Οι συναυλίες τους δεν είναι ποτέ βαρετές. Εχουν ζωηράδα, δύναμη, χιούμορ και θεατρικότητα. Και να τώρα που η Μάρθα Φριτζήλα και η Κατερίνα Πολέμη ενώνουν τις φωνές τους στην ψηφιακή σκηνή του θεάτρου «Πορεία», για τις «Αφιερώσεις»: Μια live streaming συναυλία το βράδυ της Κυριακής στις 9, με βραζιλιάνικα, ελληνικά, αγγλόφωνα, ιταλικά τραγούδια και γενικά παραδοσιακές μουσικές του κόσμου.
«Προφανώς είναι μια νέα συνθήκη, στην οποία δεν μπορείς να νιώσεις την ενέργεια των ανθρώπων, να αλληλεπιδράσεις όπως είχαμε συνηθίσει. Oμως, είμαι ευγνώμων που η τεχνολογία μάς δίνει αυτή τη δυνατότητα, γιατί χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τη δουλειά μας υπό τέτοιες συνθήκες. Διότι υπάρχουν επαγγέλματα που δεν μπορούν να εργαστούν διαδικτυακά», λέει στην «Κ» η Κατερίνα Πολέμη.
Το πρόγραμμα που ετοίμασαν περιλαμβάνει μια ποικιλία: συνθέσεις της Κατερίνας αλλά και του Βασίλη Μαντζούκη, επίσης τραγούδια των Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Αρλέτας, ακόμη και του Τομ Γουέιτς. Δεν λέει περισσότερα, μόνο ότι «κάθε τραγούδι είναι αφιερωμένο σε μια κατάσταση, μια ανάμνηση, κάποιον έρωτα, κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε, αν και δουλέψαμε και οι δύο στο θέατρο αυτό. Η Μάρθα ως σκηνοθέτις της παράστασης, εγώ γράφοντας μουσική για τέσσερις παραγωγές (“Ευριδίκη”, “Blasted”, “Μεγάλη χίμαιρα”, “Γιούγκερμαν”) και μία που θα ακολουθήσει όταν ανοίξουν τα θέατρα».
Τι ενώνει και τι διαφοροποιεί τις δύο ερμηνεύτριες; «Μας ενώνουν η τρέλα και η θεατρικότητα, δεν είμαστε σοβαροφανείς στη σκηνή. Δεν είμαστε του “πρέπει”, είμαστε της στιγμής. Οι διαφορές μας είναι μουσικές. Η Μάρθα έχει ασχοληθεί και μελετήσει τις παραδοσιακές μουσικές της Ελλάδας, αλλά και τη μουσική παράδοση της Ιταλίας, του Μεξικού, της Ρωσίας, ενώ εγώ έχω καταπιαστεί μόνο με την παράδοση της Βραζιλίας».
Δυναμική και εξωστρεφής στη σκηνή, λέει πως είναι και εσωστρεφής. «Αυτή η πλευρά μου βγαίνει στη σύνθεση που απαιτεί μοναχικότητα, γι’ αυτό γράφω μουσική για το θέατρο. Η σύνθεση με κρατάει, ειδικά αυτό τον καιρό που δεν έχουμε συναυλίες». Πράγματι το lockdown ήταν μια δημιουργική περίοδος για την 33χρονη τραγουδοποιό. Εγραψε μουσική και συνεχίζει, για το ιστορικό ντοκιμαντέρ που ετοιμάζει το Ιδρυμα Ιστορικών Μελετών με θέμα τα Βουρλά της Σμύρνης στη Μ. Ασία. Το καλοκαίρι που μας πέρασε έγραψε τη μουσική της «Λυσιστράτης», που σκηνοθέτησε ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος για την Επίδαυρο, και τώρα στη δεύτερη καραντίνα άρχισε να δουλεύει τη μουσική για τη νέα παραγωγή του Πορεία, το «Νυχιάνγκ» έργο της 19χρονης Ευαγγελίας Γατσωτή, που ξεχώρισε στη σχολή πυροδότησης θεατρικής γραφής του θεάτρου. Γράφει όμως και μελωδίες για έναν προσωπικό δίσκο.
