...Ο Δημήτρης Τάρλοου ζητάει το ανέφικτο. Ονειρεύτηκε μια παράσταση βασισμένη σε ποιητικά κείμενα. Δεν είναι στοίχημα. Είναι σάλτο μορτάλε. Πώς στάθηκε όρ­θιος, ευθυτενής, γαλήνιος να δεχτεί το στεφάνι του νικητή. Πέτυχε το ακατόρ­θωτο. Δεν είδαμε μια βραδιά με ποίηση. Παρακολουθήσαμε έκθαμβοι ένα εξαι­ρετικό θεατρικό ολοκληρωμένο έργο. Ενα έργο με ήρωες, δράση, αγωνία, αγαλ­λίαση, χιούμορ, δραματική ένταση και εικόνες από τα πιο έγχρωμα όνειρά μας. Στο τέλος ακούγοντας τη φωνή του Εμπειρίκου να απαγγέλλει τους τελευ­ταίους στίχους:

«Θεέ! Ο καύσων αυτός χρειάζεται για να υπάρξη τέτοιο φως!

Το φως αυτό χρειάζεται, μια μέρα για να γίνη μια δόξα κοινή,

μια δόξα πανανθρώπινη, η δόξα των Ελλήνων, που πρώτοι,

θαρρώ, αυτοί, στον κόσμον εδώ κά­τω, έκαμαν οίστρο τnς ζωής

τον φόβο του θανάτου».

Μια στιγμή λίγο πριν το χειροκρό­τημα σαν να σταμάτησε ο χρόνος και κάπως σαν κάτι «απ' αλλού φερμένο» έμοιασε να αιωρείται λίγες σπιθαμές πά­νω από το έδαφος...

Σταμάτης Φασουλής,

01.02.2020, Τα Νέα

Πληροφορίες & αγορά εισιτηρίων