Το Κτηνος στο Φεγγαρι

Γεννημένος στην Αθήνα το 1966, σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση για δεκαπέντε χρόνια, προτού δημιουργήσει τη δική του θεατρική εταιρεία, τον «Δόλιχο». Η πρώτη του θεατρική παραγωγή, Το Κτήνος στο Φεγγάρι του Ρίτσαρντ Καλινόσκι, έγινε σημείο αναφοράς στη θεατρική ζωή της Αθήνας και ήταν sold-out για δύο συνεχόμενα χρόνια. Από τότε, εργάζεται ως σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και θεατρικός παραγωγός στο θέατρο Πορεία, ένα από τα πιο γνωστά και ιστορικά θέατρα της Αθήνας.

Τα τελευταία χρόνια, ο Δημήτρης Τάρλοου έχει σκηνοθετήσει τον Αμερικάνικο Βούβαλο του David Mamet, την Ευρυδίκη της Sarah Ruhl, τη Λήθη του Δημήτρη Δημητριάδη, το Blasted-Ερείπια της Sarah Kane, τη Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση, τις Τρεις Αδερφές του Αντόν Τσέχωφ, το Θερισμό του Δημήτρη Δημητριάδη στο Εθνικό Θέατρο, την Αγριόπαπια του Χένρικ Ίψεν, Το Ευχαριστημένο της Μαρίνας Καραγάτση, τον Γιούγκερμαν του Μ. Καραγάτση, τη Δόξα Κοινή σύνθεση κειμένου του Στρατή Πασχάλη και τον Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου του Μ. Καραγάτση στο Εθνικό θέατρο παραστάσεις οι οποίες απέσπασαν ενθουσιώδεις κριτικές και κέρδισαν βραβεία κριτικών και κοινού. Το 2016 έλαβε το βραβείο σκηνοθεσίας Κάρολος Κουν για τη Μεγάλη Χίμαιρα.

Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1972. Σπούδασε διακόσμηση εσωτερικών χώρων και κόσμημα στη Σχολή Βακαλό (1989-1992), όπου και εργάστηκε για τρία χρόνια. Συνέχισε τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (Εργαστήρι Νίκου Κεσσανλή, 1992-1997) και παρακολούθησε το Εργαστήρι Σκηνογραφίας Γιώργου Ζιάκα. Δίδαξε το μάθημα της σκηνογραφίας στη Σχολή Υποκριτικής του «Εμπρός» (1998-2000 και 2007-2008). Ως σκηνογράφος-ενδυματολόγος έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Ελληνικό Φεστιβάλ, το Θέατρο Τέχνης-Κάρολος Κουν, τον θεατρικό οργανισμό «Μορφές» (θέατρο Εμπρός), την εταιρία θεάτρου «νέα Σκηνή» (θέατρο Οδού Κυκλάδων), την εταιρεία θεάτρου «Δόλιχος» (θέατρο Πορεία, Από Μηχανής θέατρο), τη θεατρική εταιρία «Πράξη» (Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας), το Θέατρο του Νότου (θέατρο Αμόρε), τον θίασο «Διπλούς Έρως» (θέατρο Θησείον), το θέατρο Τζένη Καρέζη, την Εταιρία Θεάτρου «Σφαίρα» (θέατρο Δημήτρης Χορν), το θέατρο Πόρτα, το θέατρο Αμιράλ, το Θέατρο της Άνοιξης, το θέατρο Μουσούρη, το θέατρο Ροές, το θέατρο Μεταξουργείο, το θέατρο Ήβη, το θέατρο Συνεργείο, το θέατρο Κιβωτός, το θέατρο Αλίκη, το θέατρο Άλμα, το θέατρο Κάππα, το θέατρο Ακροπόλ, τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας ,Λάρισας, και Πάτρας, τον «Σύλλογο Μοντέρνου Χορού», την ομάδα χορού «Σχεδία», την ομάδα μουσικού θεάτρου «Όπερα» κ.ά. Με τους σκηνοθέτες Θοδωρή Αμπαζή, Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη, Λευτέρη Βογιατζή, Γιάννη Κακλέα, Ταμίλα Κουλίεβα, Γιώργο Λαζάνη, Λάκη Λαζόπουλο, Στάθη Λιβαθινό, Γιώργο Μαργαρίτη, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Δημήτρη Μαυρίκιο, Βαρβάρα Μαυρομάτη, Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς, Γιάννη Μόσχο, Τάσο Μπαντή, Ελένη Μποζά, Ελένη Σκότη, Σταύρο Τσακίρη, Σταμάτη Φασουλή, Δημήτρη Τάρλοου, Δημήτρη Καραντζά, τους χορογράφους Αναστασία Λύρα, Χάρη Μανταφούνη κ.ά. Στον κινηματογράφο συνεργάστηκε στην ταινία του Στ. Νιζήρη Λάθος αιώνας και στην ταινία του Σωτήρη Τσαφούλια Κοινός Παρανομαστής. Είχε την επιμέλεια κοστουμιών και σκηνικών στο κομμάτι Κλεψύδρα της Τελετής Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων - Αθήνα 2004. Έχει τιμηθεί με το έπαθλο «Πάνος Αραβαντινός» (βραβείο σκηνογραφίας-ενδυματολογίας) του Θεατρικού Μουσείου. 

