την υποτίμηση που δέχεται από τη γυναίκα του, αποφασίζει το επόμενο χτύπημα της οργάνωσης να είναι η δολοφονία εκείνης και του Υπουργού κατά τη στιγμή της δωροδοκίας, ώστε να χτυπήσει τη διαφθορά, αλλά και να πάρει τα χρήματα για να ζήσει μαζί με τη φοιτήτρια. Η νεαρή ανατρέπει τα σχέδια του Καθηγητή, στέλνοντας τον σύντροφό της να κλέψει τα χρήματα από τη γυναίκα του, πριν τη συνάντηση με τον Υπουργό.

Ο Ροβήρος είναι ένας παραιτημένος από τη ζωή ταχυδρομικός υπάλληλος, φυλακισμένος σε έναν στείρο –κυριολεκτικά και μεταφορικά– γάμο με τη Δέσποινα και αηδιασμένος από την πεζή ζωή της Ξανθούπολης Έβρου, όπου γεννήθηκε και ζει ακόμη, παρότι –ή μάλλον επειδή– υπήρξε η ελπίδα της πόλης και το ανερχόμενο αστέρι της ομάδας της μέχρι τη στιγμή που έβαλε ένα κρίσιμο αυτογκόλ. Έχει κυριολεκτικά πιάσει πάτο, όταν στην Ξανθούπολη επιστρέφει η Λόλα, εφηβικός έρωτας και μέντοράς του έως τα δεκαεννιά τους. Τότε χωρίζουν και η Λόλα φεύγει για σπουδές και καριέρα σεναριογράφου στο εξωτερικό. Σήμερα, από αδιαφορία και αποστροφή, είναι έτοιμος να γίνει συνεργός σε μια δολιοφθορά με στόχο τις εγκύους της πόλης. Χάρη στην παρουσία και την παρέμβαση της Λόλας, ο Ροβήρος αλλάζει: το παίρνει απόφαση και χωρίζει από τη Δέσποινα, μιλά στον ευφυή αστυνόμο Σοφρά και σώζει τις εγκύους, γίνεται συμμέτοχος στην ανθρωπιστική δράση της Λόλας και, με καθυστέρηση τριάντα χρόνων, συνειδητοποιεί ότι η Λόλα είναι η γυναίκα της ζωής του. Όμως, έχουν λίγη ζωή μπροστά τους. Δεν έμελλε να είναι μαζί στον σύντομο βίο τους, θα είναι μαζί στην αιωνιότητα.

Η πρόσφατη απώλεια της μητέρας του θα φέρει τον Ρεξ αντιμέτωπο τόσο με την φύση του επαγγέλματός που κληρονόμησε από εκείνη, αυτό του ταριχευτή, όσο και με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον ίδιο του τον εαυτό. Ο ίδιος απεκδυόμενος την ανθρώπινη συνθήκη και με την βοήθεια μίας νεαρής πελάτισσάς του και μετέπειτα συνοδοιπόρου του, της Λούσι, με την οποία μοιράζονται κοινές αναζητήσεις, θα υιοθετήσει μία νέα υβριδική ταυτότητα. Η ταυτότητα αυτή τον βοηθά να ξεφύγει τόσο από την ανάμνηση της χειριστικής μητρικής φιγούρας, όσο και από εκείνη της κακοποιητικής, αλλά υπό μόνιμη καταστολή, πατρικής. Αγκαλιάζοντας τα βαθύτερα ένστικτα που κρύβει μέσα του, θα επιχειρήσει να διερευνήσει τα όρια της ζωικής και της ανθρώπινης φύσης, συλλαμβάνοντας ταυτόχρονα το ανθρώπινο σώμα ως έναν ζωντανό καμβά ενός υπέρτατου ρεαλισμού που ανάγεται σε καλλιτεχνικός αυτοσκοπός. Η ταρίχευση
του παπαγάλου της Λούσι, αλλά και οι ιδιαίτεροι κανόνες που διέπουν αυτή, σε μία λογική δώρου-αντίδωρου. θα τους φέρει κοντά και θα τους ενώσει. Στο πρόσωπο της θα εντοπίσει το alter ego που πάντα αναζητούσε, σε έναν κόσμο ανθρώπων με τον οποίο δεν μετέρχεται τους ίδιους καταστατικούς νόμους. Η ταρίχευση ως τέχνη του ενστικτώδους και άρα ως τέχνη του πραγματικού θα αποκτήσει έτσι την διάσταση της επαναφοράς στην ζωή, σε μία προσπάθεια επαναμάγευσης ενός ολέθρια απομαγευμένου κόσμου. Για να το επιτύχει αυτό και συλλαμβάνοντας το πλάνο της τελετουργικής ταρίχευσης της μητέρας, θα πρέπει πρώτα να διέλθει από την δική του συντριβή.

