«Μας παίρνουν μαζί τους σε ένα αξέχαστο μουσικό ταξίδι και αποδεικνύουν ότι παρά τις διαφορετικές καταβολές, στο ίδιο “καζάνι” βράζουν οι ψυχές τους»
Δυο καλλιτέχνιδες με διαφορετικές μουσικές καταβολές, αλλά με κοινό πάθος– άλλωστε αυτό δεν είναι το κύριο συστατικό της μυστικής συνταγής;- μοιράζονται την ίδια σκηνή για να μας ταξιδέψουν σε όλα τα μέρη του κόσμου. Θα πάμε Βραζιλία, απο εκεί Κούβα, μετά θα γυρίσουμε και λίγο Ελλάδα. Και απο εκεί ποιός ξέρει; Ίσως να πάμε και Ατλαντίδα.
Σε μια περίοδο απομόνωσης, η Μάρθα Φριντζήλα και η Κατερίνα Πολέμη, αποφάσισαν να έρθουν σε επαφή με το κοινό τους, να δώσουν και να πάρουν αγάπη, κάνοντας έτσι κάθε ψυχικό περιορισμό, ερείπιο. Ας δούμε τι έχουν να μας πούνε.
-Παράσταση χωρίς κοινό. Πώς φαντάζει αυτή η νέα πραγματικότητα;
Μάρθα Φριντζήλα: Άβολη και καθόλου φιλική προς την τέχνη. Ανοίκεια, αμήχανη και άδικη για το θέατρο και την μουσική. Έχει βέβαια και τα καλά της αυτή η νέα συνθήκη: μπορούμε να επικοινωνήσουμε το έργο μας με ανθρώπους που βρίσκονται μακριά ή άλλους που αδυνατούν να παρακολουθήσουν μία παράσταση ζωντανή από κοντά. Καλό είναι να μην γίνει εμπορικό προϊόν αλλά να λειτουργεί επικουρικά όταν και όπου υπάρχει ανάγκη.
Κατερίνα Πολέμη: Γενικά μου αρέσει στη ζωή μου να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ με αυτό που έχω αντί να εστιάζω σε αυτό που δεν έχω. Οπότε ενώ εξυπακούεται πως δεν είναι καθόλου το ίδιο να κάνεις συναυλία χωρίς τους ανθρώπους εκεί να τους νιώθεις και να τους βλέπεις, θα βρούμε άλλους τρόπους να συνδεθούμε μαζί τους γνωρίζοντας πως μας παρακολουθούν από το σπίτι τους
-Στο σημείωμα της παράστασης αναφέρεται: «αποδεικνύουν ότι παρά τις διαφορετικές καταβολές, στο ίδιο “καζάνι” βράζουν οι ψυχές τους.» Τι σημαίνει αυτή η φράση για εσάς;
Μάρθα Φριντζήλα: Όταν συναντάς έναν άνθρωπο και χωρίς να πείτε τίποτα, μιλώντας μόνο για τα τραγούδια και την τέχνη, νιώθεις μια συγγένεια, νομίζεις πως επικοινωνείς κάτω απ’ την επιφάνεια, στον βυθό. Είναι σαν να γνωρίζεστε από πάντα επειδή μοιράζεστε αγάπες κοινές και τραύματα.
Κατερίνα Πολέμη: Ενώ η Μάρθα προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τον μουσικό κόσμο της παραδοσιακής μουσικής της Ελλάδος αλλά και πολλών άλλων χωρών και εγώ προέρχομαι κυρίως από βραζιλιάνικες και τζαζ μουσικές, είμαστε και οι δύο δυναμικές γυναίκες και καλλιτέχνιδες, με μια τρέλα, θεατρικότητα και χιούμορ πάνω στη σκηνή και ήμαστε πολύ αυθόρμητες.
-Πόσο δύσκολο είναι ή πόσο πάθος χρειάζεται για να εισέλθει κανείς μέσω της μουσικής σε «κουλτούρες» διαφορετικών πολιτισμών;
Μάρθα Φριντζήλα: Στην μουσική απέναντι στεκόμαστε όπως απέναντι στην θάλασσα, λέει ο Λουίς Θερνούδα. Δεν είναι δύσκολο να θέλεις σαν παιδί να βουτήξεις σ’ αυτήν την θάλασσα. Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.
