Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Τελείωσε τη Γερμανική Σχολή Αθηνών, σπούδασε Ιατρική στη Βιέννη, ειδικεύτηκε και εργάστηκε στο Ινστιτούτο Ιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου Βιέννης. Το 1990 εγκατέλειψε την Ιατρική, ζει στην Αθήνα και ασχολείται πλέον με μεταφράσεις λογοτεχνίας και θεάτρου από τα γερμανικά και τα αγγλικά. Από το 2000 ήταν καλλιτεχνικός συνεργάτης του Θεάτρου του Νότου (Αμόρε). Έχει μεταφράσει Γκαίτε, Σίλλερ, Σαίξπηρ, Κλάιστ, Σνίτσλερ, Χόρβατ, Βέντεκιντ, Στέρνχαϊμ, Μπύχνερ, Λέσσινγκ, Μούζιλ, Ρίλκε, Έλλιοτ, Γέητς και πολλούς σύγχρονους Γερμανούς και Άγγλους συγγραφείς. Το 2004 πήρε το Βραβείο Μετάφρασης για το έργο του Μπύχνερ "Ο Θάνατος του Δαντόν¨ και το 2008 το Βραβείο Μετάφρασης για το μυθιστόρημα Απληστία της Ελφρίντε Γέλινεκ. Το 2010 πήρε το βραβείο θεατρικής μετάφρασης «Μάριος Πλωρίτης» για το έργο Ο Σκύλος, η Νύχτα και το Μαχαίρι. Το 2016 το Βραβείο Διεθνούς Θεατρικού Ρεπερτορίου.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
του Τόμας Μπέρνχαρντ
σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα
Η μεγάλη θεατρική επιτυχία που ξεκίνησε την πορεία της στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, συνεχίστηκε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, επανέρχεται για έναν τρίτο κύκλο παραστάσεων στο θέατρο Πορεία.
Μια μεγάλη ντίβα της όπερας πρόκειται να τραγουδήσει στον «Μαγικό Αυλό» του Μότσαρτ για διακοσιοστή εικοστή δεύτερη φορά. Εξαντλημένη από την πειθαρχία που έχει επιβάλλει στον εαυτό της και από την επαναλαμβανόμενη έκθεσή της στην κρίση του κοινού, αποφασίζει να ματαιώσει τις προγραμματισμένες εμφανίσεις της και να αποσυρθεί με τον τυφλό πατέρα της στην εξοχή. Εκείνος όμως, αλκοολικός και φιλοχρήματος, έχει εναποθέσει όλη του τη ζωή στην τραγουδιστική καριέρα της κόρης του. Ανάμεσά τους βρίσκεται ένας γιατρός, «δόκτωρ» Ιατροδικαστικής, παθιασμένος με την ανθρώπινη ανατομία, αλλά αδιάφορος για την ανθρώπινη ύπαρξη.
Πώς επιδρά η τελειομανία, η στείρα εξειδίκευση, η υπέρμετρη συγκέντρωση, ο αυστηρός αυτοπεριορισμός πάνω στον καλλιτέχνη;
Η τέχνη, η επιστήμη, ακόμη και η σχέση γονιού και παιδιού, αποδεικνύονται ανεπαρκείς και καταστροφικές για την πλήρωση των ανθρώπινων αναγκών. Ο Μπέρνχαρντ μετατρέπει την ιατρική σε επιστήμη της αποσύνθεσης και τη μουσική σε τέχνη της αποπροσωποποίησης και της καταστροφής. Ο μεγάλος Αυστριακός συγγραφέας επιστρατεύει το γκροτέσκο και «χολερικό» χιούμορ του για να υπογραμμίσει το υπαρξιακό άγχος των ηρώων του. Μια άγρια κωμωδία για την τραγωδία της τέχνης, της επιστήμης και της γονεϊκής χειραγώγησης.
Thomas Bernhard, Der Ignorant und der Wahnsinnige, in: ders., Werke Band 15 © Suhrkamp Verlag Frankfurt am Main 2004
Διάρκεια: 180 λεπτά, με διάλειμμα.
Τιμές Εισιτηρίων: κανονικό 16 ευρώ, senior (άνω των 65): 14 ευρώ, φοιτητικό, νεανικό (κάτω των 22), ανέργων: 12 ευρώ.
