Ενσαρκώνοντας έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς της «Γενιάς του ’30», τον Μ. Καραγάτση, στη διασκευή της Έ. Κύργια που μετατρέπει τους απολογητικούς, απολογιστικούς και συγχωρητικούς μονολόγους του μυθιστορήματος της Μαρίνας Καραγάτση, «Το ευχαριστημένο», σε πλήρες θεατρικό έργο, ο ηθοποιός Χρήστος Μαλάκης μάς μιλά για την παράσταση, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία  Δημήτρη Τάρλοου, στο θέατρο Πορεία.

Καθώς, μέσα από τρεις ημέρες αγρύπνιας του λογοτέχνη, αποκαλύπτονται όλα όσα στοίχειωσαν και πλήγωσαν μία από τις πιο γνωστές οικογένειες της Ελλάδας, ο Χρήστος Μαλάκης μιλά για το έργο και για τη σύγχρονη πραγματικότητα της χώρας μας.

Τι αφηγείται το μυθιστόρημα της Μαρίνας Καραγάτση;

«Στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημά της, η Μαρίνα Καραγάτση δανείζεται τα λόγια προσφιλών της προσώπων και τους ξαναδίνει φωνή. Με τρεις παράλληλους μονολόγους μιας ανοιξιάτικης μέρας του 1950 και ένα θεατρικό μονόπρακτο μιας ανοιξιάτικης μέρας του 2006, αναπλάθει βιώματα και ενδόμυχους συλλογισμούς του Καραγάτση, της Λασκαρώς, καρτερικής και δυνατής υπηρέτριας του σπιτιού, και της γιαγιάς Μίνας, μιας αρχόντισσας της Άνδρου. Σιωπηλή, αλλά διαρκώς παρούσα, η Νίκη Καραγάτση, η ζωγράφος που παραμένει με την ευαισθησία και τους χαμηλούς της τόνους πάντα επίκαιρη. Μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας, ξαναζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή».

Πώς το προσεγγίζουν η Έρι Κύργια και ο Δημήτρης Τάρλοου για τη μεταφορά του στη θεατρική σκηνή;

«Στη θεατρική διασκευή του “Ευχαριστημένου”, η σκηνή μετατρέπεται σε έναν χώρο μνήμης. Μέσα από τρεις ημέρες αγρύπνιας του λογοτέχνη και μέσα από το βλέμμα και τις αναμνήσεις της μικρής Μαρίνας, παίρνουν υπόσταση οι χαρακτήρες. Ο Καραγάτσης, η Λασκαρώ, η Νίκη Καραγάτση, η γιαγιά Μίνα ζωντανεύουν σαν μια θολή ανάμνηση».

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του δικού σας ρόλου;

«Ο  Καραγάτσης ήταν μια πληθωρική προσωπικότητα, με φοβερό πείσμα και πίστη στον εαυτό του. Ήθελε πάντα να κάνει τη διαφορά. Καταπιανόταν με πολλά διαφορετικά πράγματα, που δεν μπορούσε πάντα να ολοκληρώσει. Είχε ένα πολύ ευαίσθητο νευρικό σύστημα. Δύσθυμος και κλεισμένος στον εαυτό του, όπως ήταν, δυσκολευόταν να σχετιστεί. Ήταν βυθισμένος σε μια βασανιστική μοναξιά. Η διέξοδος του, μία. Το γράψιμο. Μέσα από αυτό, ξεδίπλωνε κόσμους, αισθήματα, αγάπη για τη ζωή. Υπέρμαχος της αλήθειας για την τέχνη, μα και τη ζωή. Αυθεντικός με έναν τρόπο μοναδικό».

Ποια είναι τα συναισθήματά σας για τη σημερινή Ελλάδα;

«Φέτος, έχω την τύχη να παίζω και σε μια δεύτερη παράσταση στο θέατρο Πορεία. Το έργο είναι “Ο αδαής και ο παράφρων” του  Τόμας Μπέρνχαρτ. Θα δανειστώ μια φράση του, για να απαντήσω στο ερώτημά σας. “Δεν παίζουν άνθρωποι εδώ, αλλά μαριονέτες. Εδώ, όλα κινούνται αφύσικα, που είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο”».

Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτήν τη δύσκολη φάση;

«Επικοινωνία χρειαζόμαστε. Να επικοινωνήσουμε πρώτα με τον εαυτό μας, μετά με το περιβάλλον μας και, φυσικά, με τους γύρω μας. Να βρούμε τη φύση μας, που τόσο πολύ έχουμε απομακρυνθεί από αυτήν. Πιστεύω πως κάτι τέτοιο θα έφερνε τεράστιες αλλαγές».

Βλέπετε κάτι ελπιδοφόρο στον ορίζοντα;

«Θα μπορούσα να δω κάτι ελπιδοφόρο, αν οι άνθρωποι έκαναν προσπάθειες να διώξουν τον φόβο από μέσα τους. Αν μπορούσαν να αντισταθούν στην επιβολή των τάσεων της εποχής, που αποξενώνουν, απαξιώνουν, ισοπεδώνουν. Προς το παρόν, αυτό που μπορώ να δω στον ορίζοντα είναι τον φόβο να κυριαρχεί. Και  όπως είναι γνωστό, όπου υπάρχει φόβος, δεν υπάρχει ελευθερία»

 Αγορά Εισιτηρίων «Το Ευχαριστημένο»

Διαβάστε την συνέντευξη στον Γιώργο Σ. Κουλουβάρη στη Ναυτεμπορική