-
toperiodiko.gr - 15/2/2017
Αλέξανδρος Στεργιόπουλος
Ο Δημήτρης Τάρλοου (σκηνοθεσία-δραματουργία) τα κατάφερε και δικαίως η παράσταση είναι εισπρακτική επιτυχία… Ο Δημήτρης Τάρλοου δικαιώνεται για την επιλογή του να δώσει τους τρεις βασικούς ρόλους στις Αλεξάνδρα Αϊδίνη (Ολγα), Ιωάννα Παππά (Μάσα), Λένα Παπαληγούρα (Ειρήνη). Η μία συμπληρώνει την άλλη και υποδύονται υποδειγματικά τους “τσεχωφικούς” χαρακτήρες. Βέβαια, πρέπει να σημειώσουμε τον άψογο ρυθμό της παράστασης, τον συγχρονισμό και τη σωστή σκηνική παρουσία όλων. Η σκηνοθετική προσέγγιση αναδεικνύει το κωμικό στοιχείο του έργου… Εδώ όμως το γέλιο προκαλείται μέσα από τη σκληρή πραγματικότητα. Οι “Τρεις Αδερφές” είναι μια παράσταση που κυλά τόσο όμορφα που σε παρασύρει στη μαγεία της.
-
Ημερησία - 22/4/2016
Όλγα Μοσχοχωρίτου
“Ο Τάρλοου μας έφερε στην σκηνή μια αίσθηση της αβάσταχτης βαρύτητας της καθημερινότητας.
Το σημαντικότερο είναι ότι εμείς ως θεατές τις οικειοποιηθήκαμε. Έγιναν δικές μας, θυμίζοντας πικρά πόσες χαμένες "Μόσχες" μετρήσαμε και οι ίδιοι στη ζωή μας.
Εξαίρετος ο συνδυασμός δεκαπέντε καλών ηθοποιών διαφορετικής φόρμας και αισθητικής αντίληψης, με την διάφανη, φευγάτη Μαρία (Μάσα) της Ιωάννας Παππά, τη δροσιά της Λένας Παπαληγούρα στην Ειρήνη, την στιβαρή αλλά γεμάτη ζεστασιά παρουσία της Αλεξάνδρας Αϊδίνη στην Όλγα."
-
Η Εφημερίδα των Συντακτών - 4/4/2016
Γρηγόρης Ιωαννίδης
“Τα εύσημα στον Δημήτρη Τάρλοου ασφαλώς - καθώς φαίνεται έχει φτάσει πια στην πλήρη ωριμότητα, κατορθώνοντας μάλιστα να συγκεραστούν στο πρόσωπό του δύο ιδιότητες: σκηνοθέτη και παραγωγού. [...] Αν κάποιος θέλει να δει στην πράξη τι εννοούμε όταν λέμε πως απαιτείται μακρύς και δύσκολος δρόμος προετοιμασίας για να φτάσει κάποτε ο Τσέχοφ να μοιάζει στη σκηνή απλός… αν θέλει να επιβεβαιώσει πως το θέατρό του μόνο ανιαρό δεν είναι, αντίθετα, τα έργα του είναι αυτό που λέμε «συναρπαστικά»... ”
-
Το Βήμα - 24/4/2016
Λουίζα Αρκουμενέα
"Αυτό το κλίμα αβίαστων εναλλαγών, όπου η μελαγχολία της ύπαρξης συνυπάρχει αρμονικά με την αβάσταχτη ελαφρότητά της και η πιο ανώδυνη, καθημερινή φράση μπορεί να περικλείει τον σπαραγμό του τέλους, οικοδόμησε με θέρμη και αφοσίωση ο Δημήτρης Τάρλοου. ”
-
Η Καθημερινή της Κυριακής - 3/4/2016
Άννυ Κολτσιδοπούλου
“Τα πιο επιτυχημένα στοιχήματα της παράστασης, όμως, ήταν η συνεχής αίσθηση του χρόνου που χάνεται και η χαμένη επαφή μεταξύ των προσώπων. [...] Όσο για τον χρόνο που χάνεται από σκηνή σε σκηνή, από πράξη σε πράξη, από λεπτό σε λεπτό, είχε σχεδόν υφή χειροπιαστή καθώς η απώλειά του αντικατοπτριζόταν στη διαφορετική εκφορά ίδιων λέξεων, στις φωνητικές μεταπτώσεις και αποχρώσεις, στις εκφράσεις, στις κινήσεις, στις χειρονομίες και στους ρυθμούς. [...] Μια παράσταση που αποκάλυψε τη Μόσχα του καθενός μας. ”
-
Εστία - 1/6/2016
Φαίδρα Βασιλάκη
“Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Τάρλοου, ο οποίος υπογράφει την απόδοση και την ευρηματική δραματουργία, κατάφερε να μεταφέρει με τρόπο αβίαστο την αγωνιώδη και διαχρονική προσδοκία των τριών γυναικών από το 1901 στις προσδοκίες των ανθρώπων του 21ου αιώνα.
