Στον επιβλητικό βράχο των σκηνικών της Μαγδαληνής Αυγερινού, με τη ρυθμική ένταση της μουσικής του Φώτη Σιώτα, ο Γιάννης Στάνκογλου ενσάρκωσε με πάθος και επιδέξια τεχνική τον προστάτη των ανθρώπων Προμηθέα. Το Κράτος (Άρης Μπινιάρης) και η Βία (Κωνσταντίνος Γεωργαλής) τον οδήγησαν στον τόπο του μαρτυρίου. Μια αρχή που, με την καθοδήγηση στην κίνηση από την Εύη Οικονόμου, υποδηλώνει στους θεατές πως εδώ έχουμε να κάνουμε με μια βίαιη και σκληρή ιστορία.
Ο Δαυίδ Μαλτέζε έπεισε ως Ήφαιστος που συμπονεί, ο Αλέκος Συσσοβίτης σε έναν Ωκεανό με στοιχεία από τον Τζόκερ έδωσε μια άλλη διάσταση των σχέσεων εξουσίας και ο Ιωάννης Παπαζήσης ως Ερμής προσπάθησε να γεφυρώσει την αντιπαλότητα του Προμηθέα με τον Δία. Την παράσταση όμως έκλεψε η Ιώ (Ηρώ Μπέζου) υποβοηθούμενη από το καταπληκτικό κουστούμι ανθρωπόμορφου της Βασιλικής Σύρμα. Η Μπέζου στον σπαρακτικό μονόλογο της αποπλανημένης από τον Δία, εξόριστης και τερατόμορφης από την οργή της Ήρας, Ιούς, είναι αριστουργηματική.
Ο Άρης Μπινιάρης, έδωσε στην εξαιρετική μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα, μια άλλη δυναμική του αισχύλειου λόγου. Ρυθμική και έντονη, με την ανάσα των ηθοποιών στο αυτί του θεατή. Επιτυχώς ταύτισε την οργή του επαναστατημένου Τιτάνα με τη διαχρονική ανάγκη του ανθρώπου να ορίζει τη μοίρα του, απελευθερωμένος από τα σχέδια που απεργάζονται θεοί και ηγέτες.
Δίχως πολλούς σκηνοθετικούς πειρασμούς, με κύριο όπλο του τη μουσική, κατάφερε να συγκινήσει και να μεταδώσει το μήνυμα της σταύρωσης και της θυσίας για το καλό της ανθρωπότητας. Βλέποντας τη σκιά του αλυσοδεμένου Προμηθέα στα βράχια της Τάφρου, με τον εύστοχο φωτισμό του Αλέκου Αναστασίου, είναι αδύνατον να μη νιώσεις τη συγκίνηση της εξαιρετικής ερμηνείας του Γιάννη Στάνκογλου, που με κλιμακούμενη ένταση οδηγείται στην εκπλήρωση του τραγικού πεπρωμένου του.
Επίκαιρο το κείμενο του Αισχύλου, όπως πάντα αποτελεί τροφή για διάλογο και σκέψη. Οπως χαρακτηριστικά τονίζει ο μεταφραστής του έργου: «Αυτός που δεν καταλαβαίνει τον Προμηθέα είναι αθεράπευτα ανίκανος να πάρει στα χέρια του τον εαυτό του. Γι’ αυτό ίσως η ανθρωπότητα θυμάται τον Προμηθέα όταν βρίσκεται σε σημείο καμπής».
Κυριακή Μπεϊόγλου, 11.7.2021, Εφημερίδα των Συντακτών
