Είναι αξιοσημείωτο ότι ένα θέατρο ρεπερτορίου της ελεύθερης σκηνής δοκιμάζει και τολμά παραγωγές που μόνο ελάχιστα κεντρικά θέατρα επιχειρούν να παρουσιάσουν… Σε αυτή την προσπάθεια, ο Δημήτρης Τάρλοου επιστρατεύει έναν 23μελή θίασο… και φροντίζει το υψηλό αισθητικό επίπεδο της παράστασης (είναι εντυπωσιακά τα κοστούμια του Άγγελου Μέντη και οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου)… Ο Δημήτρης Τάρλοου θεατροποιεί το πολύπλοκο σύμπαν του «Γιούγκερμαν» με την πολύτιμη βοήθεια του Στρατή Πασχάλη που το διασκευάζει. Οι πλούσιες περιπέτειες του ήρωα “τεμαχίζονται” σε σύντομες, χρονολογημένες σκηνές που δίνουν ταχύτατα και με ακρίβεια η μια τη θέση της στην άλλη, έχουν καλή ροή, ευνοούν την κλιμάκωση του σασπένς και φυσικά την ευχάριστη παρακολούθηση του έπους… Η… σύνδεση [Στάνκογλου και Μαλάκη] αποδεικνύεται ευεργετική… Ο μεν Στάνκογλου που ταιριάζει άψογα στην εικόνα ενός Γιούγκερμαν αποδεικνύει πως μπορεί να φέρει σε πέρας σχεδόν ό,τι του δοθεί… Ο Χρήστος Μαλάκης… ακόμα και στη σκηνή της τρέλας… πετυχαίνει να αποδώσει την υπαρξιακή ερημιά του ήρωα του… Στο πρόσωπο της πρωτοεμφανιζόμενης Θάλειας Σταματέλου αναγνωρίζει κανείς μια ηθοποιό με προοπτική…
Στέλλα Χαραμή