Ο Δημήτρης Τάρλοου είναι ένας από εκείνους τους σκηνοθέτες που έχει συγκεντρώσει την προσοχή του θεατρόφιλου κοινού. Το Θέατρο Πορεία σημειώνει τα τελευταία χρόνια μια συνεχόμενα ανοδική πορεία, διευρύνοντας τον κύκλο του με παραστάσεις που κερδίζουν κριτικούς και κοινό. Η Μεγάλη Χίμαιρα, ένα από τα sold out φαινόμενα των τελευταίων τριών σεζόν, σάρωσε σε βραβεία (Αθηνόραμα, Μελίνα Μερκούρη, Βραβεία Κουν), ενώ παραστάσεις όπως η Λήθη και η Ευρυδίκη έχουν ανοίξει έναν ωραίο διάλογο. Αυτό τον καιρό, ο Τάρλοου βρίσκεται σε πρόβες για την παράσταση Τρειςευτυχισμένοι (άπαικτη κωμωδία του Λαμπίς) σε σκηνοθεσία Χουβαρδά , ενώ στο επόμενο μισό της σεζόν, θα σκηνοθετήσει το Θερισμό του Δημητριάδη στο Εθνικό. Στη συζήτησή μας, μιλήσαμε για τη νέα εικόνα του Πορεία, την πολιτιστική διαχείριση της χώρας, τη συνεργασία του με τον Χουβαρδά και τις επερχόμενες δουλειές του.

Αναστάσης:
– Πείτε μας δύο λόγια για τη νέα πορεία του θεάτρου σας, την αλλαγή του λογότυπου και την ανανεωμένη σας ιστοσελίδα.

Δημήτρης Τάρλοου:
– Όσον αφορά την αλλαγή του λογότυπου, πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας έρευνας σε συνεργασία με μια πολύ καλή ομάδα νέων σχεδιαστών και πλέον νέων μας συνεργατών, την INDEV. Ουσιαστικά αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό που λέγεται στον χώρο των επιχειρήσεων, rebranding. Θεωρήσαμε πως το λογότυπο του Πορεία όπως υπήρχε από το 1961 και όπως το διατηρήσαμε από το 2000 που αναλάβαμε το θέατρο εμείς, θα έπρεπε να επανασχεδιαστεί για ν’ αποκτήσει μια πιο δυναμική παρουσία στο χώρο. Καταλήξαμε σ’ ένα λογότυπο που μας εκφράζει σαν σχήμα και σα νόημα, και ο επανασχεδιασμός θα ολοκληρωθεί με την τοποθέτηση αυτού στην πρόσοψη του θεάτρου μας.

Το μότο μας πια είναι το «A reason to act», που εκφράζει μια πολύ σημαντική διττή σημασία για εμάς. Αφενός, δηλώνει την ύπαρξη εμάς που ασχολούμαστε με την υποκριτική βρίσκουμε νόημα μέσω της σκηνής και αφετέρου αναφέρεται στις κοινωνικές δράσεις του Πορεία. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα λογοπαίγνιο του όρου «act» που στ’ αγγλικά σημαίνει και «κάνω θέατρο» και «δρω» και με αυτό το λογοπαίγνιο θέλουμε να επαναδιαπραγματευτούμε το ρόλο του ηθοποιού σήμερα. Το Θέατρο Πορεία έχει κοινωνικές δράσεις τόσο για τους πρόσφυγες όσο και για τους αναξιοπαθούντες, αλλά δεν μας αφορά να τις διαφημίσουμε. Πιστεύουμε όμως ότι ο ηθοποιός πρέπει να πράττει, όχι μόνο να παίζει.

Αναστάσης:
– Θεωρείτε πως έχετε συμβάλει στην ανανέωση της αντίληψης μερίδας συμπολιτών μας για την Πλατεία Βικτωρίας; Ή ακόμα και πως η εμπορική επιτυχία των παραστάσεών σας έδωσε μια νέα κατεύθυνση στην περιοχή;

Δημήτρης Τάρλοου: 
– Θέλουμε το Πορεία και κατ’ επέκταση η Πλατεία Βικτωρίας να λογίζεται ως πόλος έλξης θεατρόφιλων αλλά και ως χώρος αλληλεγγύης με την ουσιαστική της έννοια, δηλαδή με την έννοια της πράξης και της προσφοράς. Θεωρούμε πως συμβάλαμε κατά κάποιο τρόπο στην κίνηση της περιοχής, κι αυτό το αναγνωρίζουν και οι καταστηματάρχες των τριγύρω δρόμων. Ωστόσο δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι μόνοι που ανανεώνουν την περιοχή στην οποία στεγάζονται.

