Κανένα υψηλό ηρωικό συναίσθημα, μόνο πρόσωπα λερωμένα από χώμα και ψυχές με δυνατά πάθη και αδυναμίες αναδύονται από τον "Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου", και μαζί ο λυρισμός, το χιούμορ και ο άκρατος αισθησιασμός. Ο Δημήτρης Τάρλοου δίνει σκηνική υπόσταση στην τριλογία του Καραγάτση, έχοντας ως πολύτιμο οδηγό τη διασκευή του Θανάση Τριαρίδη, και μας συστήνει την προσωπικότητα και τη ζωή ενός απόλυτου αντιήρωα, του Μίχαλου Ρούση, εμπνευσμένου από υπαρκτό πρόσωπο, ενός κοτζάμπαση που δεν ήθελε την Επανάσταση, αλλαξοπίστησε μάλιστα όταν βρέθηκε σε κίνδυνο, αλλά αναδείχθηκε ήρωας κατά λάθος σε σημαντικές μάχες του Αγώνα – κι αυτή η ανθρώπινη διάσταση ορίζει την παράσταση, παρά τις επικές της διαστάσεις.
Χρησιμοποιώντας τη λύση του flash black -με αφηγητές το βασιλικό ζεύγος, Όθωνα και Αμαλία- διασκευαστής και σκηνοθέτης στήνουν επί σκηνής ένα πυκνό κείμενο, που έχει ζωή και πάλλεται, δεν καταλήγει σε μια στείρα παράθεση προσώπων και γεγονότων, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται σε διαρκές φλερτ με ένα επίπεδο που διαφεύγει του ρεαλισμού. Η μοίρα, ο φόβος, οι ανθρώπινες αδυναμίες χορεύουν στη σκηνή, σε μια παράσταση που ξετυλίγεται ως ένα κομμάτι ζωής αλλά και σαν όνειρο, φαντασίωση ή εφιάλτης. Αντιστοίχως, οι ηρωικές μορφές του ’21 περνούν εδώ στην ανθρώπινη, απομυθοποιημένη διάστασή τους –ο Κολοκοτρώνης, ο Παπαφλέσσας, ο Μακρυγιάννης– με λερωμένες φουστανέλες και μαζί τους αποκαθηλώνονται μύθοι και φωτίζονται τα πραγματικά κίνητρα πίσω από εμβληματικά γεγονότα, σε μια ανάγνωση της Ιστορίας και της Επανάστασης που απομακρύνεται από την κρατούσα – χωρίς αυτό να γίνεται αυτοσκοπός. Ούτε το έργο ούτε η παράσταση δημιουργήθηκαν γι’ αυτό, αλλά για να καταδείξουν τη ρευστότητα και την πολυπλοκότητα της ύπαρξης. Αυτή δεν χωράει μυθικές φυσιογνωμίες, μόνο γήινους, φθαρτούς ανθρώπους. Ακόμη και η ίδια η έννοια της ανδρείας αποκαθηλώνεται, αφού πίσω από τις υπεράνθρωπες δυνάμεις που επιδεικνύει ο Ρούσης δεν κρύβεται κάποιος πόθος για την απελευθέρωση αλλά ο φόβος –"ο φόβος είναι το τρελό ζώο που ωθεί τον άνθρωπο"–, ενώ πίσω από το πάθος της σαρκικής απόλαυσης που ορίζει τη ζωή του διακρίνεται η αγωνία εξορκισμού του ίδιου φόβου.
Η σκηνοθεσία καταφέρνει να απλωθεί στο εύρος του κειμένου, όχι όμως οριζόντια, εν τάχει, αλλά καθέτως, σε βάθος, και ταυτόχρονα να συμπυκνώσει τα διάσπαρτα νοήματά του σε μια εικόνα, μια σκηνή, κι αυτό είναι σπουδαίο επίτευγμα. Η παράσταση ευτυχεί από άποψη ατμόσφαιρας, καίρια η συμβολή της μουσικής (Άγγελος Τριανταφύλλου), που εκτελείται ζωντανά, των κοστουμιών (Αλέξανδρος Γαρνάβος, Τζίνα Ηλιοπούλου) και της δεμένης ομάδας, από την οποία διακρίνονται ο Γιώργος Χριστοδούλου, που αποδίδει έξοχα την αντιφατική, γοητευτική όσο και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Ρούση, ο Δημήτρης Ήμελλος (Κολοκοτρώνης), ο Θανάσης Δόβρης, απολαυστικός ως λαϊκιστής ηγέτης που βρίσκεται σε τρανς παραλήρημα (Παπαφλέσσας), η Βίκυ Κατσίκα (Ευαγγελία Ρούση) κ.ά.
Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα****, 13.1.2021
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Περισσότερα για την παράσταση και αγορά εισιτηρίων:
