Tο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα το σημάδεψαν θεατρικά πολλοί δημιουργοί με τις παραστάσεις τους. Μία αναδρομή στο τι είδαμε αυτά τα χρόνια.

Το πρώτο τεταρτο του 21ου αιώνα, από το 2000 έως το 2024, το ελληνικό θέατρο υπήρξε χώρος έντονης δημιουργίας, γεμάτος παραστάσεις που σημάδεψαν την εποχή τους και διαμόρφωσαν τη σύγχρονη θεατρική σκηνή. Από τις καινοτόμες σκηνοθετικές προσεγγίσεις του Λευτέρη Βογιατζή, του Θεόδωρου Τερζόπουλου και του Μιχαήλ Μαρμαρινού, μέχρι τις προκλητικές δουλειές της Λένας Κιτσοπούλου, τις τολμηρές παραγωγές του Δημήτρη Καραντζά και τα σημερινά sold out που κατακλύζουν τις αίθουσες, κάθε δεκαετία προσέφερε μοναδικές στιγμές θεατρικής μαγείας, φωτίζοντας την εξέλιξη της τέχνης.

Η επιλογή των παραστάσεων που ξεχώρισαν είναι, αναπόφευκτα, υποκειμενική. Κάποιες δημιουργίες ίσως να μην περιλαμβάνονται, όμως προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε το θεατρικό στίγμα αυτής της 25ετίας. Ένα στίγμα που περιλαμβάνει σταθμούς όπως η επιδαύρια “Αντιγόνη” του Βογιατζή, η “Ορέστεια” του Τερζόπουλου, η αιχμηρή “Στέλλα Κοιμήσου” του Γιάννη Οικονομίδη, αλλά και οι φρέσκες και δυναμικές επιτυχίες του Γιώργου Κουτλή.

Αυτές οι παραστάσεις δεν αποτελούν μόνο καλλιτεχνικές δημιουργίες, αλλά και κομμάτι της πολιτιστικής μας ιστορίας, προσφέροντας στιγμές που μας συγκλόνισαν, μας ενέπνευσαν και άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στη μνήμη μας.

O λογοτεχνικός Δημήτρης Τάρλοου

Ο Δημήτρης Τάρλοου με την ικανότητά του να φέρνει τα κλασικά κείμενα στο σήμερα και να αφηγείται ιστορίες με καθολικό αντίκτυπο, έχει θέσει νέα πρότυπα για το ελληνικό θέατρο. Ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Πορεία, έχει καθιερώσει τον χώρο αυτό ως έναν πυρήνα καλλιτεχνικής ανανέωσης, φέρνοντας στο κοινό παραστάσεις υψηλής ποιότητας και θεματολογικής ποικιλίας. Έχει μάλιστα κατορθώσει να δημιουργήσει μια θεατρική ταυτότητα που συνδυάζει την αισθητική ακρίβεια, τη λογοτεχνική συνέπεια και την ανθρώπινη ευαισθησία.

Τα τελευταία χρόνια έχει συνδέσει το όνομά του με την ανάδειξη λογοτεχνικών έργων, όπως αυτά του Μ. Καραγάτση, μεταφέροντάς τα στη σκηνή με σεβασμό και δημιουργική φαντασία.
Από τη “Μεγάλη Χίμαιρα”, τον “Γιούγκερμαν” και τον “Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου” ως το “Έγκλημα και Τιμωρία”, οι παραστάσεις του καταφέρνουν να “ζωντανέψουν” τη λογοτεχνία, ενώ παράλληλα αναδεικνύουν τις κρυφές πτυχές και τις διαχρονικές ανησυχίες των κειμένων.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδω: news247

Γεωργία Οικονόμου, 11.1.2025