Ο Ορέστης Χαλκιάς πρωταγωνιστεί στο “Labor” στο θέατρο Πορεία, σε ένα δυνατό έργο-σχόλιο πάνω στην αλλοίωση της εικόνας μας, στη ζωή που δεν ζήσαμε ποτέ, στα υπαρξιακά απωθημένα, και στις επιλογές που μας καθορίζουν.

Μεγάλωσες σε μία καλλιτεχνική οικογένεια. Είχες ανέκαθεν καλλιτεχνικές ανησυχίες;

Νομίζω είμαι από τις περιπτώσεις που “δεν είχαν άλλη επιλογή”. Φυσικά το λέω χαριτολογώντας, καθώς είχα όλες τις επιλογές μπροστά μου, όμως κανένα άλλο μονοπάτι δεν ήταν τόσο ενδιαφέρον, απελευθερωτικό και εκτονωτικό όσο αυτό του ηθοποιού. Από μικρό παιδί, όπου βρισκόταν, τα καλλιτεχνικά ερεθίσματα αφθονούσαν.

Οι γονείς μου σε όλη τους τη ζωή μέχρι τώρα υπηρετούν την τέχνη από τη μεριά της υποκριτικής, της σκηνοθεσίας, του σεναρίου, της διδασκαλίας ακόμα και της εικαστικής επιμέλειας ολόκληρου καρναβαλιού, με εργατοώρες που άγγιζαν τις 20 τη μέρα. Όταν λέω εικαστική επιμέλεια εννοώ την κατασκευή κοστουμιών, αρμάτων, αλλα και συνολικής αισθητικής δρώμενων με 100 και επιπλέον άτομα!!! Όλα αυτά επί σειρά ετών.

Γενιές και γενιές μεγάλωσαν και έκαναν τα πρώτα τους βήματα στη Θεατρική Ομάδα της Πυλαίας στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ τους κι εγώ, που ουσιαστικά υπήρξε εξαιτίας των γονιών μου Κώστα Χαλκιά και Όλγας Αλεξανδροπούλου. Έτσι για μένα ήταν μονόδρομος να δώσω εξετάσεις στο ΚΘΒΕ καθώς δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να δοκιμαστώ σε σχολές της Αθήνας. Δεν το μετάνιωσα ποτέ και καμαρώνω που τελείωσα την συγκεκριμένη σχολή.

Αναμνήσεις από το θέατρο σαν παιδί έχεις; Τι θυμασαι πιο έντονα;

Υπάρχουν διάφορες ιστορίες για “σκανδαλιές” που έκανα ως παιδί βρισκόμενο σε παραστάσεις που έπαιζαν οι γονείς μου, οι οποίες μένουν ζωντανές από ανθρώπους που τις έζησαν και μου τις αφηγήθηκαν, καθώς εγώ ήμουν πολύ μικρός για να έχω πραγματικές μνήμες απο τέτοιου είδους περιστατικά. Ένα τέτοιο ήταν η αναφώνησ;h μου “Κοιμάται ο βλάκας” σε παράσταση του Εθνικού θεάτρου, όπου ο πατέρας μου έπαιζε ένα ρόλο που “κοιμόταν” σε μια στιγμή του έργου. Οι πραγματικές μνήμες όμως είναι μεταγενέστερες, κυρίως στην εφηβεία και συγκεκριμένα στην περιοδεία της “Ειρήνης” του Αριστοφάνη το 2005 στο ΚΘΒΕ.

Εκεί γνώρισα τον σπουδαίο Θύμιο Καρακατσάνη και επίσης πολλούς αγαπημένους συναδέλφους στο ξεκς, τους οποίους συνάντησα ξανά και συνεργάστηκα μαζί τους στο δικό μου ξεκίνημα. Κάτι τέτοιο συνέβει και τώρα με έναν άλλο τρόπο διότι ο αγαπημένος Στέλιος Μάινας που συνεργαζόμαστε στο Labor ήταν συνάδελφος των γονιών μου πριν 35 περίπου χρόνια στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας. Σκεφτείτε ότι είχε να δει τους γονείς μου από τότε και συνάντησε τον “καρπό” τους 35 χρόνια μετά.

Η πιο πολύτιμη συμβουλή που σου έχουν δώσει ποια θα έλεγες πως είναι;

Να σέβομαι τους ανθρώπους και κατ' επέκταση τους συνεργάτες μου. Συνεργάτης μου είναι ο φύλακας του θεάτρου, συνεργάτης μου είναι και ο διευθυντής του θεάτρου.