H παράσταση "Ο αδαής και ο παράφρων" αποτελεί παραγωγή της Πειραματικής Σκηνής του ΕΘ και πρωτοπαρουσιάστηκε εκεί την περίοδο 2015-2016.
Εθνικό θέατρο, Πειραματική Σκηνή από 12 Φεβρουαρίου έως 6 Μαρτίου 2016.
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από 8 έως 24 Σεπτεμβρίου 2016.
Θέατρο Αυλαία, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Δημητρίων Θεσσαλονίκης 1, 2 & 3 Οκτωβρίου 2016.
Θέατρο Πορεία από 16 Ιανουαρίου 2018 έως 15 Μαΐου 2018.
Βραβεία:
Βραβείο μετάφρασης της Ένωσης Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής 2016 στον Γιώργο Δεπάστα
Βραβείο Μελίνα Μερκούρη 2017 στην Ανθή Ευστρατιάδου
ΥΛΙΚΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
- ΣΤΗΡΙΞΕ ΜΑΣ
-
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΥΝΔΕΣΗΗ πρόσβαση στο αρχειακό υλικό επιτρέπεται μόνο σε φίλους και υποστηρικτές του Θεάτρου Πορεία. Επιλέξτε "ΣΥΝΔΕΣΗ" για να συνδεθείτε ή "ΕΓΓΡΑΦΗ" για να δημιουργήσετε νέο λογαριασμό.
- ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ & VIDEO
- ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ
-
Free Sunday – 19/4/2018Βασίλης ΚοκκώνηςΤέσσερα διαμάντια ερμηνευτές, κλήθηκαν να υλοποιήσουν αυτό το δύσκολο, όσο και βαθιά αγωνιώδες κείμενο-εγχείρημα, που όχι απλώς το πέτυχαν, μα το εξύψωσαν τόσο, που φαίνεται πως θα φωτίζει για καιρό πολύ το συναίσθημα και τον ενθουσιασμό μας... Ο Γιάννος Περλέγκας… κατάφερε… να δοξαστεί ως ένας ηθοποιός-μαραθωνοδρόμος που βγήκε νικητής απέναντι στην μεγάλη πρόκληση που λέγεται υψηλό θέατρο… Ο… Χρήστος Μαλάκης, επίσης δραματουργικά άψογος… είχε την δύναμη… πραγματικά να μας καθηλώσει. Η Ανθή Ευστρατιάδου… δημιούργησε. Λαμπερή ερμηνευτικά… σαν Άνοιξη.
-
Επενδυτής - 10/5/2018Γιώργος ΣμυρνήςΟ σκηνοθέτης Γιάννος Περλέγκας δημιούργησε μια παράσταση γοητευτική, απαισιόδοξη, που προσπαθεί να δημιουργήσει έναν διάλογο με το κοινό και να τιμήσει τον μουσικό ρυθμό του θεατρικού λόγου του Μπέρνχαρντ… Ο ίδιος ο Γιάννος Περλέγκας υποδύεται θαυμάσια τον γιατρό- ιατροδικαστή… Όμως αυτή που σε καθηλώνει όταν βγαίνει επί σκηνής, είναι η τραγουδίστρια της όπερας Ανθή Ευστρατιάδου… Μια συναρπαστική και προσεγμένη σκηνοθεσία, ενός απαιτητικού έργου, που δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό. Ερμηνείες ξεχωριστές, απολύτως ταυτισμένες με τα νοήματα του έργου και την σκηνοθετική άποψη, ιδιαίτερη αισθητική στο εικαστικό κομμάτι.
-
Πριν - 25/3/2018Βάλια ΜαστοροδήμουΗ παράσταση του Γιάννου Περλέγκα και της ομάδας πετυχαίνει να γίνει …θεατρική κολορατούρα*!... Η ομάδα φτιάχνει μια παράσταση βαθιά ποιητική κι ανθρώπινη. Όλα καλομελετημένα και αριστοτεχνικά δουλεμένα, μα το κατόρθωμά τους είναι ότι αυτό που κερδίζει τελικά εμάς τους θεατές είναι η γεμάτη συναισθήματα θεατρικότητα, η αίσθηση της προσωπικής εμπλοκής, το ότι παρίστανται, δεν αφηγούνται απλώς με εντυπωσιακά μέσα (τα οποία όμως διαθέτουν). Η αποστασιοποίηση και η κριτική συνυπάρχουν και εμβαθύνονται από την αγάπη και την τρυφερότητα που φαίνεται πως έχουν προς το έργο τους... Είναι από τα καλύτερα πράγματα στο θέατρο τα -αρκετά- τελευταία χρόνια.
