Στο σημερα

Το θέατρο ΠΟΡΕΙΑ στεγάζει από το 2000 την εταιρεία θεάτρου «Δόλιχος», που συστάθηκε τον Ιούνιο του 1998 με πρωτοβουλία του σκηνοθέτη, ηθοποιού και μεταφραστή Δημήτρη Τάρλοου.

Τον Ιανουάριο του 2000 ο Δημήτρης Τάρλοου αγοράζει το κτήριο, κάνει ριζική ανακαίνιση και το μετατρέπει σε ένα σύγχρονο θέατρο με την ουσιαστική συμβολή των αρχιτεκτόνων Αντώνη Νουκάκη και Μπούκης Μπαμπάλου.

Η σκηνή μεγαλώνει και ταπεινώνεται, ο εξώστης κόβεται, κλείνει και μετατρέπεται σε άνετο μπαρ και μουσική σκηνή, τα καμαρίνια ανακαινίζονται και αποκτούν νέα λουτρά, εγκαθίστανται νέος μηχανολογικός εξοπλισμός κ.λ.π. Η μεγαλύτερη ωστόσο καινοτομία, είναι οι μεταβαλλόμενες εξέδρες της κεντρικής σκηνής που εξασφαλίζουν πολλαπλές διατάξεις, εξυπηρετώντας με τον καλύτερο τρόπο το όραμα της κάθε σκηνοθεσίας. Ουσιαστικά μιλάμε πια για ένα σύγχρονο θέατρο που αλλάχτηκε εκ θεμελίων με σκοπό να προσφέρει νέες δυνατότητες στη θεατρική δημιουργία.

Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, η εταιρεία θεάτρου «Δόλιχος» στεγάζεται μόνιμα στο Πορεία.

Το πολυσυλλεκτικό ρεπερτόριό του περιλαμβάνει σύγχρονα ξένα έργα - μερικά σε πανελλήνια πρώτη παρουσίαση, (Το Κτήνος στο Φεγγάρι, Ευρυδίκη, Οικόπεδα με θέα, Το Δάσος, Ολεάννα, Blasted, The Man Who), κλασικά έργα από την παγκόσμια θεατρική (και μη) λογοτεχνία όλων των εποχών σε σύγχρονες διασκευές από σημαντικούς συγγραφείς ή πρωτοποριακές δραματουργίες (Φρεναπάτη - βασισμένη στην L' Illusion comique του Pierre Corneille, Μιράντα - βασισμένη στην Τρικυμία του Σαίξπηρ, Τρεις Αδερφές, Παντρολογήματα, Δάφνις και Χλόη , Βάκχες, η Αγριόπαπια), καινούργια ελληνικά έργα (Η Λήθη, To Τυφλό Σημείο, H Μεγάλη Χίμαιρα - διασκευή, Το Ευχαριστημένο - διασκευή).

Η πολυμορφία χαρακτηρίζει και τις υφολογικές επιλογές των παραστάσεων, καθώς το θέατρο Πορεία συνεργάζεται με σκηνοθέτες διαφορετικών σχολών και απόλυτα προσωπικού στίγματος, όπως η Μάρθα Φριντζήλα, o Γιάννης Καλαβριανός, η Renate Jett, ο Cezaris Grauzinis, ο Oskaras Korsunovas, ο Στάθης Λιβαθινός, ο Γιάννης Χουβαρδάς και ο Δημήτρης Τάρλοου, αλλά και τους νεότερους Δημήτρη Καραντζά,  Άρη Μπινιάρη, Μαρία Μαγκανάρη, Γιάννο Περλέγκα, Γιώργο Παπαγεωργίου, Μαριλίτα Λαμπροπούλου, Γιώργο Νανούρη, Χρήστο Θεοδωρίδη και Δημήτρη Μπίτο.

Με εμμονή στην λεπτομέρεια, στόχος μας είναι να φτιάχνουμε θεατρικές παραστάσεις υψηλού επιπέδου, μιλώντας πάντα την γλώσσα του σήμερα με ένα πολυσυλλεκτικό ρεπερτόριο και σε συνεργασία με τους κορυφαίους δημιουργούς στην Ελλάδα και όχι μόνο.

Από τη χωροταξική αναδιαμόρφωση του «Πορεία» μέχρι την επερχόμενη θεατρική σεζόν, μπορούμε να εντοπίσουμε ποιοτικά τρεις παραγωγικές περιόδους.

ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ | 2000-2004

Το θέατρο ΠΟΡΕΙΑ παραμένει πιστό στους αρχικούς του στόχους για ένα θέατρο επιπέδου, δεν παύει όμως να εξελίσσεται εξερευνώντας νέες οδούς έκφρασης και συμπλέοντας με τις διεθνείς θεατρικές τάσεις. Έτσι, κατά τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, την περίοδο 2000-2004, τις παραστάσεις στο ΠΟΡΕΙΑ υπέγραφε σχεδόν αποκλειστικά ο σκηνοθέτης Στάθης Λιβαθινός, και κύρια αισθητική επιρροή στις θεατρικές επιλογές του υπήρξαν τα ρωσικά συστήματα διδασκαλίας του ηθοποιού. Πρώτη παράσταση του «Δόλιχου» ήταν Το κτήνος στο φεγγάρι του Ρ. Καλινόσκι, που απεικονίζει τη ζωή ενός ζευγαριού επιζώντων της γενοκτονίας των Αρμενίων και πραγματεύεται το θέμα της συγχώρεσης ως απαραίτητης προϋπόθεσης για μια ουσιαστική ζωή. Η παράσταση είχε τεράστια απήχηση στο κοινό, συνεχίστηκε για δύο σεζόν και επαναλήφθηκε επετειακά δέκα χρόνια μετά το πρώτο της ανέβασμα. 

Η παράσταση που άνοιξε την ανακαινισμένη σκηνή του θεάτρου ΠΟΡΕΙΑ το 2000, ήταν η Φρεναπάτη του Τ. Κούσνερ (ελεύθερη διασκευή της L' Illusion comique του Πιερ Κορνέιγ). Το πρώτο βραβείο για νέο ηθοποιό «Δ. Χορν» απονεμήθηκε στον Δημήτρη Ήμελλο για την ερμηνεία του στην παράσταση αυτή.

Η ξεχωριστή θέση που κατέχει στο ρεπερτόριό μας ο Ντ. Μάμετ (συνολικά τέσσερα έργα του έχουν ανεβεί μέχρι σήμερα στο ΠΟΡΕΙΑ), ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς, «εγκαινιάστηκε» ήδη το 2001 με τα Οικόπεδα με Θέα, ενώ το 2003 ανέβηκε το Δάσος, σε σκηνοθεσία του Γρηγόρη Καραντινάκη. Την πρώτη αυτή περίοδο συμπληρώνουν οι παραστάσεις Παντρολογήματα του Ν. Γκόγκολ και η Ολεάννα του Ντ. Μάμετ, που αποτέλεσε την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Δημήτρη Τάρλοου.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ | 2005-2011

Κατά τη δεύτερη περίοδο, από το 2005 μέχρι και το 2011, το ενδιαφέρον της καλλιτεχνικής διεύθυνσης στράφηκε προς τη συνεργασία με σκηνοθέτες από το εξωτερικό –που ο Δημήτρης Τάρλοου προσκάλεσε και σύστησε στο ελληνικό κοινό– και προς τις πρωτοποριακές δραματουργίες. Έτσι, καρπός της συνεργασίας με την ανατρεπτική Αυστριακή σκηνοθέτιδα Ρενάτε Τζετ (σταθερή συνεργάτιδα/ηθοποιό του ρηξικέλευθου Πολωνού σκηνοθέτη Κρ. Βαρλικόφσκι) ήταν οι παραστάσεις The Man Who των Π. Μπρουκ και Μ.Ε. Ετιέν (σκηνική ανάγνωση του Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο, του ουμανιστή νευροψυχολόγου Oliver Sacks), και Βάκχες του Ευριπίδη (μια νεωτεριστική πρόταση για την παρουσίαση του αρχαίου δράματος σε κλειστό χώρο), στην αξεπέραστη μεταφραστική εκδοχή του Γ. Χειμωνά. Το θίασο σχημάτισαν Έλληνες και Γερμανοί ηθοποιοί. Και οι δύο παραστάσεις προκάλεσαν αίσθηση σε κοινό και κριτικούς και το The Man Who επαναλήφθηκε για δύο ακόμη χρόνια.

Το 2006, η σκηνική σύνθεση Δάφνις και Χλόη: ταξίδι αναψυχής, βασισμένη στο αρχαιοελληνικό μυθιστόρημα του Λόγγου, σύστησε στο ελληνικό κοινό τον Λιθουανό σκηνοθέτη Τσέζαρις Γκραουζίνις και μία νέα δραματουργική φόρμα.

