Η ευρηματική διασκευή. Είναι μια φωτισμένη η ιδέα βάσει της οποίας ο Κορσουνόβας αποκωδικοποιεί και ξεκλειδώνει το κρυπτικό έργο του Σαίξπηρ. Η ταυτότητα της παράστασης. Η μαεστρία της σκηνοθεσίας αποδεικνύεται στην πυκνότητα της. Ο Οσκάρας Κορσουνόβας κατασκευάζει ένα ψηφιδωτό από θεατρικά ύφη (από το θέατρο εν θεάτρω στο σωματικό θέατρο και στο παιχνίδι των μεταμορφώσεων) που μπορεί να “βαραίνουν” την παρακολούθηση της παράστασης αλλά αποκαλύπτουν αυτό το μαγικό κουτί που μπορεί να σηματοδοτήσει το θέατρο. Το ρεσιτάλ των ηθοποιών. Δυο ερμηνευτές, ο Λαέρτης Μαλκότσης και η Ιωάννα Παππά επωμίζονται το βάρος όλης αυτής της εξαντλητικής λειτουργίας με απαράμιλλη ενεργητικότητα και προσήλωση. Η πληθωρική σκηνογραφία. Η κατασκευή του Ντάινους Λισκεβίσιους, μια υπερμεγέθης βιβλιοθήκη φορτωμένη μέχρι το ταβάνι με βιβλία – παράθυρα στην πνευματική απελευθέρωση αλλά και οι διάσπαρτες, μικρές λύσεις αποκαλύπτουν έναν ευφυή σκηνογραφικό σχεδιασμό που όχι μόνο εξυπηρετεί την σκέψη της σκηνοθεσίας αλλά γοητεύει το θεατή. Μια σκηνοθετική και ερμηνευτική εργασία που αγγίζει τα μέγιστα.