Πριν από λίγες μέρες, ενώ πήγαινε στο θέατρό του, το «Πορεία», ένας 75χρονος θεατής τον πλησίασε και του είπε: «Κύριε Τάρλοου με θυμάστε; Είμαι ο γιατρός σας.». Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης απόρησε. «Θυμάστε», συνέχισε εκείνος, που όταν ήσαστε 10 χρόνων σας έφεραν στο ΚΑΤ γιατί περάσατε μέσα από μια τζαμαρία στα γυρίσματα του “Γιούγκερμαν”;». Πώς να το ξεχάσει; «Μου έβγαζαν με τσιμπιδάκι ένα ένα τα θραύσματα από το πρόσωπο», γελάει σήμερα.

Το 1976, ο Δημήτρης Τάρλοου είχε παίξει σε εκείνο το ιστορικό σίριαλ που μετέδωσε η ΥΕΝΕΔ με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τον Νικήτα Τσακίρογλου, την Μπέτυ Λιβανού, τον Φαίδωνα Γεωργίτση, τη Μιμή Ντενίση και πόσους ακόμη. «Με εξαίρεση ένα μικρό απόσπασμα, δεν σώθηκε τίποτε απ’ αυτό, αφού πάνω του γράφτηκε το Μουντιάλ. Εμαθα πως μερικές μπομπίνες που βρέθηκαν στην πλατεία Αβησσυνίας γλίτωσαν από κάποιους αχθοφόρους. Βλέπετε, οι κασέτες beta έχουν γερό υλικό και με τις ταινίες έδεναν κιβώτια», λέει ο Δημήτρης Τάρλοου στην «Κ».

Σε εκείνο το σίριαλ υποδυόταν στα φλας μπακ τον Γιούγκερμαν σε παιδική ηλικία. Τώρα, ο δικός του γιος, Φίλιππος, υποδύεται τον ίδιο ρόλο στην παράσταση με το δημοφιλές μυθιστόρημα του παππού του Μ. Καραγάτση, που ο Τάρλοου ανεβάζει διασκευασμένο από τον Στρατή Πασχάλη. Και επειδή ο μικρός είναι και καλλίφωνος, τραγουδά και μια άρια του Βάγκνερ με την οποία κλείνει η παράσταση.

Η ανακατασκευή

Πολύ μεγάλη παραγωγή για το θέατρο της οδού Τρικόρφων 3 στην πλατεία Βικτωρίας, στο οποίο έγινε και καλό λίφτινγκ. Η ανακατασκευή όλων των εξεδρών μεγάλωσε την αίθουσα προσφέροντας καλύτερη οπτική στους θεατές. Εγινε πια προσβάσιμο σε ΑμεΑ, με αναβατόριο για τα αμαξίδια, ανανεώθηκαν οι φωτισμοί, τα μικρόφωνα, οι κονσόλες, αντικαταστάθηκαν τα δάπεδα. Το «Πορεία» έχει πιστό κοινό. Απόδειξη η προπώληση του «Γιούγκερμαν»: ένα μήνα πριν από την πρεμιέρα είναι sold out μέχρι τα Χριστούγεννα και φαίνεται ότι μέχρι τις 28 Νοεμβρίου θα έχει κλείσει και ο Ιανουάριος. «Θα ανοίξει με 6.000 εισιτήρια προπώληση. Είναι ανάσα γιατί το κοινό προπληρώνει και έτσι μπορούμε κι εμείς να προχωρήσουμε». Μια ακριβή παραγωγή, άνω των 300.000 ευρώ με μεγάλο σκηνικό, κινούμενους διαδρόμους, ζωντανή μουσική, κοστούμια από καλά υφάσματα.

«Οι μέρες που απομένουν έως το τέλος του μήνα ίσως μου σφίξουν τη θηλιά στον λαιμό» λέει ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του «Πορεία», «όμως είμαι ευχαριστημένος από την ποιότητα του καστ. Είκοσι ηθοποιοί από ετερόκλητους χώρους.

Με τη Ζέτα Μακρυπούλια που παίζει την Ντάινα και τη Λίλη λειτούργησα εξ ενστίκτου. Απέδειξε ότι είναι σοβαρή επαγγελματίας με ικανότητα στον αυτοσχεδιασμό, αβίαστη λάμψη και με απόλυτο ήθος. Κυρία με όλη τη σημασία της λέξεως, που γρήγορα έγινε μέλος της ομάδας».

Η 26χρονη Θάλεια Σταματέλου, που παίζει τη Βούλα, επίσης τον έχει εντυπωσιάσει. «Αριστούχος του Εθνικού, σοπράνο, παίζει βιολί, σπούδασε Aρχιτεκτονική, είναι εξαιρετικού ήθους και θα κάνει πολύ καλή καριέρα». Αλλά ας αφήσουμε τον Δ. Τάρλοου να μας πει για τον δικό του «Γιούγκερμαν»:

«Η τριλογία Καραγάτση. Το θέμα του ξένου που πραγματεύεται ο “Γιούγκερμαν” με απασχολεί σε προσωπικό επίπεδο. Γράφτηκε δύο χρόνια μετά τη “Χίμαιρα” και πέντε χρόνια μετά τον “Συνταγματάρχη Λιάπκιν”, και μαζί σχηματίζουν την τριλογία με τίτλο “Εγκλιματισμός κάτω από τον Φοίβο”. Mε την παράσταση αυτή ολοκληρώνω τη διερεύνηση στην τριλογία του Καραγάτση. Σε πιο προσωπικό επίπεδο, πέραν του θέματος του ξένου, υπάρχει και ένα βαθιά ψυχαναλυτικό ζήτημα που αγγίζεται στον “Γιούγκερμαν”, το οποίο έχει να κάνει πάλι με το θέμα της μητέρας.

