Στην «Μεγάλη Χίμαιρα», ο Τάρλοου και μαζί του η Αϊδίνη, ο Μοθωναίος, ο Μουμούρης και όλοι οι υπόλοιποι, μας έδειξαν τον φόβο. Ζωγράφισαν την θλίψη. Ερμήνευσαν τον διχασμό. Ένιωσαν τον έρωτα. Πέθαναν. Έζησαν την απόγνωση και την τρέλα. Κι όλα αυτά σε μια σκηνή… Κι όλα αυτά, σαν να είναι οι ίδιοι… Δεν ξέρω άλλο τι να πω. Είναι πολλά αυτά που θέλω, μα το αποτέλεσμα που θα δώσω θα είναι τόσο φτωχό. Πάντως με σιγουριά, και με κάθε ειλικρίνεια, σας λέω ότι είναι η μόνη παράσταση που δεν μετανιώνω ούτε λεπτό που την είδα. Και πως η δική μου χίμαιρα, πολύ θα ζήλευε αυτήν της Μαρίνας, του Γιάννη και του Μηνά.
Αριστείδης Καρεμφύλλης