Δημιούργησε μία από τις καλύτερες παραστάσεις της φετινής χρονιάς, μία απολαυστική παράσταση συνόλου, στο οποίο βεβαίως συνέβαλαν καθοριστικά οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστριών που υποστήριξαν επαξίως τους ρόλους τους. ”
-
Artic.gr-7/6/2016
Στέλλα Χαχάλη
Ολομόναχοι μαζί…
“Η σκηνοθεσία του Τάρλοου είναι αποκαλυπτική, καθώς παρέχει στους θεατές πολλά ερμηνευτικά κλειδιά για την δραματουργική ανάλυση του έργου.
Οι τρεις αδερφές, οι τρεις ηρωίδες, παρουσιάζονται [...] ως κάτοπτρα του μοντέρνου και πολιτισμένου ανθρώπου, έχουν λησμονήσει τις αρχετυπικές τους ικανότητες και μπλεγμένες στα νήματα της ζωής και του θανάτου επιδίδονται σε ιδεοληψίες.
Μια παράσταση - αισθητική πρόταση, φιλοξενεί το θέατρο Πορεία με αξιόλογες ερμηνείες και με μια ατμόσφαιρα γιορτής και πένθους ταυτόχρονα, όπου τα τραγούδια διαδέχονται τους θρήνους και τα όνειρα τους εφιάλτες. ”
-
31/3/2016-HOT DOC
“Ο Δημήτρης Τάρλοου παίρνει απόσταση από το έργο του Τσέχοφ για να ανιχνεύσει τη λεπτομέρεια, που αξίζει να γίνει πηγή δύναμης για μια ηθογραφία που ανοίγει τα φτερά της στο πέρασμα των αιώνων αλλά και των τόπων, καθώς η δική του εκδοχή αναδεικνύει μία σπάνια ελληνικότητα στην ανάγνωση του έργου, που δεν έχει ξανασυμβεί στις αμέτρητες μεταφορές των "Τριών Αδερφών" στα εγχώρια σανίδια. ”
-
23/3/2016
Εύη Χατζηαμάλλου
“Η μεταφορά του έργου στο "παντού" και το "πάντα" κάνει την τραγική "προσδοκία" διαχρονικά παγκόσμια και πανανθρώπινη.
Το "εικαστικό" αποτέλεσμα εξαιρετικό. Για ακόμα μια φορά ευφυής σκηνοθεσία με αμεσότητα, χωρίς υπερβολές και σκηνοθετικά τερτίπια, ατμοσφαιρική. Μέσα από τη λειτουργική σκηνογραφία, τα κουστούμια, τους αποτελεσματικούς φωτισμούς, τα παράλληλα πλάνα σε δύο και τρία επίπεδα (υπέροχες οι σκηνές του τραπεζιού ή της παρέλασης των μασκαράδων) αλλά και την ζωντανή μουσική, δημιουργήθηκε ένα αποτέλεσμα απολαυστικό που σε συνεπαίρνει.
