"H Βαγγελιώ με συγκινεί γιατί ερωτεύεται βαθιά και χωρίς να παίρνει ανταπόκριση". Κάπως έτσι μας χαρακτήρισε την ηρωίδα που υποδύεται η Λεωνή Ξεροβάσιλα στον "Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου" του Μ.Καραγάτση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου στο Θέατρο Πορεία.
Την συνάντησα και μιλήσαμε για την παράσταση και τις δυσκολίες που αυτή πέρασε μέχρι να βρει νέα στέγη, Η παράστασητην συνεργασία της με τον Δημήτρη Τάρλοου που κρατάει με αγάπη αλλά και πώς εν τέλη ο φόβος κυβερνάει τα πάντα..
Ήταν μια παράσταση που δημιουργήθηκε εν καιρώ κορονοιού και lock-down, πώς το βίωσες όλο αυτό;
Ήταν κάτι πρωτόγνωρο ξεκινήσαμε πρόβες 17-11-20 για να ανέβουμε τέλη Γενάρη στο Εθνικό. Ήταν ιδιαίτερες οι συνθήκες γιατί έπρεπε να βρουμε τρόπο στις πρόβες να χτίσουμε κάτι έχοντας μάσκες και τηρώντας αποστάσεις.Έπρεπε να βρεθούν νέοι τρόποι επικοινωνίας και επαφής για να χτιστούν πχ ερωτικές σκηνές. Μετά η σχέση μας ως ομάδα άρχιζε και τελείωνε στην πρόβα, γιατί όλα έξω ήταν κλειστά, ήταν λίγο άχαρη κατάσταση.Εντέλει κάναμε 2 live streaming και εκεί θα τελείωνε η παράστασή μας αλλά ευτυχώς ο Δημήτρης Τάρλοου πήρε την παράσταση στο θέατρό του.
Μίλησε μου για τη συνεργασία σου με τον Δημήτρη Τάρλοου.
Ο Δημήτρης μου έδωσε να διαβάσω τον ρόλο της Βαγγελιώς χωρίς να γνωρίζω κάτι άλλο, έτσι ξεκίνησε!Νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη που μου εμπιστεύτηκε κάτι τόσο όμορφο.Στις πρόβες δουλέψαμε αυτοσχεδιαστικά και με προσωπικά βιώματα και ιστορίες.Προσπαθούσαμε να βρουμε τη σύνδεση του καθενός πάνω στο προσωπικό βίωμα που έφερνε και στον ρόλο του.Ήταν μια συνεργασία που την κρατάω με αγάπη γιατί με προχώρησε τόσο αυτή όσο και ο ρόλος.
Διαβάζοντας στην αρχή και μετά ερμηνεύοντας, τι ήταν αυτό που σε γοήτευσε στην Βαγγελιώ;
Με συγκίνησε και με συγκλόνισε η δύναμη, η ευθύτητα και η καθαρότητα αυτού του κοριτσιού. Η Βαγγελιώ δεν κρύβει τα αισθήματα της, δεν ξέρει πως να το κάνει. Με συγκινεί γιατί ερωτεύεται βαθιά και χωρίς να υπάρχει ανταπόκριση. Δεν δίνει επειδή παίρνει! Μόνο δίνει! Και για αυτό φεύγει, γιατί μόνο κάποιος που τα έχει δώσει όλα μπορεί να φύγει χωρίς να κοιτάξει πίσω.