-
Αθηνόραμα ***** -15/2/2018Τώνια ΚαράογλουΠαράσταση υψηλής αισθητικής και μεγάλου ερμηνευτικού και ιδεολογικού βάθους... εκτελεσμένη με ψυχή και ταλέντο… Ο Γιάννος Περλέγκας διαγράφει μεμιάς όποια αμφιβολία μπορεί ή έχει διατυπωθεί για τη θεατρικότητα των έργων του Μπέρνχαρντ… απογειώνοντας μάλιστα επί σκηνής ένα έργο που πραγματεύεται την ίδια την τέχνη και την αγωνία του καλλιτέχνη / δημιουργού… Η συγγραφική ευφυΐα του Μπέρνχαρντ συναντάει τη σκηνική ευφυΐα του Γιάννου Περλέγκα… Η παράσταση που παραδίδεται στους θεατές είναι ένα αψεγάδιαστο έργο τέχνης σε όλες του τις παραμέτρους… Μόνο αφού έχει γίνει κτήμα των δημιουργών ένα τέτοιο έργο μπορεί να κατεβεί τόσο άμεσα στην πλατεία… [Οι ηθοποιοί] επιδεικνύουν αξιοσημείωτη ακρίβεια, αναδεικνύουν το κάτω κείμενο, ξέρουν τι να τονίσουν από την ακατάπαυστη ροή των λέξεων, ερμηνεύουν με ημιτόνια παρά τη στιλιζαρισμένη τους όψη.
-
LIFO**** - 1/2/2018Λουίζα Αρκουμανέα...όλες αυτές οι παράμετροι γονιμοποιούνται αριστοτεχνικά ενώπιόν μας χάρη στον μεταδοτικό σκηνοθετικό και υποκριτικό οίστρο του Γιάννου Περλέγκα. Ο μπερνχαρντικός λόγος, έχοντας περάσει από πολλά φίλτρα χιούμορ και φαντασίας, αναδύεται εδώ σπαρταριστός, σπινθηροβόλος, αναβαπτισμένος... Πράγματι, ο σκηνοθέτης φέρνει όλη την πολυπλοκότητα της θεατρικής πράξης στο προσκήνιο: από το γελοίο των παρασκηνίων έως το μεγαλείο της σκηνής... Με πάθος και ακρίβεια μεταδίδει η Ανθή Ευστρατιάδου, ως Βασίλισσα της Νύχτας, τις σκοτεινές και φωτεινές πλευρές αυτού του παράξενου όντος που λέγεται «καλλιτέχνης»... Απολαυστικότατη εμφάνιση-έκπληξη στον ρόλο του Πατέρα ο Χρήστος Μαλάκης... συμπαθέστατος, επίσης, ο Γιάννης Καπελέρης... η μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα, έμπλεη ρυθμού και ποιητικότητας, ρέει αφράτη σαν την πιο φίνα σαμπάνια. Μια σαγηνευτική παράσταση... Μια εξαιρετική ανατομία της ψυχής του «θεατρίνου», όπως ποτέ δεν θα μπορούσε να την επιτύχει το χειρουργικό νυστέρι αλλά μόνο η ευαίσθητη συγγραφική πένα και οι ίδιοι οι νευρικοί κλόουν που εκτίθενται, πασχίζοντας τρυφερά να αγαπηθούν από τα μέλη του κοινού που καμώνονται πως βρίζουν.
