[…] Μια παράσταση που μας κινητοποιεί όλους προς μια κατεύθυνση. Προς την κοινή πατρίδα της παιδικής ηλικίας, της προστατευμένης ζωής, του πρώτου αθώου έρωτα, της δεδομένης αγάπης του μπαμπά. Και νομίζω ότι αν παρακολουθούσε η Ruhl την παράσταση αυτή θα παραδεχόταν ότι η δύναμη του σκηνοθέτη και μεταφραστή φταίει για την εξάμηνη επιτυχία της.
Χρύσα Φωτοπούλου