Να ένα έργο, που αν και παρουσιάζεται σε μια παράσταση για παιδιά από 7 και άνω μπορεί να συγκινήσει απεριόριστα τους ενήλικες. Το «Μια γιορτή στου Νουριάν» του Φόλκερ Λούντβιγκ το οποίο παίζεται στο θέατρο Πορεία, για δεύτερη χρονιά, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Κουκαλάνι και του Παντελή Δεντάκη είναι μια από τις πιο σκεπτόμενες και ενδιαφέρουσες παραστάσεις που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό θέατρο. Τόσο λόγω της θεματολογίας-το έργο μιλά για τη μετανάστευση και την πολιτισμική συμφιλίωση – της «φιλελεύθερης», ακομπλεξάριστης σκηνοθεσίας αλλά περισσότερο για «κάτι» που δεν διδάσκεται: για το πάθος, τη θέρμη και τη σφοδρή επιθυμία των σκηνοθετών και των πρωταγωνιστών να μας μεταγγίσουν τον προβληματισμό τους πάνω σε ένα κοινωνικό φαινόμενο και το στοχασμό τους για τις σχέσεις σε μια πολυπολιτισµική κοινωνία. Μια κραυγή μοιάζει να στοιχειώνει το έργο και την παράσταση: «Όλοι κάτω από την ίδια σκηνή ζούμε» κι αυτό διατυπώνεται έμμεσα με μια ελαφράδα και μια γλυκύτητα χάρη στο παίξιμο των ηθοποιών της Πολυξένης Ακλίδη, του Γιώργου Δάμπαση, της Ηρώς Μπέζου, του Πέτρου Σπυρόπουλου, του Μιχάλη Τιτόπουλου και του Παντελή Δεντάκη ο οποίος αντικαθιστούσε το Βασίλη Κουκαλάνι, την ημέρα που είδαμε την παράσταση.
Μαρία Κρύου