Η δεύτερη περίοδος ολοκληρώθηκε με δύο σκηνοθεσίες από τη Μάρθα Φριντζήλα: πρόκειται για τα έργα Το τυφλό Σημείο του Γ. Μαυριτσάκη (πανελλήνια πρεμιέρα) και η Υπόθεση της οδού Λουρσίν του Ε. Λαμπίς.

ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ | 2011-ΣΗΜΕΡΑ

Το 2011 η τολμηρή παράσταση του μονολόγου Λήθη του Δ. Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, εισήγαγε το θέατρο ΠΟΡΕΙΑ στη φάση της ωριμότητάς του, που σηματοδοτείται από τη σταθερή, πλέον, παρουσία του Δημήτρη Τάρλοου ως σκηνοθέτη και χαρακτηρίζεται από νέες προτάσεις κάθε σεζόν, επαναλήψεις παλαιότερων επιτυχημένων παραστάσεων και συνεργασίες με σπουδαίους σκηνοθέτες με παρουσία στα ευρωπαϊκά θεατρικά πράγματα, όπως οι Όσκαρας Κορσουνόβας και Γιάννης Χουβαρδάς.

Οι παραστάσεις που ακολούθησαν, η Ευρυδίκη της Σ. Ρουλ, ένα μαύρο μιούζικαλ, το Blasted της Σ. Κέιν, εμβληματικό έργο του θεατρικού στιλ “in-yer-face”, Οι Τρεις Αδερφές του Α. Τσέχοφ, που «μετακόμισαν» στην ελληνική επαρχία, (όλα τα παραπάνω σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου), η συμπαραγωγή στις Παραλλαγές Θανάτου του Γ. Φόσσε, στην πρώτη σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά μετά το πέρας της θητείας του ως καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, η Μιράντα, μία διασκευή-έκπληξη της Τρικυμίας του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία του Ο. Κορσουνόβας, έτυχαν καθολικής αποδοχής, μέτρησαν πολλές sold-out παραστάσεις και απέσπασαν ενθουσιώδεις κριτικές από τον Τύπο. Η παράσταση-σταθμός του Θεάτρου ΠΟΡΕΙΑ είναι αναμφισβήτητα Η Μεγάλη Χίμαιρα, σκηνική διασκευή από τον ποιητή και μεταφραστή Στρ. Πασχάλη του πολυαγαπημένου μυθιστορήματος του Μ. Καραγάτση, που συνεχίστηκε ως απόλυτο sold-out για τέσσερα χρόνια. Η παράσταση τιμήθηκε με όλα τα βασικά βραβεία των Βραβείων Κοινού από το περιοδικό «Αθηνόραμα», η Αλεξάνδρα Αϊδίνη έλαβε το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» για την ερμηνεία της ως Μαρίνα Μπαρέ και ο Δημήτρης Τάρλοου το βραβείο σκηνοθεσίας «Κάρολος Κουν».

Η χειμερινή σεζόν 2016-2017 έκλεισε εξίσου επιτυχημένα με την πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα του έργου Οι Τρειςευτυχισμένοι του Ε. Λαμπίς, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, που επίσης απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές.

Η περίοδος 2017-2018 περιλάμβανε την Αγριόπαπια του Ερρίκου Ίψεν, ένα έργο για τον ρόλο του ζωτικού ψεύδους στη ζωή των ανθρώπων αλλά και για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, την αναπάντεχη διασκευή για το θέατρο του μυθιστορήματος Το Ευχαριστημένο της Μαρίνας Καραγάτση (Βραβείο «Διαβάζω», 2009), αμφότερα σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου και αμφότερα με τη συνοδεία υπερτίτλων στα αγγλικά, τη συμπαραγωγή με την Εταιρεία Λυκόφως, Ο Κήπος του Ραπατσίνι, βασισμένη στην Κόρη του Ραπατσίνι του σημαντικού Αμερικανού πεζογράφου Ναθάνιελ Χώθορν, σε σκηνοθεσία Όλιας Λαζαρίζου, τη φιλοξενία των επιτυχημένων παραστάσεων Μήδεια σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, και Ο Αδαής και ο Παράφρων του σπουδαίου Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα, την περιοδεία της Μεγάλης Χίμαιρας του Μ. Καραγάτση σε Ελλάδα και εξωτερικό, και την επανασύνθεση της Λήθης του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, αυτή τη φορά με ερμηνεύτρια τη Μαριάννα Δημητρίου, που πήρε τη σκυτάλη από τον Δημοσθένη Παπαδόπουλο και την Εκάβη Ντούμα.