Ωραίες, δουλεμένες στη λεπτομέρειά τους ερμηνείες απ' όλους τους ηθοποιούς με εξαιρετικές τις τρεις πρωταγωνίστριες - "αστέρια" της νέας γενιάς του ελληνικού θεάτρου.
Υπέροχη παράσταση, γλυκόπικρη η αίσθηση... ”
-
Αθηνόραμα**** - 17/3/2016
Ιλειάνα Δημάδη
"Δεν γίνονται εύκολα ούτε συχνά τέτοιες παραστάσεις. Πολυδιάσταση και απροσποίητα "φυσική", η σκηνοθεσία αποκαλύπτει την τραγικότητα, την ιλαρότητα, την αέναη μοντερνικότητα του τσεχοφικού έργου [...] Οι υποδειγματικά επιλεγμένοι ηθοποιοί του Τάρλοου ενδίδουν ... σε ένα σαγηνευτικό τρίωρο παιχνίδι ανάμεσα στο "εγώ" του ηθοποιού και το "εγώ" του ρόλου."
-
evart.gr-15/3/2016
Χρήστος Ζούμπος
“ Τα σκηνικά, ο ήχος, τα κοστούμια, η σκηνοθεσία, οι ικανότητες όσων είναι γύρω από τη παράσταση και έχουν δώσει τον καλύτερο τους εαυτό εγγυώνται το αποτέλεσμα της επιτυχίας.
Τέλος να πούμε πως το θέατρο Πορεία είναι ένας όμορφος χώρος, που είναι ικανός να φιλοξενήσει κάθε θεατή με τον καλύτερο τρόπο. Η σκηνή είναι μεγάλη απλά στα άκρα κάποιοι θεατές χάνουν κάποιες στιγμές της παράστασης, όμως αυτό δεν την κάνει χειρότερη. Η επίσκεψη σε αυτή τη παράσταση επιβάλλεται, διότι αυτή η παράσταση θα σας συγκινήσει, θα σας προβληματίσει και θα σας θυμίσει πολλά πράγματα που έχετε ξεχάσει από τη ζωή και ίσως σε κάποιους να μάθει πολλά, μιας και ενώ πρόκειται για μια τόσο παλιά παράσταση, τα συμπεράσματα της μοιάζουν τόσο σημερινά. Άλλωστε όπως έγραψε κάποτε και ο Νίκος Γκάτσος...
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ.
Καληνύχτα...”
-
to spirto.net -15/3/2016
Στέλλα Χαραμή
“Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου γίνεται ένα μωσαϊκό από σημερινές, χθεσινές και αυριανές αναζητήσεις λαμβάνοντας υπόψη αυτό που λέει ο Άντον Τσέχοφ, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε όλα του τα έργα πως «η ζωή δεν αλλάζει, μένει αμετάβλητη.
