Μια καινούργια γενιά σκηνοθετών διεκδικεί το ενδιαφέρον μας και προκαλεί αισιοδοξία για το μέλλον της σκηνικής τέχνης στον τόπο μας. Ο Χρήστος Θεοδωρίδης, ιθύνων νους (μαζί με την Ξένια Θεμελή) της ομάδας «Ορχήστρα των μικρών πραγμάτων», ανήκει σ’ αυτούς. Και με αυτόν τον Άμλετ επιβεβαιώνει αυτό που ήδη έχει φανεί: ότι υπάρχει λόγος που ασχολείται με το θέατρο, υπάρχει ταλέντο και σκέψη και εκείνη η αγωνία που καθιστά τη δημιουργία προϊόν αυθεντικής ανάγκης. Καιρό είχα να δω έναν Άμλετ που να δικαιολογεί τη μυθολογία του έργου, τη στοιχειωμένη σχέση του με τους δημιουργούς του θεάτρου επί αιώνες. Ο Θεοδωρίδης προτείνει μια πρωτότυπη, ανεπιτήδευτη και ειλικρινή ανάγνωση αυτού του «ατελούς αριστουργήματος», που μπορεί να απορροφά και να προβάλλει την εμπειρία κάθε εποχής, κάθε γενιάς. Οι εξαιρετικοί ηθοποιοί δίνουν μάθημα υποκριτικής συνέπειας και σκηνικής συλλογικότητας. Τα απλά αλλά με σκέψη συνδυασμένα ρούχα, η εξαιρετικά εύστοχη, δραματουργικά, επιλογή μουσικών θεμάτων και τραγουδιών από τον σκηνοθέτη και όλα τα στοιχεία της παράστασης εξυπηρετούσαν τη δεμένη, μελετημένη σκηνική προσέγγιση. Δείτε την.
Ματίνα Καλτάκη