Κατερίνα Πολέμη: Πιστεύω πως άμα θέλει κάποιος κάτι πολύ ,το καταφέρνει. Μέσω της μουσικής πιστεύω μπορείς να εισέλθεις αρκετά κοντά σε μια κουλτούρα προσέχοντας τις μελωδίες των τραγουδιών του τόπου, τις αρμονίες, τα όργανα που χρησιμοποιούνται, οι στίχοι! Πολύ σημαντικό. Την θεματολογία των στίχων αλλά και πως χρησιμοποιείται η γλώσσα. Πέραν της μουσικής βέβαια πιστεύω πως κανείς πρέπει να επισκεφτεί και να ζήσει κάποιον καιρό στo μέρος να γνωρίσει τον τόπο, να νιώσει και να συνδεθεί με ντόπιους, να φάει ή και να μαγειρέψει τα φαγητά τους… και άλλα τέτοια.
-Αν βαφτίσουμε την αλήθεια «μήνυμα», ποιο θεωρείτε ότι είναι το μήνυμα της παράστασης;
Μάρθα Φριντζήλα: Η παράσταση αυτή θα ήθελε να είναι μια αγκαλιά covid free για όσους την έχουν ανάγκη.
Κατερίνα Πολέμη: Χαρά, αγάπη και ένωση με τη μουσική, τους μουσικούς και βεβαίως με το κοινό που εύχομαι να πάρει μια ανάσα με τις μουσικές που θα παίξουμε.
-Λόγω της πανδημίας η ζωή μας φαντάζει δυστοπία. Πώς έχει επηρεάσει αυτή η συνθήκη τον καλλιτεχνικό σας οίστρο;
Μάρθα Φριντζήλα: Είμαστε όλοι αμήχανοι κι απορημένοι. Οι καλλιτέχνες ειδικά βιώνουν πρωτοφανή απομόνωση γιατί το επάγγελμά μας προϋποθέτει την παρουσία κοινού, την εγγύτητα, την βιωματική εμπειρία. Κι όμως, όπως βλέπετε, δεν σταματάμε να χαρίζουμε τα έργα μας, να τα μοιραζόμαστε στο διαδίκτυο, να προσπαθούμε να τα επικοινωνήσουμε με τον κόσμο που τα χρειάζεται. Μην ξεχνάτε πως πολύ σπουδαία έργα γράφτηκαν σε πολιορκίες και σε περιόδους παρόμοιες με αυτήν που βιώνουμε. Τίποτα δεν είναι ικανό να σταματήσει τον “οίστρο”. Μόνο ο θάνατος. Καλό θα ήταν λοιπόν να μην πεθάνουμε απ’ την πείνα. Να βρίσκουμε τρόπους να επιβιώσουμε. Το live streaming είναι ένας από αυτούς τους τρόπους.
Κατερίνα Πολέμη: Η αλήθεια μου είναι πως αυτή η συνθήκη μου έχει δώσει περισσότερο χώρο και χρόνο για τις δικές μου καλλιτεχνικές αναζητήσεις και τα δικά μου όνειρα στη μουσική.
-Ποια είναι η γνώμη σας για τις πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί στη μουσική βιομηχανία κατά τη διάρκεια της πανδημίας;
Μάρθα Φριντζήλα: Δεν έχω καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα, καθώς τα μέτρα της πολιτείας βρίσκονται σε εξέλιξη όπως και η πανδημία. Η μουσική βιομηχανία αντιμετώπιζε προβλήματα σοβαρά και πριν την πανδημία. Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω πολλά για την μουσική βιομηχανία γιατί με περιλαμβάνει σε ένα ελάχιστο ποσοστό, δεν πολυασχολείται μαζί μου και δεν ασχολούμαι κι εγώ μαζί της.
Κατερίνα Πολέμη: Ενώ καταλαβαίνω πως αυτή η ιστορία με τον COVID ήρθε πολύ απότομα και ήταν κάτι καινούριο που σημαίνει πως η κυβέρνηση χρειαζόταν χρόνο να ανταποκριθεί, να προσαρμοστεί, να βρει λύσεις κτλ. είναι σοκαριστικό αυτό που συμβαίνει στο χώρο του πολιτισμού εδώ και ένα χρόνο και δείχνει όλη αυτή η ιστορία τις μεγάλες λασπωμένες λακκούβες που έχουμε σαν χώρα (στον πολιτισμό και δυστυχώς όχι μόνο) τις οποίες πρέπει να αρχίσουμε να τις περιποιούμαστε με σοβαρή δουλειά, με συνέπεια και συνέχεια από μια κυβέρνηση στην άλλη.
Ιόλη Μπέη, 25.1.2021, culturenow.gr
Real Time Live Streaming «Aφιερώσεις», Κυριακή 31 Ιανουαρίου, στις 21:00 ώρα Ελλάδας