Γενικότερα τα θέατρα έχουν συμβάλει θετικά στην ανάπτυξη μιας περιοχής. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα θέατρα του Λευτέρη Βογιατζή και της Μπέτυ Αρβανίτη που ωφέλησαν την Κυψέλη σε μια περίοδο που δεν ήταν αυτονόητο. Θεωρούμε επιτυχία μας ότι το Πορεία έχει γίνει πιάτσα ταξί, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να το κατευθύνεις. Επιθυμία μας είναι να έχουμε μια θεατρόφιλη βάση που θα μας στηρίξει και σε περιόδους που μπορεί να μην έχουμε μια μεγάλη επιτυχία όπως η Χίμαιρα.

Αναστάσης:
– Παρατηρώντας διάφορα σκάνδαλα εις βάρος του Πολιτισμού, όπως μεγάλα θέατρα να κλείνουν ή την ταραχώδη αλλαγή καλλιτεχνικού διευθυντή στο Φεστιβάλ Αθηνών και από την άλλη θετικές πρωτοβουλίες όπως την ανακαίνιση του Θεάτρου Τέχνης στη Φρυνίχου, είστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος για την πολιτιστική διαχείριση;

Δημήτρης Τάρλοου: 
– Δεν είμαι σίγουρος γιατί δεν υπάρχει κανένα δείγμα στην κατεύθυνση της Παιδείας. Όταν βλέπεις αυτή την κατρακύλα σε όλα τα επίπεδα που ξεκινά από την Κυβέρνηση και καταλήγει σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες από τα Πανεπιστήμια μέχρι τα νηπιαγωγεία, δεν μπορείς αν είσαι αισιόδοξος. Αισιόδοξος θα είμαι όταν εμφανιστεί ένας άνθρωπος να εφαρμόσει μια αναβάθμιση του συστήματος από τη βάση του, δηλαδή τα νηπιαγωγεία. Το ζητούμενο είναι σιγά-σιγά να βγαίνουν άνθρωποι με διαφορετική ιδεολογία και στάση απέναντι στην Τέχνη που να έχουν διαφορετικές απαιτήσεις. Πρέπει να ξαναγίνει το Πανεπιστήμιο χώρος μάθησης κι όχι χώρος επαναδιαπραγμάτευσης και καφενείου.

Αναστάσης:
– Επιμένετε μ’ ένα εναλλασσόμενο ρεπερτόριο μεγάλων παραγωγών, καθώς παίζονται ήδη οι επαναλήψεις της Μεγάλης Χίμαιρας και των Τριών Αδερφών, ενώ από Γενάρη θα δούμε και την νέα σας παραγωγή, τους Τρειςευτυχισμένους. Κατά πόσο είναι εύκολα εφαρμόσιμο αυτό;

Δημήτρης Τάρλοου: 
– Είναι η τέταρτη χρονιά που προτείνουμε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο στο κοινό μας. Το θεωρούμε σημαντικό να έχουμε παραγωγές που εναλλάσσονται μέσα στην εβδομάδα με διαφορετικά σκηνικά, πόσο μάλλον χωρίς τα τεχνικά μέσα για να υποβοηθηθεί αυτό. Δεν έχουμε περιστροφική σκηνή ή σταγκόνια για ν’ αλλάξουμε τα σκηνικά. Βασιζόμαστε λοιπόν στον απίστευτο επαγγελματισμό και την εφευρετικότητα των σκηνογράφων μας που κάνουν σκηνικά εντυπωσιακά, και κουμπώνουν το ένα πάνω στο άλλο. Αυτό θέλει πολύ μεγάλη προσοχή για να μην ακυρώνει το ένα σκηνικό το άλλο και για να μπορεί να γίνει η εναλλαγή μέσα σε μία ώρα ή λιγότερο.

Αναστάσης:
– Τρειςευτυχισμένοι. Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε Λαμπίς και γιατί να συνεργαστείτε με τον Χουβαρδά;

Δημήτρης Τάρλοου: 
– Δεν είχα συνεργαστεί ως τώρα με τον Χουβαρδά και ήθελα πολύ να συνεργαστούμε γιατί είναι από τους μεγάλους Έλληνες σκηνοθέτες. Είναι από εκείνους που έχουν αφήσει έργο πίσω τους. Οι δουλειές του, είτε κρίθηκαν καινοτόμες είτε χτυπήθηκαν από την κριτική, είχαν πάντοτε ενδιαφέρον. Η συνεργασία αυτή εντάσσεται σ’ έναν κύκλο συνεργασιών με μεγάλους σκηνοθέτες που ξεκινά από το Λιβαθινό και τον Γκραουζίνις και φτάνει στη Φριντζήλα και τον Κορσουνόβας. Στον κύκλο αυτό προστίθεται τώρα ο Χουβαρδάς σε μια παραγωγή του Πορεία –πριν 3 χρόνια είχαμε κάνει με αυτόν σκηνοθέτη μια συμπαραγωγή με τον Λυκιαρδόπουλο- και μ’ εμένα να δουλεύω ως ηθοποιός.

