Τo έργο του Volker Ludwig που μετέφρασε έξοχα, διασκεύασε και συν-σκηνοθέτησε με την ταλαντούχα Λίλλυ Μελεμέ, ο Βασίλης Κουκαλάνι είναι ένα απόλυτα σημερινό έργο… Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μιλήσεις για τα μεγάλα ζητήματα από την απλότητα που χρησιμοποίησε αυτή η ομάδα. Δεν είναι καιρός για ταρατατζούμ με ροζουλί ψέματα και γλυκερή αισιοδοξία… Ο Βασίλης Κουκαλάνι και η Λίλλυ Μελεμέ έχοντας μέσα τους ξεκάθαρο το μέλλον που θέλουν να χαρίσουν στα παιδιά δημιούργησαν μαζί με τους Πολυξένη Ακλίδη, Δημήτρη Μυλωνά, Πέτρο Σπυρόπουλο, Νάνσυ Σιδέρη και Μιχάλη Τιτόπουλο μια συνθήκη ζωής που δεν πρέπει να δούμε ως κάτι εξιδανικευμένο, αλλά ως κάτι που πρέπει να υπάρχει στο χέρι του καθένα. Τα τραγούδια είναι του Φοίβου Δεληβοριά και είναι έτσι φτιαγμένα για να τα ψιθυρίζεις ακόμη και “κολλημένος” με το αυτοκίνητο, 3 το μεσημέρι, στην Κηφισίας. Τι άνθρωπος είναι αυτός.. Σαν να μελοποίησε όλες τις κουβέντες που ειπώθηκαν και συνεχίζουν να λέγονται στα σχολικά προαύλια, στα αγορίστικα γήπεδα, τα πάρτυ, τα παιδικά δωμάτια, τα ημερολόγια, μπροστά στους καθρέφτες, στ’ αυτί -ψιθυριστά-, στην αγκαλιά, όταν ο ένας μιλάει και ο άλλος ακούει. Με κλειστά μάτια.
X. Φωτοπούλου