Γεννήθηκε το 1970 στις Βρυξέλλες, από γονείς πολιτικούς πρόσφυγες. Ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα οχτώ χρονών. Μεγάλωσε στο Παλαιό Φάληρο και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, Μηχανολόγος Μηχανικός. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση και το θέατρο και στη συνέχεια με τη διδασκαλία (Μεταπτυχιακό στη Διδακτική μαθημάτων με νέες τεχνολογίες, ΦΠΨ, ΕΚΠΑ). Έχει μεταφράσει θεωρητικά κείμενα για το θέατρο, φιλοσοφικά έργα, επιστήμη και λογοτεχνία (Π. Χάισμιθ, Ν. Γκόρντιμερ, Ζ. Μανσέτ, Σ. Μπάρι, Π. Κινάρ, Ρ. Πένροουζ, Α. Προσιάνζ κ.α.), για τις εκδόσεις Άγρα, Καστανιώτη, Μεταίχμιο, Κοάν, Πόλις κ.α. Επίσης, έχει μεταφράσει άρθρα για φεστιβάλ (Mediaterra, Φεστιβάλ Αθηνών, Μπιενάλε της Αθήνας, Μπιενάλε της Βενετίας κ.α.) και καταλόγους εκθέσεων (Ρευστή Αρχαιότητα κ.α.) Έχει επιμεληθεί κείμενα για το θέατρο, Μάμετ, Πίντερ, κ.α. και έχει γράψει θεατρικά έργα (Ρωμαίος και Ιουλιέτα –περιμένοντας, Επιχείρηση Χαλιμά, κ.α.), ποίηση (Ο τρίτος από αριστερά κωπηλάτης, Ουρανός δωματίου), μυθιστόρημα (Belladonna, Ο ελέφαντας του Hotel Phidias) και παραμύθι (Ο πρίγκιπας της Μένουα). Τέλος, έχει διασκευάσει έργα για το θέατρο (Κροκόδειλος του Φ. Ντοστογιέφσκι, Σκακιστική Νουβέλα του Στ. Τσβάιχ κ.α.), έχει εργαστεί ως δραματουργός (Εργοτάξιο της Λούλας Αναγνωστάκη) και έχει σκηνοθετήσει έργα δικά του και άλλων (Το όνομά μου είναι Ρέιτσελ Κόρι, Υπέρ Αδυνάτου κ.α.). Αρθρογραφεί στον ηλεκτρονικό Τύπο για πολιτιστικά θέματα και διατηρεί εκπομπή στο ραδιόφωνο.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
του Στέφαν Τσβάιχ
Σκηνοθεσία: Μαριλίτα Λαμπροπούλου
Ερμηνεύει ο Γιάννης Νταλιάνης
Η Σκακιστική Νουβέλα, η παράσταση που ξεκίνησε το 2013 στο Φεστιβάλ Αθηνών και επαναλήφθηκε πέρυσι στο θέατρο Πορεία, μετά από τη μεγάλη αποδοχή που είχε από κοινό και κριτικούς, επανέρχεται τον Δεκέμβριο, στο θέατρο Πορεία, για λίγες μόνο παραστάσεις.
Βασισμένη στο ομώνυμο κλασικό κομψοτέχνημα του Στέφαν Τσβάιχ (κύκνειο άσμα του), με μοναδικό ερμηνευτή τον Γιάννη Νταλιάνη, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου, η παράσταση, με έντονη και ασυνήθιστηπλοκή, θέτει ερωτήματα για τη διανοητική ελευθερία του ανθρώπου και τον αγώνα του για επιβίωση.
Ο ήρωας του έργου, κρατούμενος των ναζί, κλεισμένος στην απόλυτη απομόνωση, στο δωμάτιο ενός πολυτελούς ξενοδοχείου, για να μη χάσει τα λογικά του δοκίμασε κάτι παράλογο: να διασπάσει το εγώ του σε λευκό και μαύρο και να παίξει σκάκι με τον εαυτό του ή μάλλον εναντίον του εαυτού του. Τώρα, ελεύθερος πια, σε ένα υπερωκεάνιο στον Ατλαντικό, βασανίζεται από ένα ερώτημα «Μπορεί ένας άνθρωπος να ξεπεράσει τα σημάδια του παρελθόντος;» Θα επιχειρήσει ο ίδιος να δώσει την απάντηση, με φοβερό κίνδυνο. Όλα τα γεγονότα είναι ρεαλιστικά, αλλά η ιδιαίτερη φύση τους τα κάνει να μοιάζουν συμβολικά καθώς αποκτούν μια απόκοσμη συμμετρία. Ο πόλεμος γίνεται σκάκι, το παιχνίδι του σκακιού πόλεμος και η εξωτερική συνθήκη μιας Ευρώπης διχασμένης και αγριεμένης γίνεται εσωτερική συνθήκη ενός ανθρώπου που δεν καταφέρνει να κρατηθεί από την λογική του, παρά διχάζεται με τον πιο ύπουλο τρόπο.
