Ο Δημήτρης Τάρλοου, με μεγάλη αγάπη προς το κείμενο, έστησε μια παράσταση στρωτή και δεμένη… …σε μία παράσταση με τόσες απαιτήσεις, φάνηκε η σκηνοθετική λεπτοδουλειά και οι εσωτερικοί κραδασμοί των ηρώων, ιδιαίτερα της Μαρίνας. Η Ελένη Μανωλοπούλου για ακόμα μία φορά έβαλε τις υπέροχες ενδυματολογικές της πινελιές, με ρούχα αέρινα, κομψά και πιστά στο πνεύμα του έργου. Τα σκηνικά της ήταν ατμοσφαιρικά, λειτουργικά και λιτά. Οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου, αρμονικά ταιριαστοί, επιβλητικοί και ενίοτε απόκοσμοι. Ιδιαίτερη μνεία για την έξοχη μουσική της Κατερίνας Πολέμη, η οποία εξελίσσεται σταθερά τα τελευταία χρόνια σε κάτι πολύ ελπιδοφόρο για την ελληνική μουσική
Αναστασία Ρίζου