Ο Μιχάλης, είναι ο αρχηγός μία ουρητικής οικογένειας, εντός της οποίας, η ούρηση θεωρείται λειτούργημα. Τα πρωτεία σε αυτή, προσφέρουν κλέος στα άρρενα μέλη της, ενώ οι γυναίκες είναι επιφορτισμένες με το σημαντικό έργο της εξασφάλισης των απαραίτητων συνθηκών για μία απρόσκοπτη, συνεχή και πλούσια παραγωγή. Για την ενηλικίωση του, ο γιος του Μιχάλη, ο Παύλος θα πρέπει να περάσει από μία μυστική τελετή μύησης στην ουρητική πληρότητα, για την οποία όλη η οικογένεια διατηρεί υψηλές προσδοκίες. Δύο μέρες πριν την τελετή θα επισκεφθούν το σπίτι τους, ο αδελφός του Μιχάλη, Παντελής και ο γιος του, Άρης ο οποίος πέρασε την τελετή το προηγούμενο έτος και θεωρείται το νέο ουρητικό αστέρι της οικογένειας. Εκεί θα αποκαλυφθεί ότι το περιεχόμενο της τελετής είναι να ουρήσει ο Παύλος πάνω στην μητέρα του (Δήμητρα) και την αδελφή του (Νίκη). Ελλείψει γυναικών, στην οικογένεια του Παντελή, η Νίκη και η Δήμητρα συμμετείχαν στην περσινή τελετή του Άρη, κάτι που η Νίκη βίωσε τραυματικά, χωρίς να έχει καταφέρει να το εκδηλώσει. Την μέρα της τελετής, ο Παύλος δεν θα καταφέρει να φέρει εις πέρας το λειτούργημα, πάνω στην μητέρα και την αδελφή του. Την ντροπή θα έρθει να ξεπλύνει ο πατέρας, αναλαμβάνοντας αυτός της ούρηση και την περάτωση της τελετής. Ωστόσο, η Νίκη θα ξεσπάσει σε μία έκρηξη θυμού και απελπισίας, διαταράσσοντας την τελετουργία. Τελικά, την λύση θα δώσει ο Παύλος, ο οποίος αφού πρώτα θα εξουδετερώσει τον πατέρα του, ακολούθως θα πάρει τον ρόλο του και θα ολοκληρώσει την τελετή, ουρώντας πάνω στην μητέρα και την αδελφή του.

Δύο αδερφές συγκατοικούν. Η Μεγάλη φέρνει συνέχεια άνδρες στο σπίτι. Η Μικρή ποτέ. Η Μεγάλη δέχεται συνεχώς λουλούδια από άνδρες. Η Μικρή ποτέ. Μια μέρα ένας Άνδρας στέλνει λουλούδια ζητώντας μια ακόμα ευκαιρία. Η Μεγάλη τον αγνοεί, η Μικρή γοητεύεται από την κίνηση. Οι αδερφές διαφωνούν και μαλώνουν. Ο Άνδρας επιμένει. Η Μικρή τρώει τα λουλούδια του Άνδρα και πεθαίνει. Μετά το θάνατο της, το Πτώμα της ανθίζει κι όποιος μυρίζει τα λουλούδια της την ερωτεύεται

Το σπίτι της Ειρήνης μέρα με τη μέρα βυθίζεται στη μούχλα. Προσπαθεί να το καθαρίσει τρίβοντας τους τοίχους. Ο Στέφανος έρχεται για να την βοηθήσει με το καθάρισμα και με τα υπόλοιπα αδιέξοδα που τη βασανίζουν. Η σχέση τους θα την οδηγήσει στα όρια της.