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ως διευθυντής φωτογραφίας έχει συνεργαστεί σε ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους, τηλεοπτικές σειρές, ντοκιμαντέρ, ενημερωτικές και ψυχαγωγικές εκπομπές. Στο θέατρο ως σχεδιαστής φωτισμών, έχει συνεργαστεί με 550 περίπου θεατρικές παραγωγές σε παραστάσεις που δόθηκαν κυρίως σε θέατρα της Αθήνας, από κρατικές και ιδιωτικές σκηνές και σε φεστιβάλ θεάτρου στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επίσης συνεργάστηκε με την Κρατική Όπερα La Monnaie των Βρυξελλών και το Εθνικό Θέατρο Πεκίνου, σε δικές τους παραγωγές. Έχει βραβευτεί πολλές φορές με το Βραβείο Κοινού του περιοδικού «Αθηνόραμα».

Ο Χάικ Γιαζιτζιάν, γεννημένος στη Συρία από γονείς Αρμένιους, ζει και εργάζεται στην Ελλάδα από το 1980. Είναι παράξενο, αλλά όντας στην Ελλάδα ανακάλυψε τα σαγηνευτικά στοιχεία της ανατολίτικης μουσικής και βρήκε στο ούτι τον δρόμο να εκφράσει τις μουσικές του αναζητήσεις. Σύντομα έγινε γνωστός τόσο ως σολίστας στο ούτι όσο και ως δεξιοτέχνης ερμηνευτής που συγκινεί με την εκφραστική αμεσότητα της φωνής του.Η κυκλοφορία του πρώτου δίσκου του, Talar («Αειθαλές»), το 1996, μεγάλωσε τη φήμη του αλλά κυρίως ανέδειξε έναν από τους πλέον ταλαντούχους και πολλά υποσχόμενους συνθέτες της γενιάς του. Ο Χάικ Γιαζιτζιάν ξεχώρισε για τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο αναμιγνύει ετερόκλητα στοιχεία των παραδοσιακών μουσικών της ανατολικής Μεσογείου, πιστεύοντας ακλόνητα πως η παράδοση είναι μια ζωντανή, δημιουργική δύναμη. Και όλα αυτά με έναν αέρινο, ατελεύτητο τρόπο, όπως ο τίτλος του Talar υπονοεί.Δύο χρόνια μετά, κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος του με τίτλο Garin και το single Gift και γίνονται δεκτά με ενθουσιασμό τόσο από το κοινό όσο και από τους κριτικούς. Ταυτόχρονα έρχεται ο σεβασμός και η αναγνώριση από σημαντικά ονόματα της ελληνικής μουσικής με τους οποίους ο Χάικ συνεργάστηκε.Το καλοκαίρι του 2000 κυκλοφορεί σε CD η μουσική που έγραψε για το θεατρικό έργο Το κτήνος στο φεγγάρι που ανέβηκε στην Αθήνα τη σεζόν 1999-2000, ένα άλμπουμ που σηματοδοτεί μια νέα στροφή στις μουσικές του αναζητήσεις.Το 2001, σ’ ένα σημείο εκφραστικής και εκτελεστικής ωριμότητας, κυκλοφορεί το άλμπουμ Yeraz, ένας ονειρικός κόσμος για ακροατές με τις ίδιες ευαισθησίες.Το 2007 σηματοδοτεί την κυκλοφορία του πρώτου στούντιο άλμπουμ του Χάικ Γιαζιτζιάν, με τον τίτλο Amalur. Amalur στη γλώσσα των Βάσκων σημαίνει «Μάνα Γη». O Χάικ, ένας πολίτης του κόσμου αισθάνεται πως ο ήχος της λέξης Amalur «χτυπά» στον ίδιο ρυθμό με τη μουσική του. Ακούγοντας τη μουσική του άλμπουμ θα καταλάβετε γιατί...