Η ιδέα της μεταφοράς του Φρανκενστάιν στη σφαίρα της τεχνολογίας είναι αναμφίβολα ελκυστική. Ο Γιάννης Στάνκογλου, στον ρόλο του Βίκτορ Φρανκενστάιν, ενσαρκώνει έναν φιλόδοξο μαθηματικό που οραματίζεται να αλλάξει τον κόσμο μέσω της δημιουργίας μιας πανίσχυρης μηχανής. Ο σύγχρονος αυτός Προμηθέας, τυφλωμένος από την πεποίθηση ότι η γνώση είναι δύναμη, αψηφά τα όρια της επιστήμης και της ηθικής, κατασκευάζοντας ένα δημιούργημα που σύντομα θα ξεφύγει από τον έλεγχό του.
Το πρώτο μέρος της παράστασης ξεδιπλώνει με μαεστρία το χαρακτήρα του Βίκτορ και τις σχέσεις του με τους γύρω του. Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου δημιουργεί μια ατμοσφαιρική συνθήκη, με τη βοήθεια των εντυπωσιακών σκηνικών και κοστουμιών του Πάρι Μέξη και της υποβλητικής μουσικής του Gary Salomon. Ο Γιάννης Στάνκογλου αποδίδει με πειστικότητα τον παθιασμένο επιστήμονα, ενώ οι Ιερώνυμος Καλετσάνος, Γιώργος Συμεωνίδης και Γιώργος Μπινιάρης πλαισιώνουν με επιτυχία την ανδρική κοινότητα του έργου.
Η παράσταση «Frankenstein & Eliza» παραμένει μια ενδιαφέρουσα και προβληματική προσπάθεια να μεταφερθούν οι διαχρονικοί προβληματισμοί του Βίκτορ Φρανκενστάιν στο σύγχρονο πλαίσιο της τεχνητής νοημοσύνης. Η παράσταση θέτει ερωτήματα σχετικά με τα όρια της επιστήμης, την ηθική ευθύνη των δημιουργών και τους πιθανούς κινδύνους της τεχνολογικής προόδου. Μπορεί να μην καταφέρνει να δώσει οριστικές απαντήσεις, αλλά σίγουρα προσφέρει τροφή για σκέψη και προβληματισμό.
Η παράσταση καλεί το κοινό να αναλογιστεί τις συνέπειες της αλόγιστης επιδίωξης της γνώσης και της τεχνολογικής προόδου. Μας υπενθυμίζει ότι η δημιουργία ενός πανίσχυρου όντος, είτε αυτό είναι ένα τέρας από μέλη νεκρών, είτε μια μηχανή τεχνητής νοημοσύνης, ενέχει πάντα τον κίνδυνο να ξεφύγει από τον έλεγχό μας και να στραφεί εναντίον μας. Η ιστορία του Φρανκενστάιν, στη σύγχρονη εκδοχή της, αποτελεί μια προειδοποίηση για τους κινδύνους της αλαζονείας και της τυφλής πίστης στην τεχνολογία.