-
popaganda.grΙωάννα ΚλεφτόγιαννηΈνα αριστούργημα, μια αυθεντική φιλοσοφική πραγματεία για τα ανθρώπινα, τη ζωή την τέχνη και την επιστήμη, με τη μορφή ενός άριστα δομημένου θεατρικού κομψοτεχνήματος, που κανείς στη χώρα μας δεν άγγιζε και τόλμησε να φέρει, μεγαλουργώντας κυριολεκτικά, πέρσι για πρώτη φορά σε ελληνική σκηνή ο Γιάννος Περλέγκας (στην εξαιρετική μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα). … Ο ηθοποιός σκηνοθέτησε την καλύτερη παράσταση έργου Μπέρνχαρντ στη χώρα μας και μια από τις δέκα καλύτερες παραστάσεις που έχω δει. Φρενιασμένη έμπνευση παντρεύτηκε με μόχθο ερωτικό το αντικείμενό της, εμφανίζοντας στη σκηνή ένα κουαρτέτο καλοκουρντισμένων γκροτέσκων μαριονετών …
-
LIFOΜατίνα ΚαλτάκηΟ Γιάννος Περλέγκας σκηνοθέτησε την πιο ενδιαφέρουσα, πλήρη σε όλα τα στοιχεία της παράσταση του φετινού χειμώνα (έως τώρα, τουλάχιστον) και ερμηνεύει τον, εξοντωτικού μεγέθους και δυσκολίας, ρόλο του ιατροδικαστή. Και μόνο η αποστήθιση των ιατροδικαστικών περιγραφών αποτελεί ερμηνευτική υπέρβαση – κι αυτή δεν συμβαίνει αν δεν υπάρχει από κάτω ένα ασίγαστο πάθος… Είναι άθλος πώς, ενώ ο ίδιος κρατάει τον θηριώδη ρόλο, μπόρεσε να οδηγήσει τους άλλους τρεις ηθοποιούς (τον Χρήστο Μαλάκη στον ρόλο του πατέρα, την Ανθή Ευστρατιάδου στην καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της, τον Γιάννη Καπελέρη στους δύο δευτερεύοντες ρόλους) και να στήσει μια παράσταση που μοσχομυρίζει θέατρο….
-
In.grΙωάννα ΜπλάτσουΟ Γιάννος Περλέγκας ανατέμνει με χειρουργική ακρίβεια ιατροδικαστή το πυορροούν υλικό του κάνοντας πράξη την παραίνεση του αυστηρού και απαιτητικού Τόμας Μπέρνχαρντ: «Αυτό που λείπει είναι η ακρίβεια, η πιστότητα, η ανεπιφύλακτη τόλμη, η υπέρτατη αριστοτεχνία». Εξαιρετικά δύσκολος σκηνοθετικός και ερμηνευτικός στόχος, μια «coloratura», την οποία εκτέλεσε αριστοτεχνικά. …παίρνει ένα καταιγιστικό, σχεδόν παραληρηματικό, κείμενο και το αναπλάθει σε ένα διαυγές, καλοσχεδιασμένο θεατρικό συμβάν, χωρίς να χάνει ούτε μισό τζάουλ της έντασης της ορμητικής και συχνά ισοπεδωτικής γραφίδας του Μπέρνχαρντ…. η παράσταση οφείλει την υψηλών προδιαγραφών αισθητική της στο σύνολο των συντελεστών της –και αυτό δεν είναι υπερβολή- και κυρίως στα έξοχα κοστούμια της Λουκίας Χουλιάρα.