Δουλεύοντας την παράσταση θέλατε να παρουσιαστεί ένα ρομάντζο ή κάτι που θα ενοχλήσει τον θεατή και θα τον βάλει σε σκέψεις;
Νομίζω ότι αυτό που φέρνει κοντά τον θεατή και σε αυτό βέβαια συμβάλλει ο ωραίος τρόπος γραφής του Καραγάτση είναι ότι σε κάνει να σκεφτείς και τη σημερινή κατάσταση φέρνοντας κοντά σου τον ήρωα και να σου πει ότι στη θέση του θα μπορούσες να είσαι και εσύ ο ίδιος. Να λειτουργήσεις και εσύ έτσι. Τυχοδιωκτικά,με την φιλοδοξία σου, με τα δικά σου θέλω. Συγχρόνως θέλει να μας δείξει ότι ο καθένας μας δεν είναι μόνο ήρωας. Γενικά έχουμε αυτή την τάση σαν λαός να ηρωποιούμε τον καθένα χωρίς να βλέπουμε τα σκοτάδια του καθενός και τις ανθρώπινες αδυναμίες που κρύβει.Αυτό ήταν που μου άρεσε και στο έργο, δεν έχει στόχο να παρουσιάσει την ιστορία ωραιοποιημένη, έχει στόχο να σου δείξει ότι ήταν άνθρωποι όπως και εμείς με πάθη και αδυναμίες.
Πόση δόση αλήθειας και αντίστοιχα μυθοπλασίας κρύβεται στο έργο;
Η ιστορία ξεκινάει και στηρίζεται στον Μήτρο Ροδόπουλο πρόγονο του Καραγάτση που έζησε εκείνη την περίοδο. Αυτός είναι ο Μίχαλος μας στο έργο. Η δόση αλήθειας και μυθοπλασίας δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποια είναι και αυτό είναι το ωραίο. Ο Μίχαλος συναντήθηκε με την ανάγκη του Καραγάτση να αφηγηθεί μια άλλη ελληνική επανάσταση, ανθρώπινη, με άλλους Ήρωες από αυτούς που μάθαμε στο σχολείο.
Η ζωή του Μίχαλου μοιάζει να είναι και ένα ψηφιδωτό της ελληνικής ψυχοσύνθεσης.
Aρκετά μπορώ να πω, είναι τρομερό πώς ταυτιζόμουν μαζί του παρ'όλα όσα τράβηξε η Βαγγελιώ. Είναι ένας άνθρωπος ο Μίχαλος που παρέμεινε παιδί, δεν ήταν ποτέ με τίποτα ευχαριστημένος,έψαχνε εναγωνίως να βρεθεί να πιαστεί από κάτι στην ζωή του για να αποδείξει στον εαυτό του πρώτα απ' όλα ότι κάτι είναι ζωντανό μέσα του. Έφτασε και μέχρι το θάνατο για να το αποδείξει αυτό. Το ίδιο ίσχυε και στην προσωπική του ζωή με τις γυναίκες. Ήταν ένας άνθρωπος που τον τράβαγε και τον πήγαινε όπου ήθελε η ιστορία, γι'αυτό δεν μπόρεσε να νιώσει μια πληρότητα σαν άνθρωπος.
Κλείνοντας πιστεύεις ότι όλοι μας κρύβουμε μέσα μας έναν ήρωα και έναν δειλό;
Σ' αυτή την ερώτηση συμφωνώ με μία φράση του Κολοκοτρώνη ότι τα πάντα τα κυβερνάει ο φόβος. Νομίζω ότι ο φόβος είναι αυτός που μας ωθεί για να κάνουμε πράγματα. Όπως εδώ ο Μίχαλος γίνεται ήρωας, αντίστοιχα υπάρχει και ο φόβος που μας κρατάει πίσω. Είτε για να πούμε την γνώμη μας, είτε για να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο για τη ζωή μας. Πιστεύω ότι ο φόβος είναι η κινητήριος δύναμη. Στην σημερινή κοινωνία παρατηρώ ότι είμαστε τα δύο άκρα πότε ήρωες και πότε θύματα. Εγώ νομίζω πως τα πράγματα είναι πιο απλά και ότι πρέπει να ζούμε τη ζωή μας χωρίς να φοβόμαστε να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Το αν αυτό είναι ηρωικό θα το κρίνει κάποιος άλλος. Τον ηρωισμό νομίζω ότι τον έχει δημιουργήσει η ανάγκη του ανθρώπου.
Γιάννης Βανταράκης,unstage.gr,16.3.2022
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Περισσότερα για την παράσταση και αγορά εισιτηρίων:
