Διασκευή - Σκηνοθεσία
Όλια Λαζαρίδου, Γιώργος Νανούρης, Ηλίας Κουνέλας
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
του Λέοντος Τολστόι
σε διασκευή - σκηνοθεσία Όλια Λαζαρίδου, Γιώργος Νανούρης, Ηλίας Κουνέλας
Από τι ζουν οι άνθρωποι; Από αγάπη...
Λίγα λόγια για την παράσταση
Με τι τρόπο να μιλήσει κανείς και να επικοινωνήσει με τους άλλους σε τέτοιους καιρούς σκοτεινιάς; Σε καιρούς που κανείς δεν μπορεί ούτε θέλει ν' ακούσει κανέναν. Ίσως μια παραβολή, ένα παραμύθι που ξαναθυμίζει τα αυτονόητα να είναι ο τρόπος. Το διήγημα του Λ. Τολστόι «Από τι ζουν οι άνθρωποι» είναι ένα παραμύθι για μεγάλους που μιλάει ακριβώς γι' αυτό το αυτονόητο που όμως όλοι γύρω μοιάζει να έχουν ξεχάσει.. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ζουν επειδή φροντίζουν τους εαυτούς τους, στην πραγματικότητα όμως η αγάπη είναι εκείνη που τους κάνει να ζουν.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Λ. Τολστόι (1828-1910)
Ο Λέων Τολστόι, συγγραφέας με τεράστια επίδραση στη ρωσική και στην παγκόσμια λογοτεχνία, γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1828 (ή με το τότε ισχύον ημερολόγιο στη Ρωσία 28 Αυγούστου 1828) στη Γιάσναγια Πολιάνα της Ρωσίας.
Παρουσιάστηκε στη λογοτεχνία το 1852 με τα ημερολόγιά του, τα οποία επεξεργάστηκε σε τρία αυτοβιογραφικά μυθιστορήματα και δημοσίευσε ενοποιημένα με τον τίτλο «Από τη ζωή μου». Ακολούθησε το διήγημα «Σεβαστούπολη» (1855-59), όπου περιγράφει της εμπειρίες του ως αξιωματικός στην ομώνυμη πόλη κατά τον πόλεμο της Κριμαίας. Το εξάτομο ιστορικό και φιλοσοφικό μυθιστόρημά του «Πόλεμος και Ειρήνη» (1868-69) και το μυθιστόρημα «Άννα Καρένινα» έκαναν το όνομα του Τολστόι παγκόσμια γνωστό. Αυτά τα μυθιστορήματα αποτελούν δύο από τα σημαντικότερα έργα του ψυχολογικού ρεαλισμού τον 19ο αιώνα.
Ως κριτικός του πολιτισμού και ερμηνευτής θρησκευτικών θεμάτων ο Τολστόι άσκησε σημαντική επιρροή στη σλαβική και στη δυτικοευρωπαϊκή λογοτεχνία. Με τα θρησκευτικά κείμενά του ήρθε όμως σε αντιδικία με την εκκλησία της Ρωσίας, η οποία τον απέβαλε από τις τάξεις της το 1901. Το φθινόπωρο του 1910 εγκάτέλειψε την οικογένειά του για να ζήσει σε ασκητική απομόνωση, καθώς δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει την αντίφαση μεταξύ των θρησκευτικών και κοινωνικών αντιλήψεών του αφενός και της θέσης του ως ευγενής και μεγαλοκτηματίας αφετέρου. Πέθανε στο ταξίδι προς την αυτοεξορία του στις 20 Νοεμβρίου 1910 (ή με το τότε ισχύον ημερολόγιο στη Ρωσία 7 Νοεμβρίου 1910).
Θέατρο Πορεία Από 25 Οκτωβρίου 2014 έως 5 Απριλίου 2015
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΔΙΑΝΟΜΗ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ
-
frear.grΕ. Σταγκουράκη"Για μία ώρα αφηνόμαστε σ' έναν κόσμο τρυφερά παραμυθένιο και ποιητικό, έτσι που να μας φαίνεται ότι η παράσταση διαρκεί όσο ένα «αχ». Αλλά έτσι είναι: τα ακριβά αρώματα μπαίνουν σε μικρά μπουκαλάκια."
-
ΚαθημερινήΆννυ Κολτσιδοπούλου"Η συνεργασία τριών ηθοποιών / σκηνοθετών / σχετικών με συγγραφή και δραματουργία, με ώριμο ταλέντο και οι τρεις, με γοητευτικές, σκηνικές προσωπικότητες, παιδεία, πολιτικοκοινωνική συνείδηση, αντισυμβατικές ιδέες και τολμηρά ανοίγματα σε διαχρονικά, δύσκολα ερωτήματα με σημερινές προεκτάσεις, δεν μπορεί παρά να πετύχει θαυμαστή χημεία στο παλίμψηστο πεδίο που λέγεται θέατρο. Η διασκευή - σκηνοθεσία - ερμηνεία ενός διηγήματος του Λέοντος Τολστόι από τους Ολια Λαζαρίδου (με δικά της, σύγχρονα, εμβόλιμα σχόλια), Γιώργο Νανούρη και Ηλία Κουνέλα γέννησε μια τρυφερή, ψυχο-κατευναστική παράσταση, που βρίσκει υπέροχους τρόπους να πει τις πιο σκοτεινές και άγριες αλήθειες σε μικρούς και σε μεγάλους. Ακόμη κι ότι ο Θεός μπορεί να είναι πιο άσπλαχνος κι από έναν απλό άγγελο. Ή ότι η ανέχεια μπορεί να σκληρύνει τους ανθρώπους τόσο, που να τρομάξουν μόνοι τους απ' το κατάντημά τους. Το ξεχωριστό στην παράσταση είναι η πυκνή της απλότητα και η αφοπλιστική αθωότητα που αποπνέουν έμψυχα και άψυχα. Οπως η «σκιά» της Ολιας Λαζαρίδου, μια κούκλα με τα χαρακτηριστικά και το μέγεθός της (κατασκευή Μάρθα Φωκά), που την ακολουθεί και τη συντροφεύει στις τόσο φυσιολογικές συνδέσεις του παραμυθιού με το σήμερα. Οπως η μουσική-σχόλιο του Κωνσταντίνου Βήτα που ντύνει την παράσταση ή οι θερμοί, παραμυθητικοί φωτισμοί της Σοφίας Αλεξιάδου. Τα υπαινικτικά κοστούμια της Κατερίνας Χριστίνας Μανωλάκου (τι εύγλωττη λεπτομέρεια, τα υπερμεγέθη κόκκινα παπούτσια κλόουν του αγγέλου, έκπτωτου στο τσίρκο των ανθρώπων!) συναγωνίζονται τα έξοχα σκηνικά της: τις τρεις τρίφυλλες παλαιικές ντουλάπες, που γίνονται πόρτες, πύλες, κόσμοι, κάμαρες, άμαξες. Κι επισφραγίζουν τη συνέχεια φανερών, μικρών θαυμάτων που συντελούνται στην παραβολική παράσταση μα και στη ζωή. Φτάνει να καταλάβουμε, βέβαια, από τι ζουν οι άνθρωποι."
-
ΚαθημερινήΌλγα Σελλά"Μην το σκεφτείτε καθόλου. Πάρτε μαζί σας παρέα οποιουδήποτε φύλου και ηλικίας, και πηγαίνετε να δείτε μια ιστορία του Λέοντος Τολστόι, που είναι μαζί χάδι, ποίηση, παραμύθι, θέατρο, λογοτεχνία, ελπίδα, ανακούφιση, ανάταση."
-
LifoM.Καλτάκη"Σαν βάλσαμο. Μια νουβέλα του Τολστόι γίνεται στα χέρια της Όλιας Λαζαρίδου, του Γιώργου Νανούρη και του Ηλία Κουνέλα μια παράσταση - χειρονομία, φωτεινή, συγκινητική, παρηγορητική."
-
ΚαθημερινήΝίκος Βατόπουλος"Σαν ένα πανάρχαιο παραμύθι, η παράσταση «Από τι ζουν οι άνθρωποι», βασισμένη στο διήγημα του Τολστόι, σταλάζει μέσα σου και σχηματίζει μια λίμνη... [...] Και είναι τέτοια η απλότητα της παράστασης, που σε παρασύρει γιατί έχει χωμάτινη και αέρινη αλήθεια."
-
tetartokoudouniΓ. Σαρηγιάννης"Όσο προλαβαίνετε, να πάτε. Οπωσδήποτε! Είναι Θέατρο. Και, πάνω απ' όλα, είναι μια βαθιά ανάσα ζωής. Και τρυφερότητας. Και αγάπης. Όπως πίστευα και πιστεύω ότι θα 'πρεπε να 'ναι η χριστιανική αγάπη."
-
K. ΚαθημερινήςΙωάννα Μπλάτσου"Η Όλια Λαζαρίδου, μαζί με τον Γιώργο Νανούρη και τον Ηλία Κουνέλλα, σκηνοθετούν με όρους παραμυθένιας αφήγησης, συνθέτοντας μια παράσταση - βάλσαμο για τη σκληρότητα, την κυνικότητα και την τραχύτητα της εποχής μας. Πηγαίνετε σε αυτήν την παράσταση - και - με τους μικρούς πρωταγωνιστές της ζωής σας για να τους μυήσετε στις υψηλές αξίες της ζωής, αλλά και του καλού θεάτρου"
-
toportar.grΑ. Δαβαράκης"Το διήγημα του Τολστόι είναι ιδιοφυές γιατί είναι απλό - σαν έναν άγγελο, ή έναν άγιο άνθρωπο. Ειλικρινά θα άξιζε τον κόπο να κατάφερναν κάποιοι δάσκαλοι να οδηγήσουνε τους μαθητές τους για ένα πρώτο βάπτισμα σε μια «αισθηματική αγωγή» ουσίας"
-
Gkoultoura.grΜ. ΒαμβούνηςΜε μια λέξη, αυτή η παράσταση είναι… Καλοσύνη. Σε γεμίζει, σε παρασύρει, σε αγαλλιάζει σαν βάλσαμο… και παραδίνεσαι, λες και είσαι πάλι παιδί. Είναι και η πιο σωστή χρήση, εδώ, της φράσης που πολυφοριέται σίγουρα τελευταία, «(παραμύθι) για μικρούς και μεγάλους»
-
Πιτσιρίκος"Πηγαίνετε τα παιδιά σας σε αυτή την παράσταση. Αν για τους μεγαλύτερους η ευκαιρία χάθηκε, για τα παιδιά υπάρχει ακόμα ελπίδα."
-
Monopoli.grΓ. Σμυρνής"...Γεγονός είναι ότι το «Από τι ζουν οι άνθρωποι» μιλάει στις καρδιές των ανθρώπων με απλότητα, ευαισθησία και ειλικρίνεια. Και τελικά τις κερδίζει, είτε είναι αυτές των παιδιών, είτε των μεγάλων."