Οι ιδέες της σκηνοθεσίας ενσωματώνονται ομαλά από μια ισορροπημένη ανάγνωση, όπου η φόρμα της «καθαρής» ρεαλιστικής αφήγησης συναντά την ποίηση χάρη στις-τωρινές και παντοτινές - ψυχικές αναζητήσεις των χαρακτήρων. Ποιος, από εμάς δεν μπορεί να ισχυριστεί άλλωστε πως, η ευτυχία είναι υλικό του μέλλοντος;
Το στοίχημα της ομάδας, της συμπόρευσης (που επιβάλλεται από τη φύση ενός τέτοιου έργου) έχει κατακτηθεί. Από εκεί και πέρα, δίνεται χώρος για να αναπτυχθούν οι προσωπικότητες των ερμηνευτών. Οι Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Λένα Παπαληγούρα και Ιωάννα Παππά έχουν ως «τρεις αδελφές» δημιουργήσει μια μικρο-ομάδα μέσα στην ομάδα, έναν ακόμα πιο συνεκτικό κύκλο ερμηνείας από αυτόν του συνόλου και ως αποτέλεσμα είναι ορατό. Την ίδια ώρα, έχουμε μια Αϊδίνη να προσφέρει στην Όλγα ένα πορτρέτο γήινο, ευαίσθητο και αληθινό, μια Παπαληγούρα να δίνει στην Ειρήνη το παιχνίδισμα της κοριτσίστικης δροσιάς της και να την οδηγεί βήμα - βήμα μέχρι τη ματαίωση, μια Παππά να συγκινεί καθώς διαχειρίζεται τις μεταπτώσεις και τις εκρήξεις της Μαρίας. Ο Λαέρτης Μαλκότσης, δοτικός και ακμαίος ως Αντρέας, ο Γιάννης Νταλιάνης που δεν αφήνει την εμπειρία του να τον προδώσει είναι ένας πολύ ωραίος Βερσίνιν, ο Παντελής Δεντάκης ενσαρκώνει με ευκρίνεια τον άνθρωπο που ελπίζει γιατί αγαπά, στο ρόλο του βαρώνου Τούζενμπαχ.
Στους «πειραγμένους» ρόλους - που ζωηρεύουν την ακροβασία των τσεχωφικών έργων ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα - ο Κουλίγκιν του Κώστα Κορωναίου, αναπαράγοντας ένα γνήσιο στερεότυπο δημοσίου υπαλληλίσκου και η Ναταλία της Μαριάννας Δημητρίου, την φαυλότητα της οποίας αποδίδει με φασαριόζικο, γκροτέσκο τρόπο. Παρά τους μικρούς τους ρόλους, οι πλέον τσεχωφικές ερμηνείες, έρχονται από τον Δημήτρη Μπίτο ως Σολιόνι και τον Γιώργο Μπινιάρη ως Τσεμπουτίκιν.
Καταλήγοντας, το ανέβασμα των «Τριών αδελφών» έρχεται σε συνέχεια και συνέπεια (σχεδόν) όλων των προηγούμενων σεζόν της τελευταίας εξαετίας, πλουτίζοντας τις. ”
-
The Greek Report - 4/3/2016
Ηλιάνα Φωκιανάκη
“Ο Τάρλοου καταφέρνει να δώσει ευθείες αναφορές στον εξωραϊσμό του ελληνικού μοντέρνου παρελθόντος, που συμβαίνει όλο και συχνότερα στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης, που άλλωστε αποτελεί και τον καμβά γι' αυτή τη θεατρική εκδοχή των Τριών Αδερφών, ενώ παράλληλα θίγει το απόλυτα διχαστικό "φευγιό" που νιώθουν οι νέοι Έλληνες μέσα στην οικονομική κρίση.”
(Το άρθρο κατέτασσε τις "Τρεις Αδερφές" στην 1η θέση των προτεινόμενων παραστάσεων για την περασμένη σεζόν)
-
Time For Fun - 18/10/2016
Γεωργία Οικονόμου
"Ο Δημήτρης Τάρλοου με μια δραματουργική επεξεργασία- έκπληξη που υπογράφει ο ίδιος, κατάφερε να μεταφέρει την παράσταση από την παγωμένη ρωσική επαρχία στο ήπιο μεσογειακό κλίμα της Ελλάδας και να φέρει τους δύο πολιτισμούς σε άριστη επικοινωνία μεταξύ τους." [...] "Οι τρεις αδελφές «έδεσαν» με μοναδική θεατρική χημεία μεταξύ τους, καθώς αποτελούσαν μεν ένα αδιάσπαστο σύνολο ως οικογένεια, όμως διατηρούσε η καθεμία ξεχωριστά τη μοναδικότητα της, την απέραντη πλήξη της και τη μοναξιά της. "
-
boro.gr-28/5/2016
Θανάσης Λάλας
“Για μένα ίσως η πιο ποιοτική στιγμή του σκηνοθέτη Δημήτρη Τάρλοου στο θέατρο.
