Η παράσταση «This is not Romeo & Juliet» που σκηνοθετεί ο Αργύρης Πανταζάρας και στην οποία οι δύο ηθοποιοί ερμηνεύουν δύο ρόλους εμπνευσμένους από το κλασικό έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Δυο πρωταγωνιστές χωρίς τα δικά τους λόγια. Δυο πρωταγωνιστές χωρίς το δικό τους έργο. Μια τραγική κωμωδία που δεν είναι ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα.
«Η παράσταση βασίζεται στο θέμα του κλασικού έργου του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”, ωστόσο ο τίτλος “This is not Romeo & Juliet” από μόνος του ξεκαθαρίζει ότι οι θεατές δεν θα δουν το κλασικό έργο του Άγγλου θεατρικού συγγραφέα» εξηγεί η ηθοποιός Σίσσυ Τουμάση.
«Θα δουν μια παράσταση που δεν έχει πρωταγωνιστές τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, καθώς δεν είμαστε ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα. Είμαστε δύο άνθρωποι οι οποίοι δοκιμάζουν τα όρια και τις αντοχές τους, παλεύουν με την άρνησή τους να πεθάνουν αλλά και να ερωτευτούν. Είναι σαν ο ένας να τραβάει τον άλλον στον γκρεμό, σ’ ένα αέναο παιχνίδι ρόλων που γοητεύει και θολώνει τα όρια μεταξύ καθημερινού βίου και μύθου.
Μετά από μια ολόκληρη διαδρομή -στα όρια ψυχοθεραπευτική- οι δύο αυτοί άνθρωποι επιλέγουν να μείνουν μαζί είτε επιλέγουν το θάνατο είτε τον έρωτα. Επιλέγουν το μαζί, το οποίο για εμένα είναι το πιο σημαντικό γιατί είναι και το πιο δύσκολο πράγμα σήμερα. Δεν επιλέγουν εύκολα οι άνθρωποι το μαζί. Συνήθως επιλέγουν τον εύκολο δρόμο του χωρισμού.
Οι δύο ήρωες αρνούνται να ερωτευτούν, αρνούνται ενσαρκώσουν, αρνούνται να πεθάνουν, μέχρι να πάρει τέλος η αδικία στον κόσμο. Αρνούνται στην αρχή να προσπαθήσουν, γιατί στη συνθήκη του “μαζί” υπάρχει ρίσκο απώλειας, ρίσκο πόνου και δεν θέλουν να το αποδεχτούν αυτό. Είναι σα να αρνείσαι τη ζωή επειδή ξέρεις ότι η κατάληξή της είναι ο θάνατος. Η μοίρα όμως είναι να ζήσεις, να ερωτευτείς και να προχωρήσεις παρακάτω. Η παράσταση “This is not Romeo & Juliet” είναι η αποδοχή του μαζί και του παρακάτω».
«Η σύνθεση του κειμένου και η δραματουργική επεξεργασία έγινε από την Θεοδώρα Καπράλου. Η παράσταση είναι βασισμένη στο κείμενο του Σαίξπηρ, περιλαμβάνοντας κείμενα κοινής θεματικής αλλά και αρκετά αυτοσχεδιαστικά» συνεχίζει η Σίσσυ Τουμάση.
«Η συνεργασία με τον Αργύρη Πανταζάρα είναι εξαιρετική καθώς από τις πρώτες συναντήσεις, βρέθηκε ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας. Είναι απόλυτα αφοσιωμένος και δοσμένος σε αυτό που κάνει, κάτι που βρίσκω συγκινητικό. Αισθάνομαι τυχερή για αυτήν τη συνεργασία γιατί υπάρχει χαρά και απόλαυση στον τρόπο που συνυπάρχουμε πάνω στη σκηνή.
Όταν μπαίνουμε στη σκηνή παίζουμε και πειραματιζόμαστε πάνω στο δίπολο αγάπης και θανάτου. Ο ένας θέλει να φύγει. Ο άλλος θέλει να μείνει. Οι ρόλοι αντιστρέφονται και αυτός που φοβόταν προχωρά ενώ ο θαρραλέος θέλει να υποχωρήσει. Όπως συμβαίνει συχνά και στη ζωή. Έτσι ο ένας τραβάει τον άλλον προς την άλλη κατεύθυνση.
Φέτος, είναι μια περίεργη χρονιά γιατί είναι μεταβατική και πάντα η μετάβαση είναι λίγο μουδιασμένη, λίγο μαγκωμένη. Δεν είναι ξέρω αν ο κόσμος έχει πρώτη του προτεραιότητα μετά από αυτή την παύση να πάει στο θέατρο. Το κοινό είναι οι θεατές που αγαπούν το θέατρο και πηγαίνουν σε αυτό σταθερά, δεν είναι εκείνοι που θα δουν μια παράσταση μια φορά στο τόσο.
Όσοι θεατές έρχονται στην παράστασή μας στο θέατρο Πορεία θέλουν να είναι εκεί και νιώθουμε ότι είναι πολύ συνειδητή η επιλογή τους να είναι μαζί μας, στο θέατρο. Τους έχει λείψει το θέατρο και θέλουν να δουν την παράσταση. Σίγουρα ο κόσμος κλονίστηκε από την πανδημία, το lockdown και όσα βιώσαμε. Κλονίστηκε και σε οικονομικό επίπεδο και θα σκεφτεί πολύ πού θα ακουμπήσει το χαρτονόμισμά του. Ο θεατής θέλει να αξίζει η παράσταση που θα δει και που θα δώσει τα χρήματά του.
Η αίσθηση που παίρνω από τον κόσμο είναι ότι συμπαρασύρεται από την παράσταση και αναγνωρίζει δικές του πτυχές ή στιγμές. Με κάποιο τρόπο όλοι βρίσκουν έναν συνδετικό κρίκο στην παράσταση με κάτι δικό τους προσωπικό. Το βλέπουμε στα μάτια και το ακούμε στα λόγια του κόσμου, όταν η παράσταση τελειώνει
Αυτή τη χρονιά βρίσκομαι στην τηλεοπτική σειρά “Σε ξένα χέρια” στην ΕΡΤ και προσπαθώ να διαχειριστώ το πρόγραμμά μου όπου από την πλήρη παύση βρίσκομαι να κάνω θέατρο και τηλεόραση. Νιώθω ότι έπεσα κατευθείαν στα παγωμένα νερά χωρίς αυτό το μεταβατικό στάδιο που έλεγα πριν. Είναι όμως τόσο ωραία αυτή η κούρσα!».