Πόσο εύκολο είναι να ετοιμάζεις δίσκο υπό συνθήκες πανδημίας, σε μια διαλυμένη μάλιστα δισκογραφία;
«Εχω ανάγκη να γράψω έναν ολοκληρωμένο δίσκο. Σαν ένα παιδί που θέλω να το αναλάβω και να το φροντίσω μέχρι τα 18 του. Γράφω τις μουσικές, κάποιους στίχους, αλλά θα υπάρξουν στίχοι και από άλλους Ελληνες και ξένους συνεργάτες. Στην πρώτη καραντίνα με ενέπνευσαν η Νατάσσα Μποφίλιου και η ομάδα της, που έβγαλαν έναν ολοκληρωμένο δίσκο, την “Εποχή του θερισμού”. Πόσο ενθουσιάστηκα και ηρέμησα ακούγοντας τη δουλειά τους. Ο μακρύς χρόνος ακρόασης και όχι ο αποσπασματικός, που μας κυριεύει τα τελευταία χρόνια, είναι σαν ολοκληρωμένο, ήρεμο καλό δείπνο. Με το πρώτο και το δεύτερο πιάτο, το κρασί ενδιάμεσα, τη συζήτηση, το επιδόρπιο, το νερό, το λικέρ που στηρίζει τρεις ακόμη ώρες κουβέντας. Οι ρυθμοί πια είναι απάνθρωπα γρήγοροι. Για προσωπικούς λόγους θέλω να κάνω κάτι χωρίς βιασύνη».
Θέμα διαχείρισης
Συναυλίες ή στούντιο;
«Περισσότερο μου πάει η λάιβ ηχογράφηση, ο αυθορμητισμός της σκηνής παρά η τελειότητα του στούντιο». Από τη συνθήκη του streaming δεν της λείπει το χειροκρότημα όσο η επικοινωνία με το κοινό. «Η ενέργεια. Αλλιώς είναι να καλημερίσω τους δικούς μου στο fb και αλλιώς να τους νιώσω με μια αγκαλιά. Για μένα το live streaming όπως όλα στη ζωή είναι θέμα διαχείρισης. Από το καινούργιο κερδίζεις ό,τι θετικό σού προσφέρει. Η κατάχρηση οδηγεί σε άλλους δρόμους. Εσύ διαλέγεις πώς θα το εκμεταλλευθείς».
Πριν κλείσουμε το τηλέφωνο, ζητάω να μου περιγράψει όσα ζει ο χώρος του τραγουδιού;
«Ζούμε την απελπισία, ένα αίσθημα πνιγμού. Αυτό που βιώνουμε είναι μια ένδειξη του πώς αντιμετωπίζει ο κόσμος της πολιτικής τον πολιτισμό στην Ελλάδα. Η οικονομική κρίση ήταν αποτέλεσμα πολιτικών που διήρκεσαν χρόνια. Τότε ο κόσμος του πολιτισμού απαξιώθηκε εργασιακά, όμως άντεξε με την αλληλεγγύη μεταξύ των καλλιτεχνών. Πριν συνέλθουμε, βιώσαμε την κρίση με την ΑΕΠΙ και τα πνευματικά μας δικαιώματα και πριν συνέλθουμε και από αυτό, ήρθε νέο χτύπημα, η υγειονομική κρίση. Ο καλλιτεχνικός χώρος δεν εκπλήσσεται με τα μπαμ που γίνονται γύρω του, είναι αποτέλεσμα πολιτικής πολλών χρόνων. Κρίμα στον άνθρωπο που δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι το πνεύμα εξελίσσεται με τον πολιτισμό».
Γιώτα Συκκά, 31.01.2021, Καθημερινή
Real Time Live Streaming «Aφιερώσεις», Κυριακή 31 Ιανουαρίου, στις 21:00 ώρα Ελλάδας