Σε αυτή την παράσταση έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να μπει στη δράση, να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, να επέμβει, να πω δυο λόγια άλλοτε στην Όλγα και άλλες φορές στο αυτί της Μαρίας και της Ειρήνης. Αυτό για μένα συνιστά καλό θέατρο.
Με άλλα λόγια, παράσταση εξαιρετική που δεν πρέπει να χάσετε. Η μεγάλη διάρκεια δεν είναι σε αυτή την παράσταση ντεζαβαντάζ. Αντιθέτως είναι το πλεονέκτημά της. ”
-
Critics’ point-3/5/2016
Ηλίας Βλάχος
“O Δημήτρης Τάρλοου εξελίσσεται σε ένα από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της γενιάς του, υπογράφοντας εμβληματικές παραστάσεις όπως η Ευρυδίκη, Ο Αμερικανικός Βούβαλος, η Μεγάλη Χίμαιρα κ.α.
Ο Τάρλοου καταφέρνει με την επιλογή των ηθοποιών και τη διδασκαλία του να δώσει πνοή σε όλους τους ρόλους μικρούς και μεγάλους, να μας πείσει για την αλήθεια των προσώπων και τη φυσικότητα στην υποκριτική τους, καταργώντας τη διάσταση του «τέταρτου τοίχου» στην πράξη.
Με την μαεστρία που τον διακρίνει, καταργεί στο τέλος το δίχτυ του χωροχρόνου και ανάγει το έργο στη σφαίρα του ενυπνίου ονείρου. Το όνειρο του καθενός μας.”
-
Texnes-plus-11/3/2016
Γιώτα Δημητριάδη
“Στο θέατρο «Πορεία» η παράσταση ευτύχησε σ’ ένα σπουδαίο ανέβασμα από όλες τις απόψεις. Ο Δημήτρης Τάρλοου ξεκινά με βάση του κείμενο, έχοντας εμπιστοσύνη στη σύμπραξη ενός πρώτης τάξεως θιάσου και στο υποκριτικό δώρο των τριών εξαιρετικών πρωταγωνιστριών του.
Οι «Τρεις Αδερφές» θα μας πουν στο τέλος "Μόνο να μάθουμε γιατί υποφέρουμε. Μόνο αυτό" και εμείς από την πλατεία θα κουνάμε το κεφάλι και θα τις χειροκροτάμε με βουρκωμένα μάτια.”
-
Protagon.gr -1/4/2016
Ρέα Βιτάλη
“Μία παράσταση που σε παίρνει εξαρχής από το χέρι. Και σε κατευθύνει μέσα από ευρήματα, ερμηνείες αλλά και λεπτομέρειες σε ένα θέατρο μαγικό, μία ολότητα παραγόντων...
Αξίζει να προσέξετε τα χέρια των ηθοποιών, τις σχεδόν χορευτικές κινήσεις του ενός στον άλλον. Μα, αυτές ακριβώς οι λεπτομέρειες αναγάγουν τη βραδιά σε μαγικά θεατρική.
…μια δουλειά που αποπνέει σοβαρότητα, αναζήτηση και θεατρικό ήθος. Ενός σκηνοθέτη, που «εξελληνίζει» τόσο αριστοτεχνικά το θεατρικό έργο, δίνοντας για παράδειγμα ελληνικά ονόματα στους ηθοποιούς ή στολίζοντας την παράσταση με ελληνικά τραγούδια, (τόσο έξυπνο εύρημα), που νομίζεις ότι πέραν του γεγονότος ότι ίσως θέλει να δώσει το στίγμα ενός «παγκόσμιου» Τσέχωφ (πατρίδα στα έργα του είναι ο άνθρωπος και η ανθρώπινη φύση) συγχρόνως κατορθώνει να εξοικειώσει το κοινό με τη μεγάλη δραματουργία με αξιοσέβαστα λεπτό χειρισμό.