Καλλιτεχνική συνάντηση που σε έχει σημαδέχει μέχρι τώρα;

Θεατρικά θα έλεγα ότι η πολυτιμότερη συνεργασία ήταν με τον Θωμά Μοσχόπουλο, τον Κορνήλιο Σελαμσή και τη Σοφία Πάσχου στην “Ιφιγένεια στη Χώρα των Ταύρων” (ΚΘΒΕ 2015), διότι πέρα από το ότι αποτέλεσε ενα είδος masterclass, που κουβαλάω μέχρι σήμερα, πάτησα το πόδι μου για πρώτη φορά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Αντίστοιχης σημασίας για μένα ήταν και η συνεργασία με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό (ΚΘΒΕ 2015). Φυσικά δε θα μπορούσα να μην αναφέρω τον Άρη Μπινιάρη και τον Δημήτρη Τάρλοου που με την εμπιστοσύνη τους έκαναν εφικτή την μόνιμη εγκατάσταση μου στην Αθήνα.

Τι είναι αυτό που σε γοητεύει ιδιαίτερα στο Labor της Ανθής Τσιρούκη που θα δούμε στο θέατρο Πορεία;

Ο τόπος, ο χρόνος και το ζήτημα του έργου θα μπορούσαν να είναι κομμάτι μιας ιστορίας του David Lynch, τον οποίο θεωρώ, αν όχι τον σπουδαιότερο, έναν από τους πιο σπουδαίους στην ιστορία του κινηματογράφου. Δεν διστάζω να τον αναφέρω ως “ιεραπόστολο” της τέχνης. Πολλές οι επιρροές της παράστασης μας από το σύμπαν του David Lynch και για μένα αυτό είναι γοητευτικό. Το σύμπαν δηλαδή ενός έργου να μπορεί να μεταλλαχθεί, ενώ ο πυρήνας του μένει αυτούσιος εμένα με γοητεύει.

Πόσο κοντά είναι τα όσα διαδραματίζονται στο έργο με το σήμερα;

Νομίζω ότι το ζήτημα του έργου είναι αιώνιο. Η επιρροή των γονιών σε ένα παιδί μπορεί να είναι πολύτιμη, αλλά μπορεί και να είναι η φυλακή του. Πόσα παιδιά ανθίζουν με τη συμβολή των γονιών, αλλά και πόσα υποφέρουν, καταπιέζονται και ξεχνούν τα προσωπικά τους όνειρα, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία των γονιών τους. Η διαφορά με τη σημερινή εποχή είναι ότι πλέον ο “σωστός” τρόπος να μεγαλώνει ένα παιδί βρίσκεται εκεί έξω. Έχουν μελετηθεί από τους ειδικούς τα σημεία που αποτυγχάνουν οι γονείς, πολλές φορές με πρόσχημα την αγάπη και το ενδιαφέρον, ενώ καλύπτουν μια τοξική συμπεριφορά. Γι' αυτό κατα τη γνώμη μου ο ρόλος του γονέα είναι ο πιο δύσκολος και ο πιο σημαντικός στη ζωή ενός ανθρώπου. Δεν χρειάζεται να γίνουν όλοι γονείς, αν είναι να φέρουν στον κόσμο δυστυχισμένους ανθρώπους.

Τι συμβολίζει αυτή η μεταμόρφωση που υφίστασαι από το ζευγάρι των πλαστικών χειρουργών;

Το έργο μας όπως είπα πριν έχει και κάτι εφιαλτικό από το σύμπαν του Lynch, οπότε οι συμβολισμοί πολλές φορές μπορεί να είναι προσωπική υπόθεση του κάθε θεατή και να ποικίλουν ανάλογα με τα μάτια που παρακολουθούν την παράσταση. Αν έπρεπε να μιλήσω ως θεατής θα έλεγα ότι η εξωτερική μεταμόρφωση που υφίσταται ο νεαρός είναι σαν αντικατοπτρισμός του εσωτερικόυ κόσμου ενός παιδιού θύματος των γονιών του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι επεμβάσεις πάνω σε αυτόν τον άνθρωπο καλύπτουν μία άρρωστη και μάταιη ανάγκη αναπλήρωσης ενός χαμένου δικού τους παιδιού. Πράγμα αδύνατο. Δεν γίνεται να αλλάξει το παρελθόν.

Πώς αισθάνεσαι μέσα στην ελληνική κοινωνία; Αισθάνεσαι καταρχάς πως ένας νέος άνθρωπος μπορεί να είναι ο εαυτός σου;

Ένας νέος άνθρωπος ΠΡΕΠΕΙ να μπορεί να είναι ο εαυτός του. Στη ζωή μου μέχρι τώρα είχα την τύχη να είμαι ο εαυτός μου και πιστέψτε με έχει να κάνει με την τύχη. Η ελληνική κοινωνία όσο και να προσπαθεί να δεχτεί το νέο, αποτυγχάνει παταγωδώς. Τουλάχιστον είναι στον δρόμο για να το καταφέρει. Όμως θέλει τρομερή δουλειά σε πολλούς τομείς όπως πχ η εκπαίδευση. Η ερώτηση αυτή θα μπορούσε να είναι μοναδικό θέμα μιας συζήτησης και δεν αρκούν 5 σειρές.

Γεωργία Οικονόμου, News247, 9.5.2022

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη ΕΔΩ

Περισσότερα για την παράσταση και αγορά εισιτηρίων: Labor