Η Λουίζα Αρκουμενέα συνοψίζει - πολύ εύστοχα - σε μία φράση όλη την ουσία της εξωφρενικής αυτής κωμωδίας: "Από τον φτωχότερο ως τον πλουσιότερο, κάθε παντρεμένος είναι κερατάς στο μυαλό του Λαμπίς." Πράγματι! Ο Λαμπίς μας ταξιδεύει στην αστική ζούγκλα, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις παραμορφώνονται και επαναπροσδιορίζονται.

"Φανταζόμαστε μια πόλη με εκατομμύρια ανδρικά κέρατα να διασταυρώνονται στις λαμπερές λεωφόρους, εκεί όπου ανεβαίνουν οι κωμωδίες μπουλβάρ προς τέρψιν των αστών.
Πρέπει να εκτονωθεί η πλήξη και τι καλύτερος τρόπος να επιτευχθεί αυτό από τη σύναψη παράνομου δεσμού; [...] Στο θέατρο όλοι γελούν δημοσίως εις βάρος του απατημένου συζύγου που αναστενάζει επί σκηνής, ενώ την ίδια στιγμή εύχονται να μη γελούν μαζί τους." συμπληρώνει.

Τί συμβαίνει όμως όταν ο απατημένος σύζυγος είναι "ο πιο ευτυχισμένος από τους τρεις"*; Η πραγματικότητα ξαφνικά μοιάζει ανάποδη! Η καθημερινότητα μιας αστικής οικογένειας αποκαλύπτει, μέσα από προσεγμένες πινελιές παράνοιας, το...σκοτεινό της πρόσωπο. Η Λουίζα Αρκουμενέα τονίζει:

"Εξισορροπώντας την αντιπαλότητα κανονικότητας και παράνοιας, [ο Γιάννης Χουβαρδάς] δημιούργησε έναν χώρο όπου όλα μοιάζουν συνηθισμένα […], αλλά η απειλή του εκτροχιασμού καιροφυλακτεί […] Η έκπληξη της βραδιάς έρχεται από τον Δημήτρη Τάρλοου στον ρόλο του απατημένου Μαρζαβέλ. Ομολογώ πως αγνοούσα το κωμικό ταλέντο του ηθοποιού: αυτός ο παράξενος «αρκούδος», όπως τον αποκαλεί η σύζυγός του, με μεγάλη κοιλιά και αγκυλωμένη μέση, αναδεικνύεται εδώ σε ζωτική πηγή κωμικής ευφροσύνης. Η ένρινη φωνή, το περπάτημα πάπιας, η έκπληξή του όταν συλλαμβάνει τον Ερνέστο μέσα στη φούστα της Ερμάνς, όλα συνθέτουν μια αξιαγάπητη και αστεία περσόνα, μια έξοχη ερμηνεία… Ο Άγγελος Παπαδημητρίου δείχνει να φέρει αυτό το είδος θεάτρου στο καλλιτεχνικό DNA του […] έχουμε να κάνουμε με μια καλοδουλεμένη και απολαυστική παράσταση που δημιουργεί έναν ολοκληρωμένο, δικό της κόσμο, μέσα στον οποίο μας παρασύρει πρόθυμα.

*le plus heureux de trois - Ο πρωτότυπος τίτλος του έργου

Λουίζα Αρκουμανέα, Lifo, 9.2.2017