Ο Δ. Τάρλοου, ακόμα μια φορά, σου δίνει το έναυσμα. Τι άλλο απ΄αυτό είναι το ζητούμενο στην τέχνη; ”
-
ελc - 15/3/2016
Τώνια Καράογλου
"Ο Τάρλοου καταθέτει μια απολαυστική δουλειά, σε ένα έργο λεπτών αποχρώσεων και σύνθετων λεπτομερειών· αναδεικνύει τα ημιτόνιά του, δείχνει προσοχή και φροντίδα στη συνολική μεταχείρισή του και φωτίζει -κάποιους μάλιστα με αξιοσημείωτη διορατικότητα και ευαισθησία- τους ρόλους, χωρίς να αφήσει κάποιον στη σκιά."
-
iPaideia -16/3/2016
Κατερίνα Πεστατζόγλου
“Η λεπτή σάτιρα που κατακλύζει το έργο του Ρώσου συγγραφέα συναιρώντας το κωμικό με το τραγικό, αναδείχθηκε δεξιοτεχνικά σε βάθος και σε έκταση μέσα από τις αντιθέσεις.
Λειμώνες μαραμένοι η ζωή τους. Λιβάδια καμένα. Οι αγροτικές εκτάσεις της Ρωσίας αποδίδονται από το χρυσαφένιο χαλί που φώτιζε το δάπεδο της σκηνής και έφερνε στο μυαλό του θεατή τα στάχια της Ρωσίας ή την παρελθούσα θαλερότητα των φθινοπωρινών ανθέων που θυμίζει τις ελπίδες των ηρώων. [...] Η σκηνογραφία με εξαιρετική σημειολογία και άρτια αισθητική απετέλεσε την καλύτερη μετάφραση του έργου επί σκηνής. Η ζωή των πρωταγωνιστών, μια αίθουσα αναμονής, μια ετεροτοπία. Ένα μέρος που βρίσκεσαι και δεν βρίσκεσαι, που είσαι και που δεν είσαι. Φθαρμένα, σπασμένα πλακάκια. Τι ειρωνεία… Ένας εγκαταλελειμμένος σταθμός στον οποίο βρίσκονται συνεχώς οι αδελφές, μα ποτέ δε φεύγουν, αφού τρένο δεν πρόκειται να φανεί.
Το τσεχωφικό κλίμα αποδόθηκε αναβαπτισμένο, φρέσκο, εμπλουτισμένο με σύγχρονα στοιχεία κάνοντας τις «Τρεις Αδελφές» ένα έργο που δεν παριστάνει το μοντέρνο, αλλά είναι. ”
-
museekart - 1/12/2016
Γιώργος Σταυρακίδης
"Tα κλασικά κείμενα έχουν την ιδιότητα να προσαρμόζονται στην κάθε εποχή ειδικά όταν πέσουν στα χέρια κάποιου ταλαντούχου και ικανού σκηνοθέτη! Τότε, μπορεί να γίνει θαύμα… και μια παράσταση τριών ωρών να κυλήσει ανενόχλητα σαν νερό, χωρίς να κουράσει αλλά να κρατήσει το ενδιαφέρον των θεατών του και, γιατί όχι, και να συγκινήσει. Ακριβώς, όπως γίνεται σε αυτή την παράσταση του ζεστού Θεάτρου ΠΟΡΕΙΑ."[...]
" H Αλεξάνδρα Αϊδίνη, η Ιωάννα Παππά και η Λένα Παπαληγούρα είναι οι "Τρεις Αδερφές" του Τάρλοου και καταφέρνουν να δώσουν τρεις εξαιρετικές ερμηνείες, διαφορετικές μεταξύ τους αλλά εξίσου σημαντικές. Αποδίδουν τους χαρακτήρες όπως τους θέλει ο σκηνοθέτης τους και χαρίζουν στον θεατή μια καλοδουλεμένη παράσταση με υποδειγματικές ερμηνείες."