Όπως και στο «Θείο Τραγί», έτσι και τώρα παρακολουθούμε την εμπύρετη «σωματική» ερμηνεία ενός κειμένου που αυτή τη φορά μοιράζονται δύο, ο Άρης Μπινιάρης και ο Κωνσταντίνος Σεβδαλής… Πραγματικός πρωταγωνιστής είναι η γλώσσα. Και ο ρυθμός της. Η γλώσσα και το… σφυροκόπημά της. Η γλώσσα και το θρίλερ που σε βάζει να ζήσεις μαζί του (εντείνοντας τις εντυπώσεις), η παραφορά και ο ηλεκτρισμός μιας ροκ μπάντας που παίζει ζωντανά… Όλα στην υπηρεσία του κειμένου και των δύο ηθοποιών που λες και άνοιξαν τα έγκατα της γης και ήρθαν να μας πουν την ιστορία σαν αυτόπτες μάρτυρες… Το κείμενο έχει τη ροή και τη δύναμη ενός ολοκληρωμένου έργου και η παράσταση που διαρκεί λιγότερο από μια ώρα, υπογραμμίζει και πάλι κάτι που ο Μπινιάρης είχε προσπαθήσει (επιτυχώς) απ’ το 2011: Εν αρχή ην η γλώσσα – όλα μέσα απ’ αυτήν.
Χάρη Ποντίδα