ΝΕΑ

Κριτική του Γιώργου Σμυρνή για την παράσταση "Ο Αδαής και ο Παράφρων".

Το υπέροχο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα της Μαρίνας Καραγάτση, ένα σχόλιο πάνω στην ελληνική οικογένεια και στο αναπόφευκτο της ύπαρξης/συνύπαρξης, παρουσιάζεται σε μια άρτια κι ευθύβολη παράσταση που συγκινεί.

Η κριτική της Μυρτούς Λοβέρδου για την παράσταση "Το Ευχαριστημένο" στα ΝΕΑ.

Μία κριτική για την παράσταση «Η Αγριόπαπια» από τον Γιώργο Σμυρνή.

«Ο Αδαής και ο Παράφρων»: Μια παράσταση βαθιά ποιητική κι ανθρώπινη.

Αν έχω καταλάβει σωστά, το «Ευχαριστημένο» ανήκει στις σπάνιες φανερώσεις της γραφής που συμβαίνουν απρόσμενα και «προς το τέλος», όταν τίποτα πια δεν προδικάζει την εμφάνισή τους και όταν ο συγγραφέας αισθάνεται πως έχει πια συμφιλιωθεί με τους δικούς του ζωντανούς και τους δικούς του πεθαμένους.

Η μνήμη χαρακτηρίζεται από «μεταβλητότητα και αστάθεια», αλλά χωρίς αμφιβολία, είναι σε θέση να εντοπίζει και να διαφυλάττει την καρδιά και την ουσία των παρελθόντων γεγονότων. 

Η παράσταση «Το Ευχαριστημένο» ήταν ένας πολύ εύστοχος, συγκινημένος και συγκινητικός τρόπος σκηνικής παρουσίασης ενός βιβλίου, όπου ο σκηνοθέτης είναι και απόγονος των βασικών πρωταγωνιστών· και του βιβλίου, και των κεντρικών ηρώων.

«Το βλέμμα του, τράβηξε τόσο πολύ το ενδιαφέρον μου, που αναπόφευκτα ήταν το πρώτο πράγμα που ξεκίνησα να μελετώ.»
-  Χρήστος Μαλάκης, απόσπασμα από τη συνέντευξη στην iefimerida.gr και στην Κατερίνα Πουλοπούλου.

Ο Ίψεν μιλάει για την ανάγκη του ηθικού κέντρου στον άνθρωπο και τη δύναμη της περιφέρειας που συχνά συγκλονίζει το ηθικό κέντρο, το εγκλωβίζει, το απομονώνει, δεν το αφήνει να κάνει ούτε μπροστά ούτε πίσω, δεν αφήνει τον άνθρωπο να ζήσει έχοντας ένα νόημα.