Ένας μονόλογος που εξερευνά τα όρια του ανθρώπινου μυαλού, την ελευθερία έξω και μέσα μας.
*Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε υπό τον τίτλο Λάθος Κίνηση στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2013.
Θέατρο Πορεία από 1η Δεκεμβρίου 2016 έως 5 Ιανουαρίου 2017
-
Το Βήμα- 04/12/2016Μυρτώ Λοβέρδου«Στο θέατρο Πορεία επιστρέφει για δεύτερη χρονιά, κι αυτή η επιστροφή προσφέρει πολλά στην παράσταση: την έχει βαθύνει, της έχει δώσει μεγαλύτερη ακρίβεια και παράλληλα έχει ενσωματώσει, με έναν αυτονόητο τρόπο, όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας... ...Ο Γιάννης Νταλιάνης υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Μαριλίτας Λαμπροπούλου (οι δυο τους, μαζί με τον Θοδωρή Τσαπακίδη, συνυπογράφουν τη θεατρική διασκευή) καταθέτει επί σκηνής μια δυνατή ερμηνεία... »
-
Εφημερίδα ΑυγήΣπύρος Κακουριώτης«Ηθοποιός με πείρα, κυρίαρχος των εκφραστικών του μέσων, ο Γιάννης Νταλιάνης αποδίδει έξοχα το πολυφωνικό αυτό κείμενο, μη αφήνοντας ούτε στιγμή στον θεατή την αίσθηση ότι παρακολουθεί κάποιον που είναι μόνος πάνω στη σκηνή. Δίνοντας στην παράσταση τους κατάλληλους ρυθμούς, που φέρνουν το έργο ομαλά στην κορύφωσή του, χρησιμοποιώντας με ευφυή τρόπο τα σκηνικά αντικείμενα, η Μαριλίτα Λαμπροπούλου σκηνοθετεί μια παράσταση που, παρά το θέμα της, δεν είναι σε καμιά στιγμή της ασπρόμαυρη...»
-
ΘεατρομανίαΜαρία Μαρή«…Η σκηνοθεσία διατηρεί την ατμόσφαιρα μυστηρίου του βιβλίου και της αόρατης απειλής. Ωραίο σκηνοθετικό εύρημα η τελική παρτίδα να εκτυλίσσεται εκτός σκηνής και ο αφηγητής να μπαινοβγαίνει και να ενημερώνει για την έκβαση του παιχνιδιού. Αυτό επιτείνει την αγωνία του θεατή, που είναι σαν να βλέπει την παρτίδα.…Εκπληκτική η ερμηνεία του ηθοποιού.»
-
left.grΈφη Γιαννοπούλου«Η Σκακιστική Νουβέλα του Στέφαν Τσβάιχ είναι ίσως μαζί με την Άμυνατου Λούζιν του Ναμπόκοφ τα πιο διάσημα λογοτεχνικά κείμενα όπου το σκάκι γίνεται ο τόπος μιας μεταφοράς για τη ζωή, την τρέλα ή τον πόλεμο.……Ο Γιάννης Νταλιάνης, έμπειρος ηθοποιός με πλούσια μέσα, ενδύεται τα διαφορετικά πρόσωπα της ιστορίας γεμίζοντας τη σκηνή με όλα τα πρωτεύοντα και δευτερεύοντα πρόσωπα της ιστορίας του… …Η σκηνοθεσία της Μαριλίτας Λαμπροπούλου ενορχηστρώνει θερμοκρασίες και ενέργειες, κρατώντας πάντα το μέτρο, σε μια παράσταση που πετυχαίνει να σε ταξιδέψει πίσω στο χρόνο και να σε ξαναφέρει πίσω στο παρόν.»
-
culturenow.grΜαριάννα Παπάκη«…μπροστά σου ξεδιπλώνεται μια εξαιρετική δουλειά… Υπέροχη και συγκινητική η ερμηνεία του Γιάννη Νταλιάνη. Μια υποκριτική performance που δοκιμάζει τα όρια και το ταλέντο ενός ηθοποιού…Εύσημα ανήκουν και στη θεατρική διασκευή. Το έργο μεταφέρθηκεμε σκηνική οικονομία και αβίαστη ροή, στοιχείο στο οποίο συνέβαλε και η ωραία μετάφραση….»