Πέραν των παραστάσεων, στο θέατρο ΠΟΡΕΙΑ καθιερώθηκαν οι ανοιχτές πρόβες και συναντήσεις με τους Φίλους και Συνδρομητές του θεάτρου μας, καθώς και παράλληλες εκδηλώσεις με θέματα που μας προβληματίζουν κατά την προετοιμασία των έργων (Φιλοσοφικό brunch με θέμα "Τα ζωτικά μας ψεύδη", σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Νορβηγίας στην Ελλάδα, συζήτηση με ειδικούς πάνω στο «Παιδικό βίωμα και καλλιτεχνική δημιουργία», κ.ά.)

Την περίοδο 2018-2019, παρουσιάστηκαν με μεγάλη επιτυχία οι παραστάσεις Γιούγκερμαν του Μ. Καραγάτση, σε σκηνική διασκευή Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, Ύψωμα 731 σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, και Ένα Φεγγάρι Για Τους Καταραμένους του Ευγένιου Ο' Νηλ, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου. Οι παράλληλες εκδηλώσεις μας, περιελάμβαναν το Φιλοσοφικό brunch με θέμα την «Κανονικότητα του πάθους» και αφορμή τα πάθη των ηρώων του Γιούγκερμαν, καθώς και Κυριακάτικες μουσικές matinées, με τη συμμετοχή κορυφαίων μουσικών, παλιών συνεργατών μας και μη (Χάικ Γιαζιτζιάν, Γιώργος Κοντραφούρης, Nalyssa Green).

Πέραν της επίτευξης των καλλιτεχνικών επιδιώξεών μας, ένα μακροχρόνιο όνειρό μας για την καθολική προσβασιμότητα έγινε πράξη χάρη στη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ). Έτσι, ΑμΕΑ, υπερήλικες και άτομα με προσωρινή αδυναμία κίνησης δεν θα στερούνται πλέον τις παραστάσεις και τις εκδηλώσεις του θεάτρου Πορεία!

Η θεατρική περίοδος 2019-2020 σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από την πανδημία του COVID-19, που έπληξε πρωτίστως τον χώρο των ζωντανών θεαμάτων. Το θέατρο Πορεία at Victoria, όπως είναι πια το πλήρες όνομά του που το συνδέει ακόμη περισσότερο στη συνείδηση του κοινού με την ιστορική περιοχή της Πλατείας Βικτωρίας, συμπλήρωσε είκοσι χρόνια λειτουργίας υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Δημήτρη Τάρλοου. Για τα «γενέθλια» αυτά είχαν ετοιμαστεί ποικίλες εκδηλώσεις, από τις οποίες πολύ λίγες πρόλαβαν να πραγματοποιηθούν. Η χρονιά άνοιξε με την επανάληψη των επιτυχημένων παραστάσεών μας –αυτή τη φορά με αγγλικούς αλλά και ελληνικούς υπέρτιτλους για τα άτομα με προβλήματα ακοής– «Το Ευχαριστημένο», «Γιούγκερμαν» και «Ύψωμα 731», στο πλαίσιο του οποίου πραγματοποιήθηκε φιλοσοφικό brunch με θέμα «Τι μπορεί να μας διδάξει η Ιστορία;». Ακολούθησε, στις αρχές του 2020 η νέα σκηνοθεσία του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του θεάτρου, Δημήτρη Τάρλοου, «Δόξα Κοινή». Πρόκειται για μια ποιητική σύνθεση με την υπογραφή του Στρατή Πασχάλη, μια ουσιαστική και σε βάθος ενασχόληση με τον ελληνικό ποιητικό λόγο. Ένα ensemble έντεκα ηθοποιών διαφορετικών γενιών και με τη συμβολή ζωντανής μουσικής «μίλησαν» την ποίηση και τον έρωτα σε όλες τις εκδοχές του. Κέντρο της αφήγησης ήταν η «Οδός των Φιλελλήνων» του Ανδρέα Εμπειρίκου, και σε αυτή παρεισφρέουν στίχοι από όλο το φάσμα της ελληνικής ερωτικής ποίησης, από τη Σαπφώ έως τον Καββαδία. Η παράσταση αυτή ήταν το πρώτο «θύμα» της πανδημίας για το θέατρό μας, που, κατόπιν της αναστολής λειτουργίας των θεατρικών χώρων για την αποφυγή της διασποράς το κορωνοϊού, ανέβαλε την επόμενη παραστάση του προγραμματισμού του, τη «Νύχτα της Ιγκουάνα» του Τ. Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη και σε συμπαραγωγή με την "Κανιγκούντα - προτσές", καθώς και παράλληλες εκδηλώσεις, συζητήσεις, επετειακές συναυλίες. Ωστόσο, το θέατρο Πορεία πρωτοστάτησε κατά τις δύσκολες εβδομάδες της απαγόρευσης κυκλοφορίας, παρουσιάζοντας διαδικτυακά και δωρεάν στο κοινό σχεδόν το σύνολο του ρεπερτορίου του από την έναρξη της λειτουργίας του μέχρι εκείνη τη μέρα, σε άρτιες κινηματογραφήσεις. Επιπλέον, ηθοποιοί των θιάσων μας αφηγήθηκαν, απήγγειλαν και διάβασαν μπροστά στην κάμερα αγαπημένα τους λογοτεχνικά έργα.  Περισσότεροι από 40.000 θεατές από ολόκληρο τον κόσμο παρακολούθησαν τις διαδικτυακές δράσεις μας, στέλνοντάς μας συγκινητικά και ενθουσιώδη μηνύματα. Η αντίδραση αυτή μας γέμισε χαρά και μας ενθάρρυνε να κάνουμε το επόμενο βήμα στην ιστορία μας…   

