Ο Δημήτρης Τάρλοου είναι ένας χαρισματικός στοχαστής, ένας εύστοχος χειριστής του κλασικού πυρήνα μυθιστορημάτων όπως είναι ο «Γιούγκερμαν» του Μ. Καραγάτση. Το ανέβασμα του συγκεκριμένου μυθιστορήματος στο «Πορεία» έχει στα γερά του θεμέλια τη διασκευή του Στρατή Πασχάλη. Ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, με σαφείς ενδείξεις αυτοκαταστροφής, αναζητούν φως και σωτηρία κάτω από έναν «ήλιο Έλληνα απατεώνα», που μεγεθύνει και το καλό και το κακό. Με την παραδοχή ότι ο πεζογράφος της γενιάς του ’30 συγκρότησε στρατιές αναγνωστών που εθίστηκαν και εθίζονται στη νατουραλιστική πλοκή και το απροσδόκητο, οι θεατές γεμίζουν το θέατρο, επιδοκιμάζοντας την αισθητική του καλλιεργημένου μύστη. Ο πολυμελής θίασος «δραπετεύει» από τη μια σκηνή στην άλλη με κινηματογραφική ακρίβεια. Τα σκηνικά της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου κι τα κοστούμια του Άγγελου Μέντη συγκροτούν ένα ατμοσφαιρικό σύμπαν, ενισχύοντας σημειολογικά σκηνές που μπορούν να υπάρξουν ακόμη και χωρίς λόγο. Ο Γιάννης Στάνκογλου αποδεικνύει έμπρακτα το ιδανικό της επιλογής του για τον ρόλο του Φιλανδού Βασίλη Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν.
Αν η πρώτη σύλληψη του Μιχάλη Καραμάνου, στενού φίλου του Γιούγκερμαν, είχε συγκεκριμένο περπάτημα, φωνή και βλέμμα, αυτά όλα θα έπαιρναν οστά και σάρκα από τον εξαιρετικό ηθοποιό Χρήστο Μαλάκη. Στη σκηνή με τα λευκά ρούχα, στα στενά όρια ενός ασθενούς ψυχισμού, η τρέλα του Καραμάνου ενεργοποιεί την αυθόρμητη συμπόνοια που καταλήγει στο γερό χειροκρότημα.
Η Ντάινα και η Λιλή της Ζέτας Μακρυπούλια είναι οι δυο πόλοι της γείωσης και της ψευδαίσθησης. Η ηθοποιός το πετυχαίνει. Φέρνοντας στο προσκήνιο τον απτό ξεπεσμό ως μάνα του Γιούγκερμαν και τη σχεδόν επιθετική ομορφιά μιας περσόνας όπως είναι η Ντάινα, που σχεδόν πατάει στη γη και που η παρουσία της εμπεριέχει ίσες ποσότητες θανάτου και ζωής.
Ακούγεται ζωντανά η πρωτότυπη μουσική της Κατερίνας Πολέμη με πρωταγωνίστριες στις μουσικές προσαρμογές και τα ηχοτοπία τη Λένα Χατζηγρηγορίου και τη Λήδα Μανιατάκου. Ενίοτε ένας μπαγλαμάς ή ένα ούτι και η αληθοφάνεια του αφαιρετικού Πειραιά και της Καστέλλας. Ο Τάρλοου, εκτός από σημαντικότατος σκηνοθέτης, είναι και ποιητής. Προσιτός και ανοιχτές τις πόρτες για να κατοικήσει εύκολα κανείς στις καινοτομίες του.
Χρύσα Φωτοπούλου, Νέα Σελίδα, 23.3.2019
Aγορά εισιτηρίων: «Γιούγκερμαν»