Ανεβάζουμε μια σχεδόν άπαικτη κωμωδία του Λαμπίς σε μετάφραση του Στρατή Πασχάλη. Οι χαρακτήρες του έργου πίσω από την τρέλα τους, κρύβουν κάτι το πολύ βαθύ και το πολύ σκοτεινό. Αυτά που έχει να πει το έργο, η εναλλαγή συντρόφων, το ζωτικό ψεύδος μέσα στο οποίο ζούνε, είναι ανιχνεύσιμα και σήμερα. Νομίζω η κωμωδία σαν είδος μου ταιριάζει σαν τέμπο και ρυθμό.

Αναστάσης:
– Παρατηρούμε πως στις παραγωγές του Πορεία τα τελευταία χρόνια επανέρχονται συντελεστές και ηθοποιοί. Η δημιουργία ενός θιάσου Πορεία είναι κάτι που σας απασχολεί;

Δημήτρης Τάρλοου: 
– Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να συνεργάζεται μια ομάδα ηθοποιών σε μια διετία ή τριετία πάνω σε 3-4 έργα γιατί θα μάθαιναν να δουλεύουν μαζί και να φτιάχνουν μια καλή επικοινωνία μεταξύ τους. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν δύσκολο, γιατί δε θα μπορούσαμε να συντηρούμε ένα ensemble 12 μήνες το χρόνο, οπότε διατηρούμε τη λογική χαλαρών συνεργατών που επανέρχονται όπως παρατηρείς. Είναι ωραίο όμως να έρχονται νέα μέλη σε μια ομάδα και να εμπλουτίζουν αυτό που φτιάχνεις. Δε μου αρέσουν τα κλειστά σχήματα. Ο Βασίλιεφ είχε πει πως «ένα ensemble στα 7 χρόνια ζωής θα πρέπει να διαλυθεί και να επανασυσταθεί από την αρχή».

Αναστάσης:
– Συστήστε μας τον Μαρζαβέλ, τον ήρωα που κρατάτε στους Τρειςευτυχισμένους.

Δημήτρης Τάρλοου: 
– Όλοι κρύβουμε νομίζω μέσα μας έναν Μαρζαβέλ. Είναι το είδος ανθρώπου που δε θέλει να πολυβλέπει αυτό που τον ενοχλεί. Ο Μαρζαβέλ θέλει να εξουσιάζει, να πηδάει μικρούλες πόρνες, αλλά έχει μια σχετική αθωότητα, εθελοτυφλεί για όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα στο σπίτι του. Έχει κάτι το γελοίο η φυσιογνωμία του που θέλω πολύ να το δείξω στην σκηνή. Έχω εφεύρει και μια λέξη για αυτό τον ήρωα, την μαρζαβελιά. Έχει κάτι το πολύ σκοτεινό αυτό το έργο, και ο Χουβαρδάς το φωτίζει.

Αναστάσης:
– Παράλληλα προετοιμάζετε την παράσταση Θερισμός στο Εθνικό Θέατρο, το νέο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη…

Δημήτρης Τάρλοου: 
– Έχω μια εικόνα για το πώς θα είναι αυτή η παράσταση. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η στιγμή του Δημητριάδη νομίζω γιατί είναι από τις πιο ρεαλιστικές και τις πιο σπαρταριστές στιγμές του. Λέγοντας σπαρταριστές δεν εννοώ απαραίτητα κωμικές –παρόλο που έχει κωμικά στοιχεία το έργο- αλλά ζωντανές κι αναγνωρίσιμες γύρω μας. Το έργο φωτίζει το σύγχρονο άνθρωπο και την πραγματικότητα του σήμερα. Οι χαρακτήρες του έργου είναι άνθρωποι που πάνε διακοπές –διακοπές από τι και διακοπές που;- και διατηρούν επαφή από απόσταση με τα οικεία τους πρόσωπα. Οι άνθρωποι αυτοί ουσιαστικά επικοινωνούν με το κινητό τους κι όχι μεταξύ τους. Η απόσταση αυτή τους κάνει να αντιμετωπίζουν τα πράγματα με μια φαινομενική ανεμελιά και αφασία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επικρατεί υπαρξιακός τρόμος. Θα ξεκινήσουμε πρόβες το Γενάρη και έχουμε πρεμιέρα μετά τα μέσα Μαρτίου.

*Προγραμματισμένη πρεμιέρα της παράστασης Τρειςευτυχισμένοι στο Πορεία είναι η 21η Ιανουαρίου.

Πηγή: artic.gr