-
Left.grΘοδωρής ΤσαπακίδηςΣε μια σκηνή τεμαχισμένη από κύβους διαφορετικού ύψους που δημιουργούν επίπεδα, διαδρόμους και πολλαπλές οπτικές γωνίες –ένα λαβύρινθο που παραπέμπει στον κυβισμό, σε μια γκρίζα χρωματική παλέτα, τα πρόσωπα του έργου ζουν το δράμα τους, το δράμα του διαμερισματοποιημένου ανθρώπου, που κλείνεται στην κυρίαρχη ταυτότητά του για να μη συντριβεί• ένα είδος γκροτέσκου ανάλογου των ηρώων στις ασπρόμαυρες ταινίες του Μπέργκμαν. Ο Μπέρνχαρντ δεν περιορίζεται σε ένα ψυχογράφημα, αλλά θέτει φιλοσοφικά ζητήματα που έχουν να κάνουν, εν προκειμένω, με δύο πυλώνες του πολιτισμού μας, όπως τον γνωρίζουμε, την Επιστήμη και την Τέχνη. … Εδώ εμφανίζεται ξανά το μέγα παράδοξο της Τέχνης, μια παράσταση που μιλά για τη νεκρή Τέχνη και την απάνθρωπη Επιστήμη και κουλτούρα αναδύεται ως μια ολοζώντανη εμπειρία, που υμνεί το θέατρο (την Τέχνη) και τη δημιουργία. Στο επίτευγμα αυτό συμβάλλουν όλοι οι συντελεστές της παράστασης. Ξεκινώντας από το σκηνικό (Λουκία Χουλιάρα), περνώντας στο μακιγιάζ, τα κοστούμια και τις περούκες (Εύη Ζαφειροπούλου, Χρόνης Τζήμος), πηγαίνοντας στην κίνηση (Δήμητρα Ευθυμιοπούλου) και το ηχητικό περιβάλλον (Δημήτρης Τσούκας), φτάνοντας στους φωτισμούς (Νίκος Βλασόπουλος) περνώντας στην επιλογή των δράσεων των ηθοποιών, για να καταλήξουμε στην αρχή, στη σκηνοθεσία, που ενορχηστρώνει όλα τα παραπάνω σε ένα καλοκουρδισμένο σύνολο, λες και ο Περλέγκας θα μπορούσε να σκηνοθετήσει την παράσταση και με τα μάτια κλειστά.
-
artplay.grΜάνια ΖούσηΜια παράσταση απολύτως εντελής και σχεδιασμένη με ακρίβεια και λεπτομέρεια, χωρίς ελάχιστη αστοχία. Με έναν θίασο θαυμαστό όπου οι ερμηνείες φτάνουν σε κορυφαίες στιγμές: Ανθή Ευστρατιάδου, Γιάννης Καπελέρης, Χρήστος Μαλάκης, Γιάννος Περλέγκας. Ηθοποιοί που οδηγημένοι σοφά ξεπερνούν την ανθρώπινη διάσταση και μεταμορφώνονται σε «καλλιτεχνικές υπάρξεις», όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας μιλώντας για τα λατρευτά πλάσματα, τους καλλιτέχνες «που παίζουν με τον εαυτό τους, χωρίς να υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από αυτούς». Άξιοι συνοδοιπόροι όλοι οι συντελεστές, με τον Γιώργο Δεπάστα σε μια σπουδαία μετάφραση και τους μάγους της θεατρικής μεταμόρφωσης να δίνουν το μέγιστο της τέχνης τους.
-
oanagnostis.grΖωή ΒερβεροπούλουΣτον Αδαή και τον παράφρονα η απέχθεια για τις κοινωνικές συμβάσεις και την ανθρώπινη υποκρισία, ο στοχασμός για την τέχνη και τους δημιουργούς, η υπαρξιακή δυσανεξία και μαζί ένα απεγνωσμένο, έξοχα πικρόχολο χιούμορ, που η παράσταση αξιοποιεί με τρόπο ιδανικό. … Ο σκηνοθέτης διαχειρίζεται το υλικό του ως εξής: αρνείται τον προφανή ρεαλισμό, διαβλέποντας πως κάτι τέτοιο θα αποδυνάμωνε το συγγραφικό επιχείρημα, και λοξοδρομεί ευφυώς προς τη φάρσα. Μια φάρσα τραγική όμως, όπου το γκροτέσκο, ο οντολογικός καγχασμός και η πολιτισμική- κοινωνική κριτική λαθροκοιτάζουν προς το μπεκετικό και ιονεσκικό παράλογο. Έντονο μακιγιάζ, περούκες, καπέλα, κοστούμια που δια- και παρα-μορφώνουν τις σιλουέτες, βουλιμική κατανάλωση τροφής επί σκηνής και μια φίνα, υπογραμμισμένη θεατρικότητα αναδεικνύουν τον λόγο όπως του πρέπει, δηλαδή διαυγή και κοφτερό, με τη μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα να αξίζει πολλά εύσημα για τη συμβολή της. …Συνοψίζοντας: μια παράσταση που δεν είναι απλώς εξαιρετική, είναι σημαντική.