Η μητέρα και ο έρωτας. O “Γιούγκερμαν” και “Τα στερνά του Γιούγκερμαν” είναι δύο βιβλία τα οποία δεν έχουν πολύ μεγάλη σχέση μεταξύ τους ως συγγραφικό ύφος. Το πρώτο γράφεται το 1938 και το δεύτερο κυκλοφορεί το 1940. Αν συνυπολογίσει κανείς το θέμα του πολέμου που έρχεται και προφανώς της ψυχολογικής εγρήγορσης του Καραγάτση, το πράγμα αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον διότι στον “Γιούγκερμαν” έχουμε μια πιο λυρική αφήγηση με συγκινητικές περιγραφές των αττικών τοπίων κυρίως του Πειραιά. “Στα στερνά” όλα αυτά εξαφανίζονται και νομίζω ότι στο τελευταίο κομμάτι υπάρχουν πολλά κοινά με τα έργα του Στρίντμπεργκ, στα πρόσωπα των φαντασμάτων, σαν ονειρόδραμα. Πιστεύω ότι είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια του βιβλίου. Οπότε θεωρώ στοίχημα να αποκτήσει η παράσταση μια ενότητα ύφους, δηλαδή το τελευταίο ημίωρο της παράστασης “Τα στερνά” με το προηγούμενο.

Κρατήσαμε 70 χαρακτήρες από τους 107. Τα κύρια πρόσωπα σηκώνουν το βάρος της αφήγησης. Δεν χρησιμοποιήσαμε την τέχνη του σινεμά όπως στη “Χίμαιρα”. Είναι ένα μακρύ φλας μπακ, όπου ο Γιούγκερμαν λίγο πριν πεθάνει βλέπει σε ένα ακατάστατο φιλμ βασικά επεισόδια της ζωής του τα οποία έχουν την παραμόρφωση του ονείρου. Επιλέξαμε στιγμιότυπα, σκηνές οι οποίες προχωρούν την αφήγηση και συμπυκνώνουν τη δράση. Τα κεντρικά πρόσωπα του έργου εννοείται ότι είναι ο Γιούγκερμαν, ο Καραμάνος, η Ντάινα, η Βούλα, που για μένα είναι η πρωταγωνίστρια του έργου. Αυτό το κουαρτέτο σηκώνει το βάρος της παράστασης και τα περιφερειακά πρόσωπα τις ψηφίδες της αφήγησης.

Ο διαχωρισμός

Η φαντασίωση του Καραγάτση. Αυτό είναι ο “Γιούγκερμαν”. Οπως όταν βλέπουμε ταινίες του Τζέιμς Μποντ και αθέλητα βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του ήρωα. Ο Γιούγκερμαν είναι αυτός που δεν μπορούσε να είναι ο Καραγάτσης, ενώ ο πραγματικός του εαυτός είναι ο Καραμάνος. Κάνει λοιπόν έναν διαχωρισμό του εαυτού του διότι και τα δύο πρόσωπα έχουν κοινά στοιχεία, την ιδιαίτερη σχέση με τη μάνα η οποία φαίνεται να καθορίζει τη σεξουαλικότητά τους. Ο Καραμάνος ελέγχεται από τη μητέρα του συναισθηματικά και ψυχικά, λέει μάλιστα ότι δεν αυτοκτονεί λόγω αυτής. Λέει ότι πέρασε ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του σε πορνεία, πλάι σε πόρνες κι αυτό τον ησύχαζε ψυχικά. Οι σεξουαλικές του σχέσεις είναι ύπουλες, μουλωχτές τις οποίες αγνοεί ο Γιούγκερμαν. Εκείνος έχει επίσης μια καθοριστική σχέση με τη μητέρα του, η οποία είναι εκπληκτικής ομορφιάς και αριστοκρατικής καταγωγής αλλά ασύδοτη, αδιάφορη όσον αφορά τη ζωή του τέκνου της.

Σε τι διέφερε από τους ήρωες του; Ο Γιούγκερμαν ρίχνει γυναίκες με ένα βλέμμα, ζει ασύδοτα, πολλαπλασιάζει τα χρήματά του, σφάζει κομμουνιστές στην καθισιά του, διοικεί την Τράπεζα εμπορικών παροχών. Ο Καραγάτσης δεν ήταν τίποτα απ’ όλα αυτά παρά μόνον ένας πολύ καλός συγγραφέας. Στο θέμα τού εραστή επίσης υπάρχει παρεξήγηση. Ηταν ένας ωραίος άνδρας, αλλά, απ’ όσα καταλαβαίνω, δεν υπήρξε ποτέ ένας καταπληκτικός εραστής. Οσον αφορά τον Καραμάνο ήταν σαφείς οι ταυτίσεις. Ο συγγραφέας με την αστική καταγωγή, το εκλεπτυσμένο υπόβαθρο, ευφάνταστος, ζει μέσα στα μυθιστορήματα, εργάζεται για τα προς το ζην, η αγάπη του είναι η συγγραφή αλλά ταυτόχρονα και ο εφιάλτης του, έχει αϋπνίες, επιθυμεί έναν βαθύ ύπνο που εγώ αναγιγνώσκω ως επιθυμία θανάτου».

Διαβάστε την συνέντευξη στην Γιώτα Συκκά στην Καθημερινή

Aγορά εισιτηρίων: «Γιούγκερμαν»