Ενας από τους σημαντικότερους δημιουργούς που έδωσαν το στίγμα τους στην ελληνική world-jazz σκηνή, ο Χάικ Γιαζιτζιάν έρχεται να μας ξαφνιάσει μια ακόμη φορά με τη νέα του δουλειά. Έχοντας ως αφετηρία το ιδιαίτερο συνθετικό του ύφος και το μοναδικό ήχο από το ούτι, το Amalur παρακολουθεί και καταγράφει τη μουσική πορεία του Χάικ στα τελευταία πέντε χρόνια, μέσα από τις ζωντανές εμφανίσεις του, τη συνεργασία του με διεθνούς φήμης μουσικούς αλλά και τον πειραματισμό του σε νέους τρόπους έκφρασης όπως το ηλεκτρικό ούτι (είναι η πρώτη καταγραφή του οργάνου σε δίσκο διεθνώς).Ο Χάικ Γιαζιτζιάν έχει συνεργαστεί με πολλούς σημαντικούς Έλληνες συνθέτες και τραγουδιστές καθώς και με σολίστες διεθνούς κύρους. Μεταξύ αυτών, με τον Νίκο Ξυδάκη, τη Ελευθερία Αρβανιτάκη, τη Μαρία Φαραντούρη, τη Δήμητρα Γαλάνη, την Έλλη Πασπαλά, την Έλενη Βιτάλη, την Loreenna McKennitt, τον David Lynch, τον Dave Spilain, τον Omar Faruk Tekbilek, τον Djivan Gasparyan, τον Theodossii Spassov και τον Glen Velez.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Είναι απόφοιτος του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση Το Κτήνος στο Φεγγάρι (2009) σε σκηνοθεσία Στ. Λιβαθινού. Συνεργάζεται με το θέατρο Πορεία από το 2007.

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (2008) και του Διατμηματικού Προγράµµατος Μεταπτυχιακών Σπουδών του Ε.Μ.Π. στην κατεύθυνση Σχεδιασµός - Χώρος Πολιτισµός (2011). Εργάζεται ως Αρχιτέκτονας και Σκηνογράφος - Ενδυματολόγος από το 2009. Έχει σκηνογραφήσει θεατρικές παραγωγές στην Ελλάδα και το εξωτερικό στους οργανισμούς: Tanztheatre Wuppertal In Bausch, Εθνικό Θέατρο, Στέγη Γραµµάτων και Τεχνών, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Ελληνικό Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ΔΗ.ΘΕ Πειραιά, Θέατρο Πορεία, Θέατρο του Νέου Κόσμου, Aakash Odedra Company, London Vault Festival κ.ά. Από το 2017, συνεργάζεται µε τον Δημήτρη Παπαϊωάννου (2017-The Great Tamer, 2018-Since She). Ήταν µέλος (Associate Costume Designer) της καλλιτεχνικής ομάδας του Άγγελου Μέντη στην ενότητα Garden of Miniatures της Τελετής Έναρξης των πρώτων Ευρωπαϊκών αγώνων (Baku, 2015). Ήταν βοηθός της σκηνογράφου Ελένης Μανωλοπούλου την περίοδο 2009-2016. Έχει συµµετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό: Adhocracy: From making things to making the commons (Στέγη Γραµµάτων και Τεχνών Αθήνα, 2015), Urban by Nature International Architecture Biennale, (KunsthalleRotterdam, 2014), Afresh (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Αθήνα, 2013), 6η Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων (Μουσείο Μπενάκη- Αθήνα, 2010).