...[Στον ρόλο του Γιάλμαρ ο Γιάννης Κότσιφας πέτυχε] αυτήν τη λεπτή ισορροπία με θαυμαστή τρυφερότητα… δεν γελοιοποιεί τον ρόλο για κωμικό εφέ: τον αγκαλιάζει και τον ακούει με προσοχή, του δίνει άπλετο χώρο να αναπνεύσει, αναδεικνύει τις πλάνες αλλά και τις κωμικές πτυχές του… Η στάση σεβασμού απέναντι στους ρόλους είναι κάτι που το παρατηρούμε γενικότερα σε όλες ανεξαιρέτως τις ερμηνείες της παράστασης: ο σκηνοθέτης επιτρέπει στους ήρωες να αναπτυχθούν αβίαστα, δεν τους βάζει ταμπέλες «καλού» και «κακού», δεν τους καπελώνει… Ο Γιάννος Περλέγκας είναι ένας Γκρέγκερς που μαγνητίζει τον θεατή, ένα αίνιγμα που επιζητά λύση και δεν προσφέρεται για εύκολες ταξινομήσεις… Συμπαθής και εύστοχη στην προσέγγισή της η Λένα Δροσάκη… Η Άννα Μάσχα… εντυπωσιάζει με την αυτοκυριαρχία, την απόλυτη εναρμόνιση του σώματος και του λόγου της. Σπινθηροβόλα Χέντβιγκ η Σίσσυ Τουμάση, διασκεδαστικός γερο-παράξενος Έκνταλ ο Γιώργος Μπινιάρης...
...Η στάση σεβασμού απέναντι στους ρόλους είναι κάτι που το παρατηρούμε γενικότερα σε όλες ανεξαιρέτως τις ερμηνείες της παράστασης: ο σκηνοθέτης επιτρέπει στους ήρωες να αναπτυχθούν αβίαστα, δεν τους βάζει ταμπέλες «καλού» και «κακού», δεν τους καπελώνει...
Λουίζα Αρκουμανέα
Διαβάστε όλη την κριτική εδώ
