Την Δευτέρα 25 Νοεμβρίου, η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS, το Θέατρο Πορεία και οι Εκδόσεις Άγρα, διοργάνωσαν εκδήλωση στη μνήμη της ΜΑΡΙΝΑΣ ΚΑΡΑΓΑΤΣΗ (1936-2024) και ταυτόχρονη παρουσίαση του βιβλίου με τίτλο: «Στη μνήμη του συμπατριώτη μου Υπάτιου Περδίου» που έγραψε η συγγραφέας το 2016 και αποτελεί το τελευταίο ολοκληρωμένο της κείμενο.

Παρακολουθήστε την εκδήλωση στο BLOD

Για το βιβλίο μιλούν οι:

Λίζη Τσιριμώκου, Ομότιμη Καθηγήτρια Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας του ΑΠΘ, Δοκιμιογράφος και Μεταφράστρια

Χριστίνα Ντουνιά, Ομότιμη Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Αντώνης Κωτίδης, Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Δημήτρης Αντωνίου, Ιστορικός, διδάκτορας της Ανώτατης Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού

Πόπη Πολέμη, Ιστορικός

Σταύρος Πετσόπουλος, Εκδότης και Επικεφαλής των «Εκδόσεων Άγρα»

Λεωνίδας Εμπειρίκος, Ιστορικός

Βαγγέλης Λουκίσας, Eμπειροτέχνης σκηνοθέτης

Μαίρη Μικέ, Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Α.Π.Θ.

Δημήτρης Τάρλοου, Καλλιτεχνικός Διευθυντής θεάτρου Πορεία, Σκηνοθέτης

Προβολές:

- "Φωτογραφικό υλικό από την ζωή της Μαρίνας"

- "Αποσπάσματα από την παράσταση το Ευχαριστημένο"

- "Αποσπάσματα από κοινές συνεντεύξεις Μαρίνας & Δημήτρη"

- "Η Άνδρος της Μαρίνας Καραγάτση", ντοκιμαντέρ του Βαγγέλη Λουκίσα

- "Ο πατέρας μου Μ. Καραγάτσης", απόσπασμα συνέντευξης από το Παρασκήνιο του Ηλία Γιαννακάκη

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΡΑΓΑΤΣΗ (1936-2024), κόρη του συγγραφέα Μ. Καραγάτση και της ζωγράφου Νίκης Καραγάτση, γεννήθηκε στην Αθήνα.

Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε κυρίως με τη λαϊκή λιθογλυπτική της Άνδρου (Λίθινες εικόνες της Άνδρου, 1990, Μαρμάρινα τέμπλα στην Άνδρο τον 19ο αιώνα, 1993, Κτητορικές πλάκες της Άνδρου, 1996).

Το 2008 δημοσίευσε στις Εκδόσεις Άγρα το πεζογράφημα Το Ευχαριστημένο ή Οι δικοί μου άνθρωποι, που τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος των Λογοτεχνικών Βραβείων του περιοδικού Διαβάζω το 2009.

Έχει έναν γιο, τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Δημήτρη Τάρλοου.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις Εκδόσεις Άγρα το τελευταίο ολοκληρωμένο σύντομο πεζογράφημα που έγραψε η Μαρίνα Καραγάτση το 2016. Η έκδοση συνοδεύεται από τον αποχαιρετιστήριο λόγο του Λεωνίδα Εμπειρίκου για τη Μαρίνα Καραγάτση.

Και για να σας μιλήσω πιο καθαρά, πιστεύω πως πρέπει να κηδέψω αύριο τον Υπάτιο στον ενοριακό μου ναό, στον Άγιο Νικόλαο, γι’ αυτό και ζητώ τη βοήθειά σας. Θες που ο θάνατός του συνέπεσε με το θάνατο και την Ανάσταση του Θεανθρώπου, θες που αυτά τα παράξενα συμβάντα όλους μας ανησύχησαν, έτσι που στο τέλος αναγκάστηκα να ξαναφωνάξω τον γιατρό, ποιός το ξέρει. Μπορεί όμως και να συμβαίνει κάτι πολύ πιο απλό : να θέλω μόνο να τιμήσω έναν αθώο, απονήρευτο, άκακο άνθρωπο και τίποτα περισσότερο. [...] Επειδή έτυχε εκείνη τη χρονιά να μην πέφτει τη Δευτέρα η γιορτή του αγίου Γεωργίου, και οι χορωδοί ήταν ελεύθεροι, κατέπλευσαν και οι τέσσερις μαζί. Ε ! Τί να πω τώρα ! Άλλο πράγμα είναι να σε ταλαιπωρεί ένας άθλιος φάλτσος ψάλτης κι άλλο μεγαλείο έχει μια τετράφωνη χορωδία. Γιατί λοιπόν να μην το ομολογήσω πως αυτή ήταν η πιο κατανυκτική νεκρώσιμος ακολουθία στην οποία έχω χοροστατήσει; Όπως όμως ήταν αναμενόμενο, υπήρξαν και οι αντίθετες απόψεις : Θυμούμαι πως βγαίνοντας λίγο αργότερα από την εκκλησία άκουσα δίπλα μου μια συχωριανή μου να σιγοψιθυρίζει στην αδελφή της: «Για πες μου, στον θεό σου», της έλεγε, «μήπως κι ο παπάς μας αποτρελάθηκε; Τόσους και τόσους νοικοκυραίους έχει κηδέψει, γιατί μόνο αυτός ο κουτρούλης άξιζε τόσες τιμές και τόσες χορωδίες; Δεν τα καταλαβαίνω εγώ αυτά τα πράγματα. Πάει, χάλασε πια ο κόσμος, Μαρία μου». Και μετά οδεύσαμε πάλι προς τη Βουργάρα για την ταφή. Ήταν ένα θαμπό απριλιάτικο απομεσήμερο. Δεν ξεχνώ το χαρμόσυνο «Αναστάσεως Ημέρα» των ψαλτάδων μαζί με τη ζαλιστική ευωδιά των λεμονανθών που ξεχυνόταν από τους κήπους.—

Παρακολουθήστε την εκδήλωση στο BLOD