Είναι σημαντικό να αναζητήσουμε κάτι θετικό μέσα σε αυτήν τη δύσκολη συνθήκη, να μην απομείνει μόνο μια στείρα αρνητική εμπειρία. Τους τελευταίους μήνες έχει ανοίξει μια ατέρμονη συζήτηση, όπως οι περισσότερες συζητήσεις στην Ελλάδα. Πρέπει να γίνεται live streaming ή όχι; Κατά την άποψή μου είναι μια συζήτηση ανόητη. Και θα εξηγήσω γιατί. Στην πρώτη περίοδο του εγκλεισμού, σπεύσαμε να κινητοποιηθούμε για να μη βαλτώσουμε και για να προσφέρουμε μια κάποιου είδους παρηγοριά στην οδύνη του lockdown. Ετσι στήσαμε μια νέα πλατφόρμα ζωντανής αναμετάδοσης –live streaming– των παραστάσεων του Θεάτρου Πορεία.
Η ανταπόκριση που βρήκαμε ήταν τεράστια και πολύ συγκινητική. Συνειδητοποιήσαμε ότι υπάρχει κοινό στην Ελλάδα και το εξωτερικό που επιθυμεί να δει θέατρο και δεν μπορεί. Παράλληλα, συνειδητοποιήσαμε ότι το live streaming είναι ένα χρήσιμο «εργαλείο». Ενα «εργαλείο» που μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά, να βοηθήσει την εξωστρέφεια ενός θεάτρου, να φέρει σε επαφή με το θέατρο τους ανθρώπους που δεν θα μπορούσαν αλλιώς να παρακολουθήσουν μια παράσταση, ομογενείς ή κατοίκους απομονωμένων περιοχών.
Φυσικά όλοι συμφωνούμε ότι πρόκειται για υποκατάστατο και τα υποκατάστατα δεν είναι ευχάριστα. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για τον έρωτα ούτε για το φαγητό. Δεν τρώμε από τις οθόνες, γευόμαστε το φαγητό. Με την ίδια λογική γευόμαστε και το θέατρο με όλες μας τις αισθήσεις. Γι’ αυτό ούτε οι καλλιτέχνες αλλά ούτε και οι θεατές νιώθουν άνετα με τη διαμεσολάβηση μια οθόνης. Και είναι αυτονόητο ότι μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν, οι θεατές θα επιστρέψουν στα θέατρα.
Ομως μέσα στον εγκλεισμό και τη δυσκολία, η δυναμική του live streaming ήταν μια θετική εμπειρία. Ας την κρατήσουμε και ας την αξιοποιήσουμε. Οταν η πανδημία τελειώσει, θα βρει τη θέση της. Και ένα τελευταίο σχόλιο: Η ζωντανή παρουσίαση ενός θεάματος είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα από τη βιντεοσκόπηση και την προβολή στη συνέχεια ως video on demand για το κοινό.
Γιατί αυτό; Γιατί το θέατρο έχει να κάνει με το εδώ και τώρα, έχει να κάνει με αυτό που συμβαίνει μπροστά σου εκείνη τη στιγμή. Ακόμη κι αν μεσολαβεί η οθόνη ενός λάπτοπ ή μιας τηλεόρασης, έχεις την αίσθηση ότι κάποιοι άνθρωποι βγήκαν από το σπίτι τους μέσα στην πανδημία, έκαναν πρόβες, έστησαν ένα σκηνικό, φώτα και παρουσιάζουν ένα θέαμα. Είναι μια συγκινητική πράξη.
Kαθημερινή, 2.1.2021