-
Η ΚαθημερινήΌλγα ΣελλάΠαρακολουθήσαμε για τρεις σχεδόν ώρες θαυμάσιες και απαιτητικές ερμηνείες και από τους τέσσερις ηθοποιούς της παράστασης. Ακούσαμε την εξαιρετική μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα και χαρήκαμε το δύσκολο αλλά διεισδυτικό κείμενο του Αυστριακού συγγραφέα. Είδαμε να ξετυλίγεται το ψυχογράφημα του ναρκισσισμού, των εξαρτημένων σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους, των εξαρτημένων ανθρώπων (από τα πάθη τους ή τις εμμονές τους)∙ είδαμε ευφυή σκηνικά ευρήματα που υπογράμμιζαν τις πτυχές του κειμένου (όπως το μικρόφωνο που παραπέμπει στην ηχώ της συνείδησης).
-
Εφημερίδα των ΣυντακτώνΓρηγόρης ΙωαννίδηςΟ κυνισμός του Μπέρνχαρντ κάποια στιγμή ανατέμνει το ίδιο το πτώμα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, το πτώμα που διατηρείται χρόνια ολόκληρα στη φορμόλη της πολιτικής, ακαδημαϊκής και καλλιτεχνικής σοβαροφάνειας. Πιστεύω ότι αυτό ακριβώς είναι το πρώτο θέμα του «Αδαούς και του Παράφρονα»που ο Γιάννος Περλέγκας έκανε στο θέατρό μας τη χάρη να παρουσιάσει για πρώτη φορά και σαν για τελευταία. … Και να που με ένα έργο το οποίο καταφανώς αρνείται όχι μόνο το δικαίωμα της επιτυχίας, αλλά και αυτήν ακόμη την υποχρέωση της ελάχιστης κολακείας του κοινού του, ο Μπέρνχαρντ θριαμβεύει πίπτοντας. Και με αυτόν, ο ίδιος ο Γιάννος Περλέγκας, και τελικά το θέατρό μας. Δεν διστάζω να τοποθετήσω την παράσταση ανάμεσα στα επιτεύγματα του θεάτρου μας των τελευταίων δεκαετιών. Είναι από εκείνες τις δύστροπες, απαιτητικές και μαγικές εν τέλει στιγμές, που ξεπλένουν σε δυόμισι ώρες χρόνια τύρβης και σήψης, από εκείνες που τοποθετούνται στο εσωτερικό νέων ανθρώπων και θεατών, κι αφήνονται εκεί να μεταλλαχθούν σιγά σιγά με τα χρόνια σε ακριβή μνήμη. …Σαν αληθινό θέατρο αυτή η παράσταση δύσκολα χωρίζεται στα μέρη της. Αρκεί να πω ότι μπορούν να εξαχθούν από αυτήν πέντε τουλάχιστον βραβεία: της μετάφρασης του Γιώργου Δεπάστα, που μπόρεσε να μετατρέψει την ιατρική ορολογία σε σκηνική ποίηση – ποίηση της φρικίασης και αποξένωσης. Κοστουμιών της Λουκίας Χουλιάρα, και από κοντά μακιγιάζ της Εύης Ζαφειροπούλου και κομμώσεων του Χρόνη Τζήμου: εδώ πλέον δεν μιλούμε για όψη της παράστασης αλλά για τον πυρήνα της δραματουργίας. Και βέβαια –επίτηδες την άφησα τελευταία– ερμηνείας του ενός και πολλαπλών προσώπων: ο ρόλος του ιατροδικαστή στα χέρια του Γιάννου Περλέγκα κι ο πατέρας του Χρήστου Μαλάκη αναδύουν από κοινού ατμόσφαιρα δυσωδίας, εγκατάλειψης και ασφυκτικής ηλιθιότητας. Η μαριονέτα της Ανθής Ευστρατιάδου βγάζει θυμό και απελπισία σαν τελευταία σημεία ζωής. Και αυτός ο ειρωνικός κομπέρ του Γιάννη Καπελέρη, όπως κινείται μέσα κι έξω από τη θεατρική σύμβαση, μοιάζει ανάμεσά μας σαν ο μόνος ελεύθερος, υποψιασμένος και –πιθανόν– ο μόνος λογικός.