Το μέλλον: ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ | 2020-2021

Η «αναστολή» των τεχνών μάς γέμισε σκέψεις αλλά όχι ανασφάλεια, μας έκανε να προβληματιστούμε αλλά όχι να παραδοθούμε. Πραγματικά ενθαρρυμένοι από τους θεατές μας που μας ακολούθησαν πιστά σε ό,τι προτείναμε μέσω διαδικτύου, καθώς και από την απαίτηση του κοινού να μην πάψει το θέατρο να υπάρχει τη στιγμή που περισσότερο το έχει ανάγκη η ανθρωπότητα, προβήκαμε στη δημιουργία μιας ολόδικής μας πλατφόρμας ζωντανής παρουσίασης των παραστάσεών μας – της μετάδοσης, δηλαδή, των παραστάσεών μας σε πραγματικό χρόνο, τη στιγμή που παίζονται πάνω στη σκηνή του Πορεία! Η πανδημία, επομένως, δεν μας πτόησε, αντιθέτως μας γέμισε κουράγιο και δύναμη για να οδηγηθούμε στη νέα εποχή που διαγράφεται για το θέατρο και που φαίνεται να μην αγνοεί, αλλά να χρησιμοποιεί και να αξιοποιεί προς όφελός του τα ψηφιακά επιτεύγματα.

Μέσα από αυτή την πλατφόρμα, συνεχίσαμε ΖΩΝΤΑΝΑ τη λειτουργία μας τη χρονιά-ορόσημο για την Ιστορία του κόσμου και συνεχίσαμε να απασχολούμε εργασιακά και δημιουργικά τους ανθρώπους μας, ηθοποιούς και καλλιτέχνες, τεχνικό και βοηθητικό προσωπικό. Έτσι, παρουσιάσαμε ζωντανά τις προγραμματισμένες για φέτος παραστάσεις μας (“This is not Romeo &Juliet”, σε σύλληψη και σκηνοθεσία του Αργύρη Πανταζάρα, και «Ευριδίκη», την πολυαναμενόμενη αναβίωση της παλιάς επιτυχίας μας), βρήκαμε την ευκαιρία να ξαναζωντανέψουμε την παράσταση-σταθμό «Η Μεγάλη Χίμαιρα», φιλοξενήσαμε αγαπημένες παραστάσεις παλιότερων συνεργατών μας και μη («Το θείο τραγί» σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, «Οιδίπους Τύραννος» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, «Αρίστος» σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου) αλλά και μουσικές συναυλίες – έκπληξη, όπως αυτή της Ειρήνη Σκυλακάκη ή εκείνη που ετοιμάζουμε φέρνοντας στη σκηνή μας μαζί τη Μάρθα Φριντζήλα και την Κατερίνα Πολέμη! Και, καθώς η πανδημία μας διδάσκει πώς να αίρουμε διαρκώς κάθε μας βεβαιότητα, το ρεπερτόριό μας φέτος είναι δυναμικό, εξελίσσεται ταυτόχρονα με τα δεδομένα και είναι έτοιμο να παρουσιαστεί σε κάθε περίπτωση ζωντανά στο κοινό που θα βρίσκεται είτε μέσα στην αίθουσα είτε μέσα από πλατφόρμα!